Orðstöðulykill

A...............................1
er hann smeygði inn í, t. a. m.: Sannarlega, hvað segir þú já,	M&K I,21 :272
ACTUM...........................1
Jónssyni og heiðurlegum bónda Erlendi Bjarnasyni. actum ut supra. Sigurður Jónsson (L. S.)	M&K II,1 :329
ADAM............................1
dugi: Far þú að eins og Adam forðum, kenndu konunni um, ég verð	M&K I,16 :221
AÐ..............................7133
árartogum í andviðrisblábarningi. Gátu sumir þess, að 3 eða 4 menn riðu saman	P&S :186
að hóa því saman, og gáðu að, að ekki verði eftir í lautunum;	P&S :10
við markabækurnar. Gengu menn nú fast að að draga, eftir að bændaglímunni var	P&S :20
því þá hefur hann heldur eitthvað að að hverfa með þessu litla, sem	M&K I,5 :88
gengur til hvílu og kvartar um, að að sér slægi nokkrum kuldahrolli eftir	M&K I,8 :123
til framur, en fann þó ekki að að sinni, og ekki hafði hún	M&K I,14 :192
Nema með svofelldu móti, segir þú? Að að að, sagði Sigurður og stamaði,	M&K I,16 :217
með svofelldu móti, segir þú? Að að að, sagði Sigurður og stamaði, að	M&K I,16 :217
segir: Eftir á að hyggja og að að gá, ég var nærri því	M&K II,1 :326
er hann fór betur að gæta að, að Þórdís fóstra Sigrúnar hefði farið	M&K II,4 :352
helzt afþreying og yndi af því að aðhyllast húsbændur sína og Sigrúnu, enda	M&K I,14 :192
að vera ekki svo afkáralega klæddur, að aðrir hlæi að manni og bendi	P&S :143
ógjarna entist honum þó dagur til að afkasta þessu ætlunarverki sínu, og kvartaði	M&K I,7 :104
og nýkomin úr sveitinni, þú verður að afklæðast hinum gamla manninum og vera	P&S :90
þolir ekkert. Mundi það ekki betra að afla sér trédiska úr Trékyllisvík eða	P&S :199
var maður stór vexti og rammur að afli; hann þrífur til Orms með	P&S :18
fyrir gjört, að brúðkaupið skyldi standa að afliðnum réttum að þeim bæ, er	P&S :70
um meinvættið hérna; ég verð nú að afsegja að mala lengur í henni,	M&K I,9 :132
og skrolli hún upp á herðarblöðum að aftanverðu, en barmarnir héngu mjög niður	P&S :52
á það lykkju upp undir húfuna að aftanverðu, og fell þá tvöföld lykkjan	M&K I,5 :74
sér, og fannst honum þá ávallt, að aftari hluti sauðarins væri sýnu þyngri	M&K I,9 :126
bar upp á þriðjudag og sprengikvöld að aftni, en öskudagur að morgni, en	M&K I,9 :138
málhress það eftir var dagsins, en að aftni tók honum aftur að þyngja,	M&K I,25 :319
heimtar saman bollana; fer enn svo, að Agli verður nokkuð starsýnt á hana.	M&K I,12 :165
sér skylt að sjá svo fyrir, að Agli væri boðnir þeir kostir, er	M&K I,12 :170
og griðkonur þóttust taka eftir því, að Agli þótti kærast jafnan að vera	M&K I,14 :191
þagnaði, tekur hann kútinn og réttir að Agli og segir: Súptu á, blessaður	M&K I,18 :243
hann sundur miðanum og rétti hann að Agli, og var á hann rituð	M&K I,18 :246
út frá túni, snýr hann þá að Agli og segir: Ég held þér	M&K I,19 :252
og hollenzku ostana kvað ekki eiga að aka úr spesíu hjá þeim, en	M&K I,1 :21
hafði gjört þær Gróu og Ingveldi að aldavinkonum, og gat hvorug annarrar án	P&S :38
og greinilega úr landamerkjum hvorratveggja jarðanna, að aldrei gátu risið deilur út úr	P&S :4
fegri. En hvað kemur til þess, að aldrei getur mér orðið eins vel	P&S :31
trúnaðarmálum; og svo var hún orðvör, að aldrei greindi hún sögumann; var það	P&S :37
yðar, maddama góð, af minni hendi, að aldrei gef ég samþykki mitt til	P&S :43
skaltu vita fyrir víst, Sigríður mín, að aldrei getur mér orðið illa við	P&S :121
var hann hraustastur; var það almæli, að aldrei hefði honum orðið aflfátt. Bjarni	M&K I,13 :175
um minn vilja í þessu máli, að aldrei hefði sá ráðahagur orðið mér	M&K I,14 :202
er þér sannast af að segja, að aldrei mundi Egill með mínum vilja	M&K I,16 :217
er yður skjótt af að segja, að aldrei á ég Guðrúnu og vinn	M&K I,23 :298
danskur maður og nær því fertugur að aldri. Hann hafði komið út hingað	P&S :84
öðru; en þá vorum við börn að aldri. Forlögin skildu okkur um stund,	P&S :154
þó að hún enn væri barn að aldri, að hún varð ei til	M&K I,4 :58
við, og var hann þá hálffertugur að aldri. Hann var ybbinn í skapi	M&K I,7 :102
gömul mjög, var hún þá hálfáttræð að aldri; hlustar húsfreyja, hvort hún heyri	M&K I,25 :312
segja, að síðan ég var barn að aldri og man til mín, hefur	M&K II,5 :360
þær fóstrur félausar og Þórdís hnigin að aldri, þá gjörist það með þeim,	M&K SÖGULOK :366
fyrr en seint um vorið, eftir að alla snjóa var leyst upp, og	M&K I,3 :46
nú ekki að ætlast til þess, að allir geti haft hagsýnina og sparnaðinn	P&S :58
var hann móttakalaus og svo lamaður, að allir, sem á litu, sögðu hann	P&S :186
engan. Líður nú svo um hríð, að allir þegja í baðstofu, og situr	M&K I,1 :13
fyrir húsdyrnar, eru orðin þau umskipti, að allir í baðstofunni eru glaðvaknaðir allt	M&K I,2 :27
bónda síns og segir svo hátt, að allir heyrðu í húsinu: Hefur þú	M&K I,16 :214
meðhjálpara mundi vera þar viðriðinn, þó að allólíklega hefði látið verið af því	M&K II,3 :338
er innan brjósts, og vona ég, að allt verði betra millum okkar eftirleiðis;	P&S :59
þess, að þér væruð komnir, svo að allt saman fer nú eftir óskum.	P&S :160
og hvalablæstri og svo miklu afli, að allt tóbakið þyrlaðist saman og hvarf	M&K I,9 :128
hann, að mér þykir miklu varða, að allt verði greiðlegt um afgreiðslu fata	M&K I,10 :141
þig til þess að sjá um, að allt, sem til ferðarinnar þarf, sé	M&K I,10 :144
hún sem sér væri annast um, að allt væri sem þrifalegast af hendi	M&K I,11 :146
vöngum og segir: Nú vona ég, að allt sé tilbúið í kirkjunni, ef	M&K I,12 :159
Ögmundur alblindi skyldi vera annar, svo að allt væri sem traustast og tveir	M&K I,21 :278
Amtmannssonarlofti er honum bárust þau tíðindi, að allur skóli berjist, svo til mikilla	P&S :81
en eins og það er satt, að almannarómurinn styðst oftast nær við einhverja	P&S :128
fyrst út í kirkjuna og líta að altarispípunum, ef messað kynni að verða,	M&K I,12 :159
eftir hann að lögum. En þó að alþýða manna talaði svo sem nú	M&K I,21 :269
lét Sigurður bóndi vinnumenn sína dytta að amboðum og öðrum áhöldum, þeim er	M&K I,16 :213
eins og klakastokkur. Hann grúfir ofan að andliti Þorsteins og vill vita, hvort	M&K I,2 :39
nema hvað Grímur varð einu sinni að andæpa upp úr bænagjörðinni, er hestur	M&K I,20 :259
dæma hér á þingi, fyrir því að annað er efni bæklings þessa. Upp	P&S :3
bera kostina utan á sér og að annað er eigi inni fyrir en	P&S :152
kom enginn til dyra. Grunar Indriða, að annaðhvort muni fátt manna heima eður	P&S :177
ástæðum Orms og sór þann eið, að annaðhvort mundi hún segja skilið við	P&S :201
þenna ósóma; mér er svo varið, að annaðhvort gjöri ég hlutinn eða gjöri	M&K I,4 :62
mun ég búa svo um hnútana, að annaðhvort skal Sigrún ekki verða hér	M&K I,10 :142
honum tvennt til og þó jafnlíklegt, að annaðhvort hafi hesturinn elt kirkjufólkið, og	M&K I,18 :242
hefði hún komið fyrir sínar sjónir, að annaðhvort hefði hún verið veik eða	M&K II,3 :340
gengju svo eða sætu tveir saman, að annar hvor ekki vekti þannig máls:	P&S :88
hjá vörðunni. Indriði þekkti þá glöggt, að annar kvenmaðurinn var Sigríður. Þekkir þú	P&S :115
var til fengin þar úr sveitinni að annast um matartilbúninginn og frammistöðumenn ákveðnir;	P&S :72
einlægni, sem börnum einum er veitt, að auðséð var, að sálir þeirra voru	P&S :17
að hinir yngri menn hentu gaman að auðtrúmennsku hans. Bjarni var daglega svo	M&K I,13 :175
hann, og hverjum á ég þá að auglýsa það, sem ég get ekki	P&S :64
og brá um leið svuntuhorninu upp að augunum á sér. Sigríður, er alltaf	P&S :67
þar meiri óværu en á þyrfti að auka, og verður hann nú ákaflega	M&K I,7 :112
kunni vel við mig, og þar að auki eru allir vandalausir mér góðir	P&S :31
hundraða jörð eftir sig, og þar að auki hafði hann það jafnan á	P&S :47
flugríkan og fallegan mann og þar að auki kaupmann. Það er ekki víst,	P&S :98
við erum fimm og tveir krakkar að auki; en hesta ykkar veit ég,	P&S :105
verið skotið að mér, og þar að auki hefur mig dreymt fyrir því,	P&S :139
pent á Suðurlandi og er þar að auki stúdent? Hún hnippar þá í	P&S :197
kaf í fyrstu snjóum, og þar að auki var vörðubrotunum, sem enn sáust,	M&K I,2 :32
það enn, mesta skýrleikstelpa og þar að auki þæg og góðlynd, ég trúi	M&K I,4 :63
greiða honum árskaup hans og þar að auki styrkja hann nokkuð með fararefni.	M&K II,5 :360
verið að kenna þér. Vertu ekki að aumka mig fyrir það, góða mín,	P&S :139
var stigin í söðulinn, tók Grána að ausa og gekk nú eins langt	P&S :36
og höfðu ekkert í bátnum til að ausa með nema einn legil, sem	M&K I,1 :19
verið, að hér sé komið bréf að austan og sendimaður frá henni móður	P&S :81
og eru þar komin tvö bréf að austan úr Sigríðartungu, og sest Ormur	P&S :82
Sigríður Bjarnadóttir og kom í vor að austan til hennar maddömu Á. Ég	P&S :93
sé maður með bréf til hennar að austan? Hún er ekki heima sem	P&S :117
það; en er nokkuð að frétta að austan? Indriði ætlaði að fara að	P&S :118
hann heitir; það var einhver dónsi að austan, sem kom með bréfið að	P&S :119
aðkomumaður nokkur, sem Indriði heiti og að austan. Indriði sagði til sín, en	P&S :124
úr bænum og suður með tjörninni að austanverðu, því hann hugsaði, að þar	P&S :125
þú getur reitt þig á það, að á honum er hádegi, hvaðan sem	P&S :113
leit utan á bréfið og sá, að á því var kvenmannshönd. Hann stakk	P&S :125
nýrra til tíðinda annað en það, að á Guðrúnu sóttu venju fremur geispar	P&S :159
þú verið sannfærður um, sagði Sigríður, að á þessu kvöldi hef ég séð,	P&S :170
sem kölluð er Dagmálavarða, af því að á henni eru dagmál frá bænum	M&K I,2 :29
og svo hefur Sigurður frá sagt, að á meðan Þorsteinn kvað vísuna, hafi	M&K I,2 :40
Það er þá fyrst að segja, að á þessu tímabili varð prófastaskipti þar	M&K I,5 :71
að hann hyggur fyrst gott til, að á þenna hátt muni hann geta	M&K I,8 :116
sjónum tekið; en það vissi ég, að á Suðurnesjum veiddist einu sinni, nokkrum	M&K I,13 :178
lítur utan á, sér hún þá, að á bréfinu er kveðja og að	M&K I,15 :205
Sigrúnu; datt honum það í hug, að áður hann færi af landi burt,	M&K II,5 :362
að ári liðnu. Gjörði Sigrún það að áeggjan fóstru sinnar og til þess	M&K SÖGULOK :367
öll tvímæli. Ég ætla þá ekki að álasa yður fyrir það, að þér	P&S :125
af því kyni, og ætlaði hún að ánafna Sigrúnu kvíguna og vita, hvað	M&K I,14 :189
Sigríður var í, var allskammt ofan að ánni; áin var þar ekki breið	P&S :13
á hana, en hleypur síðan fram að ánni og kallar á Sigríði og	P&S :14
það. Sigríður gekk að venju ofan að ánni og fram á klettasnösina og	P&S :15
grundir, er í við hallar ofan að ánni. Áin rennur þar um sléttan	P&S :205
éta yfir sig; þú segir annað að ári um þetta leyti og ef	M&K I,6 :97
Helgi fær Sigrúnar, og giftust þau að ári liðnu. Gjörði Sigrún það að	M&K SÖGULOK :366
sannorður maður hefur sagt mér það, að árið 1694 eða 5 var svo	M&K I,13 :177
kemur út á hlað, sér hún, að Árni vinnumaður stendur þar á hlaðinu,	M&K I,24 :307
veist, að um ekkert hef ég að ásaka þig; og það skaltu vita	P&S :121
skera úr þrætunni, því menn vissu, að Ásbirni bar saman við markabækurnar. Gengu	P&S :20
raunar hefðu þau hjónin verið búin að ásetja sér að láta hana fara	P&S :141
í kór, fyrr en hann opinberlega að ásjáandi söfnuðinum hefði beðið Grím fyrirgefningar	M&K I,21 :275
ekki þurfti að þreifa fyrir sér, að ást og ánægja höfðu fyrir löngu	P&S :196
fyrir henni. Leitast Sigurður nú við að átta sig og taka stefnu ofan	M&K I,2 :35
í hugarlund, að fóstra hennar ætlaði að ávíta hana fyrir eitthvað, sem henni	M&K I,4 :67
Sigrún mín? Ég var ekki farin að ávíta þig fyrir neitt, segir Þórdís.	M&K I,15 :210
vel og greiðlega, unz hann kemur að B..., en heldur er hann daufur	M&K I,23 :299
annars, hvort hann muni ekki koma að B... og hitta Þórarin mág sinn,	M&K II,3 :342
fyrr en hann eitt kvöld kemur að B..., og hyggur hann að hafa	M&K II,4 :346
en Gísli var brott farinn, komu að B.... tveir útróðramenn norðan úr Staðarsveit;	M&K II,5 :358
dulizt fyrir húsbónda hans og heimilisfólki að B...., og vissi enginn, hvað valda	M&K II,5 :358
að hann gengur í bæinn allt að baðstofudyrum og guðar þar. Í miðjum	P&S :177
komið talinu, voru þau Sigrún komin að baðstofuhorninu, og tók Sigrún þá sprett	M&K I,14 :200
hvort þér vitið yður fría fyrir að bafa gefið nokkurri mannspersónu, sem nú	P&S :76
hinn bóginn gæti slíkt orðið mér að baga, ef þess háttar kæmist í	P&S :126
í kjöltu sér, en annað reið að baki hennar, og var það þung	P&S :186
og var nú með alla ungana að baki sér. Kveður hún Sigríði blíðlega,	P&S :189
á bak, og reiðir hann Egil að baki sér, og gekk ferðin nokkuð	M&K I,18 :242
sinni, sem hún hefur reynt til að baldýra, eða er ekki svo? Svo	M&K I,6 :96
það verk, að hann skyldi staga að bandreipum nokkrum og binda á hagldir,	M&K I,16 :213
mikinn á hendur; og réðst Indriði að Barði; það var mjög jafnsnemma sem	P&S :102
títt, kveðst hann glöggt hafa heyrt, að barið hafi verið eitt eða tvö	M&K I,1 :15
Kolla hennar Sigríðar litlu, heldur þú, að barnið skrökvi? Og þarna hefur verið	P&S :22
verða, þó ég sé í pilsi, að barnið hans Bjarna míns fari í	P&S :68
en áreita þá, sem eru eitthvað að basla og sveitast blóðinu eins og	M&K I,7 :112
getið, að Bárður karl var eitthvað að bauka sér út í skemmulofti og	P&S :48
að klípa mikið af skökunni, svo að Bárður yrði þess ekki var. Lyklaráðin	P&S :45
rósfingraða morgungyðja svo úr rúmi Títonar, að Bárður bóndi kannaði það ekki innvirðulega;	P&S :45
súrmjólkurmauki. Ekki var það fyrir því, að Bárður hefði minni mætur á sá	P&S :46
þetta orðatiltæki; en nákunnugir þóttust vita, að Bárður miðaði til kistilkorns nokkurs, sem	P&S :47
eins og áður er um getið, að Bárður karl var eitthvað að bauka	P&S :48
heldur seinlega, og finnur Indriði það, að Bárður er ekki í sem bestu	P&S :180
taki nokkrum tárum. Það sá Indriði, að Bárður karl glúpnaði mjög, þá er	P&S :183
miðju; í öðrum endanum var Þorleifur að bátssmíðinni, en hinn endinn var hafður	P&S :151
formóðar, at jeg har lejlighed, lélegheit að befatta mig með dem í dag,	P&S :108
sín frá Hlíð verður þú eitthvað að beina henni, gæzka, og láta henni	M&K I,24 :301
hægri hendi, og tókst honum vel að beita þeim. Nú stóðu menn upp	P&S :199
er skapi farinn, það tjáir ekki að beita hörku við hann, hann er	M&K I,5 :84
nema það að það er verið að bendla þig við þremilinn hann Gvend	P&S :66
ekki vera í friði og fer að bendla ykkur kaupmann Möller saman. Það	P&S :96
við? Ekki ætla ég, Bjarni minn, að bendla þig við nein vandræði, en	M&K I,17 :237
sextán vetra og kann þó ekki að bera ljá í gras; margur myndi	P&S :9
ég ekki, móðir góð! Ætlar þú að bera á móti því, sem ég	P&S :26
ekki þurfi mikið áræði til þess að bera það mál upp fyrir einhverjum,	P&S :34
að vera, og áskildi Ormur sér að bera hönd að höfði honum. Er	P&S :81
þér, og seinast bað hann mig að bera þér kveðju sína og það	P&S :97
og vitum, hvort ekki er búið að bera á borð fyrir okkur morgunverðinn.	P&S :115
ekki annað fyrir, jómfrú góð, en að bera sig að læsa því aftur,	P&S :120
ég ekki, hvernig það ætti til að bera! Margt hefur eins ólíklegt orðið.	P&S :123
þegar trúlofuð, þó lítið ætti á að bera. Möller hafði aldrei enn þá	P&S :129
með þá óskina, sem ég ætlaði að bera fram fyrir yður, mín e.	P&S :133
til mikils. Bónin, sem ég ætlaði að bera fram fyrir yður, er sú,	P&S :133
hefur einhvern þann harm í brjósti að bera, sem ekki liggur svo létt	P&S :153
orðaskil heyrt, þó ég hafi verið að bera mig að hlusta, og er	P&S :165
ríkur, að það sé til bakki að bera bolla á fyrir mann auk	P&S :180
en til hverrar sögu verður nokkuð að bera; hef ég og aldrei látið	M&K I,2 :34
og líkamaþungur, og veitir Sigurði allörðugt að bera hann; en er Sigurður kemur	M&K I,2 :36
saumað eða ekki; skoðaðu! ég ætla að bera undir þig, mér þykir gaman,	M&K I,6 :95
leið til Sigrúnar, því ætla ég að bera það upp; settu þig, karl	M&K I,6 :97
við Sigrún mín, við og við að bera okkur að draga til stafs,	M&K I,6 :98
þó var honum ætlaður sá starfi að bera út ösku og sækja vatn,	M&K I,7 :104
sauðamanni, er hann hafði skipað honum að bera moðið til hesta, en láta	M&K I,8 :117
hún nú hér, og væri bezt að bera það mál undir hana. Átti	M&K I,12 :173
mundi þykja nokkuð brátt að undið að bera það mál þegar fyrir hana,	M&K I,12 :173
hann minni matur en vant er að bera fyrir tvo eða þrjá; en	M&K I,13 :175
að sér mundi í nokkru skjátlast að bera fram þau ummæli, sem faðir	M&K I,14 :195
ég nái í lestamanninn, sem á að bera hann áleiðis, og verð ég	M&K I,15 :209
kistlunum, og hitt sýnist mér hætta að bera þau í barminum, þar sem	M&K I,15 :212
bæ þá nótt, ef Egil kynni að bera að húsum. Nú víkur aftur	M&K I,17 :231
Nú mun vera mál til komið að bera fram erindið, Bjarni minn, mátt	M&K I,17 :237
til hvers var það? Hefðirðu kunnað að bera þig rétt til, bróðir ég	M&K I,18 :244
Bjarna, nema svo ólíklega kunni til að bera, að þeir gjöri honum vísbending	M&K I,20 :261
hann vera þar kominn til þess að bera upp við þau fósturforeldra hennar	M&K I,22 :283
þér verða til þess, heillin góð, að bera á móti því; en hafi	M&K I,24 :305
því, er hún hafi beðið hann að bera suður, því ferðinni sé heitið	M&K II,3 :340
var raunar ekki laginn á það að bera út óhróður af mönnum, eða	M&K II,4 :355
síðan á staupið og býður Indriða að bergja á. Indriði tekur við staupinu	P&S :184
aðrir tóku Jón og öftruðu honum að berja Ásbjörn meira. Ásbirni þótti það	P&S :23
hans eins og þig sárlangaði til að berja hann? Hvers vegna ætti mér	P&S :116
Nú, bíddu nú við, vertu ekki að berja stakkels bestíuna, þú getur þó	M&K I,17 :227
fengir fyrir ferðina. Egill ætlaði þá að berja Hjálmar, en Tuddi tók til	M&K I,20 :266
í Hlíð, og skipar prestur fylgdarmönnunum að berja dyra. Kom vinnukona ein til	M&K II,1 :325
burt úr dalnum; hjarta hennar fór að berjast um í brjóstinu af hræðslu,	P&S :12
þegar hún yrði einstæðingur og ætti að berjast við ýmsar þrautir í ekkjustandi.	M&K I,25 :315
mættu ekki njótast. Þegar Þórarinn var að berjast við þessar hugsanir, kemur sýslumaður	M&K II,4 :353
í Reykjavík, en fór síðan suður að Bessastöðum ag ætlar að bíða þar,	P&S :99
út til hennar; sagði Bjarni hreppstjóri, að best væri að velgja dálítinn mjólksopa	P&S :6
Reykjavík það einkaleyfi fram yfir íslenskuna, að best þótti fara á því að	P&S :86
tóku boðsmenn að knurra og kváðu, að best mundi að ganga til kirkju,	P&S :188
vel á og hreyfði því þegar, að best mundi fara að segja fyrir	P&S :193
Það er ætlun mín, segir hann, að best muni vera fyrir okkur að	P&S :203
þær mundir vonir góðra fengja, svo að betra væri að vera á faralds	M&K I,9 :138
segir hún við Ingibjörgu: Ég ætla að biðja yður, Ingibjörg mín, að láta	P&S :37
út sem hann ætli að fara að biðja sér stúlku. Skrattinn fjarri mér!	P&S :54
sjó dregnir, ef hann Gvendur fer að biðja sér stúlku. Þeir fóstrar komu	P&S :54
komið því við. Ég verð þá að biðja yður að koma innar í	P&S :56
úr sveitinni, og er það efnið að biðja þig að koma mér fyrir	P&S :82
henni léreft, er hún var búin að biðja um. En er því var	P&S :94
er hún ekki gat komið sér að biðja kaupmann að kalla á hana;	P&S :94
en eigandi, og ekki hlýddi nokkrum að biðja um hann til láns, hvað	P&S :100
sagði Sigurður, að við kumpánar ætlum að biðja hér húsaskjóls fyrir oss í	P&S :105
hingað suður. En bréfsefnið er það að biðja þig að finna mig, ef	P&S :121
yður, er sú, að ég ætla að biðja yður að fara til mín	P&S :133
Hvernig getur yður dottið í hug að biðja mig þess? Þér vitið, að	P&S :134
Nei, góða mín, það ætla ég að biðja þig fyrir alla muni að	P&S :139
býr undir því, að hann er að biðja þig að fara til sín	P&S :140
á morgnana. Nei, þess ætla ég að biðja yður, herra Möller, að hafa	P&S :162
En þér, jómfrú Sigríður, ég ætla að biðja yður að láta sem þér	P&S :164
mínar, og ég skammast mín ekki að biðja þig fyrirgefningar á því, að	P&S :174
var einasta það, að ég ætlaði að biðja ykkur hjónin að sýna mér	P&S :180
segir um leið brosandi: Ég ætla að biðja þig, Indriði minn, að segja	P&S :191
hvar áttu heima? Ha? Ég ætla að biðja að lofa mér að vera	M&K I,1 :16
áður þau skildu: Þess ætla ég að biðja þig, Sigurður minn, að fara	M&K I,2 :28
sagði Þorsteinn. Vertu sæl; ég ætla að biðja yður, eins og vant er,	M&K I,2 :29
hingað með þér og ætli ég að biðja hann að fara fyrir mig	M&K I,3 :51
Sigrún mín höfum verið að ráðgjöra að biðja þig bónar, en ég býst	M&K I,6 :97
var annað úr að ráða en að biðja Finn að þegja, og lofaði	M&K I,7 :101
okkar hérna, hún tóbakshít, ég verð að biðja yður, húsbóndi minn, eftir gömlum	M&K I,9 :129
að hann ætlaði út. Ég verð að biðja yður, prestur góður, að staldra	M&K I,9 :132
og þeirra orsaka vegna verð ég að biðja um lykilinn. Hann er að	M&K I,12 :159
upp erindi sín, að hann ætli að biðja þar næturgistingar, og tekur prestur	M&K I,12 :163
var úti, réði hann það af að biðja sér næturgistingar; var honum vísað	M&K I,13 :176
að æfa sig í þeirri íþrótt að biðja sér stúlku og bera það	M&K I,14 :198
hann áleiðis, og verð ég því að biðja þig að fyrirgefa, hvað hann	M&K I,15 :209
að sinni, og nú ætla ég að biðja þig, Sigurður minn, bónar, ætlarðu	M&K I,16 :221
er sjálfsagt; þú ert ekki vön að biðja mig annars en þess, sem	M&K I,16 :221
á karli sínum; ég ætla þá að biðja þig að leyfa mér að	M&K I,16 :221
hún er sú, að ég ætla að biðja þig að taka af mér	M&K I,17 :237
nú spauglaust, þá er það erindið að biðja þig að lofa stúlku að	M&K I,17 :237
þetta bréf, sem við ætlum, hjónin, að biðja yður, prestur minn, að skila	M&K I,24 :302
þá ekki fengið sér geð til að biðja prest um að lúka upp	M&K I,24 :307
að senda til hans eður þá að biðja einhvern, sem fer héðan úr	M&K II,2 :336
er nú bréfið, sem ég ætla að biðja þig fyrir, Gísli minn, og	M&K II,3 :341
fyrir, Gísli minn, og ég ætla að biðja þig að láta fara vel	M&K II,3 :341
Þórarin mág sinn, ætli hann einnig að biðja hann fyrir bréf til hans.	M&K II,3 :342
Þórarni mínum til, og var búin að biðja mig að klóra það fyrir	M&K II,3 :343
á leiðinni; kveðst hann og ætla að biðja þar gistingar um nóttina. Heimamaður	M&K II,4 :346
hef, eins stórt lakk; ég ætla að biðja yður, Þórarinn minn, að fá	M&K II,4 :348
en mesta sæmdarkona; urðu margir til að biðja hennar, en hún neitaði þeim	M&K SÖGULOK :367
um síðir tilleiðast, er þær sæju, að biðlar þreyttust eigi, en legðu því	M&K I,19 :252
garðtorf gamalt, er hann hafði til að binda vegginn með; þar stóð og	M&K I,14 :196
nú þættist alldjarfur, eiga um sárt að binda, áður en hann væri þangað	M&K I,21 :274
þetta hefur áður verið vilji yðar að binda mig þar við borð, þó	M&K I,23 :298
hana, og sé það ásetningur sinn að bindast ekki einkamálum við neina stúlku	M&K I,22 :283
og fram á klettasnösina og ætlaði að bíða Indriða þar, en sama dag	P&S :15
sá þegar, að ekki mundi langt að bíða skilnaðar þeirra systra. Loksins hné	P&S :32
nótt, sem þess verði ekki langt að bíða; og sá eini biður þín,	P&S :60
síðan suður að Bessastöðum ag ætlar að bíða þar, þangað til skóli væri	P&S :99
um það, að ekki mundi þurfa að bíða eftir þeim, sem enn væru	P&S :185
sá Sigurður, að skammt var þess að bíða að dagaði. Veður var hið	M&K I,2 :24
heimilinu, ellegar þess er ekki langt að bíða, að hann gjöri eitthvað manndrápsveður,	M&K I,3 :45
hún og hyggur skammt muni þess að bíða, að dagur renni; lætur hún	M&K I,3 :51
fá nægan umhugsunartímann, fyrst þetta á að bíða fram á mitt sumar, sagði	M&K I,5 :84
farin út, og muni þess skammt að bíða, að Þórarinn komi á eftir,	M&K I,8 :115
og nú er fimmtudagsmorgunn. Þú verður að bíða þangað til á morgun, ég	M&K I,9 :130
þess vona ég verði ekki langt að bíða, því þér að segja, elskan	M&K I,15 :207
á þetta, ha? Ætlarðu þá ekki að bíða, á meðan ég fer á	M&K I,17 :229
ef til vill þess ekki langt að bíða, að ég segði af mér,	M&K I,23 :297
um börðin og lágarnar og fóru að bíta blómgresið. Hérna áttu nú, Sigga	P&S :10
er einn að sækja menn til að bjarga honum úr tóftinni, en sá	M&K I,8 :122
og smjörkúpur allgjörvulegar og víkur sér að Bjarna og segir: Húsmóðirin bað mig,	M&K I,13 :179
koma til Leitis hið þriðja skipti, að Bjarna mundi minni til reka. Ekki	M&K I,19 :255
Grímur, að Egill skyldi ganga framan að Bjarna, en sjálfur mundi hann veita	M&K I,20 :260
sinni, að þeir muni gjöra atreið að Bjarna og biðja hann bóta, og	M&K I,20 :260
feðgar þá báðir af bræði mikilli að Bjarna og ætla að hafa hann	M&K I,20 :263
gildi hér á landi í sakamálum, að Bjarna yrði þröngvað í hærupoka og	M&K I,21 :268
sú linkind mætti verða á gjörð, að Bjarna væri gjörð frekari útlát, en	M&K I,21 :276
svörum; var þetta eitt af ræðunni, að Bjarni tekur svo til máls: Meðal	M&K I,13 :176
út á, urðu menn þess varir, að Bjarni leit allhýru auga til skálarinnar	M&K I,13 :181
sinn, hafði hann nú og frétt, að Bjarni mundi ekki heima vera. Kemur	M&K I,19 :253
hann sér, að ekki verður af, að Bjarni bjóði sér inn, og honum	M&K I,19 :254
hafði veitt Agli; en fari svo, að Bjarni svari ekki góðu um, skuli	M&K I,19 :256
þyrfti að halda, en sagði samt, að Bjarni væri afarmenni mikið, en þó	M&K I,20 :260
hum, hum. Taldi hann og rétt, að Bjarni bætti þeim að nokkru fyrir	M&K I,20 :260
óvænlega horfa. Töldu nokkrir það víst, að Bjarni yrði hýddur við staur og	M&K I,21 :268
á landi voru; gátu nokkrir þess, að Bjarni mundi sitja um sinn að	M&K I,21 :269
sér; kom þeim það öllum ásamt, að Bjarni hefði ratað í þann mesta	M&K I,21 :273
eða hve miklar. Vildi Ögmundur alblindi, að Bjarni yrði sektaður mikilli fjársekt, og	M&K I,21 :273
Grím fyrirgefningar; kvaðst hann það hyggja, að Bjarni yrði tregur mjög að uppfylla	M&K I,21 :275
fóru til prestsins, því ekki er að bjóða þeim körlum annað en smjör,	P&S :52
er svoddan sægur, sem búið er að bjóða; ég veit nú ekki, hvað	P&S :72
haldin; og ég vænti ég verði að bjóða honnm, fyrst hann á annað	P&S :74
Sigríði, að hann hefði ásett sér að bjóða henni að fara með sér,	P&S :141
B., og þótti honum því betra að bjóða gestum sínum til skytnings, þegar	P&S :158
fyrir mann auk heldur tvíbökur til að bjóða með. Síðan spyr Indriði húsfreyju,	P&S :180
lítillátur; ég hef ekki marga stólana að bjóða eins og þessi nýkomna frú,	P&S :181
þó fór ég hingað til þess að bjóða þér, Bárður minn, að koma	P&S :184
þetta gjörði ég nú fyrir þig að bjóða þér að setjast hérna, ég	M&K I,6 :91
því? mælti Tuddi. Nei, ég ætlaði að bjóða þér að snúa sundur tvær	M&K I,7 :112
segir: Húsmóðirin bað mig, Bjarni minn, að bjóða þér dálítið að borða; á	M&K I,13 :179
til systur sinnar og biður hana að bjóða Þórdísi einhvern bita, og er	M&K I,17 :236
sæll? Ég hef lítil húsakynni til að bjóða inn slíkum höfðingjum sem þú	M&K I,19 :254
Þórarinn, ef þér hefðuð þá fram að bjóða, sem ég gæti fellt mig	M&K I,23 :297
systur sinnar; kom svo að síðustu, að Björg lagði svo mikla ást á	P&S :29
systur sinnar. Það var eina nótt, að Björg var mjög þunglega haldin og	P&S :31
geisla sinnar sólar í andlátinu. Eftir að Björg hafði þetta mælt, hallaðist hún	P&S :32
annar draumur hennar, að henni þótti, að Björg systir sín koma til sín,	P&S :148
hvorri; en eftir það fóru þær að blaða í klútunum, og var kaupmaður	P&S :93
var setztur við stofuborðið, tekur hann að blaða í ræðubögglum sínum, leysir bandið	M&K I,12 :156
segi ég yður fullt og fast, að blaðsneypuna vil ég fá til að	M&K I,24 :305
greyið mitt, og ætla ég ekki að blamera þig samt, en ekki þættir	M&K I,17 :229
seinast. Hvað áttu við, Hjálmar minn? Að blessaður húsbóndinn gjöri ögn við sálarskarnið,	M&K I,7 :108
mig, þegar bannsett skessan var búin að blinda mig á báðum augum? En	M&K I,20 :266
og því var ekki að furða, að blíða og fegurð náttúrunnar yrði að	P&S :206
fór hér eins og vant er, að blóðnæturnar eru hverjum bráðastar. Veturinn leið	M&K I,4 :57
nú svo málbeinið, að hann tekur að blóta og ragna Finni sem ákafast;	M&K I,22 :293
því líkast til hafa fundið það að bolnum Guðmundar, að tölurnar voru ekki	P&S :53
hollast að koma heim með mér að borða miðdagsmatinn; því þess háttar menn	P&S :128
en þið farið, og berið ykkur að borða vel, langur er dagurinn, og	M&K I,2 :26
til Þuríðar og segir: Ertu búin að borða úr askinum þínum, hróið mitt?	M&K I,3 :44
meðan við getum gefið þér eitthvað að borða, kysstu hann fyrir það. Sigrún	M&K I,4 :69
Bjarni minn, að bjóða þér dálítið að borða; á ekki að setja það	M&K I,13 :179
gjört af húsmóðurinni að gefa mér að borða núna, því nú finn ég,	M&K I,13 :179
og áttu þeir Bjarni og Grímur að borða úr tréfatinu, en Egill og	M&K I,13 :184
upp; settu þig, karl minn, snöggvast að borðinu og skrifaðu fyrir okkur fallegt	M&K I,6 :97
nú upp, og gengur hann nú að borðinu, tekur þar penna og pappír	M&K I,6 :98
fullt og býður Grími; gengur hann að borðinu, hneigir sig, veltir vöngum og	M&K I,12 :160
og sér Sigrún það og gengur að borðinu og heimtar saman bollana; fer	M&K I,12 :165
veltir í munni sér, gengur síðan að borðinu og sveiflar í skyndi peningunum	M&K II,1 :332
flestu ólíkir. Það er áður greint, að borðsálmurinn og grauturinn gjörðu þögn á	P&S :197
þeir, sem bréf sendu, væru búnir að borga undir þau, gætu þeir ekki	P&S :69
ráða því, og hún skal fá að borga það, sem til þess gengur;	P&S :72
að öðrum kosti skal hann verða að borga mér hvern pening en hvar	M&K I,5 :86
sem einhver þau tíðindi hafi hér að borið, er margur mundi óska, að	M&K I,3 :54
menn, að gæti af ýmsum orsökum að borið, töldu það og engan skaða	M&K I,22 :294
sem nokkur kyrrð var á, til að bóka latínuna, ella mundi kompa hans	P&S :78
klædd; hafði hún vaknað við það, að bóndi hennar fór á fætur. Sigurður	M&K I,2 :25
forlögin höfðu hagað því svo til, að bóndinn á Indriðahóli hafði hreppstjórn á	P&S :4
lengst fram á palli. Nú þótt að Branda væri allra katta vitrust um	M&K I,3 :42
Egil þenna vera, og verða honum að bráð? En þú veizt, Sigurður minn,	M&K I,16 :216
að eiga Guðmund eða hún ætti að bregða því heiti, sem hún hafði	P&S :59
og kveikja, því nú væri mál að bregða rökkursvefni, segir hún. Vinnukonan vaknar	M&K I,1 :11
komi nú þegar; og biður mig að bregða skjótt við og fá honum	M&K I,10 :142
leyfi yðar, prestur góður, ætla ég að bregða mér fyrst út í kirkjuna	M&K I,12 :159
þú lítir eftir, hvernig ég fer að breiða á altarið; hvar lét ég	M&K I,12 :163
umbúðirnar á einum bögglinum væri farnar að bresta, og tók upp hjá sér	P&S :48
út. Hann efaðist ekki um það, að bréfið væri frá Sigríði, og vildi	P&S :125
ráð, gæti þá vel svo farið, að bréfið flæktist og kæmi í hendur	M&K I,15 :209
með þessu betur girt fyrir það, að bréfin misfærust, en ef þau væru	M&K I,22 :292
að hún hirti ekki um, þó að brjóst hennar tækju sig svo út	M&K I,5 :74
framgöngu, og mun þér ekki örðugt að brjóta hann á bak aftur. Indriði	P&S :19
og skrifaði bréf og var búin að brjóta það og skrifa utan á,	P&S :63
fingurinn á Möller. Það er ljótt að brjóta upp bréf, eða haldið þér,	P&S :120
í sér, og því varð tíðum að brjóta hnotina til kjarnans; nú þykir	P&S :152
upp í honum; tekur þá Tuddi að brjótast um fast, er hann kennir	M&K I,22 :293
gat þó ekki gjört að sér að brosa; en Gróa lét dæluna ganga:	P&S :67
hann samt ekki gjört að sér að brosa að Hjálmari. Hann gekk þá	M&K I,9 :130
iðjaði hver, og allir unnu nokkuð að brottbúningi Þórarins; ein griðkona drap smjöri	M&K I,11 :146
lengur eða skemur, þá lauk svo, að brottför Þórarins var ráðin. XI. KAPÍTULI	M&K I,10 :145
um mál Egils, sagði það ljóst, að brottför Sigrúnar hefði gjör verið til	M&K I,19 :251
og með því að hún uggir, að bróðir sinn mundi verða, ef til	M&K I,20 :265
ef guð sparar þig svo lengi, að bróðir þinn Þórður komi hingað, getur	M&K I,25 :318
Er nú svo ráð fyrir gjört, að brúðkaupið skyldi standa að afliðnum réttum	P&S :70
Sigríði, og var svo til ætlað, að brúðkaupið stæði að Hóli, og vildu	P&S :175
segir: Hinn kristlegi söfnuður hefur heyrt, að brúðurin, jómfrú Sigríður Bjarnadóttir, hefur neitað	P&S :76
Holti hafa þar líklegast vök til að brynna í hestunum. Þarna, nei, það	M&K I,3 :54
að það voru átján tröppur ofan að burstinni á dómkirkjunni á Hólum, skaflinn,	M&K I,13 :177
nokkra ráðningu; þótti þeim ekki sæma, að busi sá sýndi sig beran að	P&S :81
hún lærir ekki svo mikið sem að búa til utan á sig spjör	P&S :29
gripsvit, og meira þurfti ekki til að búa og nurla, sem fyrir hann	P&S :47
kvenmannsræfil. Já, ekki treysti ég mér að búa með henni Guddu hérna. Það	P&S :50
í askana látið, þegar farið væri að búa. Að svo búnu skildu þær	P&S :61
Þessu játti Sigríður, og fór Guðrún að búa sig, en kom síðan aftur	P&S :90
syðra; eða ætlið þér að fara að búa? Ekki veit ég, hvort ég	P&S :134
Sigríður mín, að vera ekki farin að búa þig neitt undir með fötin,	P&S :142
sú eina konumyndin, sem ég hef að búa við og hérna er til	P&S :163
Því vænt er að kunna vel að búa, vel að fara með herrans	P&S :204
hvar ætlar þú okkur að fara að búa? Margur mundi mæla það, að	P&S :204
Þóri, að Þórir skyldi eiga heimilt að búa á Hamri, meðan hann lifði	M&K I,1 :8
fáir kunna sig of vel heiman að búa og þó veðrið sé gott	M&K I,2 :25
honum ekki, það veitir ekki af að búa vel að hálsinum á sér	M&K I,2 :25
í brott, þó hálfólundarlegur, en fór að búa sig til farar, og er	M&K I,3 :53
vissi ekki, til hvers við værum að búa, barnlaus og ómagalaus, það væri	M&K I,4 :66
ljós og eru í óða önnum að búa út tvo karlmenn að leita	M&K I,8 :122
mikill ys og þys á bænum að búa Þórarin á stað, að enginn	M&K I,11 :148
hinu léttasta skeiði, er hann fór að búa á Leiti, hann var laginn	M&K I,17 :232
kotungslegur verði viðurgjörningurinn, því svo verður að búa sem á bæ er títt,	M&K I,17 :239
vildi. Þau Egill og Guðrún fóru að búa í Hlíð, er þá var	M&K SÖGULOK :367
margt manna, og voru menn farnir að búast til kirkjugöngu. Ingveldi var vísað	P&S :36
glugganum út til strætisins, er ekki að búast við öðru en að þeir	P&S :164
tvo hesta og biður konu sína að búast til ferðar. Skulum við nú	P&S :204
varnað málsins. En það var ekki að búast við, að það færi öðruvísi	M&K I,1 :20
eins og ekki var heldur við að búast, þegar aðrir fengu tíma til	M&K I,5 :85
að Bjarni mundi sitja um sinn að búi sínu og sjá, hverju fram	M&K I,21 :269
á milli auk alls annars. Eftir að búið var að kveikja og borða,	P&S :25
það var gæfumunurinn. Ég hef frétt, að búið sé að lýsa með ykkur.	P&S :184
segir, að hann væri þess maklegur, að búið væri til mál á hendur	M&K I,20 :267
og hún vænti einhvers. Tuddi finnur, að búrdyrnar voru ólokaðar, og fellur hurðin	M&K I,9 :134
hvörfluðu þeir oft á vorum heim að Búrfelli, og vildi Guðrún jafnan víkja	P&S :44
næsta dag voru hestar heim reknir að Búrfelli. Ekki voru reiðskjótar þeirra fóstra	P&S :52
hristi höfuðið. Það er komin hingað að Búrfelli sú kaupstaðarrotta, sem aldrei seðst	P&S :183
sé lof, að þú fórst aldrei að Búrfelli, elskan mín. Það réðist eins	P&S :190
á milli, og var það eitt, að Búrfells Guðmundur var kvongaður og hafði	P&S :171
gjört að því. Mér sýndist líka, að Búrfellsmaurunum væri ekki betur varið til	P&S :179
sem opið var fyrir: það annað, að búrhurðin var aftur, en baðstofudyrum hafði	M&K I,9 :136
hönd, þegar inn var komið, dyr að búri, og kom þar út kona	P&S :177
dyr á hvora hönd, gengu aðrar að búri, en aðrar að eldhúsi, er	M&K I,5 :80
eftir viðræður þeirra Tudda og prests, að búrstuldarmálinu var eytt, og er Hjálmar	M&K I,9 :139
sveinninn og móðir hans; var hún að búverkum inn í bæ, en skildi	M&K I,7 :103
hafi hún því svo til hagað, að búverkum og mjöltum yrði lokið í	M&K I,17 :224
í sama bili sem menn ætluðu að byrja sálminn, kemur einn af piltum	P&S :81
ætti, og því væri eina ráðið að byrja nógu snemma á því. Þetta	P&S :87
mín! Það er betra en ekkert að byrja með. Í því þær gengu	P&S :92
ekki komið, fyrr en farið var að byrja stólsvers. Eftir messu gekk hann	M&K I,12 :163
mér, babbi, á hverju ég á að byrja, sagði Egill. Það sannast á	M&K I,14 :194
mér, faðir minn, hvernig ég á að byrja, eða vilt þú ekki nefna	M&K I,14 :194
lætur söðla hest sinn og ríður að bæ einum þar í sóknum að	M&K I,6 :89
upphaf hinnar snörpustu orustu; þustu þar að bæði Efri og Neðribekkingar, og veittu	P&S :80
flot, sagði Möller, nema svo aðeins, að bæði maddama Á. og aðrir, sem	P&S :134
ekki, en Indriða þótti best ráð að bæla sig betur í fötunum, því	P&S :107
kindurnar hingað og þangað voru vanar að bæla sig, stóðu upp fagrir og	P&S :205
en Finnur gengur til baðstofulofts og að bæli því, sem Tuddi lá í;	M&K I,22 :293
nú fast að að draga, eftir að bændaglímunni var lokið. Þessa kind veit	P&S :20
snarbrattur ofan þeim megin, sem snýr að bænum í Hlíð, og allur skemmri	M&K I,2 :32
meðan ég skaust úr húsinu heim að bænum, frusu fötin svona á mér,	M&K I,3 :49
stóðu undir hlið þess hússins, er að bænum vissi, og mátti ekki sjá	M&K I,14 :196
kökubleðilinn þann arna handa þér til að bæta það upp, borðaðu hann, Þuríður	M&K I,3 :44
gjöra fyrir þín orð, segir Bjarni, að bæta honum til. Ég sé þú	M&K I,20 :263
um brot Bjarna og aðrar yfirsjónir, að bætur séu til brots hvers; kemur	M&K I,21 :270
að skammt var þess að bíða að dagaði. Veður var hið fegursta sem	M&K I,2 :24
um nóttina og bíða svo þess, að dagaði, og vita þá, hvort hríðinni	M&K I,2 :39
nú að dimma, og líður fram að dagsetri, og sofnar hún ekki; leiðist	M&K I,1 :8
þar um nóttina, sagði sem var, að dagur væri skammur og nú þegar	M&K I,2 :30
hyggur skammt muni þess að bíða, að dagur renni; lætur hún nú biðleika	M&K I,3 :51
líkindi eru um mig, sem kann að dansa, en minni um þig aumingjann,	P&S :139
þess og allra síst til þess að dansa, því það yrði til hneykslis;	P&S :139
sagði Ormur: Þér kunnið, maddama góð, að dansa, það veit ég fyrir víst,	P&S :200
að maðurinn minn kann enga agnarögn að dansa? Það hefur verið hugsað oftar	P&S :200
svaraði Ormur; þér kunnið sjálf ágætlega að dansa, og þá getið þér smátt	P&S :200
segir, að ég geti kennt þér að dansa. Guðmundur hafði setið grafkyrr, á	P&S :201
við Guðmund ellegar hann skyldi læra að dansa. Guðmundur hlýddi á eiðspjall konu	P&S :201
fóstri minn segi, þegar ég fer að dansa á Búrfelli, en engin er	P&S :202
að ég geti kennt manninum mínum að dansa? Já, sannarlega segi ég yður	P&S :202
það, að það þótti lítið jafnræði, að danskur kaupmaður gengi að eiga íslenska	P&S :86
fara frá Hlíð, og fór nú að daprast yfir henni, en tárin tóku	M&K I,4 :68
þeir höfðu tekið; tekur Þorsteinn nú að dasast, og getur hann ekki lengur	M&K I,2 :35
fjórum sinnum; tekur séra Sigvaldi mjög að dasast og segir Finnur, að nú	M&K I,8 :122
gluggarnir á því og skrifstofunni út að dálitlum kálgarði, er lá baka til	P&S :161
undan, sveigðu fyrir húsgafl einn, svo að dálítið bar af millum þeirra og	P&S :147
hún ofurlítið losaði svefninn, af því að dálítill roði færðist í kinnarnar á	M&K I,2 :27
sjálfskeiðing, en ekki skyldi hann þurfa að deila vistum við aðra menn, því	P&S :193
ef um fé eða jörð var að deila. Hann var maður blíðmáll og	M&K I,5 :76
þér; hvernig gat bölvuð geilin farið að detta svona ofan á blessaðan prestinn?	M&K I,8 :121
niður, en sofnaði ekki. Tekur nú að dimma, og líður fram að dagsetri,	M&K I,1 :8
að rökkva, en veðrið tekur heldur að dimma og verða ískyggilegra, og jafnframt	M&K I,2 :32
nýlega hafa komist að raun um, að dómar manna um suma menn eru	P&S :152
horfði á, á meðan verið var að draga, en var þess á millum	P&S :17
eldri menn, sem ekki fengust við að draga úr réttinni, sátu hjá og	P&S :18
glímdu, höfðu þeir bændurnir haldið áfram að draga úr réttinni, og var nú	P&S :20
markabækurnar. Gengu menn nú fast að að draga, eftir að bændaglímunni var lokið.	P&S :20
hún rétti spilin að Indriða til að draga, en það er verst, að	P&S :26
mín! Ingveldi þótti sem ekki ætti að draga af sér það, sem hún	P&S :41
Ég hef átt við ramman reip að draga, lagsmaður, þar sem mér alltaf	P&S :83
fyrir þig, sem ert maður kvongaður, að draga á tálar einfalda og saklausa	P&S :168
á þetta goð og þorir ekki að draga andann öðruvísi en hún vill;	P&S :183
að hyggja eða fyrir marga saman að draga, fyrst guði mínum góðum þóknaðist	M&K I,4 :63
hitt annað, að hún kunni ekki að draga til stafs. Þetta treysti Þórdís	M&K I,5 :75
við og við að bera okkur að draga til stafs, en eigum enga	M&K I,6 :98
bregða undir prest og reyna svo að draga hann úr tóftinni sem grip	M&K I,8 :122
tönn, og svo tekur af honum að draga, að hann fyrir engan mun	M&K I,9 :136
hefðu minnsta ábyrgð. Ráðskona skipaði nú að draga Hjálmar úr kerinu, og varð	M&K I,9 :137
hreinskilni, því bæði er það ábyrgðarhluti að draga nokkurn mann á tálar með	M&K I,14 :202
hafi sýnzt það, að hann væri að draga sig eftir henni, en ég	M&K I,16 :216
margfaldlega, sagði Sigurður, það er ekki að draga hann á því og það	M&K I,22 :287
áður held ég, að ég verði að dragnast heim í kvöld, þegar erindinu	P&S :56
eina erindi, að þér sé hollast að dragnast brott, en éta skaltu fá	M&K I,19 :253
mér að lifa, ber ég mig að dragnast suður að sumri og þinglýsa	M&K I,24 :305
og segir: Hvern skrattann ert þú að draugast hér, Tuddi? Hvern skollann varðar	M&K I,22 :289
grænu hjallarnir breiðast út, tóku þær að dreifa sér um börðin og lágarnar	P&S :10
það leyti, sem Guðmundur var búinn að drekka kaffið, víkur Ingveldur talinu til	P&S :56
klórinu, og af því verð ég að drekka; vandanum er hrundið á mig.	P&S :84
eina flösku af víni, ég verð að drekka velkomandaminni gestanna og tilvonandi skiptavina;	P&S :93
ekki á mjólkinni, sem við fengum að drekka? Nei, ég skil heldur ekki	P&S :103
á einhvern bæ og fá sér að drekka. Láttu það bíða fyrst, sagði	P&S :103
þá af baki og leggjast niður að drekka; sýpur Sigurður stórum og stendur	P&S :103
hann, hvort hann vilji ekki fá að drekka, og segir gestur þess ekki	M&K I,1 :17
í búr að sækja honum mjólk að drekka. Ekki var nema einn gluggi	M&K I,9 :136
með bollana, þegar þeir eru búnir að drekka. Sigrún varð því eftir og	M&K I,12 :165
hann næði að fá kalt vatn að drekka og væta höfuð sitt í	M&K I,18 :241
um sel æ, æ! ætlar hún að drepa mig þarna ! ég stóð upp,	M&K I,1 :10
vér ekki geta leitt hjá oss að drepa nokkuð á húsaskipun á staðnum,	M&K I,5 :78
Meinvættinu henni kvarnarkind, sem er búin að drepa mig, og svo fara dúfurnar	M&K I,7 :110
Á, á, þér er þá alvara að drepa mig? Ég skal heldur segja	M&K I,22 :290
fyrir því, eða hvað var þig að dreyma í morgun? Ég heyrði það	M&K I,3 :45
þess, og mig er löngu farið að dreyma fyrir því á hverri nóttu,	M&K I,15 :207
kafþykkur allt í kring og farinn að drífa. Það var auðséð, að húsfreyju	M&K I,3 :48
sé rétt, og sjáist það þar, að drottinn hafi boðið Sál og Davíð	M&K I,20 :260
mín, en huggaðu þig við það, að drottins vilji mun koma fram. Sigrún	M&K I,11 :148
blásnauður, og þó þótti honum gaman að drottningunni frá Arabíu, þegar hún heimsótti	M&K I,13 :185
síðastir, en þeir, sem voru lengst að, drógu fyrst. Sá maður var þar	P&S :20
skuluð ráða, hvað lengi við sitjum að drykkjunni, sagði Möller og rétti hann	P&S :164
Ég hélt hinsegin, að þú værir að drýgja hana ögn, fóstri minn! Ónei,	P&S :72
systur þinni, þá mun það ómannlegt að duga þér ekki. Hún er gift	P&S :80
Hjálmari enda af tóbaki það verður að duga þér, þangað til kerlingin er	M&K I,9 :131
báðir þá hátt og biðja Hjálmar að duga sér og draga mannskratta þann	M&K I,20 :263
ráð við því, sem ég vona að dugi: Far þú að eins og	M&K I,16 :221
hatt sinn úr brenglum, en Finnur að dusta moldina af fötum hans; ganga	M&K I,8 :122
súpa úr silfrinu já, ég sé, að dúfan kemur stundum á daginn undir	M&K I,7 :110
í hjarta, þá þyrfti ég ekki að dylja hugrenningar mínar fyrir mönnunum. Indriði	P&S :18
uppeldissonur yðar, og sæmir mér ekki að dylja yður þess, sem þér spyrjið	M&K II,5 :360
menn voru löngu háttaðir; finnur hann, að dyr eru ólokaðar, og fer hann	M&K I,18 :250
niður. Dyraumbúningurinn fyrir saðahúsinu var þannig, að dyratré stórt lá á kömpum, í	M&K I,8 :116
á áliðnum degi og berja þar að dyrum, og fór það eins og	P&S :54
nema Guðrún ein. Indriði ber þar að dyrum, og kom Guðrún þegar til	P&S :117
heima, og gengur þangað og ber að dyrum, en enginn kom út, og	P&S :164
muni þar inni; ekki ber Tuddi að dyrum, en tekur að rjála við	M&K I,9 :129
á, að kaupmaður Á. var kominn að dyrunum á húsinu sínu og staldraði	P&S :148
um, hvað þeir tali, og læðist að dyrunum og leynist við krók einn	M&K I,7 :111
á kassann og lætur hurðina falla að dyrustafnum og leggur andlitið við rifuna,	M&K I,9 :134
bær við Hlíð og þrjátíu hundruð að dýrleika. Helmingur jarðarinnar var konuarfur, en	M&K I,1 :7
liggjandi í S.... hreppi, 30 hundruð að dýrleika, með 5 ásauðar kúgildum og	M&K II,1 :328
mæla; en ekki á mál það að dæma hér á þingi, fyrir því	P&S :3
og sögðu sveitarmenn, að eftir kirkjubókinni að dæma væri eins líklegt, að hún	P&S :5
best að kalla á fleiri til að dæma um það mál; sækið þið	P&S :21
sjá; er það þá ekki rétt að dæma þá eftir því, sem sést?	P&S :153
einn mann, sem eftir hinu ytra að dæma er glaður og ánægður, og	P&S :153
ætti ljótari borðann já, ég verð að dæma það, og það eru ef	M&K I,6 :96
þá yngra fólkið einnig að hoppa að dæmi þeirra, og varð þar af	P&S :200
væri, að margur vildi gjöra það að dæmi Indriða og forfeðra vorra að	P&S :207
og, að Egill mætti vel fara að dæmum Móses og slá oftar en	M&K I,19 :252
hef heldur aldrei getað komið mér að eða fengið tækifæri til þess að	P&S :132
það eru munaðarlausir, er engan eiga að; eða hvað ætli við mundum gjöra	M&K I,4 :64
verðið að hafa svo viðkvæmt hjarta, að ef þér sjáið, að hugsun mín	P&S :64
mörinn, en skotið því að presti, að ef lengi stæði á lýsingunum, gæti	P&S :71
en ekki ofankafald; virðist henni svo, að ef veðrið ekki versni aftur úr	M&K I,3 :51
hvernig ég, ha, ætti að fara að, ef ég beiddi mér stúlku, eða	M&K I,14 :194
feðga, og telja þeir það víst, að ef málið komi í dóm, muni	M&K I,20 :267
að vera; veit hann þá og, að ef prestur ríður með honum, muni	M&K I,22 :288
þær Hólameyjar sumar, ekki er það að efa. Prestskona leit framan í Þórarin	M&K I,6 :92
og hafði Sigríður enga orsök til að efast um, að þær væru sannar;	P&S :69
honum nú ekki framar í hug að efast um, að það sé húsbóndi	M&K I,8 :121
honum var frá hermt, var hann að efast um, hvað hann ætti að	M&K II,4 :353
sem séra Sigvalda annaðhvort hafi gleymzt að efna heit sitt eða honum hafi	M&K I,8 :124
á viðtali þeirra. Tuddi vissi nú, að efndir ýmsra loforða eru, eins og	M&K I,7 :114
Stað einn sona hans. Hann var að efnum talinn með hinum betri bændum	M&K I,13 :174
hundrað ára eyða, og sögðu sveitarmenn, að eftir kirkjubókinni að dæma væri eins	P&S :5
en ég er sannfærð um það, að eftir á muntu þakka guði fyrir,	P&S :70
og borðin reist á þann hátt, að eftir skemmunni endilangri voru settar kistur	P&S :71
er svo mikilvægur dagur á mannsævinni, að eftir líkindum þykir fara, þó nokkur	P&S :74
en brátt varð hann þess var, að eftir því sem skaflinn að ofan	M&K I,2 :38
sig um það, hvort hún ætti að eggja dóttur sína á að eiga	P&S :59
neina tvísýnu; Þorsteinn minn, mundu eftir að eggja ekki manninn minn út í	M&K I,2 :28
í slæmt útlit, það þarf ekki að eggja hann, hann er nógu framhaldssamur	M&K I,2 :28
kot og mál manna væri það, að Egill ætti skildinga og hefði heitið	P&S :172
enda segði sér svo hugur um, að Egill mundi þar af heill hljóta;	M&K I,12 :170
borið fram, og væri hitt ráðlegra, að Egill réðist til Hlíðar og kynntust	M&K I,12 :173
skemmtilegar. Fór svo fram um hríð, að Egill hélt fram uppteknum hætti um	M&K I,14 :192
var einn dag um þessar mundir, að Egill átti að starfa nokkuð að	M&K I,14 :195
því enu rifna húsinu, sér hún, að Egill er þar einn manna; þykir	M&K I,14 :196
hvað Egill aðhafist. Sér hún þá, að Egill stendur þar hjá moldarhrúgunni; hefur	M&K I,14 :197
Egill las yfir rekunni; segja þær, að Egill ætli nógu snemma að æfa	M&K I,14 :198
vildi Þórdís fyrir hvern mun ekki, að Egill væri hafður að skopi þar	M&K I,14 :198
þeirra Gríms og Sigurðar bónda míns, að Egill skyldi þín fá, þá kemur	M&K I,14 :202
sagði hann, af því hann héldi, að Egill mundi verða góður búmaður og	M&K I,16 :219
en ekki á ég þess von, að Egill troði mig oft um tær,	M&K I,17 :239
þeim það ásamt, Hallvarði og Agli, að Egill skuli sleppa kirkjuferðinni, en fara	M&K I,18 :242
ráð leggja. Prestur réði þeim feðgum, að Egill skyldi ekki hætta við svo	M&K I,19 :251
líkaði allvel þessi ráðagjörð, sagði og, að Egill mætti vel fara að dæmum	M&K I,19 :252
hjá honum; er honum brátt sagt, að Egill sé þar kominn og setztur	M&K I,19 :252
og ræður Bjarni það þar af, að Egill grípur hendinni aftur fyrir sig,	M&K I,19 :255
atgöngunni, ef orusta tækist; kvað Grímur, að Egill skyldi ganga framan að Bjarna,	M&K I,20 :260
Egill var; en satt væri það, að Egill hefði farið að Hlíð með	M&K I,22 :288
og fylgdi þar með sá kvittur, að Egill sonur Gríms meðhjálpara mundi vera	M&K II,3 :338
mér, og í ráðagjörð er það, að Egill Grímsson, sem hér var í	M&K II,4 :351
því, sem mér hefur verið skrifað, að Egill Grímsson fari aftur að Hlíð,	M&K II,4 :355
heyrði, að Jón á Gili ætti að eiga hana, gat hún ekki gjört	P&S :23
átti, og það er svo gaman að eiga sjálf kind. Vertu samt ekki	P&S :24
á öðrum bæjum; aftur þurfti Gróa að eiga einhvern að, sem hugaði fyrir	P&S :38
ég er ekki orðinn fær um að eiga lengur í þessu búskaparbasli, Guðmundur	P&S :50
ætti að eggja dóttur sína á að eiga Guðmund eða hún ætti að	P&S :59
fyrir henni, hve girnilegt það væri að eiga Guðmund; og einn dag, er	P&S :69
mikið gæfuleysi legðist fyrir jafnvæna konu að eiga svo óliðlegan mann sem Guðmundur	P&S :74
þar sem lendir menn gengu sjaldan að eiga dætur ótiginna manna. Á Íslandi	P&S :85
lítið jafnræði, að danskur kaupmaður gengi að eiga íslenska bóndadóttur. Einkum gátu hinar	P&S :86
hæfir okkur best, held ég, bóndadætrunum, að eiga bónda; ég fyrir mitt leyti	P&S :98
er það fréttist, að Sigríður ætlaði að eiga Guðmund Hölluson, virtust honum öll	P&S :101
að einhver kaupmaður Möller ætlaði sér að eiga einhverja stúlku, sem Sigríður héti	P&S :111
mér bréfgreyið! Nei, þér fáið ekki að eiga neitt við það. Nú, ekki	P&S :120
er það? Að þér ætlið yður að eiga hana. Það eru ekki mín	P&S :122
líst á stúlku og ætlar sér að eiga hana; eða ertu svo einföld,	P&S :140
sem ég segi, að hún ætlar að eiga hann. Þá eru þar fleiri	P&S :156
að sá maður, sem hún ætlar að eiga, sé Möller fremur en einhver	P&S :156
í því skyni, að hann ætlaði að eiga hana. Allar ástæður yðar, sagði	P&S :157
og nýtt er það, Indriði minn, að eiga enga sköfu undan sumri og	P&S :182
Þú varst aldrei áfram um það að eiga hann, með fleiri ógreindum orsökum	M&K I,5 :85
til greiðviknis, hyskið hérna. Þú verður að eiga það við ráðskonuna, Hjálmar minn,	M&K I,7 :107
er nú gott, prestur minn góður, að eiga við hana ráðskonuna hérna, ég	M&K I,7 :107
eins og lofað var; ég verð að eiga vingott við þau Hlíðarhjón að	M&K I,10 :143
túlka, skyldi Sigurður aðeins heita því að eiga góðan hlut að þeim málum	M&K I,12 :173
hefðir ætlað að þröngva henni til að eiga hann, hvort sem hún hefði	M&K I,16 :217
því hann sæktist svo mikið eftir að eiga fleiri jarðir en hann þegar	M&K I,21 :277
að segja, að ég hef heitið að eiga hana ella enga stúlku aðra,	M&K I,22 :284
samþykki okkar til þess að ganga að eiga Sigrúnu, þegar þér sjáið yður	M&K I,22 :287
sem ég gæti fellt mig við að eiga. Ekki skal ég ráða þér	M&K I,23 :297
lítils annars en byrðar og andstreymis að eiga þessar jarðir í misjafnri ábúð,	M&K I,24 :304
fyrir tilboð sitt, og væri gott að eiga þess von síðar, ef hún	M&K II,1 :326
eru ekki týnd, þá áttuð þér að eiga einhvers staðar hjá mér tvö	M&K II,4 :347
honum kveðjan; og nú eigið þér að eiga eitt eftir hjá mér, hvar	M&K II,4 :348
eftir því, og þá ættuð þér að eiga hér enn þá bréf. Síðan	M&K II,4 :348
um, mín eina huggun er sú að eiga þess von innan skamms einnig	M&K II,4 :350
skapraunar og nærri vildi hann ganga að eiga Guðrúnu ráðskonu, ef hann héldi,	M&K II,4 :354
það ætti fyrir henni að liggja að eiga Egil Grímsson, en fóstra hennar	M&K II,4 :354
hefur það í dylgjum um kvöldið, að eigi muni smábörnum hent að vera	M&K I,8 :118
komast brott úr kerinu, sér hann, að eigi má hann svo búið láta	M&K I,9 :135
þá Guðrún ráðskona í hug og að eigi mundi tjá að láta hana	M&K SÖGULOK :367
hann: Þá skaltu vita, Egill sæll, að eigir þú ekkert annað erindi hingað,	M&K I,19 :255
maður samhaldssamur og átti í vændum að eignast nokkuð, þar sem hann var	P&S :47
sumir segja, að hún standi til að eignast nokkuð. Sýslumaður stanzaði dálítið við,	M&K II,5 :359
og hugsar, að svo megi vera, að einhver sé þar kominn, sem vilji	P&S :48
mestum tíðindum sæta þar í Víkinni, að einhver kaupmaður Möller ætlaði sér að	P&S :111
í einhverja skemmtilega hugsun, eða hitt, að einhver fallegur piltur er hér í	P&S :136
hvamm hefur guð ætlað til þess, að einhver skyldi búa í honum og	P&S :206
skipti, enda hafi það verið hentast, að einhver vekti. Innir húsfreyja hana þá	M&K I,1 :9
tvö högg á bæjarhurðina, og segir, að einhver muni vera kominn. Ástríður vinnukona	M&K I,1 :15
um kvöldið, og spádómur kerlingar um, að einhver þar á bænum mundi vera	M&K I,3 :50
og þá gæti það vel verið, að einhver, sem þarf að halda á	M&K I,4 :60
er kominn gagnvart búrdyrum, heyrir hann, að einhver kemur ofan loftsstigann, og lítur	M&K I,9 :133
þar sem Egill var; hugsar hún, að einhver utanbæjarmaður sé kominn, því ekki	M&K I,14 :196
það svo, þegar menn hafa viljað, að einhver fengi brauðið eftir sig, að	M&K I,23 :297
áformað er fyrir þér, fóstra mín, að einhver annar en séra Sigvaldi yrði	M&K II,2 :335
sért orðin prýðilega að þér, þó að einhverja megi finna, sem kann fleiri	M&K I,6 :94
sér þann krók að ganga heim að einhverjum næsta bænum undir hálsinum; þetta	M&K I,3 :46
að hún á stundum gjörði gys að, einkum ef Sigríður var við. Sigríður	P&S :44
og vill þá svo heppilega til, að einn þeirra, sem Þórarinn hét, kemur	P&S :80
áður heyrt, svo og frá því, að einn af forfeðrum sínum, Gunnar, hefði	M&K I,21 :277
mér afgengnum upp á þann máta, að einn fjórðapart eður þrjátíu ríkisdali lúki	M&K II,1 :329
og hafa það til síns máls, að eins sé landið nú fagurt og	P&S :3
ég vona að dugi: Far þú að eins og Adam forðum, kenndu konunni	M&K I,16 :221
bætist það fyrirhafnarlaust, sem fáa eiga að eins og þú, mágur, því ekki	M&K I,23 :296
sér ýmsar hugmyndir, sem allar lutu að einu, að það gæti ekki verið	P&S :124
brosti við; en kaupmaður svaraði allt að einu alvörugefinn eins sem áður: Nei,	P&S :132
ekki ber ég á móti því, að einu sinni var það, að mig	P&S :169
má í geilinni, en allt fór að einu; sér hann þá ekki annað	M&K I,8 :119
VII. KAPÍTULI Engi er svo ónýtur, að einugi dugi. Málsháttur. Ekki var samdráttur	M&K I,7 :100
aðgjörðaleysi mundi ekki hlíta, réðist hann að einum kjötbita, og var það hnúta	M&K I,13 :185
í stofu og skemmu, sáu frammistöðumennirnir, að eitt sæti var þar í skemmunni	P&S :193
beið hennar þó, ef verða mætti, að eitthvað réttist úr fyrir henni. Nú	P&S :100
fyrir Indriða, þegar hann þóttist finna, að eitthvað lægi illa á honum. Segir	P&S :102
trúnað á leggja, þó hún segði, að eitthvað bæri fyrir hana en ekki	M&K I,1 :9
og segir mér svo hugur um, að eitthvað muni tálma för þeirra, er	M&K I,3 :51
sitja á kistlinum; sér hann þá, að eitthvað verður til bragðs að taka,	M&K I,14 :193
hafi verið, að Sigrún hafi átt að eitthvert verndargoð, er á líkan hátt	M&K I,6 :90
fjármunum, föstum og lausum, og sagði, að ekkert nema dauðinn skyldi skilja þær.	P&S :29
bréfsendinguna; en svo liðu margir dagar, að ekkert svar fékk hún frá Ingibjörgu.	P&S :69
en svo var hríðin enn svört, að ekkert vita þeir, hvar þeir eru.	M&K I,2 :35
sér eftir beitunni; og sé svo, að ekkert búi annað undir vinamálum hans,	M&K I,4 :65
mundu vera með þeim en svo, að ekkert byggi undir. Að sönnu höfðu	M&K I,7 :100
hóa því saman, og gáðu að, að ekki verði eftir í lautunum; varaðu	P&S :10
Nú var orðið svo áliðið daginn, að ekki þótti taka því að reka	P&S :17
Orm, en svo var hann liðugur, að ekki mátti Ormur hann af fótum	P&S :19
í tárum, því hún sá þegar, að ekki mundi langt að bíða skilnaðar	P&S :32
er í þá raun hafa komið, að ekki sé hið fyrsta ástarorð ætíð	P&S :34
Ingibjörg; munu það og margir mæla, að ekki sé óákomið með þeim Indriða	P&S :43
svo veturinn og vor hið næsta, að ekki batnar Indriða ógleðin, og ekki	P&S :44
þess að sjá við þeim leka, að ekki drægist of mikið út úr	P&S :44
svo líkur honum að öllu skaplyndi, að ekki mundi sonur líkari föður; og	P&S :46
enginn telja mér trú um það, að ekki hafi verið farið í sáinn;	P&S :49
að kenna; og það skaltu vita, að ekki elska ég þig minna en	P&S :59
hefur búið oss svo úr garði, að ekki þarf orðanna við, til þess	P&S :63
búin að heita því fyrir mér, að ekki skyldi ég koma í veisluna	P&S :66
eins. Það hafa lögfróðir sagt oss, að ekki sé sú aðferð rétt; aftur	P&S :71
Boðsmenn sáu það á öllum lotum, að ekki mundi verða neitt úr veislunni	P&S :76
á hendur þeim mæðgum og töldu, að ekki hefði allt verið brigðalaust af	P&S :77
komu til Reykjavíkur, og sögðu menn, að ekki mundu kvistir verri en aðaltré.	P&S :85
þar svo orð einu atkvæði lengra, að ekki væri annaðhvort með dönskum hala	P&S :86
Víkinni, mátti svo að orði komast, að ekki gengju svo eða sætu tveir	P&S :88
Það getur þú reitt þig á, að ekki skal ég tala um það	P&S :97
leita sér annars kvonfangs; sögðu þeir, að ekki mundi hann lengi þurfa að	P&S :101
upp yfir sig og svo jafnsnemma, að ekki mátti annað heyra en að	P&S :109
að svo væri ástatt í kotinu, að ekki yrði neitt greitt fyrir þeim,	P&S :112
spölkorn fyrir og þó svo langt, að ekki máttu þeir heyra orðaskil á	P&S :116
við mig, þegar við vorum yngri, að ekki mundi fram koma, að þú	P&S :122
það getur þú verið óhræddur um, að ekki ætla ég að steypa konungum	P&S :127
talið, þá er hitt þó víst, að ekki hafði Sigríður enn hneigt ástarhug	P&S :129
hann þykist vera kominn svo langt, að ekki megi sjá til ferða hans	P&S :130
vænt, og ég segi fyrir mig, að ekki hef ég fest svo hugann	P&S :131
áhyggja í skapi; hugsaði hún þá, að ekki tjáði að taka orðum hans	P&S :132
litum, en er hún nú heyrði, að ekki varð annað úr en þetta,	P&S :134
leið nú svo fram eftir vikunni, að ekki er Guðrúnu boðið, en engu	P&S :141
og fegurð veðursins á þann hátt, að ekki gat hjá því farið, að	P&S :147
hafði hann aflað henni í svefninum, að ekki gat hún gleymt honum eða	P&S :149
sem hún sæi fram á það, að ekki mundi hún lifa ánægjusömu lífi,	P&S :150
og það hygg ég flesta mæla, að ekki sé lífið honum þungbært, og	P&S :153
að því, sem ég sagði áðan, að ekki eru allir þar, sem þeir	P&S :153
ég talað svo bert við yður, að ekki getur hjá því farið, að	P&S :153
takast; leikur mér þó grunur á, að ekki hafi hún sjálf verið að	P&S :154
enginn mundi þar sá vera inni, að ekki mætti þurrum augum þora að	P&S :164
þetta mál, þá skaltu og vita, að ekki þykir mér það sóma sér	P&S :168
um finnast; þótti honum sem var, að ekki hefði hans ráða verið leitað,	P&S :172
þér það svo sem til dæmis að ekki gat hann eignast einn skilding	P&S :182
héðan af í veislurnar. Indriði sér, að ekki muni verða meira af erindunum,	P&S :185
segja brúðkaupsskarinn, urðu menn þess vísari, að ekki vantaði aðra boðsmenn en þau	P&S :185
fóru sumir að tala um það, að ekki mundi þurfa að bíða eftir	P&S :185
lötra; þeir, er skarpskyggnastir voru, sögðu, að ekki þyrfti á að líta, það	P&S :186
til jafnt báðum hádegis og miðmunda, að ekki sást neitt til þeirra; en	P&S :186
átti söðulinn. Þegar það nú kvisaðist, að ekki mundi svo bráðlega að vænta	P&S :187
í rökkrinu. Segir kerling svo vera, að ekki hafi hún sofnað í það	M&K I,1 :9
húsinu og svo fram á loftinu, að ekki þyrfti nema eitt ljósið í	M&K I,1 :12
væru þar á bæ. Húsfreyja sagði, að ekki mundi kveðskapurinn síður þeginn enda	M&K I,1 :13
hafa, en aðrir neituðu; segir bóndi, að ekki sé vert að ganga til	M&K I,1 :15
nú að sofa í Hlíð, svo að ekki bar fleira til tíðinda. II.	M&K I,1 :23
himinninn alheiður og svo mikil vindstilla, að ekki blaktaði hár á höfði. Bóndi	M&K I,2 :24
ekki upp í klettinn; þaðan veiztu, að ekki verður villzt á Þrívörðuholtið; en	M&K I,2 :33
en svo var hríðin þá dimm, að ekki rofaði fyrir honum; tekur þá	M&K I,2 :34
komið, Þorsteinn félagi, sem mig grunaði, að ekki mundi för okkar greiðari, þó	M&K I,2 :34
þóttist hafa séð bæinn, sér hann, að ekki var sem honum hafði sýnzt,	M&K I,2 :36
og veðurhæðin var þá svo grimm, að ekki gat hann haldið á sér	M&K I,2 :37
í kringum þá. Það fann Sigurður, að ekki skorti þar í skaflinum nægan	M&K I,2 :38
sig, og var það helzta umræðuefnið, að ekki mundi askur hennar koma fyrstur,	M&K I,3 :43
mundi vera skammlífur. Hyggur hún nú, að ekki muni renna dúr á auga	M&K I,3 :50
að borið, er margur mundi óska, að ekki hefði orðið; þetta er göngustafurinn	M&K I,3 :54
það getur þú verið óhrædd um, að ekki slær hún Ingibjörg þig, eins	M&K I,4 :68
tvo daga, en svo atvikaðist samt, að ekki öðlaðist hann þá tign; látum	M&K I,5 :72
allir upp sama munni um hann, að ekki þyrfti að frýja manninum vits,	M&K I,5 :76
skapi, en það veit trúa mín, að ekki fékk Þórarinn kossinn í það	M&K I,6 :98
þá ekkert undanfæri, og sá Þórarinn, að ekki var annað úr að ráða	M&K I,7 :101
úr tóftinni. Líður svo enn stund, að ekki liðkast um hag prests. Nú	M&K I,8 :119
ból sitt. Sagði þá einhver vinnumannanna, að ekki mundi Hjálmar lifna við, nema	M&K I,9 :138
út á verra veg fyrir Hjálmari, að ekki hefði mátt fyrir sjá, hversu	M&K I,9 :138
áttust við, gætti hann svo til, að ekki gafst þeim Þórarni og Sigrúnu	M&K I,10 :140
er það skjótast af að segja, að ekki mun vera hans héðan af	M&K I,10 :141
til þarf að taka. Guðrún sagði, að ekki skyldi standa á því, sem	M&K I,10 :144
fyrirætlun sinni, sagði og það með, að ekki vildi hann vera lengur þar	M&K I,11 :147
þær báðar og það skaltu vita, að ekki eru þetta mín ráð, Sigrún	M&K I,11 :148
hún hefði einhvern grun á því, að ekki lægi sem bezt á Sigrúnu	M&K I,11 :150
og þeir sáu Grænland og sögðu, að ekki hefði verið nema ein lítil	M&K I,13 :177
því svo drengilega framgöngu veitti hann, að ekki mátti við standa. Grímur hafði	M&K I,13 :185
Leið nú svo enn nokkra hríð, að ekki ræðst Egill að flytja bónorðið;	M&K I,14 :195
á loft. Líður nú nokkur tími, að ekki vekur Egill til um bónorðið	M&K I,14 :198
bóginn gyllti hann það fyrir sér, að ekki væri með þessu öll von	M&K I,14 :201
en þó fann Þórdís það brátt, að ekki var kæti hennar eins innileg	M&K I,15 :206
skorta til fagnaðar nema það eitt, að ekki hef ég von um að	M&K I,15 208
í Hlíð að gjöra orð á, að ekki væri einleikið um setur hans	M&K I,16 :213
í einhvern hannyrðaskóla, og vissi hann, að ekki var til neins að letja	M&K I,16 :222
var skafheiðríkur og veður svo kyrrt, að ekki bærðist hár manns á höfði,	M&K I,17 :223
það sætti; skipaði þá Sigurður bóndi, að ekki skyldi loka bæ þá nótt,	M&K I,17 :231
verið til færð björg svo stór, að ekki var það færi þeirra manna,	M&K I,17 :232
minn, mátt þú og nærri geta, að ekki hef ég farið hingað erindislaust.	M&K I,17 :237
elt kirkjufólkið, og sér hann þá, að ekki mundi hann af honum hafa	M&K I,18 :242
jafnnær; það segi ég þér satt, að ekki skyldi ég hafa verið svo	M&K I,18 :244
bekkni við þá feðga, og sagði, að ekki hefði allt verið brigðalaust af	M&K I,19 :251
dyrunum þegjandi, en er hann sér, að ekki verður af, að Bjarni bjóði	M&K I,19 :254
Þá höfðu sumir það fyrir satt, að ekki yrði Bjarni af landi fluttur,	M&K I,21 :268
reyndir til að mýkja svo prest, að ekki væri ýfzt til við Bjarna	M&K I,21 :270
og kom sú orðsending frá honum, að ekki mundi hann koma til sáttafundar	M&K I,21 :271
þessu. Horfðist þá til stórra vandræða, að ekki mundi saman ganga um gjörðina.	M&K I,21 :274
elskan mín en er húsfreyja sér, að ekki verður af svarinu Sigurðar, segir	M&K I,22 :284
að það er að vísu satt, að ekki á Sigrún marga svaramenn, en	M&K I,22 :284
er mér svo langt til hennar, að ekki mundi mér falla það létt,	M&K I,22 :285
ég verð þá að segja yður, að ekki á ég nokkurn þann vin,	M&K I,22 :286
stuttu máli að segja, Þórdís mín, að ekki læt ég kaupbréfið fyrir Hamri	M&K I,24 :305
síns. Leið svo fram nokkra daga, að ekki skiptist til batnaðar um heilsufar	M&K I,25 :311
sem nær var rúmi kerlingar, svo að ekki var nema brík ein millum	M&K I,25 :313
bóndi hennar horfinn allri rænu, svo að ekki mætti slíkt við hann ræða.	M&K I,25 :316
en auðséð var þó á henni, að ekki fannst henni mikið til fagurgala	M&K II,1 :326
þeir, að sér sýndist sem presti, að ekki mundi hægt að vefengja það.	M&K II,1 :330
líður nú fram til jóla, svo að ekki ber til tíðinda annað en	M&K II,3 :338
eða lesa, nema eldakona, hún tók að elda miðdagsmatinn. Leið svo fram til	M&K I,3 :41
en eftir það að hann fór að eldast og lýjast, lék hann það	M&K I,2 :29
því kona séra Sigvalda var farin að eldast og hafði aldrei verið mikið	M&K I,5 :78
gengu aðrar að búri, en aðrar að eldhúsi, er þar voru hvort á	M&K I,5 :80
það tvisvar sinnum, svo ég varð að elta hana upp á fjall, skituna	P&S :10
held ég, að ég geti verið að elta þær, það er víst einhver	P&S :112
allir frá gengnir, sem verið höfðu að eltingunni; en þá er húsfreyja er	M&K I,17 :225
niður á gólfið. Tekur þá Ormur að emja og heitir á Skrælingja að	P&S :79
kvöld, þá verður hann eitthvað lengra að, en þess vil ég biðja þig	M&K I,1 :11
úrkosta von, munaðarleysingjanum, sem engan átt að; en hitt vil ég nú vita,	M&K I,15 :211
á allt í einu. Við vorum að enda við að láta inn, og	M&K I,3 :49
nú verð ég að flýta mér að enda miðann, svo ég nái í	M&K I,15 :209
hún á diskinn og klauf hann að endilöngu; mörgum þótti það ekki rétt,	P&S :198
hugmynd um mig en ég verðskulda. Að endingu óska ég yður allra heilla,	P&S :126
pústur utan á vangann á Vigfúsi, að enginn þóttist áður slíkan heyrt hafa,	P&S :79
búðinni um daginn. Þú heldur þá, að enginn hafi tekið eftir þessum litlu	P&S :97
lesa það í einrúmi, til þess að enginn skyldi sjá, hvernig honum yrði	P&S :125
niður þessa óhræsis kofa; ég vona, að enginn lái mér það. Ég sagði	P&S :179
lagði allfátt til þeirra mála, sagði, að enginn fornmanna væri sér jafnkær sem	M&K I,1 :14
kerling lét svo illa í svefni, að enginn gat notið svefns eða værðar	M&K I,2 :27
einn axlabandahnapp, og það er víst, að enginn hnappur hefur loðað betur á	M&K I,6 :95
skipti seint á engjaslætti um sumarið, að enginn maður var við bæinn nema	M&K I,7 :103
fyrst og fremst að gæta þess, að enginn annar en hann yrði aðnjótandi	M&K I,7 :104
en þér segðuð og hafið sagt, að enginn ætti að hafa hann nema	M&K I,7 :106
honum skóna; hittist þá svo á, að enginn maður var þar hjá Þórarni;	M&K I,11 :148
bænum að búa Þórarin á stað, að enginn saknaði Sigrúnar úr bænum. Eftir	M&K I,11 :148
Sigrúnu fékk hann bréf Þórarins svo, að enginn maður annar varð þess vís.	M&K I,11 :152
og lá Tuddi þar svo svínbeygður, að engu bolmagni varð við komið. Og	M&K I,9 :135
í huga sínum, sem nú varð að engu. Það getur því hver, sem	M&K II,4 :352
Íslandi; og víst er um það, að enn þá er þar margur fagur	P&S :207
upp að steininum; þó sá Sigurður, að enn var lífsmark nokkuð með honum,	M&K I,2 :37
sneru fram, og lét lokið hallast að enni sér og lét það þannig	M&K I,15 :204
segja allajafna já til hvers, sem að er spurt. Að svo búnu snýr	P&S :75
mér við hönd, sem ég veit að er ráðvönd, trú og mér er	P&S :135
eitt sáttir. Orm Bjarnason bar þar að, er þeir áttu talið. Spurði hann	P&S :191
lúkuskörnin taka ekki við því, sem að er rétt; en allt er ónýtt,	M&K I,7 :108
af því, og þar finn ég, að er einhver kjarni í, en ekki	M&K I,17 :236
á eina tilfæringu, sem ég veit, að er ótvílug, dugað hefur hún mér;	M&K I,18 :245
fyrirmuna henni það, sem ég sé, að er henni til sóma; það munu	M&K I,22 :285
að segja þér, hvað hann var að erinda, góði maður; hann kom sumsé	M&K II,2 :334
Víkina og fór sjaldan út nema að erindum, enda átti hún þar enga	P&S :88
frændastyrk nægan eður traust höfðingja til að etja kappi við jafnágætan mann sem	M&K I,21 :268
til að glæpast á til þess að eyða og spenna þessum fáu álnum,	P&S :182
hana, hafði húsfreyja skipað þeim griðkonum að eyða ekki mörgum orðum við hana,	M&K I,3 :41
til: Hvað hugsarðu, maður? Ætlarðu, Guðmundur, að eyðileggja kjólinn minn með þessu béuðu	P&S :197
sem áður; ekki verður það varið, að eyramissirinn var honum til nokkurra lýta,	M&K I,4 :57
hefði sagt í hugskoti sínu: Ó, að ég væri aftur orðinn barn í	P&S :17
sýna þig henni móður minni, því að ég hef oft sagt henni frá	P&S :18
það er eins og mér sýnist, að ég hafi séð þessa kind áður,	P&S :22
ég á ekki svo margt féð, að ég ætli að láta hunda draga	P&S :22
á eyranu; ég vissi það líka, að ég þekkti svipinn, þó ég kæmi	P&S :23
að gefa mér á hann, þó að ég kallaði hann lygara, það er	P&S :23
vilt; hún móðir mín hefur sagt, að ég mætti gefa þér annað, og	P&S :24
þetta sagði hann faðir minn mér, að ég skyldi gefa þér, því hann	P&S :27
getur þú og getið því nærri, að ég kunni vel við mig, og	P&S :31
elskan mín. Mér varð það óvart, að ég vakti þig, komdu nú til	P&S :32
auðsveip; en biddu nú fyrir mér, að ég megi deyja; það er svo	P&S :32
ég hugsaði það gæti þó verið, að ég sæi þig hérna; en hvað	P&S :38
hann er svo óspakur, krakkaormanganóruskinnsgreyið yngsta, að ég má aldrei líta augunum af	P&S :38
augunum af honum, hvað þá heldur, að ég komist út af bænum, og	P&S :38
þarf við; ekki get ég sagt, að ég hafi séð smér í sumar;	P&S :39
fallegur bölvaður sláni guð fyrirgefi mér, að ég blóta strákurinn þeirra þar, hann	P&S :39
því var nú verr og miður, að ég heyrði það; en það er	P&S :40
er orðinn svo dauður og farinn, að ég þoli ekkert á mig að	P&S :49
jafnaði; samt sem áður held ég, að ég verði að dragnast heim í	P&S :56
Og ekki má það nú kalla, að ég sé sparsamur; ég ét alltaf,	P&S :58
ræðunni, því það stóð svo á, að ég var að tala við mann,	P&S :58
Sigríði. Þú skalt þá sjá það, að ég verð þér góð móðir; en	P&S :60
hvað bölvað hyskið guð fyrirgefi mér, að ég blóta getur logið, ég segi	P&S :66
liggur í gröfinni, það að mér, að ég reyndist þér ekki verr en	P&S :68
ástundunina geta allir séð af því, að ég er þó alltaf að færast	P&S :83
sjálfum mér, því nú trúi ég, að ég sé orðinn vel gáfaður. Nú,	P&S :83
suður á Álftanesi út úr því, að ég fór með honum hérna um	P&S :96
farið að segja; þú veist þó, að ég hef varla séð hann nema	P&S :96
bráðum aftur. Æ, ekki held ég, að ég fari að gjöra mér ferðirnar	P&S :97
það sá annar vegur en Ódáðahraun, að ég vil síst fara á öllu	P&S :105
það allra, en hitt er það, að ég á hér einn kunningja, og	P&S :107
ekki erindið!!! Þú getur þó innséð, að ég verð að móra Stínu lítt	P&S :109
ég þekki hana. Ekki held ég, að ég geti verið að elta þær,	P&S :112
kvenmanninn, lagsmaður? Hvernig getur þú hugsað, að ég þekki hana? sagði Indriði. Ég	P&S :115
að kaupmaðurinn þekkir hana. Guð gæfi, að ég væri danskur eins og hann.	P&S :115
og segið þér henni fyrir mig, að ég verði ekki lengur hérna í	P&S :118
svo óheppilega tekst til fyrir mér, að ég annaðhvort get ekki fundið þig	P&S :121
Gjörum til að mynda ráð fyrir, að ég yrði leiður á því að	P&S :123
nokkuð undirfurðuleg, ég skil ekki í, að ég væri nær maddömudæminu fyrir það.	P&S :123
hverjir hafa verið vinir mínir og að ég hef munað eftir þeim en	P&S :124
skrifað hér í Reykjavík. Nú þó að ég gjörði réttast í að svara	P&S :125
ekki orðið yður til neinnar gleði, að ég talaði við yður, ef það	P&S :125
að við gengum upp að vörðunni, að ég þekki þig ekki, og svo	P&S :127
ég fest svo hugann við fjársjóðuna, að ég ekki hugsi tíðara um annað;	P&S :131
þeir eru. Nei, ekki held ég, að ég geti gjört það fyrir yður	P&S :131
nú það, en hitt er það, að ég væri glaður og ánægður, þótt	P&S :132
að Það kemur til af því, að ég held, að þér hafið hitt	P&S :133
yður. Og því er nú miður, að ég held, að sú ætli að	P&S :133
bera fram fyrir yður, er sú, að ég ætla að biðja yður að	P&S :133
að biðja mig þess? Þér vitið, að ég er vistuð eftirleiðis hjá henni	P&S :134
ganga í allt; það er sjálfsagt, að ég tæki einhverja griðkonu yður til	P&S :134
er fyrst að segja þar um, að ég er mjög svo fákunnandi í	P&S :134
allt er á það að líta, að ég er vistuð; eða því reynið	P&S :134
mál fremur fyrir yður en aðrar, að ég tek yður fram yfir allar,	P&S :134
og getið þér ekki láð mér, að ég helst kýs að hafa þann	P&S :134
leið litum. Það er þá réttast, að ég gjöri það ekki, því ef	P&S :139
víst enn þá, skaltu sanna það, að ég verð ekki lengi hjá honum;	P&S :140
hérna hafa heldur mælst til þess, að ég væri þar rétt í sumar.	P&S :140
kvöld, góða mín? Það er hvorttveggja, að ég á ekki önnur föt að	P&S :142
það, ég sé það á eftir, að ég átti aldrei að lofa því	P&S :143
við og segir: Þú veist það, að ég gjöri mér ekki svo mikið	P&S :143
veðrið er svo blessað og blítt, að ég held það væri réttast að	P&S :144
er mér sönn ánægja og gleði, að ég þykist sjá það á yður,	P&S :146
gleði mér er að heyra það, að ég hef getað einu sinni verið	P&S :147
viljið mér vel, og mér finnst, að ég nú geti ekki annað en	P&S :147
er ég svo fróður í ritningunni, að ég viti með vissu, hvort þessi	P&S :153
kallað mig hér syðra fyrir því, að ég hef viljað dyljast. Faðir minn	P&S :154
er svo eitt hús í Reykjavík, að ég þekki glöggt og kann að	P&S :156
og ekki trúi ég öðru en að ég mundi minnast einhvern tíma á	P&S :159
það ekki, sagði Möller, mér fannst, að ég hefði enga löngun til þess	P&S :160
Ég gjöri það að gamni mínu, að ég kalla hana konuna mína, af	P&S :163
í svefnherberginu, því þá held ég, að ég yrði myrkfælinn; það er einhver	P&S :163
kvöld; en varaðu þig á því, að ég segi ekki konunni þinni eftir	P&S :168
nokkuð, segir hún: Hvernig stendur á, að ég sé þig hérna, Indriði minn?	P&S :169
hérna, Indriði minn? Guði sé lof, að ég fékk núna að sjá þig;	P&S :169
mátt trúa mér til þess, Indriði að ég hef aldrei skrifað þér eina	P&S :169
ekki skrökvað að mér; og þó að ég ekki að þessu sinni geti	P&S :169
hugsar; guði sé lof fyrir það, að ég er hér á þessari stundu;	P&S :170
heldur þess, sem styður veikan vilja, að ég hef hjá þeim komist; en	P&S :170
skammur; guði sé lof fyrir það, að ég bar gæfu til þess að	P&S :170
mig. Nei, sagði Indriði, guð gefi, að ég þurfi aldrei að skilja við	P&S :171
eftir ólifað; en hamingjunni sé lof, að ég fékk að sjá þig; ég	P&S :173
að biðja þig fyrirgefningar á því, að ég var þér ekki, eins og	P&S :174
sé á að minnast, hygg ég, að ég hafi einhvern tíma heitið henni	P&S :176
svo eru þeir Búrfellsfeðgar þess verðir, að ég bjóði þeim, þó eigi væri	P&S :176
þau ein hafa viðskipti ykkar verið, að ég efast um, að þeir vilji	P&S :176
ekki ber ég á móti því, að ég hélt það ekki síðast, þegar	P&S :178
þegar ég sá yður á Vopnafirði, að ég mundi hitta yður hér. En	P&S :178
sagði honum það skýrt og skorinort, að ég yrði hér ekki einni nóttu	P&S :180
sagði Indriði, það var einasta það, að ég ætlaði að biðja ykkur hjónin	P&S :180
sýnist þér það ekki? Sérðu ekki, að ég er kominn hingað með bólið	P&S :181
eiga svo skemmtilegt hérna á Búrfelli, að ég þurfi aldrei að fá að	P&S :187
svo hornvítis skynugir, greyskammirnar þær arna, að ég gat með engu mögulegu móti	P&S :189
Hún móðir mín ætlaðist svo til, að ég greiddi eitthvað fyrir þér. Það	P&S :190
hans hafi verið þannig: Guð gæfi, að ég væri kominn í rúmið, háttaður,	P&S :195
úr rekavið? Þér sjáið, maddama Rósa, að ég get orðið prestur og prédikað	P&S :199
síðan: Ég er nú svo dönnuð, að ég skil, fyrri en skellur í	P&S :199
sem er útlærður að sunnan, segir, að ég geti kennt þér að dansa.	P&S :201
konu sinnar svo: Æ, ég held, að ég geti aldrei lært. Vissulega, sagði	P&S :201
þeirra svo: Rósa segir: Haldið þér, að ég geti kennt manninum mínum að	P&S :202
þér farið suður? Það er sjálfsagt, að ég kem við á Búrfelli; það	P&S :202
Þá jörð, man ég ekki til, að ég hafi heyrt nefnda. Þú skalt	P&S :204
Það var og sannast að segja, að ég man ekki eftir, að kæmi	M&K I,1 :18
ár, sem ég var hjá honum, að ég færi ekki allra minna ferða,	M&K I,1 :18
af því hann vissi til þess, að ég hafði einhvern tíma áður verið	M&K I,1 :19
ég þig. Og það er verst, að ég hef haldið fyrir þér vöku,	M&K I,2 :28
en endrarnær? Af því, segir Þorsteinn, að ég veit, að ég á nú	M&K I,2 :30
því, segir Þorsteinn, að ég veit, að ég á nú ekki langt eftir	M&K I,2 :30
seint en aldrei, en betra var, að ég hefði ráðið fyrri, sagði Sigurður,	M&K I,2 :34
í hel komið, og af því að ég hygg, að þínir dagar, Sigurður	M&K I,2 :36
Ingjaldsson, nei, en mig rofar í, að ég heyrði eitthvað talað um það,	M&K I,3 :47
þér, blessuð, mér vildi það til, að ég þekki hverja þúfuna hérna í	M&K I,3 :49
Þóri kveðju mína og segðu honum, að ég biðji hann að koma hingað	M&K I,3 :51
heilsaðu ekkjunni frá mér og segðu, að ég biðji hana undir eins að	M&K I,3 :55
hann með ómaga, þá vissirðu það, að ég vildi vinna það til heldur	M&K I,4 :61
víst er um það, að þó að ég fái það aldrei guði fullþakkað,	M&K I,4 :62
blíðlega: Þú veizt það, Þórdís mín, að ég er ekki vanur að taka	M&K I,4 :62
en sleppum nú þessu, og svo að ég víki nú málinu aftur að	M&K I,4 :66
vildi fara að mínum ráðum; sumsé, að ég mundi ekki vera ófús á	M&K I,5 :83
hum, og því sagði ég honum, að ég hefði ásett mér að fresta	M&K I,5 :84
vona ég, en ekki af því, að ég ætli að láta hann borga	M&K I,5 :86
til þess; því er svo varið, að ég má ekki afsegja þeim Hlíðarhjónum	M&K I,5 :86
ekki er það svo að skilja, að ég sjái ekki, hvor þeirra er	M&K I,6 :95
Það getur verið, sagði prestur hálfhlæjandi, að ég einhvern tíma hafi sagt, að	M&K I,7 :106
þess, að þér hlutuðuzt til þess, að ég mætti halda skófnapottinum refja og	M&K I,7 :106
Það gæti ég ekki vitað, nema að ég færi þá í humáttina á	M&K I,7 :110
sagði Finnur. Já, það vildi ég, að ég gæti formælt þér svo, að	M&K I,7 :112
góður? Ég er svo hræddur um, að ég skaði yður í andlitið; ég	M&K I,8 :121
en ekki er ég svo heimskur, að ég þekki ekki dúfuna. Það var	M&K I,9 :131
að vita, hver hefur sagt yður, að ég hafi logið að yður. Það	M&K I,9 :132
og segir: Svo er nú komið, að ég mun láta mig litlu varða,	M&K I,10 :141
þá er mér samt svo varið, að ég hef ekki skaplyndi til að	M&K I,10 :143
munið þér þá eftir að segja, að ég biðji ástsamlega að heilsa henni.	M&K I,11 :149
þó eigi af því, prestur minn, að ég fyrirlíti gáfu drottins eður álíti	M&K I,12 :160
gjöra, þá er mér þökk á, að ég mætti kalla á drenginn minn	M&K I,12 :160
barna og svo er fyrir þakkandi, að ég hef hingað til haft nægilegt	M&K I,12 :168
annað eigið þér að mér en að ég réði yður nokkuð Lokaráð og	M&K I,12 :169
hafa þau Hlíðarhjón mælzt til þess, að ég útvegaði þeim vinnumann í vor;	M&K I,12 :169
borða núna, því nú finn ég, að ég hef nokkurn veginn matarlyst, því	M&K I,13 :179
það, og skilaðu þakklæti og segðu, að ég hafi fengið sæmilega nóg. Sigrún	M&K I,13 :181
nú, segir Egill, er það bæði, að ég hef sjaldan fengið færi á	M&K I,14 :193
ekki, drengur minn, það atvikaðist öðruvísi, að ég færði móður þína í hús	M&K I,14 :194
þér það samt aldrei, hróið mitt, að ég eigi þig. Þegar svo langt	M&K I,14 :200
unnustu. Að sönnu er það satt, að ég ekki hef beðið þá, sem	M&K I,15 :207
sem þú lifir! ... Ó, ég vildi, að ég væri nú kominn til þín,	M&K I,15 :207
og sannarlega iðrast ég nú þess, að ég fann hana ekki og verða	M&K I,15 :207
ég er hjá, heitið mér því, að ég skuli fá að fara í	M&K I,15 :207
til máls: Ég held, fóstra mín, að ég hafi orðið svo heppin að	M&K I,15 :210
annað? En það fór þó betur, að ég varð heldur til að finna	M&K I,15 :210
eða heldur þú, Sigurður bóndi minn, að ég hafi látið Sigrúnu fóstru mína	M&K I,16 :216
okkur vinnumennina með, enda held ég, að ég hefði ekki haft þær fyrir	M&K I,16 :218
og ekki er það fyrir það, að ég viti ekki, að hún Sigrún	M&K I,16 :218
það er ekki svo að skilja, að ég vilji, að þú eigir neitt	M&K I,16 :220
en hann segir ef til vill, að ég hafi fremur dregizt á það	M&K I,16 :221
á það við hann og Grím, að ég skyldi vera því meðmæltur, eins	M&K I,16 :221
það í hug, það getur verið, að ég geti fengið kvenmann um sláttinn	M&K I,16 :221
segja, Rúna mín, um erindi mitt, að ég hef íhugað um mál það,	M&K I,17 :231
en það þykir mér vel fara, að ég hitti þig heilan á hófi,	M&K I,17 :233
Þórdís mín, og skilið áttu það, að ég gjörði bón þína, ef ég	M&K I,17 :237
sagði Þórdís, en hún er sú, að ég ætla að biðja þig að	M&K I,17 :237
þínu, Þórdís mín, enda held ég, að ég tækist það ekki á hendur	M&K I,17 :237
verður; það stendur svo á því, að ég vil ekki, að hún sé	M&K I,17 :237
mönnum, gikkurinn þinn? Þú skalt vita, að ég skal læra þig til að	M&K I,18 :241
verið svo vikuna saman við hana, að ég hefði ekki komið henni til	M&K I,18 :244
ha? Vera kann það, sagði Hallvarður, að ég eigi einhvers staðar flís af	M&K I,18 :247
það var rétt af stærstu heppni, að ég gat komizt yfir hann. Þá	M&K I,18 :247
til þess; ég hafði það svo, að ég saumaði beinið innan í vettlinginn	M&K I,18 :248
því svo er til ætlazt, sonur, að ég dragnist með þér, þó þér	M&K I,20 :257
því, Grímur, ekki veit ég til, að ég hafi veitt frumburði þínum nokkra	M&K I,20 :262
þú mér víst ekki til saka, að ég fylgdi honum hér út yfir	M&K I,20 :262
í kvennasnari, og það getur verið, að ég hafi blakað til hans með	M&K I,20 :262
þessari, er ykkur það og kunnugt, að ég hef nokkurn kunnleika af henni	M&K I,22 :284
er það skjótast af að segja, að ég hef heitið að eiga hana	M&K I,22 :284
er það af mér að segja, að ég er fullkomlega samþykk fyrirætlun ykkar;	M&K I,22 :285
segi ég það ekki af því, að ég haldi annað en þér séuð	M&K I,22 :285
Þórarinn, ef nokkur hefði grun um, að ég hefði nokkur undirmál í þessu	M&K I,22 :285
vill tengdamenn muni verða því mótfallnir, að ég eigi Sigrúnu; en ég verð	M&K I,22 :286
ekki á ég nokkurn þann vin, að ég meti svo mikils, að ég	M&K I,22 :286
vin, að ég meti svo mikils, að ég fyrir hans sakir bregði trú	M&K I,22 :286
aðeins hef ég þetta upp tekið, að ég ætla mér ekki hans ráðum	M&K I,22 :286
ég ber ekki á móti því, að ég hafi lofað því að fara	M&K I,23 :296
vill þess ekki langt að bíða, að ég segði af mér, ef ég	M&K I,23 :297
mágur? Ég vona, að þú sjáir, að ég vil þér ekki úr hendi,	M&K I,23 :297
þá skilyrðið, sagði Þórarinn, fyrir kapelánsdæminu, að ég eigi hana? Að vísu, sagði	M&K I,23 :298
að hann sé því aðeins settur, að ég sé, að þér er það	M&K I,23 :298
hana aldrei, og er það vel, að ég segi yður það nú einu	M&K I,23 :298
glöggvastir, en vita skuluð þér það, að ég mun nokkra vitneskju af hafa,	M&K I,23 :299
þá skuluð þér vita, prestur minn, að ég álít það enga sölu, þó	M&K I,24 :305
sem honum líkar; fjarri er því, að ég kalli Sigurð minn í Hlíð	M&K I,24 :305
béaðri ei þó sendingunni fyrirgefðu mér, að ég blóta. En það mun sumsé	M&K I,25 :313
týranni, í börnum vantrúarinnar fyrirgefðu mér, að ég blóta þangað til hann Þorvarður	M&K I,25 :314
orða: Guð hefur gefið mér það, að ég hef getað haft góða værð	M&K I,25 :316
saman, því svo segir mér hugur, að ég eigi nú ekki langt ólifað;	M&K I,25 :316
og þó mér sé svo varið, að ég hefði helzt óskað, að þessar	M&K I,25 :317
arfs eftir mig, ef hann veit, að ég hef ánafnað öðrum eigur mínar,	M&K I,25 :317
segja, eftir það þú ert dáinn, að ég hafi diktað þetta allt upp,	M&K I,25 :318
því þetta er þó þinn vilji, að ég verði njótandi þess litla, sem	M&K I,25 :318
elskan mín. En ekki er víst, að ég eigi lengi ólifað, og vil	M&K I,25 :318
bóndi, sem þú munt heyrt hafa, að ég er orðinn eigandi að Hamri;	M&K II,1 :324
aðra breytingu á henni en þá, að ég vil hún sé öll í	M&K II,1 :324
þér munuð, sem von er, vilja, að ég sýni einhvern lit á að	M&K II,1 :327
hum, hum, en þér vitið þó, að ég hef í höndum afsalsbréf mannsins	M&K II,1 :327
á einstæðingsskap minn, veit ég það, að ég er ekkja og á engan	M&K II,1 :327
Stað svolátandi sala á jörðinni Hamri, að ég undirskrifaður gjöri kunnugt öllum, sem	M&K II,1 :328
þetta mitt bréf heyra og lesa, að ég sel hér með frá mér	M&K II,1 :328
beðið að vera við og sjá, að ég afhendi yður þá og hellti	M&K II,1 :330
því þá yfir í ykkar áheyrn, að ég ekki tek við nokkrum skildingi	M&K II,1 :330
megið þið hafa það eftir mér, að ég lýsi séra Sigvalda óheimildarmann að	M&K II,1 :330
hafið þá verið vitni til þess, að ég hef framboðið Þórdísi peningana þeir	M&K II,1 :332
aftur, en grunur minn er sá, að ég svo aðeins frambjóði þá næsta	M&K II,1 :332
ekki það harðgerðari en allir aðrir, að ég geti ekki grátið. Reynslan hefur	M&K II,2 :333
ekki sofið, þá verður mér það, að ég hugsa um hagi mína og	M&K II,2 :334
honum takist það; það sér á, að ég er kvenvæfla og á engan	M&K II,2 :334
vita, en það er svo samt, að ég vildi, að það kæmist áfram	M&K II,3 :341
þar í gær og sagði henni, að ég færi suður. Það er þá	M&K II,3 :343
er það fyrir það, Gísli minn, að ég vilji koma því á loft,	M&K II,3 :344
svo af heimilinu í þessar langferðir, að ég hafi ekki ögn með mér,	M&K II,3 :344
Þorsteinsdóttur, sem hjá okkur hefur verið, að ég býst ekki við, að hún	M&K II,4 :351
orðin svo föst í huga mínum, að ég get ekki lengur við hana	M&K II,5 :360
hafi aldrei tímt að gefa þér að éta. Ekki töluðu þau mæðgin meira	P&S :20
engin furða, þó hann hefði eitthvað að éta með öllu því smjörgjaldi, maður	P&S :57
háttaður, sofnaður, vaknaður aftur og farinn að éta. Það höfum vér frétt með	P&S :195
í frásögur sé færandi, en hætti að éta grautinn, þó sárnauðugur, af því	P&S :197
mín, sem að gefa einum ungling að éta og ekki skal ég amast	M&K I,4 :66
þú veizt, að það er betra að éta yfir sig; þú segir annað	M&K I,6 :97
að þeir, sem eru æði lengi að éta, eru þungir og daufir og	M&K I,13 :186
og var í fyrstu ekki ugglaust, að faðir hans yrði að vekja hann	P&S :8
ötull og laglegur til allra verka, að faðir hans þóttist hafa meira gagn	P&S :16
reisa þar bæ í hvamminum, og að faðir hans hefði gefið honum land	P&S :206
ha? En hvernig fórst þú fyrst að, faðir minn, þegar þú beiddir hennar	M&K I,14 :194
utan um rekuna, sem hann ætlaði að faðma hana að sér, en rekan	M&K I,14 :197
ég verið ung og átt unnusta að fagna, þá hefði ég viljað líta	M&K I,6 :91
ekkert jarðnæði laust. Þá förum við að Fagrahvammi, sagði Indriði og brosti við.	P&S :204
þeir svo frá, er komið hafa að Fagrahvammi, að þar sé einhver hinn	P&S :207
í beitu, þeir voru alls staðar að fala rauðbirkinn strák og vildu láta	M&K I,1 :20
spekjast, en Indriði að venjast við að fara nógu snemma á fætur. Í	P&S :8
þá er tími til fyrir þig að fara að hóa því saman, og	P&S :10
þú sást; en nú verð ég að fara og hóa kindunum dálítið lengra	P&S :14
og hlakkaði til á hverjum morgni að fara þangað. Einn dag um haustið	P&S :15
réttina voru, tekið sig saman um að fara í bændaglímu þar á vellinum	P&S :18
farinn var að stálpast; varð Indriði að fara með og svo Ormur frá	P&S :18
gat hún ekki gjört að sér að fara að gráta, því henni þótti	P&S :23
minntist Sigríður á, hvort ekki ætti að fara að spila; það þótti þeim	P&S :25
spila við þig; það er best að fara í þjóf og láta hýða	P&S :26
á vökuna, og vildi Indriði fara að fara heim. Bjarni hreppstjóri skipaði einum	P&S :26
í Tungu höfðu og ásett sér að fara, en þenna sama morgun fundust	P&S :36
gekk svo lengi, og verður hún að fara af baki aftur og reyna	P&S :36
jafnan var vanur, þegar hann var að fara með smjör eða peninga. En	P&S :48
vera orðinn uppdubbaður; hvert ætlar hann að fara, blessuð mín? Hvað ætli ég	P&S :54
lítur svo út sem hann ætli að fara að biðja sér stúlku. Skrattinn	P&S :54
ykkur, börnunum mínum; það er vant að fara svo fyrir okkur foreldra veslingunum,	P&S :60
segi, að það skuli ekki vera að fara með þetta slaður, því hún	P&S :66
veslingurinn þar á Búrfelli? Hún varð að fara stelandi að því, ef hún	P&S :67
segir: Á ég nú ekki bráðum að fara að skrifa þeim til og	P&S :70
nú vænti ég, að þú farir að fara fram eftir; þú verður að	P&S :73
kaup. Nú er skjótt yfir sögu að fara, að Sigríður fór til Reykjavíkur	P&S :84
með mér? Mér er í hug að fara að skoða varninginn hjá þeim	P&S :90
því skipti, er þær nú yrðu að fara að halda heim aftur, en	P&S :94
það og, að það væri varlegra að fara þangað ekki, og því sagði	P&S :96
er ekki víst, að menn þurfi að fara hingað suður á land til	P&S :98
kunnugt, að kaupmaður Möller ætlar ekki að fara utan um haustið, og býr	P&S :98
að setjast aftur, sem höfðu ætlað að fara. Kaupmaður Á. og kona hans	P&S :99
sitja, en þó langaði hana til að fara, því hún hafði aldrei komið	P&S :99
hefði ekki vitað, að hún ætlaði að fara, ella mundi hann hafa boðið	P&S :100
Kollafirðinum, og þangað er það vant að fara að gamni sínu hérna úr	P&S :106
hann verið; en hvert ertu nú að fara með mig, lagsmaður? Ég ætlaði	P&S :106
fara með mig, lagsmaður? Ég ætlaði að fara með þig til hans StaupaJóns,	P&S :106
vaknar Sigurður og vill þegar fara að fara á fætur. Taka þeir Indriði	P&S :111
og segir: Hingað hefði fjandinn átt að fara með Krist hérna um árið,	P&S :113
að frétta að austan? Indriði ætlaði að fara að svara Guðrúnu einhverju, en	P&S :118
hún einhvers annars betra verð en að fara í hendurnar á einhverjum óvöldum	P&S :122
hvort hún hefði illt af því að fara til mín og vera fyrir	P&S :123
þeim en bréfið að tarna verður að fara líkan veg sem önnur þess	P&S :124
mínum, að yður væri til nokkurs að fara því á flot, sem þér	P&S :125
að ég ætla að biðja yður að fara til mín í vor eð	P&S :133
staðar hér syðra; eða ætlið þér að fara að búa? Ekki veit ég,	P&S :134
lagði jafnframt mikið að Sigríði um að fara til sín. Sigríður leitaði ráða	P&S :135
og lettu hana, ef hún neitaði að fara til hans. Leið nú svo	P&S :135
Möller, að þig langi hálfvegis til að fara? Nei, góða mín, það ætla	P&S :139
hann á það. Vertu nú ekki að fara með þessa heimsku allajafna; hvað	P&S :139
að hann er að biðja þig að fara til sín í vor? Ekkert	P&S :140
hefði ásett sér að bjóða henni að fara með sér, eður, sem hann	P&S :141
að Sigríði væri um og ó að fara með Möller, þótti henni það	P&S :141
ég átti aldrei að lofa því að fara, því mér verður svo hvort	P&S :143
okkar í kvöld og nú eru að fara á stað; heyrið þið til,	P&S :144
munuð hafa nokkra ógæfu af því að fara til mín? Ónei, ég vona	P&S :147
sig og segja: Nú ætla ég að fara norður aftur, Sigríður mín, og	P&S :148
er skip sigldu, og treystist ekki að fara tvívegis, en batnaði aftur, skömmu	P&S :150
spurði að því, hvert þú værir að fara. Já, nú skil ég, nú,	P&S :167
af ferðinni, að hún treystist ekki að fara með honum um kvöldið, en	P&S :172
satt, að það var hér hætta að fara inn í hana. Þarna héngu	P&S :179
fóstursyni yðar Guðmundi, að hann kunni að fara með efni sín eins og	P&S :183
morgun, þegar þeir vissu ég ætlaði að fara. Þeir eru svo hornvítis skynugir,	P&S :189
á mér, að það ætti ekki að fara svo, sem betur fór, að	P&S :190
og siðsama skemmtun, síðan af því að fara að sofa og láta frammistöðumenn	P&S :196
að best muni vera fyrir okkur að fara að reyna búskapinn. Víst er	P&S :203
að kunna vel að búa, vel að fara með herrans gjöf, og það	P&S :204
sínum; en hvar ætlar þú okkur að fara að búa? Margur mundi mæla	P&S :204
annars fæ ég ekki stúlkurnar til að fara í fjósið í kvöld, sagði	M&K I,1 :11
á meðan heimakonuskrattinn var ekki búin að fara með mjöðmina á mér og	M&K I,1 :11
verða áhöld um, en skemmst verður að fara eins og ég er vanur	M&K I,1 :17
fara eins og ég er vanur að fara; ég set mig sumsé, karl	M&K I,1 :17
ég með sveitum, en ég varð að fara svo, af því ég þurfti	M&K I,1 :18
eftir þyngdinni hann fékk mig til að fara með þá, af því hann	M&K I,1 :18
svo til orða: Þið munuð ætla að fara til kirkju, eins og þið	M&K I,2 :25
ég að biðja þig, Sigurður minn, að fara ekki út í slæmt og	M&K I,2 :28
vertu heldur kyrr á Stað en að fara undir nóttina á hálsinn; veðrið	M&K I,2 :28
því ég beiddi hann fyrir það að fara ekki seint á fjallið; en	M&K I,3 :49
og ætli ég að biðja hann að fara fyrir mig bæjarleið, ef fært	M&K I,3 :51
sendi ég eftir þér til þess að fara fyrir mig, ef þér sýnist	M&K I,3 :52
hann lítur líka heldur út til að fara dagbatnandi. Já, sagði Hrólfur, hann	M&K I,3 :52
ég vil reyna það fyrir yður að fara, því ég get getið því	M&K I,3 :52
ég heyri honum er ekki um að fara. Og ekki er ég að	M&K I,3 :52
þeir þá ekki komið í dag, að fara þá tímanlega í fyrramálið, það	M&K I,3 :53
en ég biðji hana Sigríði hérna að fara, hún getur búið sig í	M&K I,3 :53
til vill, mundi bregða við, garminum, að fara í ekki betri samastað en	M&K I,4 :60
eða gjöri hann ekki; ætlir þú að fara að taka með henni af	M&K I,4 :63
ómagalaus, það væri réttast fyrir okkur að fara til sín í húsmennsku og	M&K I,4 :66
svipinn en hana, ef nokkuð er að fara eftir því; en nú er	M&K I,4 :67
liggur ekki annað fyrir þér en að fara á sveitina eða fara til	M&K I,4 :68
mundi vera alvara, að hún ætti að fara frá Hlíð, og fór nú	M&K I,4 :68
bónda minn að lofa honum Þórarni að fara með honum föður þínum fram	M&K I,6 :93
af því, fyrr en hann ætlaði að fara að þjónusta kerlinguna, það er	M&K I,6 :99
hans og tvær tóbakstuggur, þér verðið að fara fram, góður, og vita, hvort	M&K I,6 :99
þeirra systkina, og varð nú Þórarinn að fara í handbókarleitina með ráðskonu. Kvaddi	M&K I,6 :99
bar á heimilinu og leynt átti að fara, var hann í nokkurs konar	M&K I,7 :104
hjá yður; mér finnst það eigi að fara að herða á mér með	M&K I,7 :107
nú held ég þér sé bezt að fara að mala, svo þú getir	M&K I,7 :110
væru þau vön á hverju kvöldi að fara út í fjárhús eitt, sem	M&K I,7 :114
hann. Er nú skjótt yfir sögu að fara, að Tuddi segir presti, hvers	M&K I,8 :115
vara að taka eitthvað til, til að fara með á stólinn, ef rækallinn	M&K I,12 :155
farinn nokkuð að togna, þér verðið að fara að hætta að kalla hann	M&K I,12 :162
þú ert of ungur og óráðinn að fara með þann hlut, sagði Grímur	M&K I,12 :163
Eftir messuna tók kirkjufólk smám saman að fara heim, en sumt staldraði við,	M&K I,12 :163
vistir, mundi ég ekki fyrirmuna þeim að fara frá mér, því ekki þarf	M&K I,12 :168
ég það vera fyrir son minn að fara að Hlíð, þar er sæmdarkona,	M&K I,12 :169
og barðastórum. Þetta skipti ætlaði Bjarni að fara frá kirkjunni á Stað í	M&K I,13 :176
svaraði Egill, hvernig ég, ha, ætti að fara að, ef ég beiddi mér	M&K I,14 :194
mun ég það gjöra, sagði Grímur, að fara á fund Sigrúnar, en túlka	M&K I,14 :194
ég fann hana ekki og verða að fara bak við hana, og þess	M&K I,15 :207
mér því, að ég skuli fá að fara í haust að finna kunningja	M&K I,15 :207
líka fram, að okkur væri réttast að fara að gifta hana Sigrúnu, svo	M&K I,16 :219
nær því yfir hálsinn og eru að fara ofan sneiðingarnar Staðar megin, sjá	M&K I,17 :226
held ég tæki það að mér að fara með nýklakning til skírnar í	M&K I,17 :237
hefði hann því tekið þetta ráð að fara upp til sveitar um sláttinn	M&K I,18 :243
að góðu, ef þú kannt með að fara. Það verða nú vandræði fyrir	M&K I,18 :248
gjörðar eða dóms og svo með að fara sem honum líki. Um þessar	M&K I,20 :267
kæmist eftir, hverju hann ætlar fram að fara, og ef kostur væri á,	M&K I,21 :270
því, að ég hafi lofað því að fara ekki burtu frá honum. Ég	M&K I,23 :296
síðan peningunum á borðfð og ætlaði að fara að telja. Þá stóð húsfreyja	M&K II,1 :330
til róðranna, og heitir hann því að fara ekki svo suður, að hann	M&K II,2 :337
sem sendi það, hvert það ætti að fara og til hvers; síðan skoðaði	M&K II,3 :340
þér eða: Þetta bréf á hingað að fara og stóð það þá heima.	M&K II,3 :341
en hvert á það nú sumsé að fara? Það á að fara til	M&K II,3 :341
nú sumsé að fara? Það á að fara til hans Þórarins prestsmágs, hann	M&K II,3 :341
nú ætla ég bezt fyrir mig að fara að skrifa það, sem ég	M&K II,3 :344
stundum ásetti hann sér undir eins að fara norður og vita vissu sína	M&K II,4 :353
mér, að mig hefur langað til að fara utan. Þessi löngun hefur nú	M&K II,5 :360
áður hafði skip eitt, sem átti að fara til Kaupmannahafnar, orðið afturreka, og	M&K II,5 :361
því hafði hann tekið þetta ráð að fara utan, að honum fannst, að	M&K II,5 :361
allir vita, gjarn og fús á að fara með sofandi fólk á gandreiðir	M&K II,6 :363
í Hlíð, að hana fysti nú að fara þaðan og hætta öllu bústangi	M&K SÖGULOK :366
átt Hamar, að við ætlum ekki að farga honum, meðan við þurfum þess	M&K I,24 :302
ættina; og loksins áskil ég það, að fari svo, að sonur minn girnist	M&K I,12 :172
og vaknaði hún þá við það, að farið var hóglega með hendi um	P&S :32
stæði á lýsingunum, gæti svo farið, að farið yrði að slá í kjötið,	P&S :71
til austurferðar; var það og hvorttveggja, að farið var að líða á haust	P&S :128
úr þeim augnasteinunum, hroðalega er nú að farið, he, he; síðan eru þeir	M&K I,13 :179
á Hóli, að Indriði yrði ekki að fá pott af spenvolgri nýmjólk í	P&S :7
vissi, að hún var sjaldan vön að fá lýju. Hjartakóngur er hér, sagði	P&S :25
til þess. Sætir hún þá lagi að fá færi á Ingveldi, áður en	P&S :42
er það, ég held þú yrðir að fá þér einhverja konumynd. Já, sagði	P&S :50
maddaman heima? Mér er þökk á að fá að tala við hana. Árni	P&S :54
að þú mundir þakka guði fyrir að fá slíkan mann, efnilegan og ríkan.	P&S :61
rótum, og hvaðan áttu menn þá að fá þá nema þaðan, sem flest	P&S :85
það með, að hann vonaði til að fá að sjá þig einhvern tíma	P&S :97
Sigríður hefði orðið fyrir þeirri mildi að fá hann. Um daginn skemmtu menn	P&S :101
yngismaður! Mér brá ekki lítið við að fá bréf frá yður í gær;	P&S :125
nokkuð ómótt, og gekk hann út að fá sér svölun, og verður honum	P&S :164
á Búrfelli, að ég þurfi aldrei að fá að sjá almennilegan mann. Við	P&S :187
af Indriða og til þess gjörður að fá hana með sér á skemmtireið,	P&S :205
að blíða og fegurð náttúrunnar yrði að fá á hvern þann, er guð	P&S :206
Ég vildi ég hefði verið kominn að fá mér járnmola, sagði bóndi, já,	M&K I,1 :21
um þetta efni; hún var búin að fá það vit, að hún vel	M&K I,4 :58
því, að hann hafi reynt til að fá meira hjá mér en hann	M&K I,4 :65
Nú, ég kalla hann eigi þá að fá nægan umhugsunartímann, fyrst þetta á	M&K I,5 :84
Æ, þér áttuð ekki að vera að fá honum hann. Þórarinn leit á	M&K I,6 :95
sú, er hann hafði um það að fá vissu sína um samdrátt þeirra	M&K I,9 :126
og annan fagnað og biður hann að fá sér þar bita, sezt síðan	M&K I,11 :152
mætti kalla á drenginn minn til að fá svo sem hálft staup. Já,	M&K I,12 :160
yfir Bjarna; en Bjarna þótti ráðlegast að fá öxina Grimmugýgi og kljúfa Grím	M&K I,13 :188
mundi fljótt hressast, ef hann næði að fá kalt vatn að drekka og	M&K I,18 :241
trúnaði, kunningi þú dugar ekki til að fá þér í staupinu ég á	M&K I,18 :245
gúlnum ég sé það, þú verður að fá molann, annars verður þér það	M&K I,18 :247
farið að Hlíð með þeirri fyrirætlun að fá Sigrúnar, en er þær fóstrur	M&K I,22 :288
sagði síðan: Þetta var ég beðinn að fá þér eða: Þetta bréf á	M&K II,3 :341
að mig langi til einhvern tíma að fá seðil frá honum aftur. Ég	M&K II,3 :342
í rauninni, svo hlakkaði hann til að fá fréttir og bréf úr átthögum	M&K II,4 :347
ætla að biðja yður, Þórarinn minn, að fá honum það, þegar hann vaknar,	M&K II,4 :348
Þórarni nú muni hafa brugðið við að fá þetta bréf. Það var tvennt,	M&K II,4 :352
ætt verður ekki lengur rakin, því að fáar ættartölubækur ná fram yfir svartadauða.	M&K I,1 :7
garpar og kappar miklir. Griðkonur sögðu, að fáar rímur mundu betri en Brönurímur.	M&K I,1 :14
tíðinda, síðan þú fórst í haust, að fádæmum þykir sæta; en ekki ætla	P&S :82
geysi frost og svo mikið fannfergi, að fádæmum þótti sæta. Þeir félagar voru	M&K I,2 :33
var snoppungurinn laglega réttur að Vigfúsi, að fáir gátu séð með vissu, hvaðan	P&S :79
bezt vakur og svo góður skeiðhestur, að fáir hestar voru þeir þar um	M&K I,17 :224
sitt, tók þar fiskþunnildi og tók að fást við það og tautar við	M&K I,1 :11
slíku vanur og þorði ekki um að fást, þó húsfreyja talaði skorinort. En	M&K I,16 :218
svo fram nokkra stund af vökunni, að fátt er talað í baðstofu. Kemur	M&K I,1 :13
hefur það og lengi mælt verið, að fátækrastjórnin sundri hreppstjórunum, en samtengi þá	P&S :4
verið svo óheppin, þegar hún átti að feðra Guðmund, að hún gat ekki	P&S :46
að hún er flestum konum fremri að fegurð og viturleika. Sá varð fyrstur	P&S :154
tala við Orm. Þá verð ég að fela þér á hendur, Þórarinn frændi,	P&S :81
sú list er að kunna kænlega að fela. Þórarinn og Sigrún voru viðvaningar	M&K I,7 :100
er líklegt, sagði Þórdís, þeir þurfa að fela, sem stela. Við þessi orð	M&K I,24 :307
væri komin yfir þrítugt og farin að fella fegursta æskubrumið, varð þó ekki	M&K I,5 :78
Meðal annarra orða, ætlið þér langt að ferðast, Bárður minn? Og ekki lengra,	P&S :56
sig í. En hvað ertu nú að ferðast, Indriði sæll? Ég er nú	P&S :181
lengi fyrir sunnan. Hugsið þér langt að ferðast? frétti bóndi. Ég er nú	M&K I,1 :18
neinn hávaða, á meðan hún væri að festa svefninn, heldur en ef hún	M&K I,5 :81
fóru menn þeim orðum þar um, að fé væri jafnan fóstra líkt; en	P&S :46
þegar hvasst var, og sögðu gárungar, að fé væri jafnan fóstra líkt, því	M&K I,5 :79
munninn standa við. Fátt ætlar okkur að fénast í dag, sagði Guðrún, í	P&S :91
að lofa sér yfir að Tungu að finna Siggu, og játtu þau því,	P&S :25
hann fengið leyfi af kennara sínum að finna foreldra sína um helgina; urðu	P&S :25
var í Skagafirði, fór hún aldrei að finna foreldra sína, en faðir hennar	P&S :29
hann vildi og ætti hægt með að finna systur sína. Það var einn	P&S :99
var kátur maður og vissi jafnan að finna eitthvað gleðiefni til að hafa	P&S :102
á við fólkið, sem þér ætluðuð að finna; það er allt fram á	P&S :118
bréfsefnið er það að biðja þig að finna mig, ef þú getur, í	P&S :121
láta það ekki aftra þér frá að finna mig, því þú veist, að	P&S :121
því má verða, ef hann fær að finna Sigríði, eins og hann ætlast	P&S :122
að hann gjöri sér engar ferðir að finna hana; og verið þér nú	P&S :124
kom sem oftar inn til Reykjavíkur að finna systur sína og var þar	P&S :130
Þér hafið eitthvað, vænti ég, ætlað að finna manninn minn? Lítið var nú	P&S :180
er nú það. Ætlaðir þú nokkuð að finna mig, Indriði sæll? Já, lítilfjörlega,	P&S :184
að hún biður bónda sinn Guðmund að finna Sólrúnu og freista, hvort klúturinn	P&S :187
fara svo, af því ég þurfti að finna mann í Miðfirði um leið;	M&K I,1 :18
hana; ég verð að reyna til að finna prestinn, þó hann sé nú	M&K I,9 :129
að hlaupa frá kvörninni ósópaðri til að finna yður upp á það, því	M&K I,9 :129
sínum þar syðra og mundi koma að finna hana, nær sem hann fengi	M&K I,15 :204
skuli fá að fara í haust að finna kunningja mína, undir eins og	M&K I,15 :207
hverri nóttu, hvað yndislegt það verður að finna þig og hana systur mína,	M&K I,15 208
upp taldir, sem ég hlakka til að finna, nema hún fóstra þín, en	M&K I,15 208
að ég hafi orðið svo heppin að finna fyrir þig lítilræðið, sem þú	M&K I,15 :210
betur, að ég varð heldur til að finna það en einhver annar. Þórdís	M&K I,15 :210
ég að vorkenna þér það, kunningi, að finna upp eitthvað ráð til þess;	M&K I,18 :248
þær Hlíðarfóstrur Gísla á Grundum orð að finna sig, áður hann fari suður	M&K II,2 :337
þeim Þórarni og Sigrúnu færi á að finnast eða talast við annað en	M&K I,10 :140
eitt sinn borið við sem oftar, að Finnur þurfti fljótlega að ráða úr	M&K I,7 :101
nokkuð um þetta, en svo fór, að Finnur malaði úr skálinni; sagði hann	M&K I,7 :114
það nú satt, og kemur svo, að Finnur skammar sig, sver og sárt	M&K I,11 :153
eftir þetta var það einn dag, að Finnur frá Stað kom að Hlíð;	M&K I,15 :203
einmæli, en raunar var það erindið að Finnur kvaðst fyrir skömmu hafa fengið	M&K I,15 :203
vitja heitmeyjar sinnar. Það er aftalað, að Finnur skuli eftirleiðis koma bréfum milli	M&K I,22 :292
og lauk svo því máli síðar, að Finnur sagði frásögu hans um steininn	M&K I,22 :293
varúð, er þeim virtist nægja til að firrast orð og eftirtekt manna í	M&K I,7 :100
á svipstundu. Þar næst lagði hann að fiskinum, var það og ljóst, að	M&K I,13 :181
ekki hendi sinni til neins nema að fitla eitthvað við sauma, það er	M&K I,5 :86
að busi sá sýndi sig beran að fjandskap við gamla og göfuga Efribekkinga;	P&S :81
var úti, og tekur hann þá að fjölga komum sínum í hús kaupmanns	P&S :98
Möller, að hafa ekki fyrir því að fjölga speglunum fyrir mínar sakir, sagði	P&S :162
en þá var eigi sá siður að fjötra fagra lokka, heldur láta þá	M&K I,5 :73
held ég það sé feitan gölt að flá, búið þar í Tungu, og	P&S :51
Indriði hefði mátt geta því nærri, að fleiri gætu verið með því nafni	P&S :111
tala eitthvað, sem þau vildu ekki, að fleiri menn heyrðu. Húsfreyja lét þá	M&K I,16 :215
þegar verið farinn að leggjast á, að fleiri kunnleikar hafi verið með þeim	M&K I,22 :287
heyra til: Það er líkast til, að fleiri verði yðar fylgismenn, þó illt	M&K I,24 :306
við það, sem ég sagði áðan, að flestir bera kostina utan á sér	P&S :152
síns og Orms, og voru þeir að flestu ólíkir. Það er áður greint,	P&S :197
satt, ótætis kvisið, sem menn eru að fleygja hérna í sveitinni, að það	M&K II,3 :338
eitthvað að starfa. Hvað eruð þér að flétta núna, Bárður minn? Það er	P&S :181
í kenginn og sönglar og tekur að flétta og hnykkir fast á við	P&S :184
sínu, sezt síðan niður og tekur að flétta. Líður svo fram nokkra stund	M&K I,1 :13
í því, er menn voru farnir að flimta um þau Þórarin og Sigrúnu.	M&K I,7 :102
því, var henni aftur og aftur að fljúga í hug frásagnir þær, sem	M&K I,3 :50
Indriðahólshrepp, en þá tók málið algjörlega að flókna; í Indriðahólssveitar kirkjubók fundu þeir	P&S :5
náttmyrkri, og bágt gengur heilögum anda að flytja biskupinn yfir það, þó vegabótafélagið	P&S :105
staðið, að forlögin alltaf hafa verið að flytja okkur hvort frá öðru og	P&S :169
þar bréfum þeim, er hann átti að flytja til prests og húsfreyju. Sigrúnu	M&K I,11 :152
nokkra hríð, að ekki ræðst Egill að flytja bónorðið; ber tvennt til þess,	M&K I,14 :195
það hérna, þó þeir séu farnir að flytja það, kompásarnir eða hvað þeir	M&K I,17 :236
prestur á Stað biður gamla klerkinn að flytja alfarið burt frá Stað. Séra	M&K SÖGULOK :369
þeim, hvernig sem þeir reyna til að flýja undan því; og ekki hefði	P&S :140
einhver gild ástæða sé til þess að flýta brúðkaupinu; og þannig stóð á	P&S :71
og senn byrja lestirnar; maður verður að flýta sér að taka það, sem	P&S :90
tíma til, en nú verð ég að flýta mér að enda miðann, svo	M&K I,15 :209
en prestur fann nægar ástæður til að flýta öllu og kom því fram,	M&K SÖGULOK :367
rifrildi af Skrifilíus, sem þar var að flækjast á gólfinu eftir bardagann, og	P&S :81
hana. Það verður hana alla gjörsamlega að forbetra og rampónera, hún er öll	M&K I,9 :133
þú ekki, að hann er tossaður að forlova sig með soddan einni taus;	P&S :110
því, hvernig á því getur staðið, að forlögin alltaf hafa verið að flytja	P&S :169
lembdar, og eru það full manngjöld að fornu lagi, enda hygg ég, að	P&S :176
fylgja ber, og þeim landamerkjum, sem að fornu verið hafa og vera eiga,	M&K II,1 :328
megum þá endilega til hennar til að fortelja henni þá historíu. Jú, en	P&S :110
fyrir framan borðið; hann langar til að forvitnast um, hvað þeir tali, og	M&K I,7 :111
þarna einhver mannræfill, og ætla ég að forvitnast um, hver það er, og	M&K I,22 :289
og litast um, sér hann þá, að fólk er setzt að vinnu; spyr	M&K I,1 :13
þá er það ekki alls staðar, að fólk hafi greiða tilbúinn; en þar	M&K II,3 :344
því hún gjörði sér í hugarlund, að fóstra hennar ætlaði að ávíta hana	M&K I,4 :67
Egils, tók Þórdís brátt eftir því, að fóstra hennar var ekki með öllu	M&K I,14 :201
þó heldur, að hún vildi ekki, að fóstra hennar sæi, að hún tárfelldi.	M&K I,15 :205
heimilinu eða ekki. Þegar Sigrún sá, að fóstra hennar var setzt á rúmið	M&K I,16 :215
að Stað; en er Sigrún sér, að fóstra hennar er riðin, keyrir hún	M&K I,17 :230
við fósturforeldra hennar, og getur þess, að fóstra sín hafi grun á um	M&K I,22 :283
þess meiri alúð varði hún til að frama hana í öllu og lagði	M&K I,5 :74
skuplu á höfði og nælt niður að framan. Ingibjörg á Hóli hafði krókfald	P&S :37
um stund. Þess er getið hér að framan, að Indriði hafðist við framan	P&S :150
leirruslið, sem blessaður kaupmaðurinn flytur oss að framan. Þetta þolir ekkert. Mundi það	P&S :199
við sögumennina í seinasta kaflanum hér að framan, þangað til þú hittir þá	M&K I,5 :71
hún í prjónapeysu blárri, nærfelldri, og að framan var krækt með krókapörum, en	M&K I,5 :74
á góma. Þess er getið hér að framan, að Sigrún var hverri konu	M&K I,6 :89
Vér höfum í seinasta kapítula hér að framan sagt frá svaðilförum Sigvalda klerks,	M&K I,9 :125
undir fjallháan fiskahlaða, sem girti skemmuloftið að framanverðu. Eftir endilöngu húsinu lágu rær,	P&S :45
aftanverðu, en barmarnir héngu mjög niður að framanverðu. Guðmundur var allra manna skrefhæstur,	P&S :53
sagði: Þreifaðu hérna undir koddann minn að framanverðu, þar finnur þú lyklana mína;	P&S :174
ljósvant þótti. Hinum megin við húsdyrnar, að framanverðu og á þá hlið, er	M&K I,1 :12
með silfurmillum á og reimuðum saman að framanverðu, og þar utan yfir var	M&K I,5 :74
mér til að rífa það frá að framanverðu, var svarað í geilinni. Ha,	M&K I,8 :120
um hálsinn og þverstýft að neðan; að framanverðu hékk það ofan á mitt	M&K I,12 :161
drengur, enda væri það ungra manna að framast erlendis, og fannst það á,	M&K II,5 :360
upp í skyndi og vill gæta að, frá hverjum það sé, og lítur	M&K I,15 :206
er ekki mátti sjá hann heiman að frá bænum, síðan gengur hann heim.	M&K I,19 :254
og þangað til það kom hérna að fremri gaflinum á auðarúminu, þá fór	M&K I,1 :10
varð Þorsteinn að sleppa, af því að fremsta blaðið í kvæðabókinni var ólesandi.	M&K I,1 :15
lundarfar Guðmundar, gátu þess síðar til, að fremur mundi honum hafa það skipti	P&S :75
honum, að ég hefði ásett mér að fresta því ekki lengur að taka	M&K I,5 :84
segir því blátt áfram: Er ekkert að frétta neðan úr sveitinni? Þakka yður	P&S :57
segja henni það; en er nokkuð að frétta að austan? Indriði ætlaði að	P&S :118
mundi vera mér mikil ánægja bráðlega að frétta það, að þér hafið snúið	P&S :126
komin, skrattinn hún Hvítárvallaskotta. Er nokkuð að frétta þaðan? Ekki nema að þar	M&K I,13 :176
högum hér syðra er allt gott að frétta, allir eru hér góðir og	M&K I,15 208
gegn veðrinu. Það fundu þeir brátt, að frostið harðnaði, eftir því sem á	M&K I,2 :34
munni um hann, að ekki þyrfti að frýja manninum vits, og þá er	M&K I,5 :76
á hálfa leið, tók skuturinn svo að frýja skriðar, að hann sígur jafnharðan	M&K I,8 :122
samt sem áður þorði ég ekki að fullgjöra kaupin, fyrr en ég talaði	M&K I,1 :23
í skóla hér hjá mér til að fullkomnast í hannyrðunum, eftir það hún	M&K I,17 :238
ekki, Guðmundur minn. Ég er búinn að fullreyna mig á henni, og ekki	P&S :50
talað margt; en einkum þóttist hún að fullu hafa ráðið það af orðum	P&S :62
það mál er sætst og bætt að fullu, svo að þeir mega vel	P&S :176
sinn, og hjaðnar hún þó ekki að fullu. Rankar þá Egill við sér	M&K I,18 :242
sem best; en ekkert varð nú að fundið. Úr kirkjunni gengu menn aftur	P&S :189
hluti; en aftur var það ekki að furða, þó vinum hans virtist þessi	P&S :85
ofur hýr, og því var ekki að furða, að blíða og fegurð náttúrunnar	P&S :206
eitthvað í kögglum, sem ekki er að furða, að lifa á jafnkjarngóðri fæðu;	M&K I,13 :182
en þú. Það var nú ekki að furða, þó Grími þætti þessi orð	M&K I,13 :187
á miðjum hlemmnum og svo hart, að furðu þótti gegna. Hlemmurinn var feyskinn,	M&K I,9 :135
hreppstjóri skipaði einum af vinnumönnum sínum að fylgja Indriða yfir að Hóli, en	P&S :26
beiddi föður sinn að lofa sér að fylgja Indriða á veg ofan fyrir	P&S :27
að hann vissi, að hún átti að fylgja bollanum, og bar Sigríður skálina	P&S :56
á búðarlofti, og skipaði búðarmanni sínum að fylgja þeim stöllum þangað upp, ef	P&S :94
sem einhvern tíma hafa reynt það að fylgja kærum ástvini til moldar og	P&S :126
kvöldið; beiddi hann þá systur sína að fylgja sér á veg suður á	P&S :130
dansleikurinn standa. En ekki ætlum vér að fylgja Sigríði lengra en þar til	P&S :143
er heldur ekki illa til fallið að fylgja skólapiltunum á veg, sem verið	P&S :144
sem mælt er, að leppurinn verður að fylgja goðinu. Indriði kvað sér það	P&S :177
veg með honum og ætli hann að fylgja honum úr sókninni. Þórarinn telur	M&K I,22 :288
fé; hafði Þórdís ekki efni til að fylgja fram málinu til hlítar; líka	M&K SÖGULOK :366
fer á bak, kunningi? Ég ætla að fylgjast með þér. Slepptu taumunum! sagði	M&K I,17 :229
því þá ætti ég hægra með að fylla þá skyldu, sem ég veit,	P&S :64
hjá því farið, að það yrði að fylla hverja viðkvæma sál með undrun.	P&S :147
af réttindum Skrælingjakonungs, sem mest kvað að, fyrir því að þar voru vistir	P&S :78
vöku; segir hún honum sem var, að fyrir skömmu væri búið að kveikja;	M&K I,1 :13
vís, að Þorsteinn er svo máttdreginn, að fyrir engan mun mátti hann ganga	M&K I,2 :36
nálega við hvert orð; segir hann, að fyrir sakir guðs og konungsins og	M&K I,21 :270
blessun sína yfir okkur, biðja hana að fyrirgefa okkur það, að við höfum	M&K I,15 :207
verð ég því að biðja þig að fyrirgefa, hvað hann er endasleppur. Ég	M&K I,15 :209
eða ekkert hef gjört Sigrúnu gott, að fyrirmuna henni það, sem ég sé,	M&K I,22 :285
önnur meiri gersemi, og með því að fyrirtaksklútar maddömu Rósu fundust eigi allir,	P&S :187
sinn og blessaði hann og bað, að fyrirætlun hans hefði gæfusamlegan framgang og	M&K I,14 :190
fyrir en að yrða á hann að fyrra bragði. Hún vissi það, að	P&S :57
siður, að konur tali að því að fyrra bragði við karlmenn, sem til	P&S :63
mundi hann hafa boðið henni hann að fyrra bragði. Sér þú nú, góða	P&S :100
verja og honum verið veittar árásir að fyrra bragði, sem líklegt er, að	M&K I,24 :302
hófst brúðargangurinn; var honum svo skipað, að fyrst gengu sex meyjar, og leiddust	P&S :188
með sér, og var nú ákveðið, að fyrsta lýsing skyldi fram fara hinn	P&S :175
þær Sigríður og Grána þá búnar að færa leikinn út í mitt túnið,	P&S :36
sem lögðu það í vana sinn að færa allt á verri veg fyrir	P&S :69
ansaði engu, en bað frammistöðumenn hljóðlega að færa Guðmundi annan disk, fullan vistum,	P&S :199
til þess að villa ferðamenn en að færa þá á rétta leið. Frá	M&K I,2 :32
húsfreyja henni fyrir og segir henni að færa Þórarni þá; verður henni þá	M&K I,11 :147
færi þeirra manna, er nú gjörast, að færa þau úr stað. Garðurinn hafði	M&K I,17 :232
hans meðfæri, en ræðst þó til að færa hann brott, en fær hvergi	M&K I,17 :233
að þann stein hefði hann ætlað að færa í höfuð Bjarna. Þórunn systir	M&K I,20 :264
á himninum, og kvöldskuggarnir voru farnir að færast ofan eftir vestari hlíðinni og	P&S :12
því, að ég er þó alltaf að færast upp á við. Þeir verða	P&S :83
lét hún hana hjálpa sér til að færast ofar í rúminu og reis	P&S :173
menn eftir, að nokkur ylur tekur að færast í líkama Sigurðar, er hann	M&K I,3 :55
og var sólskinið smátt og smátt að færast um dalinn og ofan fyrir	M&K I,17 :223
kvonbænir, og það þóttust menn vita, að færi svo, að hann einhvern tíma	P&S :47
honum að koma hingað næsta sunnudag að færu veðri; verður því nauðsyn, að	M&K I,1 :23
hins vegar, að hann hafi hugsað, að fæst orð hefðu minnsta ábyrgð. Ráðskona	M&K I,9 :137
hann vill upp standa, finnur hann, að fætur hans voru svo aflvana, að	M&K I,2 :40
Þorsteins heitins hafði verið mjög elsk að föður sínum og mátti varla stundu	M&K I,4 :58
dræmt. Það er sjálfsagt, sagði húsfreyja, að föðurleysingjar og munaðarlausir verða að taka	M&K I,4 :60
þar sem mér alltaf hefur verið að förla með gáfurnar, síðan ég kom	P&S :83
fram að leggja, sagði sem var, að föt Þórarins væru í góðum þrifum	M&K I,10 :144
og hendur hans; finnur hann þá, að fötin utan um hann eru svo	M&K I,2 :39
svo farið fyrir þeim, sem ætlar að gabba annan, að hann grefur þá	M&K I,14 :202
þær allt fram með veggjunum inn að gafli. Gengur prestur nú fyrst í	M&K I,8 :117
Dettur honum það þá í hug, að gaman mundi það vera, ef hann	M&K I,7 :111
þess ekki með. Og verið þér að gamna yður, Þórdís mín, sagði prestur	M&K I,24 :304
eftir með honum Guðmundi mínum, rétt að gamni mínu, og svo langaði mig	P&S :56
þangað er það vant að fara að gamni sínu hérna úr Víkinni. Og	P&S :106
að hérvillast, lagsmaður? Ég gekk hingað að gamni mínu, sagði Indriði, og nú	P&S :127
ekki illa upp, þó þú gjörir að gamni þínu; en hitt mátt þú	P&S :128
mismæli. Skoðið þið! Ég gjöri það að gamni mínu, að ég kalla hana	P&S :163
það er sjaldan, sem ég gjöri að gamni mínu, en fyrst þú vilt,	M&K I,6 :97
haf, og tveir menn gjörðu það að gamni sínu að ganga fram á	M&K I,13 :177
samkvæmið. Margt skyldi ég rita þér að gamni mínu og segja þér frá	M&K I,15 :209
ég ætla að sýna þér hann að gamni mínu, áður en þú kemur	M&K I,17 :234
geymslu. Nú ert þú að gjöra að gamni þínu, Þórdís mín, enda held	M&K I,17 :237
segir: Þér eruð eitthvað að gjöra að gamni yðar, prestur minn, núna, ekki	M&K II,1 :326
önnur iðja og ákvörðun hans en að ganga út í túnið með karlmönnunum	P&S :9
á borðum. Raunar þótti það ósiður að ganga ekki til borðunar, og flestir	P&S :78
borðunar, og flestir voru svo leiðitamir að ganga í borðstofu og að minnsta	P&S :78
ekki, að við gjörum best í að ganga til jómfrú Kílsens í forveginn,	P&S :111
hún átti heima, og ásetur sér að ganga á fund hennar daginn eftir.	P&S :116
á Nesi og var stundum vön að ganga þangað, þegar gott var veður,	P&S :117
fara skemmstu leiðina, ef þú ætlar að ganga í austur, þangað til þú	P&S :127
bæjarins, en nú eruð þér farin að ganga svo hratt, að Það kemur	P&S :133
að kvíða því, að þér þyrftuð að ganga í allt; það er sjálfsagt,	P&S :134
Þegar dansinum var hætt, tóku menn að ganga heim. Þeir fylgdust allir, kaupmaður	P&S :144
að ég held það væri réttast að ganga sér dálítinn kipp, til að	P&S :144
þýða, að láta hann vera allajafna að ganga á eftir sér um svo	P&S :161
var önnur þeirra Sigríður; ég ætlaði að ganga til þeirra og hafa tal	P&S :165
yður, jómfrú Sigríður, sýnist mér sæmra að ganga út héðan og tala við	P&S :168
blíðlega kveðju hans og biður hann að ganga til stofu; gjörir Indriði það;	P&S :178
knurra og kváðu, að best mundi að ganga til kirkju, því dagurinn liði,	P&S :188
segir bóndi, að ekki sé vert að ganga til dyra, segir hann það	M&K I,1 :15
hár, og þótti það vel gjört að ganga í einum spretti hvíldarlaust neðan	M&K I,2 :29
árum hafði hann oft gjört það að ganga neðan frá Hlíð og upp	M&K I,2 :29
hverja stefnu hann skuli taka til að ganga á ljósið, en í því	M&K I,2 :37
ekki að gjöra sér þann krók að ganga heim að einhverjum næsta bænum	M&K I,3 :46
og til þess menn voru vanir að ganga til svefns. Húsfreyja háttaði síðast	M&K I,3 :49
þangað til hún er fær um að ganga í vist. Æ, gjörðu það	M&K I,4 :62
bæjardyrum lágu göngin, og var skammt að ganga, þar til að komu sínar	M&K I,5 :80
að honum er nauðugur einn kostur að ganga að því, sem ég býð	M&K I,5 :86
sér, að prestur og Hjálmar ætla að ganga úr stofunni, víkur hann sér	M&K I,7 :111
sveitast blóðinu? Já, verð ég ekki að ganga fram af mér dauðum við	M&K I,7 :112
bjart, hafi honum dottið í hug að ganga fram um hlíð og gæta	M&K I,8 :123
sópa kvörnina. Hann var aldrei vanur að ganga svo að nokkru verki, að	M&K I,9 :128
suma, og ekki ætla ég mér að ganga með grasið í skónum eftir	M&K I,10 :143
kost, ef honum stæði til boða, að ganga í þjónustu göfugra manna, þar	M&K I,10 :144
menn gjörðu það að gamni sínu að ganga fram á skörina, og þeir	M&K I,13 :177
um, að mál sé til hvílu að ganga, segir hún það með, að	M&K I,13 :188
sem honum líkaði, var hann vanur að ganga til herbergis þeirra hjóna, bauð	M&K I,14 :192
og Sigrún, og biður hann þau að ganga til kvíar og rýja sauðina.	M&K I,14 :199
frá ári hnignað, er hún fór að ganga kaupum og sölum, og verið	M&K I,21 :277
þér fullkomið samþykki okkar til þess að ganga að eiga Sigrúnu, þegar þér	M&K I,22 :287
kvöld, það er þó ekki vant að ganga svona stirt fyrir okkur, eða	M&K II,4 :353
og sögðu fyrir, hvernig menn skyldu að gangast; þeir skyldu glíma fyrst, er	P&S :18
þú bjóðir inn gestum þeim, er að garði koma, Bjarni sæll? Ég hef	M&K I,19 :254
því nú eigum við ekki langt að garðinum, og líkast til verð ég	P&S :133
í þeim gluggunum, sem sneru út að garðinum; en á glugganum öðrum utanverðum	P&S :165
dyrastafinn á húsinu með þeim hætti, að gat eitt var borað í dyrastafinn	M&K I,1 :11
ráða en þú verður, Sigurður minn, að gá að því, að þú átt	M&K I,25 :317
Eftir á að hyggja og að að gá, ég var nærri því búinn	M&K II,1 :326
langar til að gjöra henni allt að geði; allt, sem hún skipar, verður	P&S :30
verði betra millum okkar eftirleiðis; en að geði mínu átt þú að láta,	P&S :60
hef getað einu sinni verið yður að geði; en lengi ætlið þér að	P&S :147
eins og ég hafi aldrei tímt að gefa þér að éta. Ekki töluðu	P&S :20
nasirnar fyrir ekkert, eða þurfti hann að gefa mér á hann, þó að	P&S :23
besefa í einum slag! Þá verður að gefa upp aftur. Æ nei, móðir	P&S :26
á heimilinu. Ingveldur var vön því að gefa þeim Indriða og Sigríði auga	P&S :34
Ingveldar og Bárðar, að hún hét að gefa Guðmundi Sigríði dóttur sína, ef	P&S :59
ekki að ráða svo miklu sem að gefa hundi bein? Eða ætli hann	P&S :67
til þess gengur; ekki ætla ég að gefa henni það, það máttu reiða	P&S :72
sig samt, vænti ég, sagði Sigríður, að gefa ekki of góð kaupin. Ef	P&S :91
um Reykjavík og þröngva Dönum til að gefa upp borgina. En ekki veit	P&S :113
hans og skoraði fast á þau að gefa Sigríði upp vistarráðin, en lagði	P&S :135
yður eins og var, ég ætlaði að gefa honum Möller hérna á hann;	P&S :167
varð ekki annað að orðum en að gefa Guðmundi bónda sínum ílagsgott olbogaskot	P&S :198
helmingi meira en þeir eru vanir að gefa fyrir beztu skurðarkú, það er	M&K I,1 :20
gjöra betur við þessar reytur en að gefa þær eftir okkar dag einhverjum,	M&K I,4 :64
ráða svo litlu, Þórdís mín, sem að gefa einum ungling að éta og	M&K I,4 :66
Hjálmar minn, ég held ég verði að gefa þér hálft staup í þetta	M&K I,7 :110
mikið að utan. Ekki var búið að gefa heyið mjög, því vetur var	M&K I,8 :117
athvarfs og árnaðar eður gjört áheit að gefa nokkuð til kirkna eða klaustra,	M&K I,8 :119
tóbaksendi sá, sem séra Sigvaldi ætlaði að gefa honum, mundi heldur verða lengri	M&K I,9 :130
Ég er nú, prestur minn, farinn að gefa þeim minni gaum, ungu meyjunum,	M&K I,12 :166
það var dásamlega gjört af húsmóðurinni að gefa mér að borða núna, því	M&K I,13 :179
segir Bjarni; það þarf, Þórdís mín, að gefa honum eitthvað, sem rennur í	M&K I,17 :235
systur sinnar og segir: Ætlarðu ekki að gefa henni eitthvað að væta sig	M&K I,17 :236
ekki fyrri til en hún fór að gefa mér auga, svona eins og	M&K I,18 :248
og félaus vinnumannsdóttir, hún yrði þá að gefa henni alla sína fjármuni fasta	M&K I,18 :249
ógáður og ölvaður, fór hann heldur að gefa nokkurn svig á um kaupin	M&K I,21 :277
þó það Hlíðarfólk þættist ekki ætla að gefa honum hana í sumar. Svo	M&K II,4 :356
ætlað, ef utanferð hans tækist vel, að gefa honum Ingibjörgu dóttur sína, og	M&K II,5 :361
ótakmarkað einvaldsdæmi; en öðru máli var að gegna um skökuna, því henni varð	P&S :45
hennar ekki þörf; öðru máli var að gegna, meðan hann Þorsteinn heitinn lifði,	M&K I,4 :61
til bæjar og segir bónda frá, að geldingarnir séu fundnir og er nú	M&K I,14 :199
Heyra menn þá, að hundar taka að gelta ákaflega í bæjardyrum, og líður	M&K I,1 :16
hálfhlæjandi, eða hvað ætlið þér þá að gera af myndaspjöldunum, sem þar hanga	P&S :162
eftir var kvöldsins annað en það, að gesti er reiddur kvöldverður, og er	M&K I,1 :23
sitja á. Var svo til ætlazt, að gestir þeir allir, er þá voru	M&K I,13 :183
treyjufötum úr vaðmáli; Guðrúnu grunaði helst, að gestur mundi vera einhver útróðrarmaður; henni	P&S :117
Hlíð? Ef nú svo bar undir, að gestur kvaðst hafa heyrt eitthvert hop	M&K II,3 :338
í þær hendur, þó sumir séu að geta þess til. Og ekki held	P&S :39
Sigríðartungu á þessum missirum. Nú verður að geta fleiri manna við söguna. Maður	P&S :44
þar einn hlutur, er vér hljótum að geta að nokkru, en það var	P&S :46
þarf ekki að minna þig á að geta ekki um það við neinn	P&S :68
berja hann? Hvers vegna ætti mér að geta dottið það í hug? sagði	P&S :116
með hana, sem sumir hérna eru að geta til. Hvað er það? Að	P&S :122
vita um það? En ætti ég að geta einhvers um það, mundi ég	P&S :131
ætti að vinna það til þess að geta notið yðar fylgdar. Sigríður leit	P&S :132
Guðrún væri nógu göfug til þess að geta komið á það mannamót, sem	P&S :142
var. Þeir Sigurður voru nú á að geta komnir miðja vega upp undir	M&K I,2 :32
og er þeir hafa grafið á að geta meðalmanni í bringu, finna þeir	M&K I,3 :55
við sauma. En nú verðnm vér að geta þeirra manna, sem þá voru	M&K I,5 :75
ég eða mínir einhvern tíma kynni að geta haft einhvern hag af því,	M&K I,5 :87
í henni Alvíð, ég er frádæmdur að geta sópað kvörnina, fyrr en ég	M&K I,9 :129
við borðið. Í rennihvolfinu voru á að geta 10 eða 11 baggar eða	M&K I,12 :156
við, því hann er ekki farinn að geta fylgt fólki sínu í misjöfnu	M&K I,12 :169
mér þykir líklegt, og ég ætla að geta þess til, á meðan ég	M&K I,15 :210
sagði Egill, já, rækalli væri gaman að geta galdrað hana, en sem ég	M&K I,18 :245
hentuga konu, sem eitthvað hugsar til að geta bjargazt, áreiðanlegt konuefni, vön búsýslu,	M&K I,23 :298
þeirra manna, er líklegir voru til að geta rekið þá fjendur af höndum	M&K I,25 :310
hans ekki hafa verið það óljúft að geta orðið fyrstur til að segja	M&K II,4 :353
áeggjan fóstru sinnar og til þess að geta annazt hana í elli hennar.	M&K SÖGULOK :367
dregur þeirra taum, sem þú heldur, að geti slett í þig bita eða	P&S :23
lítið, sem haft var til þess að geyma í ýmislegt. Þangað hafði húsfreyja	M&K II,2 :333
prestsetrinu í Sigríðartunguhrepp; ætlaði síra Tómas að gifta aðstoðarprestinum dóttur sína. Til þessarar	P&S :35
Agli því, þegar hann vistaðist hingað, að gifta honum Sigrúnu fóstru okkar? Og	M&K I,16 :217
hafir tælt Egil hingað, lofað honum að gifta honum Sigrúnu og prettazt svo	M&K I,16 :218
að okkur væri réttast að fara að gifta hana Sigrúnu, svo ég gæti	M&K I,16 :219
aðra átt, ef hún gefur um að giftast að svo stöddu. Síðan gekk	P&S :43
fara um þig; þú ferð nú að giftast, býst ég við, þegar þér	P&S :60
hingað suður á land til þess að giftast, góða mín! Og hvað getur	P&S :98
á annað borð liggur fyrir mér að giftast. Já, ekki sýnist mér þeir	P&S :98
þó hitt heldur, að hún þurfi að giftast, þá skal ég styrkja hana	M&K I,10 :142
samt komust þeir heilir á hófi að Gili; er Egill þar fram eftir	M&K I,18 :242
að sumir húsbændur hafa þann sið að ginna til sín hjú á ýmsan	M&K I,16 :217
átti fiskinn, og það er bágt að giska á það, hvað stjórnin segir	P&S :103
varð honum það þó helst fyrir að giska á, að þetta mundi vera	P&S :111
e. Það er bágt á það að giska, hvaða orð það var, sem	P&S :133
Frá bæjardyrum að kirkju voru á að giska 30 faðmar, en brúðargangurinn og	P&S :188
hann heldur aftur úr, þegar á að gizka þriðjungur brekkunnar var eftir. Framan	M&K I,2 :29
hálsinn, svo þeir eru komnir á að gizka upp í hann miðjan, þá	M&K I,2 :32
er hann hafði gjört gröfina á að gizka hálfrar annarrar alinar djúpa, tekur	M&K I,2 :38
þar til dagaði. En er á að gizka fjórðungur lifði nætur, fellur hún	M&K I,3 :50
Upp á bæjarbustinni stóð stöng á að gizka álnar há, á henni var	M&K I,5 :79
var annað herbergi, það var á að gizka hálfu stærra en hið fyrra;	M&K I,5 :80
miðju. Kerið mundi hafa verið á að gizka tveggja tunnu ílát, og var	M&K I,9 :134
hann var meðalmaður á hæð, á að gizka miðaldra maður; hafði hann einhvern	M&K I,17 :227
og kökusneiðar, og voru þær á að gizka þumlungs þykkar í sárið. Þórdís	M&K I,17 :236
að það var ekki, heldur hitt, að Gísli var svo glöggur á kveðjur	M&K II,3 :341
en svo lauk þó samtali þeirra, að Gísli var orðinn þess fulltrúa, að	M&K II,3 :344
og eins og beið eftir því, að Gísli segði sér eitthvað meira, en	M&K II,4 :355
endir málanna, að þær mæðgur hétu að gjalda Guðmundi 6 ær loðnar og	P&S :77
að skuldadögunum fyrir þá, sem eiga að gjalda öllum stéttum, og þér munuð,	M&K II,1 :327
að ég sýni einhvern lit á að gjalda yður, eins og vant hefur	M&K II,1 :327
sortubleki; þótti bændum í Hólshrepp ísjárvert að gjöra kerlingu þar sveitlæga eftir svo	P&S :5
þar sem allir aðrir eru eitthvað að gjöra. Og jæja! honum þykir gott	P&S :9
stelpan, á daginn; þetta varð ég að gjöra á hennar aldri, og hennar	P&S :9
ekki nærri mér; mig langar til að gjöra henni allt að geði; allt,	P&S :30
minnsta kosti vantar mig orð til að gjöra þess mun, og þó finnst	P&S :31
í öllu vil ég ástunda það að gjöra yðar vilja, og það hryggir	P&S :60
svarið fyrir; og hvað ætlar hann að gjöra með konu, þumbarinn sá! Ég	P&S :66
að og segir: Hvað ertu nú að gjöra, fóstri minn? Og ég er	P&S :72
til þess, sem ég á nú að gjöra og úr að ráða, finnst	P&S :84
en því: Hvað átti ég þá að gjöra? eða: Hvað munduð þið hafa	P&S :85
sagði Sigríður, ég hef ekkert nauðsynlegt að gjöra í dag. Þá fer ég	P&S :90
fór í fyrra. En nú er að gjöra vel við gesti sína og	P&S :93
ekki held ég, að ég fari að gjöra mér ferðirnar til hans, og	P&S :97
um það, því maður á aldrei að gjöra neitt, nema maður viti áður,	P&S :103
á þér um það, sem þarf að gjöra? Og ætli þú hafir það	P&S :108
hann komst að orði, biðja hana að gjöra sér þá ánægju að lofa	P&S :141
þú hefur hvort sem er ekki að gjöra með það; það á ekki	P&S :148
Þorleifur var um veturinn nokkra hríð að gjöra við skipsbát fyrir kaupmann, og	P&S :151
skyldi fá Rósu, og hét Egill að gjöra dóttur sína vel úr garði.	P&S :172
og spísskammers, og það verður hann að gjöra. Ég finn hann þá ekki	P&S :179
hann var og hvað hann átti að gjöra, skara ljósin og hafa alla	P&S :188
bónin hennar, og hana ætti ég að gjöra. Gróa blóðroðnaði og þagnaði um	P&S :191
til skemmtunar, og griðkonur fóru sitt að gjöra hver, annaðhvort að sauma eða	M&K I,3 :41
til hans? Hann nennti sumsé ekki að gjöra sér þann krók að ganga	M&K I,3 :46
hér sé ekki um mikið vafamál að gjöra, hér má leita þeirra undir	M&K I,3 :54
það vit, að hún vel vissi að gjöra greinarmun dauða og lífs, varð	M&K I,4 :58
nema bláfátæka útarfa, sem lítið hafa að gjöra með peninga eða jarðir; mér	M&K I,5 :87
Hið þriðja, sem studdi að því að gjöra Sigrúnu sem fegursta í þetta	M&K I,6 :90
og segir: Þú ætlar, systir mín, að gjöra gys að saumavitinu mínu, en	M&K I,6 :95
varast það eins og glóandi eld að gjöra manni nokkuð til greiðviknis, hyskið	M&K I,7 :107
í humáttina á eftir. Það ættirðu að gjöra, Hjálmar minn, sagði prestur í	M&K I,7 :110
akur, landeyðan þín, og hefur ekkert að gjöra annað en áreita þá, sem	M&K I,7 :112
úr húsinu; hyggst hann nú enn að gjöra þess nokkra raun, hvort hann	M&K I,8 :119
og ekki þarf ætíð mikið til að gjöra mann óglaðari en hann á	M&K I,9 :126
í hálfum hljóðmm: Já, það verður að gjöra það, þakka yður fyrir en	M&K I,9 :131
til, að þér skipið honum Jóni að gjöra við hana. Það verður hana	M&K I,9 :133
á því stendur, að verið er að gjöra við hana. Ég skal láta	M&K I,9 :133
búri, því Kolur hafði þá venju að gjöra sig þar heimakominn, og þótti	M&K I,9 :137
gjafvaxta dætur og auð mikinn til að gjöra þær vel úr garði; væri	M&K I,11 :151
sér, eins og menn eru vanir að gjöra, er þeir dunda við eitthvað	M&K I,12 :156
staldraði við, þar til búið var að gjöra því nokkurn greiða. Meðal annarra,	M&K I,12 :163
prestur því líklega og biður Sigurð að gjöra sig þar heimakominn; er prestur	M&K I,12 :163
og upprennandi konuefnum ég verð eitthvað að gjöra mér til gamans við hann	M&K I,12 :167
fyrir hans hönd? Já, ég ætla að gjöra það, Sigurður sæll, fyrst presturinn	M&K I,12 :172
hinn næsta dag hafði húsfreyja nóg að gjöra að spyrja Sigrúnu frétta og	M&K I,14 :189
að þegar tóku menn í Hlíð að gjöra orð á, að ekki væri	M&K I,16 :213
biðja þig, Sigurður minn, bónar, ætlarðu að gjöra hana? Það er sjálfsagt, Þórdís	M&K I,16 :221
en þess, sem ég er vanur að gjöra fyrir þig. Jæja, þakka þér	M&K I,16 :221
kvenmann til geymslu. Nú ert þú að gjöra að gamni þínu, Þórdís mín,	M&K I,17 :237
býður mér, en þetta verð ég að gjöra, af því þú ert í	M&K I,18 :248
hafi hún sannspurt, að þeir ætli að gjöra honum aðför. XX. KAPÍTULI Herför	M&K I,19 :256
að, og grunar, hvað hann ætli að gjöra, grípur hún í skyndi sokka	M&K I,20 :264
hafa vel beþenkt, látið til leiðast að gjöra þá miðlun á málum að	M&K I,21 :273
þá Ögmundur hálfblindi upp á því að gjöra út um málið með því	M&K I,21 :274
gjörð teknir, að þeir ættu um að gjöra málið, en þó gæti hann	M&K I,21 :275
vinnumönnum upp, þar sem hann var að gjöra til einn af sauðunum, gengur	M&K I,22 :281
aftur til kindarinnar, sem hann var að gjöra til, verður honum litið til	M&K I,22 :281
vinn það ei til nokkurs hlutar að gjöra svo á móti skapi mínu,	M&K I,23 :298
mun þá hætt verða, Þórarinn minn, að gjöra þá svo glöggva sem má,	M&K I,23 :299
prestur hálfhlæjandi, ég get ekki verið að gjöra það ónýtt, sem búið er	M&K I,24 :304
gjöra það ónýtt, sem búið er að gjöra vottanlegt og skriflegt; ég held	M&K I,24 :304
veit ég ekki, hvað ég kynni að gjöra fyrir vild og vináttu, ef	M&K I,24 :304
Kemur þeim það þá öllum ásamt að gjöra skuli bréf þar um; en	M&K I,25 :319
nema ekkjan segði sér annað við að gjöra. Prestur spurði Þóri, hvort hann	M&K II,1 :324
við og segir: Þér eruð eitthvað að gjöra að gamni yðar, prestur minn,	M&K II,1 :326
sinn við það, sem hann var að gjöra, var hann óðara horfinn til	M&K II,4 :352
að efast um, hvað hann ætti að gjöra; fannst honum þá ýmist, að	M&K II,4 :353
hefur rekið Grím niður, tekur hann að gjörast fjölþreifinn; seilist hann til buxnastrengs	M&K I,20 :264
meira að Sigurði og hann tók að gjörast ógáður og ölvaður, fór hann	M&K I,21 :277
um það er, ég fer nú að gjörast gamall og letjast við prestsverkin	M&K I,23 :296
Presti þótti að sönnu Þórdís taka að gjörast harla djarfmælt, þó virtist Þórdísi	M&K I,24 :305
sprottið saumur, en ekki hafði verið að gjört. Á hægri hendi bar konan	P&S :178
fátt yfir, sér sé nú tekin að glapnast sýn, segir hún, enda muni	M&K I,1 :9
orðinn maður gamall, tók honum nú að glapnast sýn á því auganu, sem	M&K I,21 :271
litla, þá held ég verði nú að gleðja þig dálítið aftur. Þarna, ljúktu	M&K I,4 :69
fyrir gjöfina og fór nú skjótt að gleðjast af henni aftur, og leið	M&K I,4 :70
að lundarfari Sigríðar var svo varið, að glens átti ekki við hana, og	P&S :129
það, sem hefur gaman af því að glettast við þig og gabba og	M&K I,13 :187
Þá skal ég ekki vera búin að gleyma því í kvöld, sagði Ingveldur,	P&S :20
að þú sért ekki svo búin að gleyma því, að við einu sinni	P&S :121
þessari stundu sem ég sé búin að gleyma öllu, sem mér hefur verið	P&S :147
sinn, ég var nærri því búinn að gleyma bréfi, sem presturinn bað mig	M&K I,1 :21
líta við honum? Ertu þá búinn að gleyma því, hvernig hann fór með	M&K I,16 :220
gá, ég var nærri því búinn að gleyma nokkru af erindinu; ég kom	M&K II,1 :326
nú markaður glímuvöllur, og tóku menn að glíma, en konur og hinir eldri	P&S :18
og þessu næst er lagzt ofan að glugga þeim, sem var yfir sæng	M&K I,1 :16
glugganum, sagði prestur. Grímur meðhjálpari gekk að glugga og tók þar lykilinn, spennti	M&K I,12 :159
sagði Bjarni, eins og hann væri að glugga út í, hver það gæti	M&K I,17 :238
stígur þá yfir rimagarðinn og læðist að glugganum; verður hann þess nú var,	P&S :165
var maður, sem lá þétt upp að glugganum og hafði læst hvorritveggja hendinni	P&S :165
nefinu sem þéttast verða mátti út að glugganum hvað heitir maðurinn? Hallvarður Hallsson.	M&K I,1 :16
eigi heima. Bóndi stakk enn nefinu að glugganum og kallar út: Hallvarður, segir	M&K I,1 :16
að hún sneri andlitinu ívið meira að glugganum heldur en að húsfreyju og	M&K I,6 :92
til glugganna, og sér hann þá, að gluggatjöldunum er niður hleypt, en ljósi	P&S :164
margar greinir til þess: það fyrst, að gluggi sá, er var á búrinu,	M&K I,9 :135
þeir nörruðu hann Gvend minn til að glæpast á til þess að eyða	P&S :181
að verkinu. Grímur lét sér það að góðri kenningu verða, leggur aftur hendurnar	M&K I,13 :184
þau aftur, en nú komu þau að góðu haldi, því hvenær skyldi slíka	P&S :53
því og kvaðst þekkja maddömu Á. að góðu; og hvort er þeir ræddu	P&S :84
klaustra, og hafi það jafnan komið að góðu haldi; virðist honum eigi ólíklegt,	M&K I,8 :119
en ég vona það verði þér að góðu, ef þú kannt með að	M&K I,18 :248
tel það ekki eftir, það kom að góðu, hum, hum; þú ert heiðarlegur	M&K I,23 :295
hefðu bjargað lífi sínu með því að grafa sig í fönn; verður honum	M&K I,2 :38
nýskefldur, og tókst honum því greitt að grafa hann; þó varð hann að	M&K I,2 :38
Eftir fyrirsögn Þóris taka þeir nú að grafa skaflinn, þar sem stafirnir höfðu	M&K I,3 :55
loksins varð hún svo þreytt af að gráta, að hún sofnaði út af,	P&S :11
ekki gjört að sér að fara að gráta, því henni þótti svo vænt	P&S :23
frá og sá, að Sigríður fór að gráta. Æ, ég get ekki séð	P&S :24
eiga sjálf kind. Vertu samt ekki að gráta út úr því, Sigga mín	P&S :24
mig ekki sjá, að þú sért að gráta lengur, þetta var allt gaman;	M&K I,4 :69
mundi ekki geta stillt sig um að gráta, og mundi það þá ekki	M&K I,11 :147
að hyggja svo af harmi sínum, að gráturinn hætti og tárin stöðvast; gengur	M&K I,11 :150
sneri svona orðum sínum, tók hún að greiða sporið, allt eins og henni	P&S :132
tíma bráðum, og afsagði ég ekki að greiða eitthvað fyrir þér. Já, það	P&S :202
yður, húsbóndi minn, eftir gömlum vanda að greiða svolegana lítið fyrir greyinu, sagði	M&K I,9 :129
hann í öllu; hét hann Þórarni að greiða honum árskaup hans og þar	M&K II,5 :360
heyra, sem hér eru við staddir, að greiðir þú mér ekki landskuldina í	M&K II,1 :325
nú orðinn hálfgeðveikur. Enginn vissi gjörla að greina höfund þessara frétta; en þeir,	P&S :43
við: Það er þá fyrst til að greina, að Gróu minni á Leiti	P&S :176
þess háttar samkvæmum; hugsar hann nú að grennslast eftir, hvort hann væri heima,	P&S :164
og hirtu menn ekki um framar að grennslast eftir, hvort honum væri nokkuð	M&K I,22 :291
er þá ekki um auðugan garð að gresja og ekki annað eftir en	M&K I,12 :156
sannfróður maður og sannorður sagt mér, að Grettir hafi verið þrjár álnir danskar	M&K I,13 :186
hefur sagt þér það, Bjarni sæll, að Grettir hafi verið þrjár álnir danskar	M&K I,13 :187
meint, var hann og oft kunnur að greylegum látum. Liggur hann þar svo	M&K I,22 :291
sama hrepp. Bárður var maður auðugur að gripum og gangandi fé; jarðir átti	P&S :44
sjálft búið, að hann muni ganga að Grími, en í því bili hleypur	M&K I,13 :187
honum fyrir ofríki og ólögmætt frumhlaup að Grími. Þegar Grímur er heim kominn,	M&K I,20 :267
til fullra sekta um lögmætt frumhlaup að Grími; vissu menn, að Sigvaldi prestur	M&K I,21 :268
um haustið er það eitt skipti, að Grímur gjörir Agli orð að koma	M&K I,20 :257
á tali. Verður það ráð þeirra, að Grímur skuli kveðja heimiliskviðar og stefna	M&K I,20 :267
fréttist nú brátt um öll héruð, að Grímur meðhjálpari hefði handselt Sigvalda presti	M&K I,21 :268
af gjörður, og sökinni svo varið, að Grímur getur litla virðingu af henni	M&K I,21 :270
þeir Grímur hefðu skilið svo síðast, að Grímur hefði verið að öllu ásáttur.	M&K I,21 :271
nú tökunum á Ormi og ætlar að grípa hann hryggspennu, en Ormur verður	P&S :19
og varð henni einhvern veginn ósjálfrátt að grípa um höndina á Indriða; en	P&S :35
þegar Sigrún sér það, ætlar hún að grípa borðana, þegar Þórarinn tekur við	M&K I,6 :95
aftur á bak. Ætlar hann þá að grípa annarri hendinni í hurðina og	M&K I,9 :134
hér silfurskeiðarnar, en eitthvað verður til að grípa, fáðu henni, Þórunn mín, sleifina	M&K I,17 :237
dregur þar upp rjólbita og laumar að Gróu, og tekur henni þá heldur	P&S :38
er þá fyrst til að greina, að Gróu minni á Leiti vil ég	P&S :176
það mikil tíðindi. Fór hann þá að gruna margt, og álasar hann nú	P&S :102
og Gísli talinu; fór Gísli heim að Grundum um kvöldið. Séra Sigvaldi á	M&K II,3 :342
þó það heyrðist. Kaupmaður Möller var að grúfa ofan í búðarbók sína, er	P&S :92
hann að hafa sig allan við, að gröfin ekki fylltist jafnóðum aftur, svo	M&K I,2 :38
láta kenna honum, en ég vona, að guð minn góður heyri mína bæn	P&S :9
þá er ég nú sannfærður um, að guð hefur opnað augu þín svo,	P&S :170
en ég dæi, og þá aðra, að guð vildi bæta úr því, sem	P&S :174
litlu, svo minnistætt er mér það, að guð leiddi þig aftur úr háskanum.	M&K I,4 :62
engan eigum að, þó ég viti, að guð hafi oft gjört það að	M&K I,24 :306
er sáttur við heiminn; ég vona, að guð leiði þig og styðji, það	M&K I,25 :316
orð af munni, að hann sagði, að guð skyldi vera lofaður fyrir hans	M&K II,1 :323
að; samt vantreysti ég því ekki, að guð geti ekki vakið einhvern upp	M&K II,1 :327
á Búrfelli. Sigríður fann það og að Guðmundi, að hann væri mjög svo	P&S :61
varð þar eftir og vænti þess, að Guðmundur mundi hefja samtalið með einhverju	P&S :56
hann eins og henni var geðfelldast, að Guðmundur væri lambhúshettan, en Indriði faldurinn,	P&S :63
með þeim Agli, Rósu og Guðmundi, að Guðmundur skyldi fá Rósu, og hét	P&S :172
til sætis í stofu, fyrir því að Guðmundur hafði fengið riðu af reiðinni	P&S :196
endilöngu; mörgum þótti það ekki rétt, að Guðmundur skífði svo hlífar sínar, en	P&S :198
gat þess með mörgum fögrum orðum, að Guðmundur bóndi hennar væri efnilegur til	P&S :201
var einn dag snemma um sumarið, að Guðrún kom að máli við Sigríði	P&S :90
til dauðans elskandi Indriða Jónssyni. Eftir að Guðrún var búin að lesa bréfið,	P&S :122
og var það dregið af því, að Guðrún hafði jafnan verið á Stöðum	M&K I,5 :78
og eigi litlar. Það vildi til, að Guðrún ráðskona var engin heimótt eða	M&K I,9 :137
hann segi; ljúka þau svo talinu, að Guðrún trúir því, en Finnur þykist	M&K I,11 :153
sagði Sigríður; en það var auðséð, að Guðrúnu líkaði ekki þetta svar, því	P&S :140
þau talið, og sást það á, að Guðrúnu líkaði þessi tilhögun allvel. Næsta	M&K I,10 :144
rétt eins og hún vænti þess, að guðs réttlætandi reiði mundi þá og	P&S :108
sagði Indriði hálfbrosandi; það er sjaldan, að guðsblessun kemur úr sjónum upp í	P&S :103
háttar öðrum á vætt) og hvíslar að Gunnu: Á herðarnar þín hafðu hann,	P&S :95
mjög, en móðir hennar hætti ekki að gylla fyrir henni, hve girnilegt það	P&S :69
höfum ekki gripið til þeirra úrræða að gylla fólk með loforðum, sem þó	M&K I,16 :217
það vera, að það verði þér að gæfu, eins og prestur getur á,	M&K I,12 :170
ekki veit ég hvað þú ert að gæta að þarna inn á melunum,	P&S :113
kunningskapur okkar, að við áttum bæði að gæta fjár á eyðidal nokkrum, og	P&S :154
veisluna, enda væri þá enginn heima að gæta krakkanna, ef hún færi, annar	P&S :177
það annað, að þegar farið var að gæta að söðli Rósu, var hann	P&S :186
og að því loknu gekk smali að gæta fjár, en aðrir sinntu heimilisönnum,	M&K I,3 :41
mörgu að hyggja: fyrst og fremst að gæta þess, að enginn annar en	M&K I,7 :104
skallaskömminni á þér. Þú þarft ekki að gæta að því, hún er ekki	M&K I,7 :112
mundi heima sitja verða og nokkrir að gæta bús og bæjar heima, segir	M&K I,17 :224
um mann til farar með sér að gæta hestanna. Ríða þeir um á	M&K I,20 :260
að ljá sér mann til fylgdar að gæta hesta, meðan þeir eigi tal	M&K I,20 :260
þar, svo hún ætti hægra með að gæta til hans, er hann vekti	M&K I,25 :311
ímyndað sér, er hann fór betur að gæta að, að Þórdís fóstra Sigrúnar	M&K II,4 :352
í munni, en það sögðu menn, að gæti af ýmsum orsökum að borið,	M&K I,22 :294
og nokkrum haldist það uppi óhegndum, að göfugir menn og ráðvandir séu meiddir	M&K I,20 :266
knýi á dyrnar, og vissi hann, að göng voru löng til baðstofu. Hann	P&S :177
féð vera, segir Guðrún, þú átt að hafa gætur á, að það hverfi	P&S :10
hans þóttist hafa meira gagn af að hafa hann heima við heyvinnu en	P&S :16
því segi ég það, það verður að hafa gát á því hérna, ef	P&S :49
ég að ráða þér til þess að hafa hana fyrir framan; en hitt	P&S :50
eins og ég og verðið því að hafa sál, sem að minnsta kosti	P&S :64
hvaða tilfinning þeirrar konu hjarta verður að hafa, sem kremst af harmi og	P&S :64
hugarburður og reykur eða ekki; verðið að hafa svo viðkvæmt hjarta, að ef	P&S :64
frammistöðumenn ákveðnir; en sjálfur ætlaði Bárður að hafa umsjón yfir vínföngunum. Þriðjudaginn í	P&S :72
meira frjálsræði en griðkonur eru vanar að hafa og ekki ganga í slitvinnu,	P&S :84
það er aðferðin, ef maður á að hafa eitthvað gagn af þeim. Maður	P&S :91
jafnan að finna eitthvað gleðiefni til að hafa af fyrir Indriða, þegar hann	P&S :102
við hann: Hvar ætlar þú okkur að hafa náttstað, lagsmaður? Við ríðum heim	P&S :103
einhver útróðrarmaður; henni þótti því réttast að hafa vaðið fyrir neðan sig og	P&S :117
við, við getum þá svarið fyrir að hafa lesið það. Því verður nú	P&S :120
get ég ekki verið án þess að hafa einhverja stúlku til þess að	P&S :123
láð mér, að ég helst kýs að hafa þann kvenmann mér við hönd,	P&S :134
sér þá ánægju að lofa sér að hafa hana fyrir fylgistúlku á dansleiknum.	P&S :141
með fötin, sem þú ætlar þér að hafa í kvöld. Það er nú	P&S :142
verður þú til hneykslis og aðhláturs að hafa það á höfðinu; gjörðu mér	P&S :142
elskan mín, til raunar og armæðu að hafa óhræsis íslenska búninginn í kvöld;	P&S :142
eftir dansleikinn, er hún aftur fór að hafa drauma á hverri nóttu; þó	P&S :148
ég að biðja yður, herra Möller, að hafa ekki fyrir því að fjölga	P&S :162
á kveldin, en ekki þori ég að hafa hana í svefnherberginu, því þá	P&S :163
og lítur upp og bendir kaupmanni að hafa ei hátt um sig. Það	P&S :165
Indriði kvað sér það vel líka að hafa Búrfellsfeðga í boði sínu, ef	P&S :177
vors, fékk hann af föður sínum að hafa selstöðu í Fagrahvammi um sumarið	P&S :206
á mér, ef ég kynni heldur að hafa eitthvað viðþol æ, æ! ekkí!	M&K I,1 :10
Æ, ekki get ég nú verið að hafa tvenna vettlinga, það er ekki	M&K I,2 :25
lengur fylgt Sigurði, og verður hann að hafa alla vareygð við, að hann	M&K I,2 :35
segir: Hér munum við nú verða að hafa næturgisting, þó hún sé ekki	M&K I,2 :36
að grafa hann; þó varð hann að hafa sig allan við, að gröfin	M&K I,2 :38
mikinn andvara sem hann bar sig að hafa á sér, sé þó við	M&K I,2 :39
held henni væri ekki vanþörf á að hafa einhvern ungling að snúast í	M&K I,4 :60
nokkuð, en ég skal heita því að hafa meiri alúð á því; og	M&K I,4 :63
hana fyrir eitthvað, sem henni kynni að hafa orðið á. Hún gekk þegjandi	M&K I,4 :67
og okkur hjónunum er ekki skylt að hafa þig lengur; þú átt, það	M&K I,4 :67
að Holti, og það verðum vér að hafa fyrir satt, þar til vér	M&K I,5 :72
áður menn þar á heimilinu fóru að hafa það í flimtingum sín á	M&K I,7 :100
til hæfis. Ekki þótti smábændum dælt að hafa Tudda á vist, og var	M&K I,7 :103
og hafið sagt, að enginn ætti að hafa hann nema ég, þegar grautur	M&K I,7 :106
sporð þann, sem hann var vanur að hafa til þess að sópa með	M&K I,9 :128
ekki má ég vera svo lengi að hafa ekkert í henni Alvíð, ég	M&K I,9 :129
því ég gat ekki verið svona, að hafa ekkert að láta í hana	M&K I,9 :129
fékk þér tóbak, og þú átt að hafa það til vikunnar, sem ég	M&K I,9 :130
heimakominn, og þótti honum sér heimilt að hafa það af mat, er honum	M&K I,9 :137
lagið vinnur það, en þolinmæðina verður að hafa. Já, þér sögðuð svo um	M&K I,10 :143
Hlíðarhjón að svo stöddu; maður verður að hafa fleira en eitt járnið í	M&K I,10 :143
af hendi leyst, sem Þórarinn átti að hafa, og fékkst mikið um; ekki	M&K I,11 :146
skotthúfu sína, er hann var vanur að hafa heima, og syngur Þórarin úr	M&K I,11 :149
sig og segir síðan: Ég verð að hafa borðsálminn í styttra lagi í	M&K I,13 :181
skyndingu og myndar sig þegar til að hafa ár á borði. Grímur lagði	M&K I,13 :184
hann lagt og boðið honum við að hafa, þá er hann í fyrsta	M&K I,14 :195
á því í þess konar efnum að hafa hreinskilni, því bæði er það	M&K I,14 :202
fyrr riðið til alþingis. Við eigum að hafa 12 eða 14 hesta, og	M&K I,15 208
annars hefði hann ekki gefið um að hafa kunningsskap við þig, eftir að	M&K I,15 :211
sagði Egill; eða á maður ekki að hafa hann upp í sér, á	M&K I,18 :247
Jú, sagði Hallvarður, vissulega, maður á að hafa hann hérna, kunningi, hægra megin	M&K I,18 :247
ekki örvænt um, að Sigrúnu kynni að hafa snúizt hugur síðar, hefði þau	M&K I,19 :251
bræði mikilli að Bjarna og ætla að hafa hann undir; en ekki urðu	M&K I,20 :263
bráðum vera en þó verð ég að hafa nokkrar menjar þess, að við	M&K I,20 :265
þetta mál, þá höfum vér, eftir að hafa vel beþenkt, látið til leiðast	M&K I,21 :273
vera, sagði Þórdís, þið eruð vanir að hafa það svo, karlmennirnir, að ráða	M&K I,22 :285
vill það ekki, kveðst hann verða að hafa hraða ferð, muni hann verða	M&K I,22 :287
síðan suður, og ætli hann þá að hafa náttstað í Hlíð, er hann	M&K I,22 :287
það atvikaðist, og þarf ég ekki að hafa það upp, svo ég gjöri	M&K I,24 :305
eytt, og þarf þá hvorugur ykkar að hafa vansæmi af, bóndi minn að	M&K I,24 :305
þér, prestur minn, ekki af því að hafa auðgað yður af annarra fávizku.	M&K I,24 :305
sjónir, hver endalok veikindi hans kynnu að hafa, og fannst henni þá sem	M&K I,25 :315
allra manna nokkurn pening af þeim að hafa, og gramdist henni það, að	M&K I,25 :315
Meðan ég lifi, áskil ég mér að hafa öll umráð téðrar jarðar, ágóða	M&K II,1 :329
eftir skapi mínu að lofa heiminum að hafa tárin mín að leikfangi, og	M&K II,2 :333
Guðrúnu: Þú áttir, systir góð, ekki að hafa þetta hjal, það er ekki	M&K II,3 :340
kemur að B..., og hyggur hann að hafa þar náttstað. Kom hann í	M&K II,4 :346
Þórarinn stóð þar nærri og ætlar að hafa hönd á með Gísla, en	M&K II,4 :347
sagði, að raunar hefði hann óskað að hafa Þórarin í sinni þjónustu, því	M&K II,5 :360
og voru þeir málkunnugir; ætlar Þórarinn að hafa þar náttstað og fregna úr	M&K SÖGULOK :368
geyma hann þar, en biður Indriða að hafast þar við öðru hverju, þar	P&S :158
ógifta. Enginn maður segist Sigrún halda að hafi sannar sögur af viðræðum þeirra	M&K I,15 :211
á því, eins og sig minni að hafi átt að vera á því,	M&K II,4 :349
óráð, en óráð tel ég það að hafna sæmilegum boðum þeirra, sem vilja	M&K I,23 :298
fyrir því, blessuð! Ávallt vissi hún að haga svo orðum sínum, við hvern	P&S :37
skemmtilegu samtali, ef sá kann vel að haga orðum sínum, sem við er	P&S :57
allvel að sér og kunni vel að haga orðum sínum, hver sem í	P&S :89
til um það, hvernig við eigum að haga því öllu saman; ætli þér	P&S :160
verið í moldarkofum; ég kann ekki að haga mér í þessum súðhúsum, þar	P&S :181
næst sagði prestur, hvernig hann ætlaði að haga ferðinni og hvað hann vildi	M&K I,10 :144
eigi að vera í vandræðum með að haga svo tungu þinni, að það	M&K I,14 :194
að sýna henni, hvar hún ætti að halda fénu til haga. Vertu ekki	P&S :10
Ásbjörn; mér er þó næst skapi að halda, að hann eigi hana; það	P&S :22
ég ekki; þó er mér næst að halda, að hún muni líta í	P&S :43
svo skemmtilegt, að hún gæti verið að halda lengur lífinu í því; þegir	P&S :57
spurningum kirkjunnar; rítúalið leyfir mér ekki að halda lengra út í það, piltar!	P&S :76
er þær nú yrðu að fara að halda heim aftur, en Guðrún sagðist	P&S :94
í dag? Já, það er ég að halda, eða á ég lengi að	P&S :108
hefði hún ekki þurft á því að halda. Í því bili kom Indriði	P&S :191
borðfæri til en boðsmenn þurftu á að halda, sögðu frammistöðumenn, að hann yrði	P&S :193
að Seli. Þessir tveir bæir áttu að halda uppi vegabótum á hálsinum, er	M&K I,2 :32
ég ráða; eigum við þá bæði að halda undan brekkunni og veðrinu, og	M&K I,2 :33
ég nú til þess, sagði Þorsteinn, að halda lengra áleiðis, og tak nú	M&K I,2 :34
vel verið, að einhver, sem þarf að halda á léttastúlku eða til að	M&K I,4 :60
hér, því þó það væri þungt að halda hann með ómaga, þá vissirðu	M&K I,4 :61
hinu er beitt, ef á þarf að halda, hum, hum. Þér sögðuð það	M&K I,5 :85
þurfa á sömu list hvað mest að halda, og hvorutveggju flaska oftast á	M&K I,7 :100
að vera á faralds fæti en að halda kyrru fyrir, því sveltur sitjandi	M&K I,9 :138
séu einhverjir á bænum, sem þurfa að halda eins mikið á tröfunum að	M&K I,10 :141
tilbúið í kirkjunni, ef á þarf að halda, prestur góður; en ég held,	M&K I,12 :159
minn, segir Egill, á ég ekki að halda á honum út? Hann ber	M&K I,12 :163
því siðalögmáli, sem nokkrir kunna vel að halda. Hið fyrsta og æðsta boðorð	M&K I,12 :165
eð lekur og kann engum lærdómi að halda. Svo hélt ég, sonur sæll,	M&K I,14 :194
ræðuna ganga: En hvernig á nokkur að halda reglu á heimili sínu, ef	M&K I,16 :215
honum bakslettu nokkra, ef á þyrfti að halda, en sagði samt, að Bjarni	M&K I,20 :260
prestur, að Sigurður skyldi heita því að halda uppi fébótum, ef nokkrar yrðu	M&K I,21 :271
fyrir ykkur gömul hjón að vera að halda í þetta kot, eftirgjaldið til	M&K I,24 :304
guð veit, hvað lengi ég þarf að halda á því þá er það	M&K I,25 :318
og hvort hún hafi í hyggju að halda áfram búskap eða segja Hlíð	M&K II,1 :326
annars vegna, að mig langar til að halda í jarðartetrið, en að þið	M&K II,2 :336
eigum sínum svo, að Sigrún fékk að halda búinu óskertu eftir hans dag.	M&K SÖGULOK :367
þína og upphæð jarðarafgjalds vil ég, að haldist. Landskuldina borgar þú mér, Þórir	M&K II,1 :324
sækti einhver eyðilegleiki, og ætlaði ég að halla mér út af, kelli mín,	M&K I,1 :9
vel bjart, en nú var farið að halla degi og skuggsýnt, svo aðeins	M&K I,9 :136
um leið til hans og ætlar að halla honum að sér, svo hann	M&K I,17 :230
vasa sínum tvær spesíur og réttir að Hallvarði þú lætur mig fá þetta,	M&K I,18 :247
og taka þeir félagar það ráð, að Hallvarður reisir Egil á fætur, og	M&K I,18 :241
af manna völdum; sagði hann og, að Hallvarður sá, er hann hafði hitt,	M&K I,18 :250
ætti, heldur bæri það til þess, að Hamar hefði fyrrum verið eign langfeðra	M&K I,21 :277
ég einhvern tíma sagt yðar áður, að Hamar munduð þér aldrei eignast, meðan	M&K II,1 :327
Hann ætlaði inn yfir háls hingað að Hamri að sækja tvo sauði; hann	M&K I,3 :47
síðan var hans leitað og sent að Hamri að spyrja um hann; hann	M&K I,3 :47
vil ég, segir hún, senda þig að Hamri, og berðu Þóri kveðju mína	M&K I,3 :51
Hrólfur klæddist snarlega. Frá Hlíð og að Hamri var örskammt og ekki lengra	M&K I,3 :51
hafa, að ég er orðinn eigandi að Hamri; nú vil ég segja þér,	M&K II,1 :324
föðurnum, það er nafnsins og þess, að hana svipaði í ætt til föðurömmu	P&S :8
nokkurn veginn hátt, og var auðheyrt, að hana gilti einu, þó það heyrðist.	P&S :92
hafði draumur þessi haft á hana, að hana fýsti eigi að leggja sig	M&K I,3 :50
að reyna svo margt í Hlíð, að hana fysti nú að fara þaðan	M&K SÖGULOK :366
engu, en grúfði sig með andlitið að handleggnum á fóstru sinni og lagði	M&K I,4 :68
maður, og hafði húsfreyja orð á að handsama hestinn og gæta eftir, hvort	M&K I,17 :226
tekur hreppstjórinn í Sigríðartungu það ráð, að hann flytur kerlingu með tilstyrk sveitarmanna	P&S :5
nú því starfi svo langt komið, að hann kunni þær allar vel nema	P&S :7
hans unni honum mikið og vildi, að hann yrði prestur, og varla hafði	P&S :8
Ormur numið svo mikið í latínumáli, að hann gæti sett tvö orð gallalaust	P&S :8
var það ætlunarverk Indriða á Hóli, að hann skyldi smala á morgnana, en	P&S :8
þroski hans sé svo mikill orðinn, að hann gæti hjakkað af einhverjum þúfnakollinum,	P&S :9
sem kennt er. Vissi ég það, að hann Ormur minn yrði ekki prestur,	P&S :9
staðar nálægt okkur, og heldurðu þá, að hann þurfi að slíta sér út	P&S :9
er svo var glöggur á fé, að hann þekkti hverja kind, ef hann	P&S :20
er þó næst skapi að halda, að hann eigi hana; það er eins	P&S :22
og reiddist því, er Jón sagði, að hann væri hlutdrægur. Á, lýg ég	P&S :23
tilviljun, þá bar ætíð svo við, að hann kallaði Ingibjörgu á Hóli maddömu,	P&S :41
það, hvort ykkur mundi það óskapfellt, að hann leitaði þar ráðahags, sem er	P&S :42
tekur Indriði nú ógleði mikla, svo að hann nær því mátti engu sinna.	P&S :43
dagstjarna nokkur svo í djúpan mar, að hann ekki áður skemmti sér við	P&S :45
valið óvirðulegra sæti, heldur hins vegna, að hann var of stór vexti til	P&S :46
færist það vel, því auðséð væri, að hann gæti með öllu hrundið honum	P&S :47
hafði hann það jafnan á orði, að hann Guðmundur sinn ætti að tína	P&S :47
héraðinu hann fríður sýnum. Allir vissu, að hann var maður samhaldssamur og átti	P&S :47
þóttust menn vita, að færi svo, að hann einhvern tíma ágirntist einhverja af	P&S :47
og dettur honum þá í hug, að hann hafi gleymt að læsa eftir	P&S :48
svo fróður í þess háttar efnum, að hann vissi, að hún átti að	P&S :55
með öllu saman held ég þó, að hann leggi ekki stórt fyrir, svo	P&S :57
hann getur verið svo vikunum saman, að hann smakki ekki feitmeti, og er	P&S :58
og er það ekki af því, að hann eigi það ekki til. Það	P&S :58
heldur mun það vera af því, að hann vill koma því í skildinga;	P&S :58
móðir mín! Ég vona til þess, að hann biðji mín ekki. Það var	P&S :61
en taldi Guðmundi það til gildis, að hann væri ráðdeildarmaður, stilltur og efnaður	P&S :61
búa svo í garð fyrir hann, að hann yrði þess mest aðnjótandi, sem	P&S :61
Sigríður fann það og að Guðmundi, að hann væri mjög svo fákunnandi; en	P&S :61
hún það fyrir satt öðru veifinu, að hann mundi hafa huga til sín,	P&S :62
en það stendur ætíð svo á, að hann á þar ferð um, sem	P&S :74
saman jarðarhundruð Sigríðar og landskuldavættir en að hann væri að hugfesta það, sem	P&S :75
aldrei annað til þeirra mála en að hann fór að kjammsa með munninum	P&S :77
þeim hann svo við lánardrottin sinn, að hann setti hann frá ráðsmennskunni; en	P&S :85
Vinir hans álösuðu honum fyrir það, að hann hefði ekki leitað sér ríkara	P&S :85
óþarfa og sá ávallt svo um, að hann hefði það, sem aðrir höfðu	P&S :92
gleymt þeim, herra Möller? Kaupmaður sagði, að hann væri ekki búinn að taka	P&S :94
aftur, og varð Sigríður þess vör, að hann talaði nokkuð hljóðlega við kaupmann,	P&S :94
þær þvaðra. Það hefur spillt fyrir, að hann lét alla, sem voru í	P&S :96
alla, sem voru í búðinni, sjá, að hann gaf þér klútinn. Og ekki	P&S :96
þér kveðju sína og það með, að hann vonaði til að fá að	P&S :97
ég get ekki ætlast til þess, að hann ljái mér hann, þar sem	P&S :100
nokkrum öðrum hann. Veit ég það, að hann hefur afsagt þeim þremur eða	P&S :100
kaupmaður hefði beðið sig að skila, að hann hefði ekki vitað, að hún	P&S :100
harmar Sigríði, og var það lengi, að hann sinnti ekki störfum. Þótti föður	P&S :101
þeim vetri breyttist svo skapferli hans, að hann var nú jafnan fremur glaðlegur	P&S :102
menn, en það þóttust menn finna, að hann byggi yfir einhverjum duldum harmi.	P&S :102
hann nú sjálfum sér fyrir það, að hann hafi ekki sjálfur talað við	P&S :102
Og hvað ber til þess? Það, að hann alltaf rekur hesta, og lasta	P&S :103
ekki, að konan yrði vör við, að hann væri vaknaður, meðan hún klæddist,	P&S :107
konan mundi hafa orðið vör við, að hann leit upp. Bóndi húsfreyju lá	P&S :107
hvað segir þú? Trúir þú ekki, að hann er tossaður að forlova sig	P&S :110
ofan af höfðinu á sér, svo að hann gæti heyrt betur og komist	P&S :111
skyldu ganga upp að Skólavörðu, svo að hann gæti sýnt Indriða landslagið þar	P&S :112
kaupmaður kveður þær, og sér Indriði, að hann tekur um leið í höndina	P&S :116
í hug, að svo megi fara, að hann annaðhvort ekki hitti Sigríði heima,	P&S :116
ekki hitti Sigríði heima, eða þó að hann finni hana, að hann þá	P&S :117
eða þó að hann finni hana, að hann þá geti ekki talað einslega	P&S :117
hana; virðist honum það því ráðlegast, að hann skrifi henni til bréf og	P&S :117
með sér til vonar og vara, að hann geti skilið það eftir þar	P&S :117
til dyranna. Indriði var svo klæddur, að hann var á bláum treyjufötum úr	P&S :117
benti maður þá Kristjáni til þess, að hann gæti ekki fengið verslunina nema	P&S :123
verslunina nema með því eina skilyrði, að hann ætti þá stúlku, sem maður	P&S :123
menn verða að sjá svo um, að hann gjöri sér engar ferðir að	P&S :124
Það er að segja af Indriða, að hann þóttist hafa komið vel ár	P&S :124
hann gæti ekki trúað sjálfum sér, að hann sæi það rétt, sem hann	P&S :126
sér til, styttu honum svo stundir, að hann gáði þess ekki, hvað tímanum	P&S :126
nú ekki annað frá Indriða en að hann dvaldi í Reykjavík einn eða	P&S :128
þreyta, unnið svo á heilsufar hans, að hann treysti sér ekki til að	P&S :128
hendur, og réði hann það af, að hann kom hestum sínum á fóður	P&S :128
einhverja átyllu, eins víst er það, að hann gjörir oft úlfalda úr mýflugunni.	P&S :128
greiðir heldur sporið í því skyni, að hann skuli ekki ná sér; en	P&S :130
komast eftir, hvernig stæði á því, að hann hagaði svo kátlega orðum sínum	P&S :132
úr því, hvað til þess kom, að hann talaði ekki orðið út til	P&S :133
Möller þekkti; en það vitum vér, að hann þagnaði á einu og þagði	P&S :133
stund, en þó ekki svo lengi, að hann gæfi Sigríði ráðrúm til að	P&S :133
sjáir ekki, hvað býr undir því, að hann er að biðja þig að	P&S :140
sín í vor? Ekkert annað en að hann sér það fyrir, sem líklegast	P&S :140
og bar það upp fyrir Sigríði, að hann hefði ásett sér að bjóða	P&S :141
við íslenska búninginn minn, sagði Sigríður, að hann þarf ekki langs undirbúnings við;	P&S :142
tíma um veturinn bar svo við, að hann sneri skegg af lykli þeim,	P&S :150
og Þorleifs, og fann kaupmaður skjótt, að hann var eigi aðeins mesti þjóðhagi,	P&S :151
eigi aðeins mesti þjóðhagi, heldur og, að hann var vel að sér um	P&S :151
brosti við. Já, það er víst, að hann heitir Möller, og ég hef	P&S :156
nóttina hjá L. í Reykjavík, þá að hann sá Möller á gangi með	P&S :156
stuðnings ætlun sinni um þetta mál, að hann um veturinn hefði á laun	P&S :157
að það væri í því skyni, að hann ætlaði að eiga hana. Allar	P&S :157
Indriða brá svo við þessar fréttir, að hann setti dreyrrauðan og þagði um	P&S :157
þar við öðru hverju, þar til að hann gjöri honum nokkra vísbendingu. Til	P&S :158
hafði orðið mismælt, eður réttara sagt, að hann hafði sagt það, sem hann	P&S :163
bænum; dettur honum þá í hug, að hann hefði ekki séð kaupmann Möller	P&S :164
ekki fundið Möller, því ég sé, að hann er þó heima; mér þykir	P&S :165
er þó heima; mér þykir líklegt, að hann ljúki upp. Að svo mæltu	P&S :165
auga á hana, en með því að hann var nokkuð voteygður af brennivíni	P&S :167
þá tal saman, og segir Indriði, að hann muni ríða í hérað þann	P&S :175
baðstofu. Hann tekur nú það ráð, að hann gengur í bæinn allt að	P&S :177
lái mér það. Ég sagði honum, að hann yrði að skaffa mér forsvaranlegt	P&S :179
hefur farið af fóstursyni yðar Guðmundi, að hann kunni að fara með efni	P&S :183
öllu saman. Ég hélt það þó, að hann Guðmundur yrði samhaldssamur ekki síður	P&S :183
að fara svo, sem betur fór, að hann Gvendur á Búrfelli yrði maðurinn	P&S :190
þurftu á að halda, sögðu frammistöðumenn, að hann yrði að reyna að nota	P&S :193
og varð það svo mikill forði, að hann nauðugur gekk frá leifðu. Þegar	P&S :195
alls efa og vantrausts og svo, að hann ekki þurfti að þreifa fyrir	P&S :196
góð skil og sagði sem Halli, að hann væri góður matur; og er	P&S :197
ræðarar, og var eigi örgrannt um, að hann kæmi óþægilega við klæðafald konu	P&S :197
eins fimur sem Gunnar á Hlíðarenda, að hann gæti kastað vopnum í loft	P&S :198
ráðið með þeim Rósu og Ormi, að hann þyrfti eigi annarra vopna við	P&S :199
á honum; þökkum við guði fyrir, að hann hefur látið æskuóskir okkar rætast.	P&S :206
dó í svartadauða og andaðist, eftir að hann hafði étið í einu átta	M&K I,1 :7
fátt til málanna, en svo kemur, að hann þykist ekki lengur afskiptalaus hjá	M&K I,1 :14
lengi og vel, og kemur svo, að hann hefur lokið hinni fyrstu rímu;	M&K I,1 :15
er hann kemur aftur, segir hann, að hann hafi ekki orðið var við	M&K I,1 :15
húsfreyja skilur samt svo svar hans, að hann muni geta þegið það, ef	M&K I,1 :17
brennivínið; það er haft eftir honum, að hann hafi átt að segja: Heldur	M&K I,1 :19
ekki, þegar þú vaknar og sér, að hann babbi þinn er horfinn. Ekki	M&K I,2 :26
þyngd á bakinu, en eftir það að hann fór að eldast og lýjast,	M&K I,2 :29
er orðið. Hálsinum er svo varið, að hann á þá hliðina, er veit	M&K I,2 :32
viljum, enda er það ekki trúlegt, að hann dimmi úr því, sem nú	M&K I,2 :33
mun eigi láta á sér finna, að hann gæti ekki fylgt honum. Þannig	M&K I,2 :34
hann að hafa alla vareygð við, að hann missi ekki sjónar á honum;	M&K I,2 :35
þá ekki annað sýnna fyrir en að hann leiði hann, og við þetta	M&K I,2 :35
enda er hann þá svo dasaður, að hann má ekki ganga, og stendur	M&K I,2 :35
í andliti, tekur hann það ráð, að hann gengur að Þorsteini, þar sem	M&K I,2 :36
hann þá eigi annað fyrir en að hann mundi þá og þegar andast,	M&K I,2 :36
Verður þá Sigurði það til orða, að hann segir: Hér munum við nú	M&K I,2 :36
fótum; honum dettur þá í hug, að hann hafði heyrt, að margir hefðu	M&K I,2 :37
fönn; tekur hann nú það ráð, að hann gengur þangað, sem Þorsteinn liggur	M&K I,2 :38
þéttist, eftir því minnkaði andrúmið, og að hann fyrir þá sök ekki mundi	M&K I,2 :38
og dettur honum það í hug, að hann rekur annan enda stafsins upp	M&K I,2 :39
upp í gegnum skaflinn, þar til að hann finnur, að hann nær upp	M&K I,2 :39
skaflinn, þar til að hann finnur, að hann nær upp úr að utanverðu,	M&K I,2 :39
utan um hann eru svo freðin, að hann var eins og klakastokkur. Hann	M&K I,2 :39
að Sigurði, og þóttist Sigurður sjá, að hann hvessti augun að honum og	M&K I,2 :40
sigið að sér svo mikið ómegin, að hann ekki mátti hreyfa legg eða	M&K I,2 :40
að fætur hans voru svo aflvana, að hann fyrir engan mun mátti brott	M&K I,2 :40
þess er ekki langt að bíða, að hann gjöri eitthvað manndrápsveður, það slæðist	M&K I,3 :45
er nú ekki ólíklegt, sagði Þórdís, að hann breyti sér bráðum, þar svo	M&K I,3 :45
vildi ég, það segi ég satt, að hann gjörði ekki neitt áhlaupið, þangað	M&K I,3 :45
af hálsinum hérna síðan um árið, að hann Sveinn heitinn varð úti á	M&K I,3 :45
fara, þegar menn álösuðu honum fyrir, að hann hefði ei sagt til mannsins,	M&K I,3 :46
ég heyrði eitthvað talað um það, að hann hefði horfið skyndilega hvernig bar	M&K I,3 :47
heldur en sex árum eftir það, að hann Einar heitinn stautari varð úti.	M&K I,3 :47
einni hellu. Var þá getið til, að hann hefði verið drepinn? Nei, enginn	M&K I,3 :48
sé ekki betur, Þórdís mín, en að hann sé slarkandi eins og stendur,	M&K I,3 :52
af Þorsteini er það að segja, að hann varð ekki lífgaður, og var	M&K I,3 :56
var honum ekki til neinnar fyrirstöðu, að hann ei gæti gengið eins óhaltur	M&K I,4 :57
ráð að skrökva því að henni, að hann hefði farið ferð suður á	M&K I,4 :58
stendur, þó þætti mér ekki ólíklegt að hann Jón í Tungu tæki hana;	M&K I,4 :60
okkur föðurmissirinn, er svo illa tiltókst, að hann dó í ferð með þér,	M&K I,4 :62
ég fái það aldrei guði fullþakkað, að hann gaf mér þig aftur heilan	M&K I,4 :62
ég segi þá hreppstjóranum frá því, að hann megi ekki gjöra mér sveitarútsvar	M&K I,4 :62
fyrir okkur hérna, karl og kerlingu, að hann góði maður hefur látið einkason	M&K I,4 :65
þá furðar mig ekki á því, að hann sé blíður, ef til einhvers	M&K I,4 :65
Þórdís mín, að segja af því, að hann hafi reynt til að fá	M&K I,4 :65
hann hefur átt; það er satt, að hann hefur tekið við því, sem	M&K I,4 :65
þess yrðu refarnir að vera skornir, að hann á endanum ætlaði sér að	M&K I,4 :66
hann aldrei látið þig ráða í, að hann eða hans yrðu njótandi að	M&K I,4 :66
hefur hann stundum sagt við mig, að hann vissi ekki, til hvers við	M&K I,4 :66
nú munaðarlaus, og það getur verið, að hann vilji taka þig til að	M&K I,4 :68
þegar kaflaskipti verða og áður en að hann leggur út í hinn næsta	M&K I,5 :71
til vér sjáum glögglega grein fyrir, að hann hafi nokkurn tíma annars staðar	M&K I,5 :72
og annarra presta um þær mundir, að hann lét aldrei neinn mann skjótast	M&K I,5 :76
og var þeirra svo mikill aldursmunur, að hann var aðeins tuttugu og tveggja	M&K I,5 :77
eftir samkomulagi, þó með því skilyrði, að hann reyndist mér sem hlýðinn og	M&K I,5 :83
þó nokkuð þurrlega, mér hefði sýnzt, að hann gæti bráðum sagt annaðhvort og	M&K I,5 :84
þá mun sú raunin á verða, að hann á endanum gengur ljúft að	M&K I,5 :84
áður en ég skil hér við: að hann Sigurþór minn gæti orðið aðnjótandi	M&K I,5 :88
leit framan í Þórarin og sá, að hann hafði tekið litaskiptum, hún kinkaði	M&K I,6 :92
bróður sínum og varð vör við, að hann leit við Sigrúnu. Hana rofaði	M&K I,6 :92
hálfbrosandi. Manstu þá ekki eftir því, að hann Þorsteinn heitinn gaf þér silfurbúna	M&K I,6 :94
sagði prestskona. Jú, það man ég, að hann gaf mér einhvern tíma svipu,	M&K I,6 :94
eins vel á þig; ég man, að hann faðir þinn tók þig af	M&K I,6 :94
leið, að Þórarinn væri þess verður, að hann væri kysstur fyrir. Sigrún neitaði	M&K I,6 :98
það skipti, og var það bæði, að hann gekk ekki ríkt eftir, og	M&K I,6 :98
og er þess ekki við getið, að hann kæmi að máli við systur	M&K I,6 :99
á sér heyra við nokkurn mann, að hann þættist verða þess vís, að	M&K I,7 :101
og fyrir því var það almæli, að hann væri umskiptingur. Foreldrar hans höfðu	M&K I,7 :103
og skýr vel, og héldu allir, að hann mundi verða laukur ættar sinnar,	M&K I,7 :103
En Tuddi var ekki svo heimskur, að hann gæti eigi tekið eftir því,	M&K I,7 :104
komu hans, tekur hann það ráð, að hann hóstar. Prestur sat við borðið	M&K I,7 :105
snýr Finnur ræðunni í þá átt, að hann spyr, hvar Tuddi hafi fengið	M&K I,7 :113
hann þá Hjálmari frá í trúnaði, að hann væri búinn að komast eftir	M&K I,7 :114
tvístígandi hjá stofudyrum og bendir presti, að hann vilji tala við hann. Er	M&K I,8 :115
í humóttina eftir presti og sér, að hann gengur til sauðahúss og fer	M&K I,8 :116
Finni kemur það nú í hug, að hann tekur hespuna og læðir henni	M&K I,8 :116
heldur; getur hún þess nú til, að hann mundi hafa gengið sér til	M&K I,8 :116
þar sem hann situr í geilinni, að hann hyggur fyrst gott til, að	M&K I,8 :116
hvort sú muni raun á verða, að hann verði nokkru að vísari í	M&K I,8 :117
en hin syðri og svo há, að hann mátti ganga þar því nær	M&K I,8 :117
í þessum svifunum verður honum það, að hann spyrnir óvart fætinum aftur fyrir	M&K I,8 :118
og varð honum það nú fyrir, að hann ýmist bað fyrir sér eða	M&K I,8 :118
það heldur lítið á hugraunir hans, að hann heyrði, að sauðamaður kom í	M&K I,8 :118
hann þá ekki annað sýnna en að hann muni þar lífið láta um	M&K I,8 :119
illur. Dettur honum þá í hug, að hann hafi lesið það í fornum	M&K I,8 :119
og gjörir hann nú það heit, að hann skuli gefa kirkjunni á Stað	M&K I,8 :119
gæti þokað nokkru til, en fann, að hann gat ekki bifað við neinu,	M&K I,8 :120
manninum, hafði torfið ögn þiðnað, svo að hann gat með nöglunum búið sér	M&K I,8 :121
en þó kemur svo um síðir, að hann hefur búið til hæfilega rauf;	M&K I,8 :121
tók skuturinn svo að frýja skriðar, að hann sígur jafnharðan niður aftur í	M&K I,8 :122
leggur prestur ríkt á við Finn, að hann segi ekki frá, hvar hann	M&K I,8 :122
kostur, því ráðskona hafði sagt honum, að hann mundi ekki fá matar, fyrr	M&K I,9 :128
að ganga svo að nokkru verki, að hann eigi áður athugaði allt vandlega	M&K I,9 :128
undir, eða hrapaði svo að nokkru, að hann hefði ekki hentisemi sína og	M&K I,9 :128
í einu, eða þá af hinu, að hann hugsaði, að tóbaksendi sá, sem	M&K I,9 :130
skera. Auðséð var á augnatilliti Hjálmars, að hann hefði gilt einu, þó nokkuð	M&K I,9 :131
að stofudyrunum og lét Hjálmar sjá, að hann ætlaði út. Ég verð að	M&K I,9 :132
stafnum. Hann tekur nú það ráð, að hann smeygir sér inn á milli	M&K I,9 :134
þar sem hann liggur í kerinu, að hann brýzt um allt það, er	M&K I,9 :135
honum þótti líkast til nokkurra bjarga, að hann grenjar sem hann mest má	M&K I,9 :135
svo tekur af honum að draga, að hann fyrir engan mun má hreyfa	M&K I,9 :136
en talaði ekki, annaðhvort af því, að hann var orðinn svo dasaður, að	M&K I,9 :137
að hann var orðinn svo dasaður, að hann mátti ekki mæla, eður hins	M&K I,9 :137
mátti ekki mæla, eður hins vegar, að hann hafi hugsað, að fæst orð	M&K I,9 :137
að Hjálmar hvorki var svo máttfarinn, að hann mætti ekki uppréttur standa, eða	M&K I,9 :138
vildi, og sagði það til jarðteikna, að hann hefði verið staðinn í kerinu,	M&K I,9 :139
um finnast, en svo kom loksins, að hann þóttist ekki mega sitja afskiptalaus	M&K I,9 :139
sannasta, hverjir atburðir urðu til þess, að hann féll í sáinn, svo og	M&K I,9 :139
stofunni frá presti, sáu menn það, að hann var hinn kátasti og lék	M&K I,9 :139
gjörla, hverju það sætti, hugðu sumir, að hann hefði tekið krankleika nokkurn, en	M&K I,10 :140
prestur hafði tekið aftur gleði sína, að hann var staddur í stofu; sat	M&K I,10 :140
daga, eða mun ekki sá beztur, að hann leiti héðan um hríð? Guðrún	M&K I,10 :141
frá öndverðu verið öll önnur en að hann ætti þessa Hlíðarjungfrú, þá hef	M&K I,10 :141
Þórarinn kemur hér aldrei, eða hitt, að hann hlítir mínum ráðum og boðum	M&K I,10 :142
Borgarfirði og heitir G...., vissi ég, að hann nú sem stendur er þénaralaus,	M&K I,10 :142
að klæðum og fæði, en áskilur, að hann komi nú þegar; og biður	M&K I,10 :142
hesta og mann til fylgdar, svo að hann verði kominn þangað suður fyrir	M&K I,10 :142
hef jafnan heyrt það á honum, að hann mundi taka þann kost, ef	M&K I,10 :144
svo höfum við áður um talað, að hann skyldi vera sér úti um	M&K I,10 :144
ætti ekki annars úrkosta; en þó að hann fari nú héðan nokkru fyrr	M&K I,10 :144
eða í Staðarhrepp; það væri sýnt, að hann mundi staðnæmast þar syðra; fyrst	M&K I,11 :151
gæti ekki trúað því um Þórarin, að hann mundi bregða heit sín við	M&K I,11 :151
þar kom, og lætur vel yfir, að hann muni brátt una þar vel	M&K I,11 :152
og óskar þess með sjálfum sér, að hann kæmi á hverjum degi af	M&K I,11 :153
hversu heitt hann elskaði hana og að hann hugsaði oft um hana og	M&K I,11 :153
tréð, er hann skyldi hanga á, að hann fann það ekki svo bráðlega.	M&K I,12 :156
hefði sjálfur fulla vissu um það, að hann væri spekingur að viti; hann	M&K I,12 :158
ekki alllítið. Hann var svo klæddur, að hann var á blárri peysu silfurhnepptri,	M&K I,12 :158
ei nema rúman þriðjung; prestur sér, að hann hefur drukkið lítið af, og	M&K I,12 :160
hann ég hef heyrt þess getið, að hann væri kominn heim til yðar	M&K I,12 :160
ég, að hún móðir hans vill, að hann stæði ekki á baki annarra	M&K I,12 :162
ber Sigurður síðan upp erindi sín, að hann ætli að biðja þar næturgistingar,	M&K I,12 :163
ég ber ekki á móti því, að hann hefur helzt tilgreint einhvern af	M&K I,12 :168
skilmálum milli okkar Sigurðar, sagði Grímur, að hann gifti þér meyjuna, ef það	M&K I,12 :171
en meira lít ég á hitt, að hann hafi atlæti gott, því ég	M&K I,12 :172
vinnumönnunum, því svo þekki ég hann, að hann sver sig í þá ættina;	M&K I,12 :172
hans. Bjarni var daglega svo klæddur, að hann var í gráum stuttbrókum og	M&K I,13 :175
og mannfundum var hann svo klæddur, að hann var í blárri mussu silfurhnepptri	M&K I,13 :175
róa í Grindavík, svo stór þorskur, að hann var hertur gildustu baggar upp	M&K I,13 :178
að fiskinum, var það og ljóst, að hann var slíkum piltum vanur, enda	M&K I,13 :181
harður og langur, en svo lauk, að hann hafði ágætan sigur, og til	M&K I,13 :181
þess að svínbeygjast, og það annað, að hann nennti ekki að leysa skó	M&K I,13 :183
verið, því það hef ég sannfrétt, að hann átti 900 konur og þrjú	M&K I,13 :185
Bjarni hófst máls á, virðist honum, að hann yrði að svara; sleppir hann	M&K I,13 :186
hafa sagt mér um Gretti Ásmundsson, að hann væri þrjár álnir og þrjú	M&K I,13 :187
og er þá við sjálft búið, að hann muni ganga að Grími, en	M&K I,13 :187
bæinn, mátti svo að orði kveða, að hann nálega elti Sigrúnu út og	M&K I,14 :191
á baðstofulofti, en stæði svo á, að hann hefði ekki útivinnu, sat hann	M&K I,14 :191
þá upp á því í fyrstu, að hann gjörði sér upp ýms erindi	M&K I,14 :191
í Hlíð. Egill segir sem var, að hann er þar allvel haldinn og	M&K I,14 :193
fyrst, að sjaldan ber svo undir, að hann fengi færi á að hitta	M&K I,14 :195
annað, að honum þótti miklu varða, að hann gæti flutt erindi sitt með	M&K I,14 :195
Af Agli er það að segja, að hann dundaði um stund fyrir ofan	M&K I,14 :200
þeim, sem ætlar að gabba annan, að hann grefur þá gröf, er hann	M&K I,14 :202
eftir henni, og svo þær fréttir, að hann yndi vel hag sínum þar	M&K I,15 :204
lítið bæri á, og ég veit, að hann hefur reynzt mér trúr. Af	M&K I,15 208
á meðan ég reyni ekki annað, að hann sé ekki af þess háttar	M&K I,15 :210
að hafa kunningsskap við þig, eftir að hann var kominn svo langt í	M&K I,15 :211
einnig hafi hann gjört það heit, að hann skyldi enga stúlku aðra eiga,	M&K I,15 :211
grun á hafa, og þar með, að hann mundi vera þeim málum mótfallinn	M&K I,15 :211
bónorðið við Sigrúnu, svo og þess, að hann um hríð tók ógleði nokkra,	M&K I,16 :213
hjóna. Agli var ætlað það verk, að hann skyldi staga að bandreipum nokkrum	M&K I,16 :213
um að tala annað en það, að hann hefði ekki þekkt þessar reglur,	M&K I,16 :214
Sigurður, að mér hafi sýnzt það, að hann væri að draga sig eftir	M&K I,16 :216
Sigurður, og var auðséð á honum, að hann vildi koma sér hjá að	M&K I,16 :216
og það setti faðir hans upp, að hann hefði hlýlegt atlæti, og nú	M&K I,16 :217
höndum, og var auðséð á honum, að hann var slíku vanur og þorði	M&K I,16 :218
en sagði þó um leið, skepnan, að hann hefði raunar sjálfur ætlað að	M&K I,16 :219
Ertu það barn að trúa því, að hann séra Sigvaldi hefði látið þitt	M&K I,16 :220
Agli þessum eins og þú segir, að hann hefði þá ekki krækt í	M&K I,16 :220
og tók svo skarpt til fótanna, að hann jós möl og skarni sem	M&K I,17 :226
þessi var svo á að líta, að hann var meðalmaður á hæð, á	M&K I,17 :227
félaga, þá verður honum svo bilt, að hann tekur undir sig stökk mikið	M&K I,17 :230
þínum, og mætti það vel verða, að hann þá legði nokkurn trúnað á	M&K I,17 :231
það því öllu heldur af því, að hann vildi reyna afl sitt við	M&K I,17 :232
vildi reyna afl sitt við fornmenn, að hann bætti aftur garðinn og hlóð	M&K I,17 :232
það Bjarni; hann var svo klæddur, að hann var á prjónskyrtu hvítri og	M&K I,17 :232
skil það, þú ert hrædd um, að hann vilji fífla hana, en það	M&K I,17 :238
en það vilt þú ekki hafa, að hann gjöri. Ekki er ég hrædd	M&K I,17 :238
Hallvarður ekki svo fastur á fótum, að hann gæti tekið fallið af Agli,	M&K I,18 :240
litið framan í Egil og sér, að hann er náfölur, hallar hann sér	M&K I,18 :241
lagsi, segir hann. Segir nú Egill, að hann mundi fljótt hressast, ef hann	M&K I,18 :241
þá Egill við sér og man, að hann eitt sinn átti reiðskjóta og	M&K I,18 :242
honum það allillt og það verst, að hann veit ekki, í hverja átt	M&K I,18 :242
ná síðari blessuninni; eður þá hitt, að hann hefði hlaupið á leið til	M&K I,18 :242
gömlu skyldi hann storka með því, að hann væri ekki þurfandi fyrir að	M&K I,18 :249
en svo hafði hann hlaupið geyst, að hann var nær því sprunginn af	M&K I,19 :253
og er skjótt af að segja, að hann nær ekki hesti sínum fyrr	M&K I,19 :253
hefur enn hið sama á orði, að hann muni ríða og hitta föður	M&K I,19 :253
gengi til kvöldverðar. Egill hyggst nú, að hann skuli betur sjá ráð fyrir	M&K I,19 :254
hann nú í skyndi það ráð, að hann safnar saman öllu heimilisfólki sínu	M&K I,19 :254
predikara Salomonis: Leyf ekki þínum munni, að hann láti þitt hold syndga. En	M&K I,19 :255
og vilji friðmælast, og þessu næst, að hann amist ekki við komum Egils	M&K I,20 :259
snærum mörgum; hann var svo búinn, að hann hafði lambhúshúfu svarta á höfði	M&K I,20 :260
því, og hitt sagði ég honum, að hann skyldi ekki koma hér oftar	M&K I,20 :262
hrindir Agli svo hart frá sér, að hann fellur öfugur aftur á bak,	M&K I,20 :263
segir Sýrak og heyrði Bjarni það, að hann nefndi Sýrak, og segir: Já,	M&K I,20 :264
Bjarna, og jafnan, er Tuddi sá, að hann var dreginn undan, stóð hann	M&K I,20 :266
það er að segja af Hjálmari, að hann linnir ekki, fyrr en hann	M&K I,20 :266
setja Bjarna frá sakramenti og segir, að hann væri þess maklegur, að búið	M&K I,20 :266
við Sigrúnu, og er svo sagt, að hann héti því á fundinum, að	M&K I,20 :267
að hann héti því á fundinum, að hann skyldi hugsa af því ráði,	M&K I,20 :267
sök Bjarna mætti varða svo miklu, að hann yrði dæmdur sekur skógarmaður; sögðu	M&K I,21 :269
og ekki urðu menn þess varir, að hann færi í liðsbón, og furðaði	M&K I,21 :269
í liðsbón, og furðaði menn stórlega, að hann leitaði ekki ráða eða trausts	M&K I,21 :269
svo mikill sem hann læzt vera, að hann gjöri það fyrir þín orð,	M&K I,21 :270
hann gjöri það fyrir þín orð, að hann láti málið niður falla, enda	M&K I,21 :270
þig. Sigurður bóndi segir það skylt, að hann leggi fram allt, er hann	M&K I,21 :270
erindi sitt fyrir presti og segir, að hann er þar kominn í sáttaumleitun	M&K I,21 :270
svo mikilli þoku fyrir augu honum, að hann mátti ekki sjá nein stafaskil	M&K I,21 :272
eður birta alþýðu, er snerti hreppstjórnina, að hann vék þeim málum frá sér	M&K I,21 :272
svo illa horfðu; segir hann og, að hann uni allvel þeim málalyktum, er	M&K I,21 :276
prestur drekkur lítið; sáu menn þá, að hann hjalaði lengi hljóðlega við Sigurð,	M&K I,21 :276
og segir, að svo geti farið, að hann selji honum jörðina, ef kona	M&K I,21 :277
lokið þegar um kvöldið; segir og, að hann þekki svo konu hans, að	M&K I,21 :278
Sigurður var þá orðinn svo ölvaður, að hann gætti sín ekki að neinu	M&K I,21 :278
nafn sitt undir kaupbréfið, sáu menn, að hann var lítt til fær; er	M&K I,21 :278
og segir Ögmundur honum sem var, að hann hafi selt presti Hamar og	M&K I,21 :279
hjá embættisbræðrum hans á Gyðingalandi forðum, að hann sagði, að Sigurður skyldi sjálfur	M&K I,21 :279
Sigurður við það burt frá Stað, að hann fær ekki rétting þeirra mála,	M&K I,21 :279
er farið að óra fyrir því, að hann komi bráðum; mér þykir líklegt,	M&K I,22 :281
hest sinn, og segir hann Þórarni, að hann muni ríða á veg með	M&K I,22 :288
vill hann ekki fara svo brott, að hann efni ekki orð sín; tekur	M&K I,22 :288
sín; tekur hann því það ráð, að hann talar við Finn, að hann	M&K I,22 :288
ráð, að hann talar við Finn, að hann muni ríða með sér til	M&K I,22 :288
það er af Finni að segja, að hann snýr aftur og þangað að,	M&K I,22 :289
munn Hjálmari. Steinninn var svo stór, að hann gekk nauðuglega inn um tanngarðinn,	M&K I,22 :290
lítið mark segir Finnur að því, að hann hafi mann hitt en Hjálmar	M&K I,22 :290
hef ég gjört svo ráð fyrir, að hann segi ekki af ferðum okkar	M&K I,22 :291
og var svo ósleitulega inn rekinn, að hann með engu móti mátti hann	M&K I,22 :291
nokkurn; tekur hann því það ráð, að hann gengur til baðstofu og leggst	M&K I,22 :291
svo þeir báðir. Biður Þórarinn Finn, að hann gjöri vart við þá; eru	M&K I,22 :292
hagi til um ferðir sínar og að hann sé þar kominn að kveðja	M&K I,22 :292
þar til Þórarinn hafi fengið aldur, að hann megi vígslu taka og hann	M&K I,22 :292
þó losnar honum nú svo málbeinið, að hann tekur að blóta og ragna	M&K I,22 :293
ekki heldur sýnt neinar jarðteiknir þess, að hann hefði verið svo grátt leikinn,	M&K I,22 :293
að því yrði laglega við komið, að hann fengi það, eða maðnr hefur	M&K I,23 :297
það er skilmáli, en ég ætla, að hann sé því aðeins settur, að	M&K I,23 :298
og sér enginn maður annað en að hann væri hinn kátasti. Þórarinn ríður	M&K I,23 :299
daufur og fámálugur um hríð, eftir að hann kemur úr kynnisför þessari. XXIV.	M&K I,23 :299
hann. Prestur segir henni það guðvelkomið, að hann hlýði á erindi hennar, hvenær	M&K I,24 :301
verið hafa, hefði ég mátt ráða, að hann hefði borgað nokkurn skilding fyrir	M&K I,24 :302
prestur, ég held hann misminni það, að hann hafi skilið hér eftir nokkuð	M&K I,24 :302
hygg ég flestir muni halda það, að hann sé fjár síns ráðandi, og	M&K I,24 :305
fyrst fyrir, er hann þangað kemur, að hann tekur upp úr vasa sínum	M&K I,24 :307
þessum skáp, sem er þó sjaldgæft, að hann þjónaði jafnt guði og mammoni.	M&K I,24 :308
það hefur heldur verið sú hugsun, að hann þar hefði safnað sér fjársjóð,	M&K I,24 :308
en þó kemur svo um síðir, að hann má ekki fylgja fötum, og	M&K I,25 :310
henni það, að svo skyldi fara, að hann bæri sigur úr málum þeirra,	M&K I,25 :315
Það skal þá heldur aldrei verða, að hann fái nokkurt hundrað, ef ég	M&K I,25 :317
minn, og er ég viss um, að hann gjörir ekki tilkall til arfs	M&K I,25 :317
með þeim; segir Þórður sem var, að hann mundi ekki fé skorta, þó	M&K I,25 :319
ekki sá arfur nema svo miklu, að hann mætti ekki vel af sjá.	M&K I,25 :319
nafn sitt. undir með þeim formála, að hann fyrir sitt leyti afsalaði sér	M&K I,25 :319
þau orð frá Þórði bróður Sigurðar, að hann mundi standa fyrir útför bróður	M&K II,1 :323
urðu honum þau orð af munni, að hann sagði, að guð skyldi vera	M&K II,1 :323
sínum að sendimanni með þeim ummælum, að hann skyldi hafa það fyrir ómak	M&K II,1 :323
hann rengdi það, sem hann segði, að hann væri orðinn eigandi Hamars. Þórir	M&K II,1 :325
búin að selja Hamar. Prestur sagði, að hann réði gjörðum sínum um það	M&K II,1 :325
og biður prestur hana segja húsfreyju, að hann sé þar kominn og vilji	M&K II,1 :325
næst ræðu sinni í þá átt, að hann spyr húsfreyju um fyrirætlun hennar	M&K II,1 :326
og lét prestur á sér heyra, að hann mundi ekki ófús til þess	M&K II,1 :326
sem prestur léti á sér heyra, að hann mundi gjörast lögráðandi hennar, þá	M&K II,1 :326
hann til við annan fylgdarmann sinn, að hann gangi til baðstofu og kalli	M&K II,1 :331
hans Hamars gengi í málskostnaðinn, en að hann séra Sigvaldi eignaðist nokkurn tíma	M&K II,2 :334
er svo illa við béaðan karlinn, að hann skuli vera að þessu við	M&K II,2 :335
mín, sagði Þórdís, biddu heldur þess, að hann væri orðinn guðs barn, það	M&K II,2 :335
það skal verða annaðhvort um það, að hann aldrei fái Hamar, ellegar þá,	M&K II,2 :335
þá, eins og honum er kærast, að hann njóti hans fyrir ekkert; það	M&K II,2 :335
um þetta; ég er viss um, að hann vill styrkja yður, svo sem	M&K II,2 :335
í, að það sé ætlun sín, að hann verði aðnjótandi þeirra efna, er	M&K II,2 :336
því að fara ekki svo suður, að hann finni þær ekki áður. III.	M&K II,2 :337
á endanum var þó sú niðurstaðan, að hann sagðist ekki vita, hverjum hann	M&K II,3 :339
honum, staðfestust í trúnni á því, að hann mundi ekki með öllu orsakalaus;	M&K II,3 :339
leyfi. Ekki var Gísli svo kunnandi, að hann gæti lesið kveðju á bréfi;	M&K II,3 :340
sem ekki voru Gísla því nákunnugri, að hann væri fljótskarpur og fluglæs, en	M&K II,3 :341
Stað hafði einnig gjört Gísla boð, að hann færi ekki svo suður, að	M&K II,3 :342
að hann færi ekki svo suður, að hann tæki ekki af sér bréf,	M&K II,3 :342
sig nú að heiman, daginn eftir að hann fór að Hlíð; ætlar hann	M&K II,3 :342
Hlíð; ætlar hann þá svo til, að hann komist um kvöldið að Stað,	M&K II,3 :342
harla glaður, að svo væri, svo að hann þyrfti ekki að senda til	M&K II,3 :343
kveðst ekki bera á móti því, að hann hefði heyrt því fleygt, en	M&K II,3 :343
var. Áréttaði séra Sigvaldi með því, að hann sagði: Ekki er það fyrir	M&K II,3 :344
það mátti svo að orði kveða, að hann margfaldlega var búinn að njóta	M&K II,4 :352
varnaði Þórarni við örvæntingu; það fyrst, að hann var maður stilltur og hafði	M&K II,4 :352
næst unni hann Sigrúnu svo mikið, að hann gat ekki trúað því um	M&K II,4 :352
væri orðið svo illa við hana, að hann vel gæti nú gjört henni	M&K II,4 :353
væri og Sigrún þess ekki verð, að hann ætti hana. Aðra stundina fannst	M&K II,4 :354
það, hvernig á því gæti staðið, að hann hefði ekki séð blekklessuna, sem	M&K II,4 :354
fóstrur, og segir Gísli sem var, að hann hafi hitt Þórdísi og hún	M&K II,4 :355
hann séð Sigrúnu. Hyggur þá Þórarinn, að hann muni segja sér í óspurðum	M&K II,4 :355
óhróður af mönnum, eða hins vegna, að hann hefur haft einhverja vitneskju af	M&K II,4 :355
hjónunum í Hlíð væri ekkert um, að hann drægi sig eftir henni. Lengra	M&K II,4 :356
með ráði sýslumanns; sýndi og sýslumaður, að hann vildi styrkja Þórarin, og hefur	M&K II,5 :361
hefur þess því verið til getið, að hann hafi ætlað, ef utanferð hans	M&K II,5 :361
það ekki ólíklegt, er hann sá, að hann var hinn efnilegasti maður og	M&K II,5 :361
svo sagði hann frá síðar, eftir að hann var aftur kominn hér til	M&K II,5 :361
að fara utan, að honum fannst, að hann mundi aldrei yndi nema hér	M&K II,5 :361
Grímsson var með föður sínum, eftir að hann fór frá Hlíð, og kærði	M&K SÖGULOK :367
óvíst. Guðrún ámálgaði oft við prest, að hann efndi loforð sín með giftingu	M&K SÖGULOK :367
til bragðs, er svo var komið, að hann gefur þau Egil og Guðrúnu	M&K SÖGULOK :367
á Skarði, og er það fyrst, að hann sendir mann til séra Sigvalda	M&K SÖGULOK :369
brjóst til að skoða og dást að hans handaverkum. Indriði víkur sér þá	P&S :206
og segir mér svo hugur um, að hans sé ekki langt héðan að	M&K I,3 :54
farið ferð suður á land, en að hans væri brátt von aftur. Þetta	M&K I,4 :58
verið fram leidd; líður nú fram að hádegi, eru þær Sigríður og Grána	P&S :36
sem við lá. Líður nú fram að hádegi, og ríða allir á stað,	P&S :100
veita þér. Og nú fór Ingveldur að hálfkjökra. Ekki skuluð þér kvíða því,	P&S :60
og búið væri að leggja hespu að hálsi honum. Erlendur lagði fátt til	M&K I,21 :274
Finnur og þrýsti hendinni sýnu fastara að hálsi Hjálmars. Á, á, þér er	M&K I,22 :290
veitir ekki af að búa vel að hálsinum á sér í hörkunum. Nú,	M&K I,2 :25
þeir nú áleiðis og stefna upp að hálsinum og gagnvart bænum á Seli	M&K I,2 :31
en hríðina gjörði, og haldið upp að hálsinum. Þeir Þórir fara frá Seli	M&K I,3 :53
gamall og stirður og hitt annað, að hátt var til veggjar í tóftinni,	M&K I,8 :122
út; fór síðan venju fremur snemma að hátta, en ekki varð honum svefnsælt	M&K II,4 :353
Bjarni svo, þar til komið var að háttatíma, var hann þá vakinn og	M&K I,13 :183
var aftur kominn hér til lands, að hefði Ingibjörg þá verið ógefin, er	M&K II,5 :361
Þórdísi það einkis mennsks manns færi að hefja þann stein frá jörðu; tekur	M&K I,17 :234
samtýnis þeim manni, sem allir vita, að hefur farið að Hlíð í þeim	M&K I,17 :238
ýtarlega, að slíku ofríki eigi harðlega að hegna, og vitnar ýmist til Norskulaga,	M&K I,21 :270
þóttust menn vita þess nokkur dæmi, að heilagur andi hefði nokkurn tíma áður	P&S :75
að segja, að ég biðji ástsamlega að heilsa henni. Þegar Þórarinn hafði þetta	M&K I,11 :149
við því, hafi hann engum beðið að heilsa sérílagi nema þeim hjónum og	M&K I,11 :152
heim kominn, og sjá menn þá, að heima er höfuð Egils, rak hann	M&K I,18 :250
Þorstein fara hljóðlega um baðstofuloftið, svo að heimamenn vöknuðu ekki. Húsfreyja gekk ofan	M&K I,2 :26
vænt staup, áður en ég fór að heiman; en fyrst þér af örlæti	M&K I,12 :160
liðinn frá jarðarför Sigurðar, býst prestur að heiman og hefur með sér tvo	M&K II,1 :324
Gísli því; bjó hann sig nú að heiman, daginn eftir að hann fór	M&K II,3 :342
fjölskyldu litla, var það almanna rómur, að heimilisástæður hans væri svo góðar, að	M&K I,13 :174
var einn vetur, skömmu eftir þrettánda, að heimilisfólk í Hlíð var gengið til	M&K I,1 :8
það væri öll von á því, að heimilisfólkið væri farið að taka til	M&K I,16 :215
hans síðbúin, þegar þjónustusveinn kennarans tók að heimta saman kompurnar. En kyrrðin varð	P&S :78
dauður, sagði heimamaður, en ég á að heita ráðsmaður hérna, og allt, sem	P&S :54
hinn. Já, það vænti ég eigi að heita; ekki er hann eins dauður;	P&S :57
ég nærri sagt; ég var búin að heita því fyrir mér, að ekki	P&S :66
Jú, svo vænti ég það eigi að heita, sagði bóndi og saug upp	M&K I,1 :21
sér starfa Þóru, var það afráðið að heita ofan í hann mjólk og	M&K I,9 :138
si svona hýrara, þar ég á að heita meðhjálparamynd. Þá gæti hann séð	M&K I,12 :163
svo, að Þórarinn hafi beðið hana að heitast engum öðrum manni og einnig	M&K I,15 :211
kallar á Sigríði og spyr hana að heiti. Sigga Bjarnadóttir heiti ég. Smalar	P&S :14
í hverju orði, en ekki kom að heldur til af góðu, heldur hinu,	P&S :6
mjúkur og fótviss og féll ekki að heldur, og gekk svo um stund,	P&S :19
í þessu máli sannfæra mig ekki að heldur, því ég veit, að það	P&S :157
á hana, en hún vaknaði ekki að heldur. Í þessari svipan var það,	M&K I,2 :27
um allan bæinn og finnur ekki að heldur; getur hún þess nú til,	M&K I,8 :116
í kringum það, en finnur ekki að heldur. Þykir henni þetta kynlegt mjög,	M&K I,15 :204
við hann, og næst hann ekki að heldur, hverjar vígvélar sem við eru	M&K I,17 :224
á honum, og hreyfist Egill ekki að heldur; verður honum þá litið framan	M&K I,18 :241
og inni, og fannst hún ekki að heldur. Meðan á leitinni stóð, gekk	M&K II,1 :331
svo er mér varið, Sigrún mín að heldur vildi ég vita það, að	M&K II,2 :334
aldri, þá gjörist það með þeim, að Helgi fær Sigrúnar, og giftust þau	M&K SÖGULOK :366
gekk Guðrún þar að og tók að hella á könnu þá, er hún	M&K I,9 :136
gengur hann þá út þangað og að hellunni og lyftir upp á örmum	M&K I,17 :233
tárum, en hallaði sér þegjandi ofan að hendi móður sinnar og kyssti hana;	P&S :174
sækja vatn, ef stór nauðsyn bar að hendi, og vann hann það allajafna	M&K I,7 :104
en síðan lagði hann nefið ofan að hendinni og svo þétt, að vinstri	M&K I,9 :128
á vegginn hef ég hugsað mér að hengja spegil, sem ég á; því	P&S :162
þó ekki væri til annars en að hengja sig í. En hvað ertu	P&S :181
kvöldið, en bað hann að segja, að hennar væri þangað von snemma morguninn	P&S :172
vexti eftir aldri. Móðir hennar hvíslaði að henni, áður en hún fór á	P&S :10
þrútnaði þá af svo miklum ekka, að henni fannst það ætlaði að springa;	P&S :11
út af, og þá dreymdi hana, að henni þótti koma til sín maður	P&S :11
og alúðlegir, af því þeir vita, að henni systur minni þykir vænt um	P&S :31
hún aftur að svæflinum, og sé að henni hægt mók, og úr því	P&S :32
Ingveldur var jafnan vön að stinga að henni tóbakslaufi, rjólbita eða blöðkuvisk, ef	P&S :38
á Sigríði, þó hún færi hægt, að henni virtist á annan veg en	P&S :61
skildingur undir það. Sigríður rétti þá að henni bréfið og spesíu með. Það	P&S :68
yður að láta vera að hlæja að henni, og til þess munuð þér	P&S :131
og fegurð náttúrunnar, og var auðséð, að henni fannst mikið um, en síðan	P&S :137
varið. Sá var annar draumur hennar, að henni þótti, að Björg systir sín	P&S :148
og þýddi hún svo þenna draum, að henni mundi hafa mislíkað það við	P&S :149
af blágresi, sem hún mundi eftir, að henni hafði oft þótt gaman að	P&S :149
og hið sama þóttist ég sjá, að henni mundi innan brjósts, ef augum	P&S :154
hefur það og lengi mælt verið, að henni sé varlega trúandi; virðist mér	P&S :155
honum sýndist hann þá láta svo að henni sem þau væru gagnkunnug; og	P&S :156
drykkjunni, sagði Möller og rétti hann að henni brosandi. En þér, jómfrú Sigríður,	P&S :164
á þessu bréfi? Hann rétti þá að henni bréfið. Það veit ég ekki,	P&S :169
gersemi á mannfundum, og grunar mig, að henni muni fýsilegt að sækja boðið,	P&S :176
hún mætti muna fífil sinn fegri, að henni hefði ekki verið skammtað síðastri	M&K I,3 :43
fastan svefn, og dreymir hana þá, að henni þótti maður koma á gluggann	M&K I,3 :50
og hefur hún svo frá sagt, að henni heyrðist í því hún vaknaði	M&K I,3 :50
og hvessti röddina, og var auðséð, að henni þótti miður, en treystir þú	M&K I,3 :53
menn það ráð að skrökva því að henni, að hann hefði farið ferð	M&K I,4 :58
fyrir okkur að hlynna einhverju góðu að henni Sigrúnu litlu, svo minnistætt er	M&K I,4 :62
augu sér og þagnaði; bóndi sá, að henni vöknaði um augu, og segir	M&K I,4 :62
ljúktu upp kistunni minni hún réttir að henni lykilinn, en tekur sig aftur	M&K I,4 :69
um leið og hún rétti þá að henni. Sigrún kyssti fóstru sína fyrir	M&K I,4 :70
segir, að það muni eitthvað ama að henni og sé ekki ólíklegt, að	M&K I,11 :148
og að tilefnið mundi vera það, að henni þætti brottför Þórarins ekki alls	M&K I,11 :150
þess vís. Tekur Guðrún eftir því, að henni virtist yfirbragð Sigrúnar öllu hýrlegra	M&K I,11 :152
um að ræða; var það hvorttveggja, að henni þótti maðurinn hvorki fagur álitum	M&K I,14 :192
hans nokkuð kynlegt. Egill sneri baki að henni og verður ekki var við	M&K I,14 :197
og hún átti að sér og að henni var í nokkru brugðið; innti	M&K I,14 :201
einkamál þeirra Þórarins og Sigrúnar og að henni var allkært, að sá ráðahagur	M&K I,24 :301
skjótlega frá borðinu, og var auðséð, að henni var þungt í skapi, og	M&K I,24 :306
og það mest af þeim orsökum, að henni flugu í huga ýmsar hugsanir.	M&K I,25 :315
stofu, og vindur prestur sér þá að henni og segir: Eftir á að	M&K II,1 :326
hann sleppti seinasta orðinu, var hurðinni að herberginu snögglega lokið upp, og kemur	P&S :109
mér finnst það eigi að fara að herða á mér með mölunarverkið, hún	M&K I,7 :107
orðið tafsamt um morguninn; það fyrst, að hestarnir voru ójárnaðir; það annað, að	P&S :186
að þeirri niðurstöðu við rannsak ritninganna, að hestinum hæfi svipan, asnanum beizli og	M&K I,19 :256
yður á bak, og gengur hann að hestinum. Þórdís anzar því engu, en	M&K I,24 :307
bónda, en hún kvað hann vera að hestum. Skjótt er frá erindum að	P&S :105
Hlíð út, og sér hann þá, að hestur Egils er þar kominn og	M&K I,17 :230
ekki starfandi útivinna, en með því að heyannir voru í nánd, lét Sigurður	M&K I,16 :213
ráðast til Reykjavíkur en að vinna að heyi eða tóvinnu heima. Sat hún	P&S :88
sem þekjan ekki að öllu féll að heyinu; þó var rúm þetta ekki	M&K I,8 :118
munt varla hafa getað komist hjá að heyra það sjálf. Hvað er það,	P&S :65
núna, Guðrún mín! Ekki þoli ég að heyra piltunum mínum í sveitinni mikið	P&S :98
þú mátt þó, þú verður þó að heyra þá historíu, þenk bara! Möller	P&S :109
óskaði mér. Nú, það er gaman að heyra það, sagði Sigríður og leit	P&S :131
nærri, hversu mikil gleði mér er að heyra það, að ég hef getað	P&S :147
morgun, og því þætti mér best að heyra, hvað þér leggið til um	P&S :160
ekki gjald. Nú mun flestum fýsilegt að heyra, hvernig Guðmundur Hölluson sat brúðkaup	P&S :196
kvöldið er á enda. Húsfreyju fýsti að heyra, hvað það væri, sem kerling	M&K I,1 :9
snefil af forvitni, og fýsir hana að heyra, hvað umræðuefnið muni vera. Henni	M&K I,5 :82
fjalli eða fjallsgnípa; ég vil fá að heyra það af yðar eigin munni,	M&K I,7 :107
hann hélt, að prest mundi fýsa að heyra, þá tekur hann svo til	M&K I,9 :130
hjá þér halda, þá áttir þú að heyra orð föður þíns, áður en	M&K I,12 :169
hafði hann jafnan yndi af því að heyra allt þess háttar og segja	M&K I,13 :175
sér, og ekki skeytti hann um að heyra bréfið upp lesið, en lét	M&K I,21 :278
fengið einhvern til þess. Þórdísi leiddist að heyra þetta rugl Þuríðar og segir	M&K I,25 :314
lagað, enda skuluð þér nú fá að heyra það, því ég hef hér	M&K II,1 :328
yfir, að sér væri stór gleði að heyra það. Þá spurði prestur, hvort	M&K II,3 :343
hvað landslagið snertir, þá segja allir, að hér sé ofur fallegt; hér er	P&S :31
fyrir mig; en það getur verið, að hér sé komið bréf að austan	P&S :81
vel fyrir mig að segja henni, að hér sé maður með bréf til	P&S :117
hugsað með sér: Það fór betur, að hér fæddist mús, en ekki önnur	P&S :134
satt væri, Sigríður mín, sagði Guðrún, að hér kæmi einhver að rabba við	P&S :159
sem fyrri; og sé það svo, að hér hafi verið lagðar fyrir þig	P&S :170
nú lengi vitað það, sagði Indriði, að hér á Búrfelli hefur peningum verið	P&S :179
víst komið hér inn og séð, að hér er allt orðið spánýtt, síðan	P&S :181
nýjum herrum. Ekki veit ég til, að hér hafi verið stofa áður á	P&S :182
að sitja í samkvæmi? Veistu ekki, að hér eru siðaðir menn og það	P&S :197
reyna búskapinn. Víst er um það, að hér erum við í góðra foreldra	P&S :203
það, síðan ég var í Holti, að hér eru sums staðar djúpir skurðir	M&K I,2 :31
reis um leið upp að steininum, að hér mun minni ævi lokið, og	M&K I,2 :36
því, en svo mikið er víst, að hér kom einhver slæðingur upp á	M&K I,3 :45
hafa þeir orðið úti. Mér virðist, að hér sé ekki um mikið vafamál	M&K I,3 :54
það horf, en það held ég, að hér séu einhverjir á bænum, sem	M&K I,10 :141
eitt heftið og segir: Það lá að, hér kemur hún ræða á annan	M&K I,12 :157
ég sé gamall og glapsýnn orðinn, að hér búi nokkuð meira undir af	M&K I,12 :170
húsfreyja heldur stuttlega, það er verst, að hér eru ekki fleiri kistlar til,	M&K I,16 :215
langsýn, þá er ég viss um, að hér býr eitthvað undir annað en	M&K I,16 :220
máls: Svo er mál með vexti, að hér í Hlíð er mær ein,	M&K I,22 :284
ég ekki eiga hægt með það, að hér á heimili hefur orðið sú	M&K II,4 :351
hann og sagði: Hvað ertu nú að hérvillast, lagsmaður? Ég gekk hingað að	P&S :127
um sveitir. Þetta hafði atvikast svo, að hið sama sumar, er Indriði fór	P&S :171
að henni og sé ekki ólíklegt, að hið sama hryggi þær báðar og	M&K I,11 :148
Ráðskona gekk innar eftir búrinu og að hillu einni, er var um þveran	M&K I,9 :136
við kaupmann, en leiddi síðan Guðrúnu að hillunni og lét hana velja sér	P&S :94
sáttir um það efni; ætla nokkrir, að hin fögru býli hafi lagst í	P&S :3
kátlegur, og var ekki trútt um, að hinir yngri menn hentu gaman að	M&K I,13 :175
á hlaði, og þar vil ég, að hinn óæðri lýðurinn og minni manna	P&S :176
legið, hefði ekki svo við borið, að hinn sama dag, er hann reis	M&K I,9 :138
tala við Bjarna, því jafnan hæfir, að hinn eldri og reyndari haldi uppi	M&K I,20 :261
hríð. Ég er búinn að komast að hinu sanna, systir, og tek nú	M&K I,10 :141
slíka gleðifundi. Möller sagði um það, að hinum fallegu stúlkunum fyrirgæfist mikið í	P&S :141
hennar hafði lengi haft þá venju að hitta systur sína einu sinni á	P&S :29
sama og sú, er hann ætlaði að hitta, og brá honum ei alllítið	P&S :111
og gengur til skemmu og hyggst að hitta þar Bárð Búrfellsás. Skemman var	P&S :180
síðan Sigríði sína og hét því að hitta hana og segja henni margt	P&S :203
messunni. Að liðinni embættisgjörð gekk Sigurður að hitta prest, og töluðu þeir um	M&K I,2 :30
klettinn, eða treystir þú þér til að hitta héðan á Þrívörður? Enga færu	M&K I,2 :34
undir, að hann fengi færi á að hitta Sigrúnu eina, því þó Egill	M&K I,14 :195
hér við kirkjuna, er ég ætlaði að hitta, og mun ég láta Árna	M&K I,17 :231
Sigrún fór að Leiti, fer Egill að hitta Grím föður sinn og tjáði	M&K I,19 :251
laugardagskvöld um orlof og kveðst ætla að hitta föður sinn, og leyfði bóndi	M&K I,19 :252
í gærna, að vér mundum fara að hitta Filisteann á Leiti og vita,	M&K I,20 :257
hann ferðafær; fer hann þá brátt að hitta séra Sigvalda; sitja þeir lengi	M&K I,20 :267
til um mál Bjarna og færir að hitta prest og kæmist eftir, hverju	M&K I,21 :270
sér fátt til úrræða annað en að hitta prest og biðja hann, að	M&K I,21 :279
Sigrúnar og að þau séu vön að hittast í sauðahúsinu; segir hann og,	M&K I,8 :115
og nú stendur á fyrir mér, að hjarta mitt ekki veiti mér neina	P&S :63
konur, er svo eru skapi farnar, að hjarta þeirra snýst sjaldan fljótt til	P&S :129
því þegar þér eruð setstar hérna að hjá mér, eiga allir hlutir að	P&S :162
og læknir góður. Hún vissi það, að hjá mönnum, sem drukkna eða verða	M&K I,3 :55
rúms fóstru sinnar; sér hún þá, að hjá gaflbríkinni efri var rifa nokkur,	M&K I,15 :205
gjörði það svo mikið að verkum, að hjá henni vaknaði umhugsun um sjúkdóma	M&K I,25 :315
eldur í sinu um allan bæinn, að Hjálmar tuddi sé fundinn drukknaður og	M&K I,9 :137
eða liðinn, og sáu menn fljótt, að Hjálmar var enn ekki örendur, er	M&K I,9 :137
fram á gólf. Reyndist það þá, að Hjálmar hvorki var svo máttfarinn, að	M&K I,9 :138
stök. Undir eins og menn sáu, að Hjálmar tók að hressast, fóru menn	M&K I,9 :138
Tudda; þótti mönnum það ekki grunlaust, að Hjálmar hefði verið staddur í búrinu,	M&K I,9 :139
upp sá pati þar á staðnum, að Hjálmar mundi hafa farið í búrið	M&K I,9 :139
prest, kvað sér ekki grunlaust um, að Hjálmar gengi í búrið og stæli	M&K I,9 :139
og skenkir á silfurstaupið og réttir að Hjálmari og segir: Þetta mun vera	M&K I,7 :109
ekki gjört að sér að brosa að Hjálmari. Hann gekk þá að skáp	M&K I,9 :130
sagði prestur og rétti um leið að Hjálmari enda af tóbaki það verður	M&K I,9 :131
sem þar voru á hlaðinu, til að hjálpa Sigríði af baki; en aðrir	P&S :74
held hann hafi sent þig til að hjálpa mér, hann hefur ætíð veitt	P&S :169
hérna undir bölvuðu torfinu; berðu þig að hjálpa mér til að rífa það	M&K I,8 :120
skal fara og kalla á piltana að hjálpa mér. Nei, það banna ég	M&K I,8 :120
það nokkrum, því lofa ég; ætlarðu að hjálpa mér til þess, ha? Því	M&K I,18 :245
henni; já, ég held ég verði að hjálpa þér um stafinn og beinið,	M&K I,18 :247
prestur: Ég ætla nú, heillin góð, að hjálpa yður á bak, og gengur	M&K I,24 :307
bezti. Þann dag hafði Egill það að hjáverkum að rista rúnir á mannsherðablaðið;	M&K I,18 :250
þar ekki annað til tíðinda en að hjónaefnin eru saman pússuð. Eftir að	P&S :41
hallaði sér á bak aftur upp að hjónastólsbríkinni; en prestur rankar við sér	P&S :76
þá er það einasta þess vegna, að hjónin hérna hafa heldur mælst til	P&S :140
starfa nokkuð að moldarverkum, það var að hlaða fjárhúsvegg einn, er rifinn hafði	M&K I,14 :196
og gekk til tóftarinnar og fór að hlaða. Þórdís gekk þá heim. Ekki	M&K I,14 :198
á þeirri hliðinni, sem vissi út að hlaði, voru nokkrir kringlóttir skjágluggar. Í	M&K I,5 :80
þeirri hlið stofunnar, sem sneri út að hlaðinu og til suðuráttar, voru tveir	M&K I,5 :79
hann geti misst mig; ég er að hlakka til þess, og mig er	M&K I,15 :207
það illt, er hann náði ekki að hlaupa að Jóni, og beiddi hreppstjóra	P&S :23
hart yfir stórgrýti; þá voru piltar að hlaupa út úr borðstofu sinn í	P&S :79
erindi út núna, að þú þurfir að hlaupa út í ósköpin? Om jeg	P&S :109
sama, hvern skrattann þú þykist verða að hlaupa með og þvaðra, segir hann	P&S :109
fyrir yður? Ekki er til neins að hlaupa svona út í vitleysuna; ekkert	P&S :157
úr tóftinni, en sá er annar að hlaupa eftir reipum og bregða undir	M&K I,8 :122
það er áreiðanlegur sannleiki; ég varð að hlaupa frá kvörninni ósópaðri til að	M&K I,9 :129
stíga á bak, og ætlaði Egill að hlaupa til að setja hana á	M&K I,17 :226
Sigrún mín, en ekki þarft þú að hlaupa á dyr fyrir það; ef	M&K I,22 :282
ríða með túngarði, unz þau koma að hliði einu; ekki sáu þau fleiri	M&K I,17 :233
hún sagði þetta, hallaði hún sér að hliðinni á bróður sínum og hvíslar	M&K I,6 :96
sér Bjarni að menn eru komnir að hliðinu og fá ekki inn komizt,	M&K I,17 :233
allbrattur á þá hliðina, sem veit að Hlíð, og að því skapi hár,	M&K I,2 :29
milli, og þykir þá jafnskemmra þaðan að Hlíð en að Seli. Þessir tveir	M&K I,2 :32
leið. Frá Þrívörðum og allt ofan að Hlíð var hálsinn svo ágætlega varðaður,	M&K I,2 :32
kirkjunnar, bar fátt til tíðinda heima að Hlíð. Þar var að venju lesinn	M&K I,3 :41
hafi nokkurn tíma annars staðar verið. Að Hlíð urðu á þessum árum þau	M&K I,5 :72
hann faðir þinn heitinn fór þar að Hlíð, þá flutti hann þig með	M&K I,6 :93
mig, þegar ég var flutt þar að Hlíð. Og sussu, hana misminnir það;	M&K I,6 :93
og reiddir hana Sigrúnu litlu fram að Hlíð, svona er það, sagði prestskona	M&K I,6 :94
vera fyrir son minn að fara að Hlíð, þar er sæmdarkona, en konunnar	M&K I,12 :169
verða. XIV. KAPÍTULI Sigrún fer heim að Hlíð Kvonbæna umleitan Egils Mánudaginn þriðja	M&K I,14 :189
í sumri kom Sigrún aftur heim að Hlíð, og var henni þar allvel	M&K I,14 :189
að Sigrún var aftur heim komin að Hlíð, var skildagi Egils Grímssonar. Lét	M&K I,14 :190
fer, mun ég og brátt koma að Hlíð og fullgjöra þetta mál við	M&K I,14 :195
verið honum heitin, þegar Egill vistaðist að Hlíð. Þórdís hlýddi frásögu Sigrúnar, en	M&K I,14 :201
dag, að Finnur frá Stað kom að Hlíð; kvaðst hann vera sendur af	M&K I,15 :203
presta og heldri menn, er komu að Hlíð, og í borð eitt ekki	M&K I,15 :206
allar hringingar. Ekki kom Egill heldur að Hlíð um kvöldið, og undraði menn,	M&K I,17 :231
sem allir vita, að hefur farið að Hlíð í þeim vændum að ná	M&K I,17 :238
blóði. Sigrún var þá komin heim að Hlíð, og sitja þær fóstrur í	M&K I,22 :280
væri það, að Egill hefði farið að Hlíð með þeirri fyrirætlun að fá	M&K I,22 :288
Þórarinn koma á hverju hausti kynnisferð að Hlíð, ef hann mætti því við	M&K I,22 :292
setti hana dreyrrauða. Þau Þórdís komu að Hlíð á áliðnum degi, og lætur	M&K I,24 :308
að venju flytja leigur og landskuld að Hlíð, nema ekkjan segði sér annað	M&K II,1 :324
á Grundum til suðurferðarinnar. Kemur hann að Hlíð og segir Þórdísi, að nú	M&K II,3 :340
heiman, daginn eftir að hann fór að Hlíð; ætlar hann þá svo til,	M&K II,3 :342
Gísla að, hvort hann hafi komið að Hlíð, áður en hann fór suður,	M&K II,4 :355
skrifað, að Egill Grímsson fari aftur að Hlíð, er þaðan fór í haust	M&K II,4 :355
allt illt hlotið af komu Egils að Hlíð, er þær urðu vísari alls	M&K SÖGULOK :365
til að horfa lengur á það, að Hlíðartrippan trani sér framan í hann;	M&K I,10 :143
mér ekki hans ráðum til þess að hlíta. Þar mun þá fara sem	M&K I,22 :286
eigi hafa verið því til fyrirstöðu, að hljóð Tudda heyrðust til baðstofu, ef	M&K I,9 :136
að ekki mátti annað heyra en að hljóðið kæmi úr einum barka. Bóndi	P&S :109
ekki ætlað honum meiri mæðu. Þó að hljóðið væri mikið, heyrðist það ekki	M&K I,9 :135
ég hafi verið að bera mig að hlusta, og er það í fyrsta	P&S :165
hann sér enga nauðsyn til bera að hlusta á hana; hann vissi textann	P&S :191
hálfum hljóðum, en bóndi nennti ekki að hlusta á, hvað hún sagði, kastaði	M&K I,2 :28
og þarf ég ekki þar um að hlutast, sagði Sigríður, en þó eru	P&S :176
eruð þér ekki vanur, bróðir minn, að hlutast til um þess konar eða	M&K I,10 :141
bóndi minn, segir hún, en mitt, að hlutast til um annað eins á	M&K I,16 :214
finnst það heldur hvöt fyrir okkur að hlynna einhverju góðu að henni Sigrúnu	M&K I,4 :62
tízka á Íslandi um 18. öld að hlynna mjög að túngörðum eða vörzlugörðum	M&K I,17 :232
samt, að það er skylda mín að hlýða yður, sagði Sigríður, og hrutu	P&S :70
tíunda árinu; ég hef kennt honum að hlýða, og það er ekki ofsögum	M&K I,5 :85
fylla þá skyldu, sem ég veit, að hlýðni við móður mína heimtar af	P&S :64
í trúnaði, út í heiminn til að hlæja að því. En þetta, sem	P&S :64
get ég ekki að mér gjört að hlæja að yður; hvernig getur yður	P&S :119
ha! ha! Nú, verið þér ekki að hlæja að mér, jómfrú góð! Gat	P&S :119
það fyrir yður að láta vera að hlæja að henni, og til þess	P&S :131
þó gat engum komið til hugar að hlæja að honum, þar sem hann	M&K I,9 :138
gat þá ekki stillt sig um að hlæja ekki upp úr, en kreisti	M&K I,14 :197
og gott, hafi ekki einhver séð, að hnefastórum tólgarstykkjunum væri stungið undir pottinn,	P&S :182
skjótlega fram eftir gólfinu og tók að hneppa að sér treyjunni, eins og	P&S :157
sagt er; þið áttuð ekki, systur, að hneyksla stúlkuna fyrir það, að hún	M&K II,3 :340
vel skúaðir og í skinnsokkum upp að hné; bað þá Sigurður Þorstein fara	M&K I,2 :31
ég fór, og varð ég svo að hnosa þeim með mér hingað fram	P&S :189
fyrir það! sagði bóndi og fór að hnyssa aftur að sér rúmfötunum, sem	P&S :108
viltu ekki fara að reyna til að hokra? Ég veit ekki, hvað ég	P&S :50
helzt verða, að hún reyndi til að hokra eitt ár enn þá og	M&K II,1 :326
fór frá foreldrum mínum sælu þar að Holti, varð úti maður eða mannræfill	M&K I,3 :46
að ráða, farðu sem fljótast heim að Holti og heilsaðu ekkjunni frá mér	M&K I,3 :55
þér nú. Hrólfur átti skammt heim að Holti, hann finnur þar húsráðanda og	M&K I,3 :55
stirðnuð, og eru þau borin heim að Holti. Húsfreyja, er þar bjó, var	M&K I,3 :55
Sigvaldi Árnason á Stað aldrei prestur að Holti, og það verðum vér að	M&K I,5 :72
bjó að þeim bæ, sem heitir að Holti, það var í næsta hrepp	M&K I,25 :318
meira lagi. Dalurinn er þráðbeinn; fjöllin að honum ekki há; hlíðarnar iðgrænar á	P&S :4
hann koma. Viðlíka fór fyrir Indriða, að honum fannst hver sú stundin leið	P&S :15
fyrir einhverjum, er maður veit áður, að honum er jafnkunnugt sem manni sjálfum,	P&S :34
öðru, er uppi var í loftinu, að honum var valið óvirðulegra sæti, heldur	P&S :46
eftir sinni mynd, og sögðu allir, að honum færist það vel, því auðséð	P&S :47
stimamjúkur við þær; var það auðséð, að honum fannst mikið um Sigríði, en	P&S :93
sveitinni, og svo mikið veit ég, að honum líst vel á þig; ég	P&S :97
þykir vænt um fyrir þína hönd, að honum líst á þig; hver veit,	P&S :97
orðið gengið, þegar skollinn hvíslaði því að honum að ryðjast hér til ríkis,	P&S :113
sínum fremur venju. Hún sá þá, að honum stökk ekki bros, en hengdi	P&S :132
til fulls; hvort það var heldur, að honum í sama bili varð litið	P&S :133
á ég ekki að skjóta því að honum kaupmanni Möller, að þig langi	P&S :139
geðþekkast, og ég efast ekki um, að honum kaupmanni Möller líki það betur,	P&S :143
með henni upp hjá Skólavörðunni og að honum sýndist hann þá láta svo	P&S :156
varð hann þess heldur ekki var, að honum hafði orðið mismælt, eður réttara	P&S :163
glugganum; verður hann þess nú var, að honum hafði missýnst og að þar	P&S :165
Allir, sem sáu aðfarir Þorsteins, mæltu, að honum tækist aðsóknin allkarlmannlega. Fékkst hann	P&S :194
trúi ég, þó hef ég heyrt, að honum fylgi hrútur, sem dregur eftir	M&K I,1 :10
þeim, en Sigurður bóndi minntist þess, að honum hafði gleymzt að stinga á	M&K I,2 :26
Sigurð að sigra svo mikill svefn, að honum þykir sem hann fyrir engan	M&K I,2 :39
sér, sé þó við og við að honum svefnmók nokkuð, en svo óvært,	M&K I,2 :39
Sigurður sjá, að hann hvessti augun að honum og kvað: Manngi veit vettvang	M&K I,2 :40
það mundi ekki þurfa að leita að honum. Það er margt undarlegt, sem	M&K I,3 :48
þrár, þybbinn, ef geyst er farið að honum; hann lætur oft til leiðast	M&K I,5 :84
sýnzt. Sér þú þá ekki, systir, að honum er nauðugur einn kostur að	M&K I,5 :86
hliðinni á bróður sínum og hvíslar að honum svo lágt, að Sigrún heyrði	M&K I,6 :96
þér það hún hvíslar nú aftur að honum: Þekkirðu ekki hana Staða Gunnu?	M&K I,6 :97
að presti geðjaðist allvel að því, að honum væri sagt frá hinu og	M&K I,7 :104
og verð að lýsa þá þjófa að honum, sem ræna mig pottinum; ég	M&K I,7 :106
stinga saman nefjunum um það hérna, að honum þyki vænt um dúfuna og	M&K I,7 :109
í húsið. Loks kom þó svo, að honum virðist tvísýni á, hvort sú	M&K I,8 :117
hann mátti, en bæði var það, að honum lá ekki hátt rómur, og	M&K I,8 :118
það að segja af séra Sigvalda, að honum þykir sitt ráð taka að	M&K I,8 :118
hans, og var það einkum það, að honum hafði svo hraparlega brugðizt von	M&K I,9 :126
þegar upp. Tuddi bíður þess ekki, að honum sé inn boðið, og áður	M&K I,9 :129
lófunum, og var auðséð á manninum, að honum geðjaðist ekki alls kostar að	M&K I,9 :131
engum komið til hugar að hlæja að honum, þar sem hann stóð þar	M&K I,9 :138
hans, þar sem líkindi væri til, að honum byðist góð kvonföng og álitlegar	M&K I,11 :151
svo á brjóstinu, og var auðséð, að honum þótti ekki vegur sinn minnka,	M&K I,12 :159
sagði meðhjálpari. Allt mannvænlegt fólk, sem að honum stendur, sagði prestur, munu fáir	M&K I,12 :162
þeirra mála, en það sér prestur, að honum verður tíðara litið fram í	M&K I,12 :165
vill. Það var auðséð á Grími, að honum þótti Egill svara þessu máli	M&K I,12 :169
orðum. Fannst það brátt á Agli, að honum þótti þetta fýsilegt; Grímur lét	M&K I,12 :170
svo til orða, að menn vissu, að honum nægði ekki minni matur en	M&K I,13 :174
Þormóður í Gvöndareyjum, er bylinn gjörði að honum Oddi lögmanni; þar voru Baulhúsabræður,	M&K I,13 :176
áður um ráðahaginn, og segir Egill, að honum er það nú öllu hugfastara	M&K I,14 :193
fleiri menn viðstaddir; og það annað, að honum þótti miklu varða, að hann	M&K I,14 :195
ógleði nokkra, og var sú orsök, að honum virðist ógreiðara takast um kvonfangið	M&K I,16 :213
um þetta mál sem Þór forðum, að honum óx ásmegin við þraut hverja;	M&K I,16 :213
það þá að vera? frétti Þórdís. Að honum væri goldið líkt og hinum	M&K I,16 :216
búmaður og mér gæti orðið styrkur að honum, og þá sló hann því	M&K I,16 :219
taumunum, en Egill hallar sér ofan að honum og ætlar að kyssa hann,	M&K I,17 :230
náfölur, hallar hann sér þá ofan að honum og kallar: Ertu steindauður, lagsi?	M&K I,18 :241
og ómegið fengið svo mikla ráðningu, að honum var runnin öll reiði; sá	M&K I,18 :241
enda lét Hallvarður það í ljósi, að honum þætti illa hafa til tekizt,	M&K I,18 :241
tún, og settust þeir félagar þar að honum, sinn á hvora þúfu, og	M&K I,18 :243
fyrir alla. Í þessu rétti hann að honum herðablaðkinn og ístrumolann, en stingur	M&K I,18 :248
hafi gengið svo í augu sér, að honum sé snúinn hugur um ráðahag	M&K I,22 :283
það svo, karlmennirnir, að ráða fyrst að honum, áður en hinna er leitað,	M&K I,22 :285
hann þá mæla nokkuð, en finnur, að honum er þess varnað; grípur hann	M&K I,22 :291
til hans og fréttu að, hvað að honum gengi; en Tudda varð ekki	M&K I,22 :291
og drekkur Þórarni til og réttir að honum og segir: Nú er þá	M&K I,23 :295
en ekki heyrðist á mæli hans, að honum þætti fyrir, og segir hann	M&K I,24 :305
ryð gæti ekki grandað, eða hitt, að honum fórst eins og mörgum, sem	M&K I,24 :308
hefur Árni fylgdarmaður hennar frá sagt, að honum sýndist stundum sem hvítt hagl	M&K I,24 :308
og á ég ekki von á, að honum farist svo ómannlega að seilast	M&K I,25 :317
á mig: svo það er auðséð, að honum er alvara, blessuðum, að krækja	M&K II,2 :334
í kotið, og það er líklegast, að honum takist það; það sér á,	M&K II,2 :334
kvaðst þó hafa tekið eftir því, að honum væri að nokkru brugðið; gat	M&K II,5 :358
tekið þetta ráð að fara utan, að honum fannst, að hann mundi aldrei	M&K II,5 :361
fara um Hamar eftir þeirra dag, að honun yrði skipt í alla staði	M&K I,21 :277
geta loksins komið sér saman um að hoppa úr sér ólundina; og veistu	P&S :139
og fór þá yngra fólkið einnig að hoppa að dæmi þeirra, og varð	P&S :200
og höfðu menn mikla skemmtun af að horfa á, hvernig gæðingarnir runnu. Þarna	P&S :73
í því, Víkurskömmin, að skemmtilegra er að horfa á þá hérna, og ekki	P&S :98
tarna fagurt, og mikið yndislegt er að horfa út núna; það er eins	P&S :138
hneykslis; ég hefði aðeins gaman af að horfa á. Já, þú getur farið,	P&S :139
að henni hafði oft þótt gaman að horfa á á morgnana, þegar sólin	P&S :149
Napóleon, mér er farið að leiðast að horfa lengur þarna á hana; og	P&S :162
að honum þykir sitt ráð taka að horfa óvænlega, er hann verður þess	M&K I,8 :118
búið sér til þessa smugu til að horfa út um. Nefið á séra	M&K I,8 :121
að ég hef ekki skaplyndi til að horfa lengur á það, að Hlíðartrippan	M&K I,10 :143
er, ég vil allt til vinna að horfa ekki upp á það lengur;	M&K I,10 :143
stúlku, ef þeim býður svo við að horfa, og í annan stað datt	M&K I,22 :286
tími til fyrir þig að fara að hóa því saman, og gáðu að,	P&S :10
allt þangað til, er hann kemur að hól þeim, sem er Reykjavíkur megin	P&S :130
vinnumönnum sínum að fylgja Indriða yfir að Hóli, en bað Indriða að koma	P&S :27
vildi segja, kemur þú aldrei fram að Hóli? Ónei, elskan mín, þangað kem	P&S :39
að koma bréfinu því arna yfir að Hóli, svo lítið á beri, og	P&S :68
horfið, sem Indriði Jónsson situr heima að Hóli og harmar Sigríði, og var	P&S :101
lokinni stofusmíðinni sneri hann aftur heim að Hóli og kom þar skömmu eftir	P&S :102
utanbæjarstörf, en stundum var hann og að Hóli með föður sínum og þiljaði	P&S :175
svo til ætlað, að brúðkaupið stæði að Hóli, og vildu þau hvata brúðkaupinu,	P&S :175
mér þá ánægju að koma fram að Hóli á laugardaginn kemur, því það	P&S :180
koma á laugardaginn, sem kemur, fram að Hóli, því þá er svo til	P&S :184
dragi í tímann að ríða fram að Hóli, og áður en allir verði	P&S :188
sína, því nú skyldi ríða fram að Hóli til brúðkaupsins. Brúður settist á	P&S :189
vera hjá henni. Frá Hvoli og að Hóli er góð bæjarleið og sléttir	P&S :191
hver, sem búinn var, til boðsins að Hóli. Sprettu menn drjúgum úr spori	P&S :191
var það hin mesta skemmtun. Þegar að Hóli kom, var allt tilbúið, grauturinn	P&S :191
eftir voru þau Indriði og Sigríður að Hóli í góðum fagnaði, og tókust	P&S :203
meðan Tuddi gekk upp á loftið að hósta. Presti virðist saga Tudda allkynleg;	M&K I,8 :115
og skömmu á eftir heyrir prestur, að hóstað er þrisvar sinnum á baðstofulofti	M&K I,8 :115
Guðrún ráðskona inn, fer þá prestur að hraða sér að láta aftur niður	M&K I,12 :157
virðist mér ekki nauðsyn til bera að hrapa svo að þessu, að þér	P&S :158
að við séum ásátt um það að hrekja ekki hana Sigrúnu litlu frá	M&K I,4 :66
Við ætlum þá ekki, skinnið mitt, að hrekja þig frá okkur fyrst um	M&K I,4 :69
og menn sáu, að Hjálmar tók að hressast, fóru menn betur að íhuga	M&K I,9 :138
liðu stundir, fór prestur smám saman að hressast; skipti þá mjög í tvö	M&K I,10 :140
í rúminu og var ekki farinn að hreyfa sér, en vaknaði nú við	P&S :107
yður litist, áður en farið er að hreyfa við nokkru, og nú flanaði	P&S :160
á ærnar, honum er hætt við að hrifsa í þær, og vertu nú	P&S :11
hnjask, og heyrir Hjálmar, að tekur að hrikta í þeim, og ætlar hann	M&K I,9 :134
fór að hristast og skjálfa, svo að hrikti í hverju tré. Um þetta	M&K I,3 :48
hrokkið sundur, svo að hætta varð að hringja í miðju kafi. Eftir messuna	M&K I,12 :163
í það skipti og varð sjálfur að hringja allar hringingar. Ekki kom Egill	M&K I,17 :230
öll baðstofan í einu vetfangi fór að hristast og skjálfa, svo að hrikti	M&K I,3 :48
yfir rúmin fólksins, og moldarstykkin voru að hrynja ofan í bólið hans gamla	P&S :179
daprast yfir henni, en tárin tóku að hrynja ofan eftir kinnunum á henni;	M&K I,4 :68
mín, sagði Guðrún, þú þarft ekki að hræðast huldufólkið á dalnum, það gjörir	P&S :10
ykkur báða; eða hvernig átti ég að hræra mig, þegar bannsett skessan var	M&K I,20 :266
rúmfataleppana mína í vor; mér leist að hrökklast hingað, þegar mér var ekki	P&S :181
við sjálft búið, að Sigríður yrði að hrökkva burt frá Tungu; þó bar	P&S :77
farðu, fjandi, tu! Á, varstu feginn að hrökkva undan mér? Og svei þér,	M&K I,1 :9
og landskuldavættir en að hann væri að hugfesta það, sem prestur sagði um	P&S :75
orð frá þér eru nóg til að hugga mig og ræta af mér	M&K I,15 :209
þér hafið aflokið brýnasta erindinu, fyrst að hugga mig, eins og yðar embætti	M&K II,1 :331
á hana, því hún var nú að hugsa um það, sem hana hafði	P&S :11
slakkann; en sem hún nú var að hugsa um þetta með sér, varð	P&S :12
á leiðinni fram eftir að vera að hugsa um álfafólkið á dalnum og	P&S :13
hennar, og oft hef ég verið að hugsa um það með sjálfri mér,	P&S :30
og vant er; yður leiðist ekki að hugsa fyrir því. Og ekkert að	P&S :38
á henni. Um þetta var hún að hugsa nokkra stund og gat ekki	P&S :63
sem ég aldrei get látið af að hugsa um, mundi ég ekki skeyta	P&S :63
þig hrylli við því, blessaður unginn, að hugsa til þess, hvað þá heldur	P&S :66
daginn eftir. En sem hann er að hugsa um þetta mál, dettur honum	P&S :116
aftur. Ég held þú sért alltaf að hugsa um þau og sjóinn og	P&S :138
áttu kollgátuna, Sigríður mín! Ég er að hugsa um það, hvernig við munum	P&S :138
hún gleymt honum eða látið vera að hugsa um hann, og hvert skipti,	P&S :149
ég veit, að það væri óhæfa að hugsa það. Möller er maður kvongaður,	P&S :157
á ljósið um hríð og er að hugsa um það hann skuli vandlega	M&K I,2 :37
sjá, að hún var eitthvað annað að hugsa en um spjaldavefnaðinn einungis. Þannig	M&K I,4 :59
um; ég hef þessa dagana verið að hugsa um það, en það hefur	M&K I,4 :59
hummaði, eins og hann væri eitthvað að hugsa, en segir síðan: Þekkið þér,	M&K I,12 :166
er hann nú alla leiðina ýmist að hugsa um það, hvernig hann geti	M&K I,18 :249
langt líf fyrir hendi, verður maður að hugsa lengur fyrir sér en eitt	M&K I,23 :296
er nokkuð frá leið, tók hún að hugsa mál sitt, og virtist henni	M&K I,24 :308
lega, og þykir mér gott til að hugsa til minnar heimferðar, og dey	M&K I,25 :316
og með valdi neyddi hann til að hugsa um vinnu sína. Á kvöldum	M&K II,4 :352
svefnsamt um nóttina, var hann lengi að hugsa um það, hvernig á því	M&K II,4 :354
hann sem oftar vakandi og var að hugsa um hagi sína og Sigrúnu;	M&K II,5 :362
viðkvæmt hjarta, að ef þér sjáið, að hugsun mín er ekki annað en	P&S :64
heim til bæjarins; en með því að hugur hans var í einhverri leiðslu	P&S :127
færi, sem ég hélt ekki yrði, að hugur Þórarins hneigðist í aðra átt	M&K I,10 :141
áður að sjúga pípu sína og að humma tíðara en hann var vanur	M&K I,24 :305
seinni hlut vöku. Heyra menn þá, að hundar taka að gelta ákaflega í	M&K I,1 :16
erinda. Í þessu bili sér Bjarni, að hundar margir standa í hesti Egils,	M&K I,19 :252
þínum en sitja hér, sé ég, að hundar vorir leika lausum hala við	M&K I,19 :253
báðir djarft fram. Egill gat þess, að hundar á Leiti væri grimmir mjög,	M&K I,20 :260
af sér fallið, en af því að hurðin var ólæst, lætur hún undan,	M&K I,9 :134
ég var að líta eftir því, að húfupottlokið festist ekki niðri í skallaskömminni	M&K I,7 :112
kirkjubókinni að dæma væri eins líklegt, að hún ætti ekki sveit þar í	P&S :5
Botna orðin svo farin og lasburða, að hún mátti ekki lengur fylgja fénu	P&S :7
krakkinn, og er ekki von til, að hún geti miklu af kastað. Hún	P&S :9
hún svo þreytt af að gráta, að hún sofnaði út af, og þá	P&S :11
hún, og varð henni það fyrst, að hún þreifaði með hendinni um kinn	P&S :11
hendinni um kinn sér og fann, að hún var ekki vot, en nokkuð	P&S :11
ofan í slakkann. Sá þá Sigríður, að hún hafði sofið furðu lengi, og	P&S :12
það, sem Guðrún hafði sagt henni, að hún skyldi fara að reka féð	P&S :12
orðið svo kært að sitja hjá, að hún nær því kunni hvergi við	P&S :15
og fór henni eins og honum, að hún kennir hann; hlaupa þau nú	P&S :17
í krók og kring og sagði, að hún væri fallegt barn, og bað	P&S :18
en nú kannast ég við það, að hún er af Hníflukyninu. Það er	P&S :23
við móður sína, er hann vissi, að hún var sjaldan vön að fá	P&S :25
að draga, en það er verst, að hún Sigga á útsláttinn. Nei, nei,	P&S :26
þótti presti, er hún var fermd, að hún væri afbragð annarra barna að	P&S :27
og matartilbúningur, en Ingveldur sagði jafnan, að hún vænti þess ekki, að Sigga	P&S :28
ekki, að Sigga yrði sú fyrirmannsfrúin, að hún mundi þurfa mikils við af	P&S :28
ask; ég hef oft óskað mér, að hún væri komin til þín, systir	P&S :29
er það ritað rúmu missiri eftir að hún fór frá Sigríðartungu, og er	P&S :30
og svo fróð um alla hluti, að hún vissi fyrir víst, hvað skammtað	P&S :37
hér á jörðu en sig og að hún væri engum trú nema sér	P&S :38
án verið. Ingveldi var svo varið, að hún aldrei hafði rétt góða heilsu,	P&S :38
skauta sér? Ónei. Æ, mig grunar, að hún væri hrædd um, að þér	P&S :40
sætis leidd, og gátu þess til, að hún þættist eins vel komin til	P&S :41
þó er mér næst að halda, að hún muni líta í aðra átt,	P&S :43
nákvæmast, og var ekki ugglaust um, að hún á stundum gjörði gys að,	P&S :44
komið sögunni; og var það almæli, að hún hefði næsta södd lífdaganna til	P&S :44
þegar hún átti að feðra Guðmund, að hún gat ekki fundið honum neitt	P&S :46
að segja um það, að þó að hún Guðrún mín heitin væri óráðsskepna	P&S :50
þess háttar efnum, að hann vissi, að hún átti að fylgja bollanum, og	P&S :55
þótti henni það ekki svo skemmtilegt, að hún gæti verið að halda lengur	P&S :57
endir samtals þeirra Ingveldar og Bárðar, að hún hét að gefa Guðmundi Sigríði	P&S :59
hugsun sú einungis sprottin af því, að hún óskaði, að svo væri. Hún	P&S :62
Það var eina nótt sem oftar, að hún gat ekki sofnað fram eftir	P&S :62
út af, og dreymdi hana þá, að hún þóttist vera stödd þar úti	P&S :62
barninu! og sló við hettunni, svo að hún hraut ofan í skyrdall, sem	P&S :63
og þóttist hún vita í svefninum, að hún ætlaði að setja hann á	P&S :63
kom henni það þá í hug, að hún læddist upp úr rúminu og	P&S :63
hún þann trúnaðarmann þar á bæ, að hún þyrði að trúa fyrir því.	P&S :65
lét dæluna ganga: Ég þykist vita, að hún Ingveldur mín hefur fljótt gefið	P&S :67
ketti. Ekki get ég trúað því, að hún Ingveldur mín sé svo blind	P&S :67
verri veg fyrir Gróu, mæltu það, að hún einhvern tíma löngu síðar hefði	P&S :69
ekki bundist tára, en með því að hún vildi ekki láta móður sína	P&S :70
vildi ekki láta móður sína sjá, að hún gréti, stóð hún upp og	P&S :70
og urðu menn þess nú varir, að hún var hvorki mállaus eða vitskert,	P&S :77
ég ekki skilið í öðru en að hún megi vera ánægð með mig;	P&S :83
mér, að svo liggi í því, að hún eigi varla vært þar eystra	P&S :84
komur sínar þangað, er hún vissi, að hún var ekki jafnt metin þeim,	P&S :86
Hún var svo vel viti borin, að hún fann fljótt, að margt varð	P&S :86
Sigríði virtist engin nauðsyn til bera, að hún breytti, og ásetti sér jafnan	P&S :86
Reykjavík virtist Sigríði svo hjákátlega lagaður, að hún vissi ekki, að hverju sniði	P&S :87
hélt því uppteknum hætti með búnaðinn, að hún var hversdagslega á peysu og	P&S :87
ekki í föðurgarði; og með því að hún var lagvirk til handanna, þótti	P&S :88
hæglát hversdagslega og skemmtin, og þó að hún hefði ekki notið neinnar framúrskarandi	P&S :89
var það allástúðlegt; segir Ingveldur þar, að hún sakni hennar mikið, og er	P&S :99
vantaði reiðskjóta, og leit út fyrir, að hún yrði heima að sitja, en	P&S :99
og skilaðu við hann kaupmann Möller, að hún Sigríður, sem er hjá honum	P&S :100
skila, að hann hefði ekki vitað, að hún ætlaði að fara, ella mundi	P&S :100
mundi helst hafa dottið í hug, að hún hefði verið stungin undir síðuna	P&S :110
segja til þetta, trúir þú ekki, að hún skal blíva hreint tossuð? Dú	P&S :110
því mér heyrðist þú segja áðan, að hún væri lík stúlku, sem þú	P&S :115
við hana, og það sá Indriði, að hún einu sinni leit um öxl,	P&S :116
á morgun; en það er best, að hún fái bréfið sem fljótast; það	P&S :118
getur yður dottið það í hug, að hún heiti Indriði? Ha! ha! ha!	P&S :119
góð! Gat það ekki vel verið, að hún héti Indriði? Þessi íslensku kvenmannsnöfn	P&S :119
jómfrú góð, eða hvað haldið þér, að hún geti vitað um það, með	P&S :120
væri svo stillt og gætin stúlka, að hún mundi ekki flasa að slíku	P&S :124
litið framan í Sigríði og sá, að hún var blóðrauð út undir eyru,	P&S :133
Guðrún svo að orði um það, að hún sagði, að Sigríður væri farin	P&S :135
það byrjaði svo á millum þeirra, að hún fór fyrst til hans. Þó	P&S :140
því lá, að Sigríður vantreysti því, að hún gæti Iíka náð í kaupmann,	P&S :140
hæversklega, en bar það þó fyrir, að hún væri harla fákunnandi í þess	P&S :141
gæti og farið vel á því, að hún tæki því boði, og skyldi	P&S :141
orsök til ógleði Sigríðar en þá, að hún mundi hafa fengið höfuðverk af	P&S :148
að Sigríður sá það eftir á, að hún hafði verið helst til fljót	P&S :148
svo mikillar ógleði aflaði hann Sigríði, að hún gat ekki tára bundist, þegar	P&S :149
hinn annar draumur, er Sigríði dreymdi, að hún þóttist einu sinni vera komin	P&S :149
En allt í einu þótti henni, að hún sæi draga upp skýhnoðra einn	P&S :149
það, sem henni í brjósti bjó, að hún iðraðist eftir, að hún hefði	P&S :150
brjósti bjó, að hún iðraðist eftir, að hún hefði gefið honum nokkurn ádrátt;	P&S :150
ekki og við hvert fótmál sjái, að hún færir þá nær og nær	P&S :150
leika engin tvímæli á um það, að hún er flestum konum fremri að	P&S :154
það er satt, sem ég segi, að hún ætlar að eiga hann. Þá	P&S :156
hennar er svo laust við hrekki, að hún getur ekki ímyndað sér þá	P&S :157
leit framan í Sigríði og sá, að hún allt í einu varð blóðrauð	P&S :163
því Guðrún hafði verið svo flumusa, að hún gætti ekki að loka á	P&S :167
var orðin svo þreytt af ferðinni, að hún treystist ekki að fara með	P&S :172
gengið svo hart að móður hennar, að hún var orðin harla torkennileg í	P&S :173
hafi einhvern tíma heitið henni því, að hún skyldi vera í brúðkaupi mínu;	P&S :176
konu Guðmundar, en það mæla margir, að hún sé skörungur mikill og gersemi	P&S :176
og allmannvænleg; hún var svo búin, að hún var á klæðistreyju blárri, flauelsbryddri	P&S :177
með enska laginu, því Rósa fortók, að hún gæti látið það spyrjast um	P&S :187
gæti látið það spyrjast um sig, að hún riði á mannfundi í íslenskum	P&S :187
logandi ljósi, tekur hún það ráð, að hún biður bónda sinn Guðmund að	P&S :187
og er það haft í mæli, að hún hafi síðar sagt vinum sínum,	P&S :191
Enda þekktu þeir svo skaplyndi Rósu, að hún mundi eiga sammerkt við Hallgerði,	P&S :191
hún mundi eiga sammerkt við Hallgerði, að hún vildi engin hornreka vera. Um	P&S :191
hún séð mest vinskapsbragð Sigríðar sinnar, að hún var sett í stofuna. Þegar	P&S :193
þeirra um síðir, að þeir sögðu, að hún hefði farið halloka fyrir Þorsteini.	P&S :194
beggja brúðhjónanna og ekki síst Sigríðar, að hún og Indriði höfðu ekki verið	P&S :196
kerlingar, og verður hún þess vís, að hún sefur ekki, situr hún uppi	M&K I,1 :8
allt þetta, en aðeins mátti sjá, að hún ofurlítið losaði svefninn, af því	M&K I,2 :27
blóðvelli og brauzt um svo hræðilega, að hún ýmist stóð á hæl eða	M&K I,2 :27
Það var auðséð á Þuríði gömlu, að hún í það skipti var í	M&K I,3 :41
um margt, var þó ekki jafnan, að hún af hugviti sínu gæti séð,	M&K I,3 :42
koma fyrstur, slíku mætti hún venjast, að hún væri minnst metin, hún mætti	M&K I,3 :43
leið svo fram eftir allri nótt, að hún ekki gat fest neinn svefn,	M&K I,3 :50
og ofviðrið hristu svo alla baðstofuna, að hún nötraði eins og hrísla, það	M&K I,3 :50
væri, en af því menn héldu, að hún mundi verða óhuggandi, ef henni	M&K I,4 :58
langframa. Sigrún var svo skynug, þó að hún enn væri barn að aldri,	M&K I,4 :58
hún enn væri barn að aldri, að hún varð ei til lengdar dregin	M&K I,4 :58
var búin að fá það vit, að hún vel vissi að gjöra greinarmun	M&K I,4 :58
afleiðingar hann hafði fyrir hana og að hún var munaðarlaus, er hún missti	M&K I,4 :58
sem á henni var, mátti sjá, að hún var eitthvað annað að hugsa	M&K I,4 :59
segir: Það munu og nokkrir mæla, að hún Sigrún litla eigi að okkur	M&K I,4 :62
til krossmessu. Hvernig ætlast þú til, að hún sé hjá okkur? Það skal	M&K I,4 :63
okkar geði, eins og ég vona, að hún Sigrún litla yrði? Já, hefði	M&K I,4 :64
og var það annaðhvort af því, að hún hafði flýtt sér svo mikið,	M&K I,4 :67
hélt, að þetta mundi vera alvara, að hún ætti að fara frá Hlíð,	M&K I,4 :68
Þórdís framan í hana og sá, að hún var öll grátin og gat	M&K I,4 :68
eitt, sem mest prýðir hvern kvenmann, að hún hafði svo mikið hár, að	M&K I,5 :73
ráðþæg við fóstru sína, kom svo, að hún í þessu fékk þær framfarir,	M&K I,5 :74
hún í þessu fékk þær framfarir, að hún þótti um flest jafnoki heldri	M&K I,5 :74
jafnframt svo mikla ást á hana, að hún gat varla séð af henni	M&K I,5 :74
ekki vera í tölu hinna ófríðustu, að hún hafði gaman af því að	M&K I,5 :74
Hvern dag var hún svo búin, að hún var í vaðmálspilsi bláu, skósíðu,	M&K I,5 :74
þrengja svo að sér, eða hitt, að hún hirti ekki um, þó að	M&K I,5 :74
og kunnáttu Sigrúnar fóstru sinnar, svo að hún væri eins vel að sér	M&K I,5 :75
voru góðir kostir. Það var eitt, að hún kunni ekki pellsaum og blómstursaum	M&K I,5 :75
blómstursaum og útsaum, og hitt annað, að hún kunni ekki að draga til	M&K I,5 :75
talin með fríðari konum, og þó að hún nú væri komin yfir þrítugt	M&K I,5 :78
varð þó ekki annað sagt en að hún enn þá væri fulleiguleg kona,	M&K I,5 :78
síns, og þótti henni trúrra um, að hún ekki heyrði þar neinn hávaða,	M&K I,5 :81
var eitt kvöld, fáum dögum eftir að hún var komin að staðnum, að	M&K I,5 :82
að hún var komin að staðnum, að hún hafði lagt sig þar út	M&K I,5 :82
svefn, og líður svo nokkur stund, að hún liggur vakandi; tekur hún þá	M&K I,5 :82
var eins varið og mörgum öðrum, að hún hafði nokkurn snefil af forvitni,	M&K I,5 :82
Henni dettur það þá í hug, að hún hafði tekið eftir því, að	M&K I,5 :82
sem svefnlegast, og grunaði Guðrúnu ekki, að hún hafði heyrt viðtal þeirra prests,	M&K I,5 :88
hana sitja þar fyrir þá sök, að hún vildi hafa hana sem næst	M&K I,6 :89
hafa hana sem næst sér, svo að hún við og við gæti litið	M&K I,6 :89
að vexti og yfirlitum. En þó að hún jafnan væri fríð, leit nú	M&K I,6 :89
hyggjum, að verið hafi til þess, að hún að þessu sinni virtist að	M&K I,6 :90
morgni dags. Það teljum vér þá, að hún hafði baðað hendur og andlit	M&K I,6 :90
fegursta í þetta skipti, var það, að hún lét hárið falla laust, sem	M&K I,6 :90
hana. Sigrún sat svo á kistlinum, að hún sneri andlitinu ívið meira að	M&K I,6 :92
setztur á rúmið, bæði af því að hún laut og sat nokkuð skakkt	M&K I,6 :92
Sigrún og var blóðrjóð í framan, að hún fóstra mín hafi sagt mér,	M&K I,6 :93
hún fóstra mín hafi sagt mér, að hún hafi reitt mig, þegar ég	M&K I,6 :93
til Sigrúnar, af því hann hélt, að hún hefði saumað þann, sem honum	M&K I,6 :95
að styggja hana, því hann hélt, að hún ætti ljótari borðann já, ég	M&K I,6 :96
þig bónar, en ég býst við, að hún geti ekki haft uppburði á	M&K I,6 :97
enda fór það að öllum líkindum, að hún öðrum fremur tæki eftir háttum	M&K I,7 :102
ekki, hvaða lög eru til þess, að hún sé kúfuð; mér sýnist það	M&K I,7 :107
það í stoðinni og svo hart, að hún skreppur undan þekjunni, og fylgir	M&K I,8 :118
hefði hann gefið kirkjunni nýja altarisbrún, að hún hefði verið orðin svo útslitin	M&K I,8 :124
af göflunum gengin, ég vil ekki, að hún innporti mér það, að hún	M&K I,9 :133
ekki, að hún innporti mér það, að hún drepi mig. Ég hef nuddað,	M&K I,9 :133
að langdvölum, eða þó hitt heldur, að hún þurfi að giftast, þá skal	M&K I,10 :142
svo önnum kafin við verk sitt, að hún gætti þess ekki, eður hitt,	M&K I,11 :146
hún gætti þess ekki, eður hitt, að hún lét sem hún sæi það	M&K I,11 :146
nærstaddur, þóttist hún sjá það fyrir; að hún mundi ekki geta stillt sig	M&K I,11 :147
geta dulizt þeim, er við væru, að hún hefði Þórarin kærari en augljóst	M&K I,11 :147
litið framan í Sigrúnu og sér, að hún er dapureyg mjög, og með	M&K I,11 :148
bæjarstéttinni, og saknar hún brátt Sigrúnar, að hún er þar ekki hjá öðrum	M&K I,11 :149
líkur til, að svo gæti verið, að hún hefði fengið bréf frá Þórarni,	M&K I,11 :152
af Suðurlandi, og þar kemur loks, að hún fréttir hann að, hvort Þórarinn	M&K I,11 :152
að þakka, og það veit ég, að hún móðir hans vill, að hann	M&K I,12 :162
tilræðið; verður henni það þá fyrir, að hún hrindir Agli frá sér með	M&K I,14 :199
hafa ráðið það af orðum Egils, að hún hefði verið honum heitin, þegar	M&K I,14 :201
bréfið svo oft aftur og aftur, að hún hefði verið búin að læra	M&K I,15 :204
léreft; leið þó engi sá dagur, að hún læsi ekki bréf Þórarins, ef	M&K I,15 :204
í herbergið, skyldi það ekki sjást, að hún hélt á bréfinu, og að	M&K I,15 :204
að hún hélt á bréfinu, og að hún gæti skellt kistlinum aftur, svo	M&K I,15 :204
mjög, þar eð hana minnti fastlega, að hún hefði síðast látið það ofan	M&K I,15 :204
kistilinn; tekur hún nú það ráð, að hún kveikir ljós og leitar hvervetna,	M&K I,15 :204
um vert? Sigrúnu verður það fyrir, að hún segir, að hún hafi misst	M&K I,15 :205
verður það fyrir, að hún segir, að hún hafi misst nál eina smáa,	M&K I,15 :205
lampann, en hitt var þó heldur, að hún vildi ekki, að fóstra hennar	M&K I,15 :205
vildi ekki, að fóstra hennar sæi, að hún tárfelldi. En er Sigrún var	M&K I,15 :205
yrði; ræður hún það þá af, að hún kallar Sigrúnu fram í stofu,	M&K I,15 :209
þess, því Sigrúnu varð það fyrir, að hún hleypur um hálsinn á fóstru	M&K I,15 :210
lás, svo sem til að sýna, að hún vilji, að þessum boðum sé	M&K I,16 :214
dveljast hingað til í húsum okkar, að hún skuli fá orð af slíkum	M&K I,16 :216
að að, sagði Sigurður og stamaði, að hún vildi það sjálf, þá skyldi	M&K I,16 :217
fyrir það, að ég viti ekki, að hún Sigrún vill ekki líta í	M&K I,16 :218
og þakklætis. Segir Þórdís henni þá, að hún muni biðja Bjarna á Leiti	M&K I,17 :232
á því, að ég vil ekki, að hún sé á mínu heimili, en	M&K I,17 :237
sá maður, er ég vil ekki, að hún sé saman við, og hann	M&K I,17 :238
Ekki er ég hrædd um það, að hún verði ginningarfífl Egils, en það	M&K I,17 :238
eitthvað í hálfum hljóðum um það, að hún héldi, að þessi för mundi	M&K I,20 :258
hvar komið er, og með því að hún uggir, að bróðir sinn mundi	M&K I,20 :265
að hann þekki svo konu hans, að hún muni ekki brjóta það, sem	M&K I,21 :278
þær rista. Sigrún var svo klædd, að hún var yzt fata í pilsi	M&K I,22 :280
meðan hún var í sláturverkunum, svo að hún skyldi ekki saurga föt sín,	M&K I,22 :280
tekur hún það því til bragðs, að hún grúfir sig niður millum þúfnanna,	M&K I,22 :282
systur mína, og veit ég það, að hún er heldur fýsandi en letjandi	M&K I,22 :286
tíðindum þótti sæta; segir þá Þórdís, að hún muni gjöra sig heimakomna og	M&K I,24 :301
skyndilega, og gætti hún þess ekki, að hún hafði skilið eftir hanzka sína	M&K I,24 :307
um að lúka upp stofunni, svo að hún gæti tekið þá, og skilur	M&K I,24 :307
af Þórdísi er það að segja, að hún ríður heim til Hlíðar, og	M&K I,24 :308
þegar hana sigraði svefn eða þreyta, að hún gat ekki lengur vakað, tók	M&K I,25 :311
og jafnan var autt; hugði hún, að hún gæti betur sofnað þar en	M&K I,25 :312
hafði þagað litla hríð, heyrir Þórdís, að hún tautar enn nokkuð, og segir	M&K I,25 :315
gjörði það henni því meiri óróa, að hún nú var í einrúmi og	M&K I,25 :315
allra lifandi manna og vildi gjarnan, að hún yrði þess aðnjótandi, sem þau	M&K I,25 :316
landsdrottin sinn, þar til hún segði, að hún væri búin að selja Hamar.	M&K II,1 :325
stöddu; þó mundi það helzt verða, að hún reyndi til að hokra eitt	M&K II,1 :326
kváðu já við því og svo, að hún hefur neitað að taka á	M&K II,1 :332
svo aðeins frambjóði þá næsta sinn, að hún sjái sér sæmra að veita	M&K II,1 :332
hönd undir kinn, og sér Sigrún, að hún grætur; gengur hún þá til	M&K II,2 :333
nú sagt um Sigrúnu í Hlíð, að hún væri ekki óhindruð eða færi	M&K II,3 :338
sem hefðu séð Sigrúnu, fullyrtu það, að hún væri ekki einsömul. Aftur á	M&K II,3 :339
systur, að hneyksla stúlkuna fyrir það, að hún er föl, hum, hum, þar	M&K II,3 :340
mig, hún Þórdís mín, um daginn, að hún þyrfti að skrifa honum Þórarni	M&K II,3 :342
það eins og aðrir, Gísli minn, að hún eigi ekki að vera ósjúk?	M&K II,3 :343
verið, að ég býst ekki við, að hún hafi gæfu til þess, sem	M&K II,4 :351
nú ætíð fundizt á Imbu minni, að hún heldur, að hún kæmi ekki	M&K II,5 :359
á Imbu minni, að hún heldur, að hún kæmi ekki hátt niður, þó	M&K II,5 :359
gjörð, og svo munu sumir segja, að hún standi til að eignast nokkuð.	M&K II,5 :359
lygi, er kvisazt hafði um hana, að hún væri vanfær, og enginn þóttist	M&K SÖGULOK :365
Þrengdi nú svo að kosti Þórdísar, að hún varð að selja allt lausafé	M&K SÖGULOK :366
við sjóróðra; starfaði Egill með bónda að húsagjörðum og vallarvinnu og öðrum heimilisönnum,	M&K I,14 :190
auki; en hesta ykkar veit ég, að húsbóndinn hirðir, ef þið hafið höftin,	P&S :105
gætir hún hans ekki, en gengur að húsdyrum Þórarins og slær með fingrunum	M&K I,9 :133
á eftir sér. Finnur læðist nú að húsdyrunum og sér inn um rifu	M&K I,8 :116
nokkuð skakkt við, en í því að húsfreyja sagði þetta, bar svo við,	M&K I,6 :92
það efni, ekki kominn svo langt, að húsfreyja hefði heyrt nokkuð hop á	M&K I,14 :190
varð glaður við, er hann sá, að húsfreyja gjörðist blíðlegri í bragði en	M&K I,16 :221
í Hlíð, að nokkrum tíma eftir að húsfreyja kemur aftur, tekur hann sótt	M&K I,25 :310
þegar burtu. Prestur hugsaði nú líklega, að húsfreyja mundi vonum bráðara koma aftur	M&K II,1 :331
og staf sinn og gengur síðan að húsfreyju og kveður hana, og segir	M&K I,2 :28
farinn að drífa. Það var auðséð, að húsfreyju brá við þessar fregnir, en	M&K I,3 :48
ívið meira að glugganum heldur en að húsfreyju og laut ofan í saumana,	M&K I,6 :92
kipp á undan. Loks koma þær að húsi einu, og þar fara þær	P&S :116
og lítur upp; sér hann þá, að húsmóðir er staðin úr rekkju og	P&S :107
þær sögðu, en loksins heyrir hann, að húsmóðir tekur svo til orða: Gud,	P&S :109
til þess, ég trúi því varla, að húsmóðirin hafi ekki gefið mér nema	M&K I,3 :44
einkum af því, að menn sáu, að húsmóðirin var heldur ókát og áhyggjumikil.	M&K I,3 :49
nótt, ef Egil kynni að bera að húsum. Nú víkur aftur sögunni til	M&K I,17 :231
kind áður, þegar ég kom fram að húsunum þar í Tungu í vetur,	P&S :22
leiðslu og svima, gáði hann ekki að, hvað hann gekk, og stefnir austur	P&S :127
af því að Möller gáði ekki að, hvað hann sagði, varð hann þess	P&S :163
þeir áttu talið. Spurði hann þá að, hvað þá greindi á um. Sögðu	P&S :191
koddann. Ég ætlaði að spyrja þig að, hvað þú hugsaðir fyrir henni Sigrúnu	M&K I,4 :59
og kölluðu til hans og fréttu að, hvað að honum gengi; en Tudda	M&K I,22 :291
bréfið í krók og kring, gáði að, hvað það var stórt, hvernig lakkið	M&K II,3 :341
úr söðlinum. Landslaginu er svo varið, að hvammur þessi myndast af tveimur lágum	P&S :205
Þórarin fararinnar; mundi það og reynast, að hvar sem Þórarinn kæmi, mundi hann	M&K II,5 :360
um stundir; það veit ég og, að hver, sem finnur eina eiginkonu, hann	M&K I,12 :167
máli, viðstaddir, og er þá bezt, að hver segi sinn góðan og velbeþenktan	M&K I,12 :171
hefur verið siður hér í Hlíð, að hver maður hefur átt sæti á	M&K I,16 :214
að kalla þig undirhyggjumann; þú heldur, að hver, sem talar fagurt við þig	M&K I,16 :219
komið sem komið er og líklegast, að hver hafi það, sem hann hefur	M&K I,24 :302
þar fjár; þótti honum nú óvirðing að hverfa aftur við svo búið og	P&S :17
þá hefur hann heldur eitthvað að að hverfa með þessu litla, sem hér	M&K I,5 :88
ofan fyrir bæinn, en skuggarnir óðum að hverfa úr lautunum, döggin tindraði á	M&K I,17 :223
henni í söðulinn, og varð Egill að hverfa aftur við svo búið. Gatan	M&K I,17 :226
og varð þetta bráðum að vana, að hverja stund, sem hann ekki þurfti	M&K I,14 :191
hjákátlega lagaður, að hún vissi ekki, að hverju sniði hún helst skyldi semja	P&S :87
og skoðaði; stundum fann hún sitt að hverju og öllu nokkuð; aftur, þegar	P&S :91
rétti fram vísifingurinn, þessi karl gengur að hverju bréfi, sýnið þér mér, á	P&S :120
nötraði eins og hrísla, það annað, að hverju sem hún reyndi að sporna	M&K I,3 :50
í miðju enni. Menn inntu hann að, hverju það sætti, en hann lét	M&K I,18 :250
sínum, við hvern sem hún talaði, að hverjum fyrir sig virtist sem Gróa	P&S :37
og tók um leið þvílíkt viðbragð, að hverjum, sem við hefði verið, mundi	P&S :110
lýsi ég yður fyrr og síðar að hverri þúfu í Hamars landi, sem	M&K I,24 :306
að ég lýsi séra Sigvalda óheimildarmann að hverri þúfu í Hamars landareign; en	M&K II,1 :330
hann því loforð sitt, spurði húsfreyju að, hvert hún nú ætlaði að koma	M&K I,16 :222
til göngu, en þótti þó óvirða að hvíla sig fyrr en bóndi, og	M&K I,2 :29
lofti og ætlar nú að venju að hvíla sig nokkra stund í rúmi	M&K I,3 :42
síðan þeyst sem klárarnir dugðu til að Hvoli; þar átti að pússa þau	P&S :185
þeirra; en um þetta leyti kom að Hvoli ferðamaður einn, er átti heima	P&S :186
heldur til af góðu, heldur hinu, að hvor um sig hugsaði: Sé hann	P&S :6
þeir nú talið að svo búnu, að hvor hét öðrum að láta ekki	M&K I,7 :114
húsaviður hvervetna. Það má vel vera, að hvorirtveggja hafi að nokkru leyti satt	P&S :3
og fæst húsfreyja mest um það, að hvorki sé staðurinn svo ríkur, að	P&S :180
við það, hvernig á því standi, að hvorki sé kveðjan í því höll	M&K II,4 :349
frama; en svo var hann séður, að hvorki vildi hann láta Þórarin ráða	M&K II,5 :361
austur komin. Ingveldur spurði undir eins að, hvort hún mundi ekki eiga von	P&S :173
því hann var að spyrja mig að, hvort ég hefði ekki séð hann	M&K I,7 :114
kemur loks, að hún fréttir hann að, hvort Þórarinn hafi sent Sigrúnu nokkurt	M&K I,11 :152
við það og innir hann oftlega að, hvort hann segi það nú satt,	M&K I,11 :152
saman bornir af túni, og gæta að, hvort griðkonur hefðu þrifalega við skilizt.	M&K I,14 :196
að vaka í nótt og gæta að, hvort nokkur tæki hestana og færi	M&K I,22 :290
mest niður á Sigrúnu. Spurði hún að, hvort enginn hefði tekið eftir, hvernig	M&K II,3 :340
ræðunni til Hlíðarfólks; spyr hann Gísla að, hvort hann hafi komið að Hlíð,	M&K II,4 :355
við, er þau þekktu hvort annað, að hvorugt gat um stund komið upp	P&S :169
vottarnir skyldu undirskrifa, þá vottaðist það, að hvorugur þeirra hafði numið svo mikið	M&K I,25 :319
eins og ég hafði vit á, að hvorutveggja væri sem vanvirðuminnst, og þetta	M&K I,24 :302
á laun, sammerkt, og það er, að hvorutveggju þurfa á sömu list hvað	M&K I,7 :100
þóttist mega ráða af orðum Ingveldar, að hyggja hans um vilja Sigríðar mundi	P&S :43
enda höfum við ekki fyrir mörgum að hyggja eða fyrir marga saman að	M&K I,4 :63
möluninni, er hann hafði að mörgu að hyggja: fyrst og fremst að gæta	M&K I,7 :104
og tekst henni það um síðir að hyggja svo af harmi sínum, að	M&K I,11 :150
að henni og segir: Eftir á að hyggja og að að gá, ég	M&K II,1 :326
kökuna og smjörið, tók hún heldur að hýrna í bragði, breiddi út báðar	M&K I,3 :44
Gróu, og tekur henni þá heldur að hægjast um málbeinið og hvíslingarnar að	P&S :38
að þú reynir til svona heldur að hæna hann að þér hum, hum	M&K I,5 :88
og inni, þó hann hefði átt að hæra sauðsvart vorullarþel á jólaföstn við	M&K I,21 :272
ég gjöra það fyrir þín orð að hætta til þess. Sætir hún þá	P&S :42
til tíðinda, svo þau systkin urðu að hætta öllum gamanræðum, því rétt í	M&K I,6 :98
að togna, þér verðið að fara að hætta að kalla hann lítinn. Og	M&K I,12 :162
að klukkustrengurinn hafði hrokkið sundur, svo að hætta varð að hringja í miðju	M&K I,12 :163
áttust við, og biður bróður sinn að hætta þessum leik; Bjarni segir, að	M&K I,20 :265
um hana. Margir eggjuðu þá fóstra að höfða sök á hendur þeim mæðgum	P&S :77
sínu og halla sér stundum upp að höfðalaginu og reykja af tóbakspípu, en	M&K I,5 :81
áskildi Ormur sér að bera hönd að höfði honum. Er nú Þórir leiddur	P&S :81
ísi þakta tinda, um heiðrík kvöld að höfði sér nær hnýtir gullna linda	P&S :144
að siðunum og snúi hingað bakinu að höfðingjunum; en settu þig nú niður,	P&S :114
á hendur, Þórarinn frændi, að styðja að höfðinu á busanum fyrir mig; en	P&S :81
annar fætur Hjálmars, en annar gekk að höfðinu, greip utan um eyrun, og	M&K I,9 :137
svo óheppilega vildi til um Egil, að höfuð hans lenti á steini einum	M&K I,18 :240
sæi ekki, hver hún var, og að höggin muni vera eitthvað merki; vill	M&K I,9 :133
segir hann, hvar á ég nú að höggva gatið? Hérna, sem ég sé	M&K I,8 :121
þótti þetta þjóðráð; tekur nú Finnur að höggva torfið, og tekst honum það	M&K I,8 :121
það verður að taka því, sem að höndum ber, sagði húsfreyja. Við þetta	M&K I,3 :49
vera til vara, ef þrot bæri að höndum í annarri hvorri skálinni. Var	M&K I,13 :183
höfuð Agli; sér Egill þann beztan að hörfa undan, og tekur hann þegar	M&K I,19 :255
ekki gjört neitt, er hann þyrfti að iðra. Fór Sigurður við það burt	M&K I,21 :279
mínum sporum? Enda þarf ég ekki að iðrast þess og var það sannmæli,	P&S :85
Þórdís mín, að þér þurfið ekki að iðrast eftir þeim kaupum, þetta er	M&K I,24 :304
og armæðu og það veit ég, að illa mundi hann kunna við það,	M&K I,12 :172
liðsinni, hefur það og verið sagt, að illa sezt oft ofsinn, sagði Þórdís,	M&K II,1 :328
því að svo langt var komið, að illt var afturhvarfs, tekur hún aftur	P&S :42
hin mesta óvirðing og vildi ráðast að Indriða í annað sinn, en Hólverjar	P&S :19
Ingveldur, í því hún rétti spilin að Indriða til að draga, en það	P&S :26
en þau komu einn dag síðla að Indriðahóli, og var þar tekið á	P&S :171
svo hart um mjólk á Hóli, að Indriði yrði ekki að fá pott	P&S :7
einrúmi; en eftir því tóku menn, að Indriði fór að venja þangað komur	P&S :34
upp sá orðrómur þar í sveitinni, að Indriði á Hóli hefði beðið sér	P&S :43
einhvern dag næsta sumar eftir það, að Indriði beiddi Sigríðar í Tungu, eins	P&S :48
í því, hvernig á því stæði, að Indriði hefði beðið sér stúlku annars	P&S :62
og annað, er henni þótti undarlegt, að Indriði ekki hafði komið þar eða	P&S :62
líklega sem ólíklega mætti til bera, að Indriði hefði gengið þangað. Indriði hrökk	P&S :127
Þess er getið hér að framan, að Indriði hafðist við framan af vetrinum	P&S :150
er það því næst af ráðið, að Indriði skuli fara með kaupmanni daginn	P&S :158
voru úti var það einhverju sinni, að Indriði söðlar hest sinn snemma morguns	P&S :175
Er þá svo ráð fyrir gjört, að Ingibjörg móðir Indriða skuli bera þetta	P&S :35
var sætum skipað á þá leið, að Ingibjörg á Hóli sat næst síra	P&S :41
Gróu og Ingveldar, og hvíslar Gróa að Ingveldi, rétt í því þær fóru	P&S :40
á, en töldu þó ei ólíklegt, að Ingveldur mundi verða því mótfallin. Er	P&S :35
hafði hún ekki gáð að því, að Ingveldur var þar og hafði skuplu;	P&S :37
frá Tungu, og þóttust menn sjá, að Ingveldur roðnaði í framan, þegar hún	P&S :41
fóstrar, og líða svo nokkrir dagar, að Ingveldur vekur ekki máls á þessu	P&S :59
Á Hóli fréttu þau systkin einnig, að Ingveldur móðir þeirra hafði fyrir þrem	P&S :172
krankleika nokkurn, en enginn þorði eftir að inna. Gekk svo fram um hríð,	M&K I,10 :140
í baðstofunni. Undir dyrastafnum á lofthúsinu að innanverðu, þeim megin, sem ljósið var,	M&K I,1 :12
hugsa um það með sjálfri mér, að í rauninni geti það ekki verið	P&S :30
hærð; hárið ljóst og svo mikið, að í beltisstað tók; hverri konu var	P&S :33
ekki þetta svar, því hún fann, að í því lá, að Sigríður vantreysti	P&S :140
skemmtir þér vel; en gættu nú að, í því, sem í sjálfu sér	P&S :143
verður þá að koma af því, að í honum er einhver kjarni, sem	P&S :153
lætur fátt yfir, en segir þó, að í rökkrinu hafi hann gengið sér	M&K I,8 :123
en þó ber hitt heldur til, að í hvert skipti, er við höfum	M&K I,14 :193
lítilræðið, sem þú varst að leita að í morgun síðan tekur hún bréf	M&K I,15 :210
og þar til, er Þórdís sér, að í garðinn er hlaðið slétt þrep	M&K I,17 :234
honum ekki bregða öðru en því, að í kinnar hans færðist svo sem	M&K I,24 :305
ber til tíðinda annað en það, að í Staðarhrepp kom upp orðasveimur nokkur	M&K II,3 :338
halda, og ráða það af því, að ífram var fyrir fæti, en svo	M&K I,2 :35
ríður síðan heim og tekur nú að íhuga svar Sigríðar og öll atvik;	P&S :35
tók að hressast, fóru menn betur að íhuga atburði þá, er orðið höfðu	M&K I,9 :138
hægðarleikur; þess á milli var hann að ímynda sér og gjöra ráð fyrir	M&K I,18 :249
miðjan lækinn, verður hann þess var, að ísinn er þar ekki svo traustur	M&K I,2 :31
gengu þeir þannig niður í bæinn, að jafnan voru þær Sigríður góðan kipp	P&S :116
venja þar á staðnum á vetrum, að jafnan var sofið í rökkrum nokkra	M&K I,5 :81
Ódysseif konung borgarbrjót, segir svo frá, að jafnan, er Ódysseifur konungur kom á	M&K I,6 :90
varið vinfengi þeirra Hjálmars og Finns, að jafnan valt á ýmsu. Stundum voru	M&K I,7 :111
hugsar hún nú upp það ráð, að jafnan, er hún var komin á	M&K I,14 :193
var einn galli á sjón hans, að jafnan, er hann skyldi lesa nokkuð	M&K I,21 :272
brögðum sem beitt var við hryssuna, að jafnóðum sem Sigríður var stigin í	P&S :36
til ámælis, því venja var til, að jafnt fylgdu konur sem karlar ættingjum	M&K II,1 :323
húskarlar prests í mestu óða önn að járna hesta og söðla þá, en	M&K I,11 :147
Kolla var burtu leidd, og heyrði, að Jón á Gili ætti að eiga	P&S :23
er hann náði ekki að hlaupa að Jóni, og beiddi hreppstjóra grátandi að	P&S :23
og getum við þá treyst því, að jörð gefur arð eftir atburðum. Ég	P&S :204
hún stóð, og grúfði sig niður að jörðinni og grét hátt; loksins varð	P&S :11
séra Sigvalda héðan af réttan eiganda að jörðunni Hamri, riftalaust af mér og	M&K II,1 :329
hita, og tók hann nú bæði að kala á höndum og fótum; honum	M&K I,2 :37
það, Ásbjörn minn, það er best að kalla á fleiri til að dæma	P&S :21
hefur borið; hvað á ég þá að kalla þá ást, sem systir mín	P&S :30
gat komið sér að biðja kaupmann að kalla á hana; en í því	P&S :94
Ekki veit ég, hvort ég á að kalla það svo, en ég hef	P&S :134
æ, mér er orðið svo tamt að kalla yður Þorleif, Indriði minn, ætlaði	P&S :156
sig í skyndi og skipaði djáknanum að kalla fólkið til kirkju og svo	P&S :188
gróinn sára sinna og varð svo að kalla alheill; raunar hafði hann orðið	M&K I,4 :57
Fóstra mín svo var hún vön að kalla hana hún Sigga beiddi mig	M&K I,4 :66
hana jungfrú Sigrúnu, á ekki einhver að kalla á hana? sagði Guðrún og	M&K I,11 :149
til haft það nafn á þeim að kalla þær þorskhöfðapredikanir. Í þessu tekur	M&K I,12 :157
þér verðið að fara að hætta að kalla hann lítinn. Og ekki er	M&K I,12 :162
Voru þeir Bjarni og Grímur sáttir að kalla, en þó skorti ekki heitingar,	M&K I,13 :188
tómi; gjörði Grímur helzt ráð fyrir að kalla eld af himni og steypa	M&K I,13 :188
hef því ekki rétt til opinberlega að kalla þig unnustu mína, en engu	M&K I,15 :207
ert stór til, það væri last að kalla þig undirhyggjumann; þú heldur, að	M&K I,16 :219
fáir, sem þetta allt kemur svo að kalla sjálfkrafa upp í hendurnar á,	M&K I,23 :296
þeirra hjóna, og segir hún Sigrúnu að kalla til sín, ef nokkuð beri	M&K I,25 :312
sagt sinn vilja, hvort hann ætlar að kalla til arfs eða ekki. Það	M&K I,25 :318
þér fóruð héðan, þóknaðist drottni mínum að kalla burt manninn minn úr þessum	M&K II,4 :350
sami, sem vér höfum frá sagt, að kallaður var Hjálmar tuddi. Ekki hafði	M&K I,7 :104
seint hygg ég þér muni sækjast að kanna alla hefilspæni, þá er í	M&K I,15 :205
bréfunum á kné sér og fer að kanna þau, eins og þegar smali	M&K II,4 :347
skelldi á; þekki ég þá svo að kappi og áframhaldi, að þeir varla	M&K I,3 :51
brekkunni. Sigríður tók þá í skyndi að kasta á þær tölu, og taldist	P&S :12
eins og þeir fá eitthvað gott að kasta á svanginn, þó þeir áður	P&S :128
ofan svo sem til þess síðast að kasta kveðju á fólkið allt saman;	M&K I,11 :149
mínum einstæðingsskap; en ég fer nú að kasta bót á peysuna mína, sem	M&K II,1 :331
til, systir, viljugan er hvern bezt að kaupa, við vinnum þetta með laginu	M&K I,5 :84
og ég fór að rænast eftir að kaupa í haust; það er, eins	M&K II,1 :327
yður, og það segi ég yður, að kaupbréfið, sem þér svo kallið, tek	M&K I,24 :306
lífi; þóttist hann nú vel kominn að kaupi sínu á Hamri. Þrengdi nú	M&K SÖGULOK :366
að hitta prest og biðja hann, að kaupin megi ganga aftur, er hann	M&K I,21 :279
að sigla; verður það þá kunnugt, að kaupmaður Möller ætlar ekki að fara	P&S :98
og teymdi þá Grána og sagði, að kaupmaður hefði beðið sig að skila,	P&S :100
að nokkur tilhæfa var í því, að kaupmaður Möller legði um þær mundir	P&S :128
langað til þess. Þegar Sigríður heyrði, að kaupmaður sneri svona orðum sínum, tók	P&S :132
fátt um finnast, en sagði þó, að kaupmaður Möller mundi virða það svo	P&S :135
leið til bæjarins og gengu þannig, að kaupmaður Á. og kona hans foru	P&S :146
fram með húshliðinni, stóðst það á, að kaupmaður Á. var kominn að dyrunum	P&S :147
skrána og gjörði síðan nýjan lykil að. Kaupmaður leit á lykilinn og þóttist	P&S :150
var líklegra, en hitt sé ég, að kaupmaðurinn þekkir hana. Guð gæfi, að	P&S :115
í Reykjavík; aftur gæti það verið, að kaupmanni litist vel á hana og	P&S :124
kaupstaðnum, þá var það ekki síður, að kaupstaðarlýðnum yrði starsýnt á hana. Í	P&S :87
farnaðist vel ferðin, uns hann kom að kauptúninu. Hann reið hesti meinfælnum, og	P&S :171
hann að sem fastast og vill, að kaupunum sé lokið þegar um kvöldið;	M&K I,21 :277
ég er ekki þekktur fyrir það að kássast upp á neins manns jússu	M&K I,17 :227
það hefði ekki verið ætlun sín að kássast upp á hann því ég	M&K I,18 :241
og var honum ætlað það verk að kemba fyrir þær á kvöldum. Ljósið	M&K I,1 :11
á fætur, flýtti hann sér jafnan að kemba sér, þvo sig og ræsta	M&K I,14 :191
en ekki fékkst móðir hennar við að kenna henni hannyrðir eða matreiðslu; kunni	P&S :27
og lagði því alla alúð á að kenna henni allar þær hannyrðir og	P&S :29
þín, en nokkuð er það þér að kenna; og það skaltu vita, að	P&S :59
að best þótti fara á því að kenna börnunum hana fyrri en íslenskuna;	P&S :86
en þetta, sem ég hef verið að kenna þér. Vertu ekki að aumka	P&S :139
hana ekki gjalda þess, sem er að kenna henni móður þinni. Ef ég	P&S :174
svik úr kaupmanninum. Er það kaupmanninum að kenna, þó þú sért aulabárður? sagði	P&S :198
annað hjá honum Bárði gamla en að kenna dansleiki eða eitthvað, sem maður	P&S :200
þessu. Það er nú meira þér að kenna, að sá vani er kominn	M&K I,4 :62
litla rækt ég hef lagt við að kenna henni nokkuð, en ég skal	M&K I,4 :63
öllu því, sem þá var tíðkanlegt að kenna ungum stúlkum, þeim er kallaðar	M&K I,5 :75
Þetta treysti Þórdís sér ekki til að kenna henni til fullnustu, og með	M&K I,5 :75
en varaskeifa, og hverjum var það að kenna, að það dróst í sundur?	M&K I,5 :85
hum og þarf þér ekki ráð að kenna, kvenþjóð; eða hvernig er hann	M&K I,5 :88
leiðinni, en ekki er það mér að kenna, þó hann sé svona útlítandi	M&K II,4 :348
Spörtu, eður og að þeir hugðu, að kennarinn, sem stóð yfir piltakindunum, mundi	P&S :78
allt í uppnámi, þyrpast menn nú að kerinu og skyggnast eftir, hvort Tuddi	M&K I,9 :137
Þórdís nein orðaskil. Loks heyrir hún, að kerling stekkur upp hart og títt	M&K I,1 :9
Þuríðar; mun hún þegar hafa séð, að kerling ekki í þetta skipti var	M&K I,3 :43
hríð, og verður Þórdís þess vís, að kerling getur eigi sofnað; tekur hún	M&K I,25 :313
og eru í hrókaræðu; og þó að kerling talaði lágt, heyrir hún þó	M&K I,25 :313
gamalmenni, og var farið að slá að kerlingu, þegar komið var út til	P&S :5
og fékk hún ekki tíma til að kippa aftur að sér hendinni, fyrr	P&S :35
hans hálfu, mun það eigi örðugt að kippa því í liðinn aftur. Við	P&S :158
honum voru allir einstaklingar. Frá bæjardyrum að kirkju voru á að giska 30	P&S :188
mund, sem tíðamenn voru þar komnir að kirkju. Var nú gengið í kirkju,	M&K I,2 :30
finnast og þeim verður auðið leg að kirkju, að þau verði jörðuð út	M&K I,2 :37
barði hana ofan úr rúminu, svo að kisa átti þá hvergi friðland annars	M&K I,3 :42
því jafnótt og Þuríður gamla sér, að kisa er komin aftur, fyllist hún	M&K I,3 :42
ég gjöri það sjálf gengur síðan að kistu, sem þar var í loftinu,	M&K I,4 :69
þeirra mála en að hann fór að kjammsa með munninum og sagði: Hver	P&S :77
far hann hefur gjört sér um að kjassa þig, að til þess yrðu	M&K I,4 :66
ofur féleg, og bauð Indriði Sigríði að kjósa sér hvort, sem hún vildi;	P&S :24
er konungur veitti honum leyfi til að kjósa tréð, er hann skyldi hanga	M&K I,12 :156
vantar hrísluna, og verð ég þá að klappa þér með lúkunum í þess	M&K I,20 :265
mín, öll króaskinnin. Það verður örðugt að klekja þeim upp, ormunum þeim arna.	P&S :189
laglegur kvensöðull, en ekki tjáði Guðmundi að klifa á því; svo varð að	P&S :187
löngu, áður menn verða þess varir, að klifrazt er upp á baðstofuhliðina hina	M&K I,1 :16
hverjum fjórðungi mjólkur, tókst Guðrúnu sjaldan að klípa mikið af skökunni, svo að	P&S :45
vel í búskapnum, að menn kynnu að klóra nafnið sitt, til að mynda,	P&S :48
eins og seppi, sem verið er að klóra á maganum. Finnur stingur þá	M&K I,22 :289
og var búin að biðja mig að klóra það fyrir sig og láta	M&K II,3 :343
en svo hafði illa til tekizt, að klukkustrengurinn hafði hrokkið sundur, svo að	M&K I,12 :163
á fætur. Taka þeir Indriði þá að klæðast og svo bóndi. Allir voru	P&S :111
Segir bóndi, að nú sé mál að klæðast, ef þeir hugsi til kirkjuferðar,	M&K I,2 :24
kaup gott og vera haldinn sæmilega að klæðum og fæði, en áskilur, að	M&K I,10 :142
ekki betur varið til annars en að klöngra upp einhverri baðstofukofamynd, og þó	P&S :179
að vænta þeirra Búrfellshjóna, tóku boðsmenn að knurra og kváðu, að best mundi	P&S :187
hann það ekki sið kristinna manna að knýja hurðir eftir dagsetur og fara	M&K I,1 :15
verða þrætuefni. Þegar Sigríður litla sá, að Kolla var burtu leidd, og heyrði,	P&S :23
yfir að Hóli, en bað Indriða að koma þar oftar, er hann hefði	P&S :27
til þess, ég segi það satt, að koma fram eftir, því hvar kemur	P&S :38
ekki; og til hvers er þangað að koma? Ekki víkur hún Ingibjörg nánösin	P&S :39
sonur minn Indriði hefur beðið mig að koma að máli við ykkur mæðgurnar	P&S :42
fólgið, því fáum auðnaðist það eftirlæti að koma lengra en upp í stigann	P&S :46
fyrst fyrir Bárð og benti Sigríði að koma og færa Guðmundi, þar sem	P&S :55
Ég verð þá að biðja yður að koma innar í baðstofu með mér;	P&S :56
foreldra veslingunum, þegar við erum búin að koma ykkur á fætur og sá	P&S :60
mest á reið, og það var að koma bréfinu til Ingibjargar, svo lítið	P&S :65
er það, gæskan mín? Það er að koma bréfinu því arna yfir að	P&S :68
höfðu þeir fóstrar mikið annríki í að koma öllu fyrir. Á Hvoli var	P&S :71
er það efnið að biðja þig að koma mér fyrir einhvers staðar þar	P&S :82
ég, og gjörið þið svo vel að koma inn fyrir og sjá það,	P&S :93
tilvonandi skiptavina; gjörið þið svo vel að koma inn fyrir. Þær stöllur gengu	P&S :93
nema það, að það er búið að koma okkur Kristjáni, sem er hjá	P&S :95
þú verðir ekki fyrst til þess að koma þess háttar umtali á loft.	P&S :97
kaupmann Á. Þessu næst taka skólapiltar að koma suður, og kom Ormur bróðir	P&S :99
búsýslumaður mikill. Hann gjörði Indriða orð að koma norður og smíða fyrir sig	P&S :101
þangað, mig langar hvort sem er að koma á biskupssetrið. Þá mun það	P&S :105
ætlað honum það; við verðum heldur að koma af okkur klárunum og fara	P&S :105
svo hafa menn stundum verið vanir að koma því í kring. Þetta er	P&S :123
ég sagt, að þér væri hollast að koma heim með mér að borða	P&S :128
vestursjóinn; jökulinn hillti upp; fiskibátarnir voru að koma að, sumir að lenda, en	P&S :137
ég sé blessaða bátana, sem eru að koma hlaðnir að landi; og aldrei	P&S :138
það fyrir, sem líklegast á fram að koma, að það dregur saman með	P&S :140
í þess háttar efnum og óvön að koma á slíka gleðifundi. Möller sagði	P&S :141
svaraði síðan glaðlega: Það verður þá að koma af því, að í honum	P&S :153
gesta, og hafði hann skorast undan að koma og beðið kaupmann B. eigi	P&S :158
flanaði ég til að segja þeim að koma undir eins á morgun, og	P&S :160
að þau hefðu gjört ráð fyrir að koma þar næsta dag. Líður svo	P&S :173
sína. Já, sagði Ingveldur, það verður að koma fram, sem hann hefur ákvarðað,	P&S :174
hjónin að sýna mér þá ánægju að koma fram að Hóli á laugardaginn	P&S :180
þess að bjóða þér, Bárður minn, að koma á laugardaginn, sem kemur, fram	P&S :184
hún Ingveldur mín heitin mér þó að koma. Það gilti líka einu; ekki	P&S :190
sett í stofuna. Þegar búið var að koma öllu boðsfólkinu fyrir, bæði í	P&S :193
ekki vera, fyrr en búið væri að koma öllu í lag í hinni	P&S :194
Þér verðið þó ekki svo óartugur að koma ekki við hjá mér, áður	P&S :202
gær, Gróa mín, að þú ættir að koma til mín einhvern tíma bráðum,	P&S :202
hann viðu alla; en til þess að koma sem fyrst rækt í túnstæðið	P&S :206
nætur. Um haustið var Indriði búinn að koma upp flestöllum bæjarhúsum, en ekki	P&S :207
margt. Indriði lagði mesta stund á að koma góðri rækt í túnið, og	P&S :207
minn, og því beiddi hann prestinn að koma þeim til skila, en þess	M&K I,1 :18
falað hafa. Ég hef sagt honum að koma hingað næsta sunnudag að færu	M&K I,1 :23
svo vel á greindum tíma hingað að koma og áður áminnzt kýrkaup við	M&K I,1 :23
segðu honum, að ég biðji hann að koma hingað með þér og ætli	M&K I,3 :51
hvort sem er orðið of seint að koma henni fyrir í ár, þó	M&K I,4 :60
í kringum sig. Þú ætlar þá að koma henni þar fyrir? Það veit	M&K I,4 :60
á því; og þó við þyrftum að koma henni einhvers staðar fyrir um	M&K I,4 :63
Gaman, gaman, gleðjumst nú, gott er að koma á prófasts bú. J. H.	M&K I,5 :71
Stað, tóku þau hjón það ráð að koma henni þangað um tíma hjá	M&K I,5 :75
það hefur lengi verið hugur minn að koma því svo í kring, að	M&K I,5 :83
er þetta tvennt, sem ég ætla að koma í kring, áður en ég	M&K I,5 :88
honum hafi ekki enzt aldur til að koma því fram, því ekki getum	M&K I,8 :124
mundi það vart liggja fyrir honum að koma þar á slóðir aftur eða	M&K I,11 :151
jungfrú Guðrún? Einhverjar tvær karlmannshræður eru að koma hérna neðan túnið; mér sýndist	M&K I,12 :157
þegar engan varir, vertu aftur fljótur að koma andliti þínu í sömu fellingar	M&K I,12 :166
það eins og annað með sóma að koma börnum yðar fram, það má	M&K I,12 :168
Sigrúnar, er Þórarinn hafi beðið sig að koma til hennar. Fékk Finnur Sigrúnu	M&K I,15 :203
það satt vera og tekur aftur að koma fyrir rúmfötum sínum, er hún	M&K I,15 :205
stuttur og ónýtur. Finnur lofaði mér að koma honum til þín, svo lítið	M&K I,15 208
þó beztur, og reyni ég til að koma mér við hann; ég heyri	M&K I,15 208
ætíð meira fyrir karl og konu að koma á óorðinu en óregluna á	M&K I,16 :215
að biðja þig að leyfa mér að koma henni Sigrúnu litlu fyrir í	M&K I,16 :221
húsfreyju að, hvert hún nú ætlaði að koma Sigrúnu; Þórdís kveðst það ógjörla	M&K I,16 :222
hann fast í taumana og ætlar að koma sér burtu og segir: Slepptu	M&K I,17 :229
Miðlung, og er það meðalmanns verk að koma honum á stall; þessi, sem	M&K I,17 :234
á Stað, og yrði hann þá að koma þangað fótgangandi, og mundi hann	M&K I,18 :242
vandræði fyrir mér, hvernig ég á að koma henni til að standa á	M&K I,18 :248
skipti, að Grímur gjörir Agli orð að koma til fundar við sig. Egill	M&K I,20 :257
hann á annað borð ætlar sér að koma hingað. Það var eins og	M&K I,22 :281
og að þau Hlíðarhjón hafi orðið að koma Sigrúnu þaðan brott, því sá	M&K I,22 :287
í brekku eina og bendir Þórarni að koma; Þórarinn sezt þá og hjá	M&K I,23 :295
en búskaparins, þá brauzt ég í að koma þér til læringar; sem vonlegt	M&K I,23 :295
ráð, sem Sigurður minn ekki hefur, að koma á það viðunanlegri byggingu, þegar	M&K I,24 :304
takist það með prettum og ofríki að koma fram rangindum yðar og svæla	M&K I,24 :306
hún á hann og biður hann að koma með hest sinn þar að	M&K I,24 :307
því að vegi að reyna til að koma af sér béaðri ei þó	M&K I,25 :313
þá orðsending, að Sigurður biðji hann að koma til Hlíðar samdægurs; í annan	M&K I,25 :318
bændum þeim, er þar bjuggu, orð að koma til fundar við sig. Þórður	M&K I,25 :318
í sig; en hvernig á ég að koma bréfi til hans, Sigrún mín?	M&K II,2 :336
fyrir gjört, og ræður hún honum að koma norður um vorið og taka	M&K II,2 :336
mér frá henni, sem ég lofaði að koma áfram, ef ég verð ekki	M&K II,3 :343
í loftinu, og keppast konurnar við að komast sem fyrst ofan; verður þá	P&S :40
gamla krónu, sem hann langaði til að komast í kunningsskap við. Niðri í	P&S :46
hann var of stór vexti til að komast í heilu líki upp um	P&S :46
gæti tekist? Nú, það má reyna að komast eftir, hvað þær segja, mæðgurnar;	P&S :52
þægt verk og mér sannan velgjörning að komast eftir því og í kyrrþey	P&S :64
svo kamið, að mig langar til að komast sem fyrst héðan úr sveitinni;	P&S :82
hugsað mér það svona: Sigríður ætti að komast í góðra manna hendur, menntast	P&S :123
í Möller, eins og hún ætlaði að komast eftir, hvernig stæði á því,	P&S :132
mikið, og hún yrði því fegnust að komast sem fyrst heim í bæinn;	P&S :132
það ætti fyrir mér að liggja að komast í einhverja skárri stöðu en	P&S :159
þess, að þú hjálpir mér til að komast austur og skiljir ekki fyrr	P&S :170
í þetta skipti. Meðan boðsfólkið var að komast út í kirkjuna á Hvoli,	P&S :188
nú þegar aftur og reynum til að komast heim að Seli, og til	M&K I,2 :33
höfum við nú haft erfiði mikið að komast hingað og sjáum þó ekki	M&K I,2 :34
hvort hann ekki skyldi freista þess að komast úr skaflinum, því ekki þótti	M&K I,2 :40
aldri, barnið, en eigi hún nú að komast á flæking og fara í	M&K I,4 :61
búast, þegar aðrir fengu tíma til að komast í brauðið. Annað mál var	M&K I,5 :85
því. Hún fór hingað til þess að komast eitthvað niður í þess háttar,	M&K I,5 :86
í trúnaði, að hann væri búinn að komast eftir háttalagi þeirra Þórarins og	M&K I,7 :114
flýtir sér sem mest hann má að komast út og keyrir aftur húsið,	M&K I,8 :118
hann á marga vegu hafði freistað að komast brott úr kerinu, sér hann,	M&K I,9 :135
héraði um hríð. Ég er búinn að komast að hinu sanna, systir, og	M&K I,10 :141
dulið mig þess, og verð ég að komast eftir því; en hefði ég	M&K I,14 :202
það og vilji fóstru minnar sjálfrar að komast burt frá Hlíð um hríð,	M&K I,17 :239
hann lerkaður mjög og vart einhlítur að komast á bak; þykir þeim þessi	M&K I,20 :266
að hjónaefnin eru saman pússuð. Eftir að komið var úr kirkju, gengu menn	P&S :41
Í þessu bili heyrðu þau hjónin, að komið var upp á loftið, og	M&K I,4 :66
höndum, sem þeir eru miðlungi vel að komnir, að þeir nálega aldrei eru	M&K I,24 :308
var skammt að ganga, þar til að komu sínar dyr á hvora hönd,	M&K I,5 :80
og lítur út. Indriði vildi ekki, að konan yrði vör við, að hann	P&S :107
hugsaði hálfvegis, að sú væri orsökin, að konan mundi hafa orðið vör við,	P&S :107
góður; ég á að minnast þess, að konan mín óskar yður góðs. Sælir	M&K I,12 :158
hans handaverkum. Indriði víkur sér þá að konu sinni og segir: Elskan mín!	P&S :206
það, að það er ekki siður, að konur tali að því að fyrra	P&S :63
alltíður var á dögum forfeðra vorra, að konur og gjafvaxta meyjar ríði til	M&K I,15 :209
oft, þó ólíklega áhorfðist í fyrstu, að konur léti um síðir tilleiðast, er	M&K I,19 :252
síga af honum; heyrist nú fyrst, að korrar nokkuð í honum, og litlu	M&K I,18 :241
sínu á Hamri. Þrengdi nú svo að kosti Þórdísar, að hún varð að	M&K SÖGULOK :366
húsrúmið er ekki körugt, hún verður að kotra sér þarna niður í kómentunni	M&K I,17 :239
ekki, en þó tæki honum heldur að kólna fætur, því vart gæti hann	M&K I,2 :35
var béuð trippan hún Sigga búin að krafsa alla skóna úr honum, svo	M&K I,7 :106
sumar; allt hefur gengið í það að kreista saman leigurnar, og þó læt	P&S :39
láta ótalað, ef þeir hefðu gáð að kringumstæðunum, og á þann hátt kemur	P&S :163
verð ég að láta yður vita, að kringumstæður mínar eru þannig lagaðar, að	P&S :125
Sigríður sagði þetta, bar svo við, að Kristján og Guðrún, er gengu spölkorn	P&S :147
voru þau notuð til annars en að Kristján búðarmaður Möllers svaf í einu	P&S :161
að ekki mundi hann lengi þurfa að krjúpa fyrir knjám bændadætra þeirra, er	P&S :101
Valgerði mína að láta kerlingarandstyggðina vera að krumla sig; hún hefði þó getað	P&S :39
farið í búrið í þeim vændum að krækja þar í eitthvað matarkyns; en	M&K I,9 :139
ekkert líkara en Þórarinn bæri sig að krækja í aðra hvora þeirra dætranna,	M&K I,11 :151
á Sigrúnu eins og hann ætlaði að krækja hana að sér með augunum,	M&K I,12 :166
auðséð, að honum er alvara, blessuðum, að krækja í kotið, og það er	M&K II,2 :334
er honum engin skömm eða skaði að kunna til verka; en það er	P&S :9
en vera varð og betur fór að kunna; sagði og maddama Þóra henni	P&S :86
að reisa bú? Því vænt er að kunna vel að búa, vel að	P&S :204
lengdar lætur, en sú list er að kunna kænlega að fela. Þórarinn og	M&K I,7 :100
að hún væri afbragð annarra barna að kunnáttu og hrósaði gáfum hennar og	P&S :27
úr vasa sínum og gengur síðan að kúfforti einu, er stóð gagnvart rúmi	P&S :184
og skörulega, og báðu allir Þorstein að kveða. En er um það var	M&K I,1 :14
sáttir. Bónda þótti bezt til fallið að kveða rímur af Rollant eða Ferakut,	M&K I,1 :14
tekur af öll tvímæli og hóf að kveða: Cýrum nefna milding má, margra	M&K I,1 :14
þó fátt um. Tekur Þorsteinn enn að kveða og kveður um hríð, og	M&K I,1 :16
í kerið hóf einn af vinnumönnum að kveða rímur á baðstofulofti og kvað	M&K I,9 :136
rökkrinu höfðu þau það að skemmtun að kveðast á; voru þeir sveinarnir báðir	P&S :25
í hálfum hljóðum: Æ, ég verð að kveðja hana Rúnu litlu, þó hún	M&K I,2 :26
hönd henni og segir: Lofaðu mér að kveðja þig hér, Sigrún mín góð!	M&K I,11 :148
á staðnum, út á hlað til að kveðja hann, og gengur hann fyrir	M&K I,11 :148
segir hann, sonur góður, að skilnaði að kveðja þig með þessum orðum Salomonis:	M&K I,14 :190
er víst en lofaðu mér þó að kveðja og kyssa á kjaftinn á	M&K I,17 :230
og að hann sé þar kominn að kveðja þau. Situr Þórarinn þar í	M&K I,22 :292
og fór Sigríður svo úr Víkinni, að kveðjur þeirra Guðrúnar og Sigríðar urðu	P&S :171
það væri ekki. Þá vil ég, að kveðnar séu Jannesarrímur, segir hann og	M&K I,1 :14
alls annars. Eftir að búið var að kveikja og borða, minntist Sigríður á,	P&S :25
var, að fyrir skömmu væri búið að kveikja; gengur hann síðan þar í	M&K I,1 :13
held ég sé bezt þú farir að kveikja, ég heyri þær eru vaknaðar,	M&K I,5 :88
gekk fram á loft og tók að kveikja og bar síðan ljós inn	M&K I,5 :88
fundið, mér sýndist hann vera búinn að kveikja hjá sér í húsinu, ég	M&K II,4 :346
skal mey að morgni, en veður að kveldi. Málsháttur Daginn eftir að Sigurður	M&K I,2 :24
það er satt, sem farið er að kvisa um, eða hefur þú ekki	M&K II,3 :343
ekki skuluð þér, jómfrú góð, þurfa að kvíða því, að þér þyrftuð að	P&S :134
mína, þá gæti hann nú farið að kvongast. Já, sagði Guðrún nokkuð undirfurðuleg,	P&S :123
greindir menn getið, er við voru, að kvöldbæn hans hafi verið þannig: Guð	P&S :195
væri skammur og nú þegar komið að kvöldi; en Sigurður kvaðst það víst	M&K I,2 :30
kútinn, er þá og kominn dagur að kvöldi, og hugsar Egill til heimferðar;	M&K I,18 :248
væri og veður gott og stjörnubjart að kvöldinu. Varð það þá svo, að	M&K I,2 :30
gekk prestur út, en Hjálmar labbaði að kvörninni og sezt niður við hana	M&K I,7 :111
graðhestar. En er Tuddi var setztur að kvörninni og bjó sig sem bezt	M&K I,7 :111
Tuddi staulaðist á undan honum og að kvörninni og tekur nú að sópa	M&K I,9 :133
hest gráan, það var gæðingur, norðlenskur að kyni, af Bleikáluætt úr Skagafirði, er	P&S :99
nefndist Þorleifur og kvaðst vera norðlenskur að kyni og bað Sigurð ekki geta	P&S :128
fær ekki einu sinni tíma til að kynna sér, hverju fjölgað hefur hérna	P&S :93
en vill gefa þér færi á að kynnast sér fyrst; svona var um	P&S :140
alúðlegur við alla þá, er tóku að kynnast honum. Hann var glaðvær og	M&K I,5 :77
ferð, muni hann verða þrjár nætur að kynni hjá systur sinni, en fara	M&K I,22 :287
fara. Þá er Þórarinn hafði verið að kynni að Stað tvær nætur, kveðst	M&K I,22 :288
sér ofan að honum og ætlar að kyssa hann, en Hallvarður grípur um	M&K I,17 :230
fyrsti, og ekki kalla ég það að kyssast, börn, einhvern tíma hef ég	P&S :147
í stuttu máli frá að segja, að kýrin, sem þér töluðuð um og	M&K I,1 :22
segja, að ég man ekki eftir, að kæmi nokkurn tíma það veður í	M&K I,1 :18
með. Maddömu Á. líkaði það vel, að kært var með þeim Guðrúnu og	P&S :89
í burt og bar það fyrir, að kötturinn hlypi oft um nætur milli	M&K I,5 :81
Sigríður litla varð í fyrsta sinni að labba eftir fénu fram fjárgötur, fremur	P&S :10
við höfum ekki átt dæturnar til að laða að okkur vinnumennina með, enda	M&K I,16 :218
til Ingibjargar, þar sem hún var að laga faldinn á höfðinu á prestsdóttur,	P&S :39
dag. Þá fer ég snöggvast upp að laga mig dálítið til, og vertu	P&S :90
starfa alla þá viku í því að laga og snotra föt sín og	P&S :141
hvernig maður er klæddur, á maður að laga sig eftir því, sem öðrum	P&S :143
um litla skinnið mitt, ég verð að laga þetta dálítið, Rúna. Síðan tekur	M&K I,2 :26
bátana, sem eru að koma hlaðnir að landi; og aldrei hef ég séð	P&S :138
og kemst svo með illan leik að landi; lætur hann nú síga úr	M&K I,2 :31
sem kenna hafísnum og timbureklunni um, að landið sé strjálbyggðara nú en á	P&S :3
Sigrún ekki verða hér í sveit að langdvölum, eða þó hitt heldur, að	M&K I,10 :142
satt, því annars pleiir hann ekki að lána hann Grána sinn til nokkurs;	P&S :110
hvort klúturinn hinn góði fáist eigi að láni til brúðkaupsferðarinnar. Guðmundur tók fátt	P&S :187
ég ekki hafa eggjað þig á að láta kenna honum, en ég vona,	P&S :9
blómgresið. Hérna áttu nú, Sigga mín, að láta féð vera, segir Guðrún, þú	P&S :10
hafa hann heima við heyvinnu en að láta hann gæta fjárins, og var	P&S :16
svo margt féð, að ég ætli að láta hunda draga það af mér,	P&S :22
ætla að biðja yður, Ingibjörg mín, að láta á höfuðið á mér, ég	P&S :37
þá: Guð náði hana Valgerði mína að láta kerlingarandstyggðina vera að krumla sig;	P&S :39
hún hefði þó getað beðið yður að láta á höfuðið á sér. Ég	P&S :39
aftur; í sýslumanninn þarna varð ég að láta næstum því þrjár spesíur, og	P&S :52
og þótti mér þá ekki betra að láta sköfuna eða lagðinn; en verði	P&S :52
tíma í kaupstaðarferð, þegar Guðmundur var að láta upp bagga, að nokkrar tölurnar	P&S :53
en að geði mínu átt þú að láta, það er þín skylda. Sigríði	P&S :60
í einrúmi, en bar sig þó að láta ekki fleiri menn sjá; því	P&S :62
hún Ingveldur mín sé svo blind að láta barnið sitt í þær hendur;	P&S :67
riðu í hlað. Guðmundur ætlar ekki að láta standa á sér og stekkur	P&S :74
náð sér aftur; lengi varð ég að láta mér lynda að vera sæmilega	P&S :83
það. Það veit ég; það forðast að láta þig heyra það, af því	P&S :96
þess konar menn væru menn vanir að láta afleysa erindi sín fyrir utan	P&S :117
kom hingað, bið ég þig samt að láta það ekki aftra þér frá	P&S :121
ásetningur minn; en ekki er vert að láta bera á því; en þegar	P&S :123
við sáumst síðast. Hitt verð ég að láta yður vita, að kringumstæður mínar	P&S :125
ég geti gjört það fyrir yður að láta vera að hlæja að henni,	P&S :131
að biðja þig fyrir alla muni að láta vera, sagði Sigríður og skipti	P&S :139
hjónin verið búin að ásetja sér að láta hana fara með sér til	P&S :141
mér ekki svo mikið far um að láta honum lítast á mig. Seinna	P&S :143
til kjarnans; nú þykir mér réttast að láta hana vera óbrotna, eður því	P&S :152
nú þessi tepruskapur lengur að þýða, að láta hann vera allajafna að ganga	P&S :161
Sigríður, ég ætla að biðja yður að láta sem þér séuð þegar orðin	P&S :164
að öðru leyti virðist mér réttast að láta þetta mál niður falla. En	P&S :168
Indriði og Sigríður færu undir eins að láta lýsa með sér, og var	P&S :175
nokkrir, að það væri ekki sæmandi að láta konu úr kaupstað og ekki	P&S :191
en þess vil ég biðja þig að láta fátt yfir þessu, því annars	M&K I,1 :11
nú vilja, góði maður? Ég ætla að láta bíða að lesa það, þangað	M&K I,1 :22
mátti brott komast; verður hann nú að láta þar fyrir berast, sem hann	M&K I,2 :40
einu. Við vorum að enda við að láta inn, og á meðan ég	M&K I,3 :49
inn, og á meðan ég var að láta aftur húsið, var hann kominn	M&K I,3 :49
stendur á; en hvern ætlið þér að láta fara með mér? því betra	M&K I,3 :52
kalla alheill; raunar hafði hann orðið að láta taka af sér eina tána	M&K I,4 :57
mín! sagði húsfreyja og brýndi raustina, að láta mig ekki heyra þenna ósóma;	M&K I,4 :62
ég beiddi hann aldrei, góða mann, að láta heita í höfuðið á mér;	M&K I,4 :64
hálfglottandi framan í Sigurð. Ætlar þú að láta mig fara til hans, fóstra	M&K I,4 :68
við fyrsta högg; ég bauð honum að láta þetta vera svona fyrst um	M&K I,5 :84
ekki af því, að ég ætli að láta hann borga mér það aftur,	M&K I,5 :86
úr hendi það, sem hún var að láta hana sauma, og sagt henni	M&K I,6 :89
mátti það, hyskið, gjöra svo mikið að láta mig vita af, svo ég	M&K I,7 :107
upp á því, blessuð ráðskonan yðar, að láta skálina vera kúfaða, ég veit	M&K I,7 :107
svo búnu, að hvor hét öðrum að láta ekki bera á viðtali þeirra.	M&K I,7 :114
prestur henni þegjandi aftur án þess að láta sem hann sæi Hjálmar. Kynlega	M&K I,9 :127
daginn og réði það þá af að láta sópinguna bíða næsta morguns, en	M&K I,9 :128
ekki verið svona, að hafa ekkert að láta í hana Alvíð, því þegar	M&K I,9 :129
sem prestur sagði, þó hann yrði að láta svo búið standa en ekki	M&K I,9 :131
staðinn í kerinu, og beiddi prest að láta líta eftir lásum, en gefa	M&K I,9 :139
þó svo mikið sem hún mátti að láta ekki aðra menn sjá það,	M&K I,11 :147
gæta þess vandlega og segir honum að láta það ekki fara fleiri manna	M&K I,11 :152
fer þá prestur að hraða sér að láta aftur niður í hvolfið bindinin,	M&K I,12 :157
yðar aftur. Þér áttuð, Grímur minn, að láta hann undir eins koma inn	M&K I,12 :160
amma hennar. Þórdís hafði ekki tímt að láta skera hann, af því hann	M&K I,14 :189
og er nú ráð, segir hann, að láta þá ekki sleppa aftur í	M&K I,14 :199
fóstrur talinu, og bað Þórdís Sigrúnu að láta sem fæsta menn vita viðtal	M&K I,14 :202
vinnukona hefði gjört sér boð um að láta sig fá nokkuð af tvinna	M&K I,15 :203
eins ráðlegt fyrir þig, Sigurður minn, að láta mig vita þetta, áður en	M&K I,16 :217
gjörði það nú vel, góði maður, að láta mér hann eftir, sagði Sigurður,	M&K I,16 :219
benti hún öðrum vinnumanni fóstra síns að láta sig á bak; greip hann	M&K I,17 :226
að gjöra þá miðlun á málum að láta málið koma í gjörð, og	M&K I,21 :273
Ögmundur hálfblindi talaði og latti þess að láta Bjarna í gapastokkinn; þá stóð	M&K I,21 :274
prestur því sæta, og verður Sigurður að láta það sér líka. Reiddi hann	M&K I,21 :276
hendi fé það, er Bjarni átti að láta, og lofar að láta færa	M&K I,21 :276
Bjarni átti að láta, og lofar að láta færa presti sauðina næsta dag.	M&K I,21 :276
þau hjón væru ekki skyldug til að láta útörfum sínum fremur eftir lönd	M&K I,21 :277
að hafa vansæmi af, bóndi minn að láta gjöra sig að óvita, og	M&K I,24 :305
og mínir erfingjar halda, svo sem að láta heiðurlegan og hans standi samboðinn	M&K I,24 :306
til eina heiðurlega grafskrift eftir mig að láta foranstalta og hana síðan í	M&K II,1 :329
og ég ætla að biðja þig að láta fara vel um það, það	M&K II,3 :341
eitthvað meðferðis, þá er þér bezt að láta það vera hér í nótt,	M&K II,3 :344
hérna einhvers staðar; ég ætla þá að láta hann hérna í skotið hjá	M&K II,3 :344
Þórarinn stóð upp og segir heimamanni að láta hann koma inn til sín,	M&K II,4 :347
langar. Í annan máta verð ég að láta yður vita það, þó mér	M&K II,4 :351
segja yður og álít skyldu mína, að láta yður vita, þar ég einu	M&K II,4 :351
hug og að eigi mundi tjá að láta hana bíða eftir Þórarni, enda	M&K SÖGULOK :367
hjá öðrum, og því er hægt að leggja snörur fyrir hana; en ekki	P&S :157
ekki hafa mig með, herra Möller, að leggja á ráðin með ykkur, sagði	P&S :160
var lokið, tvístraðist boðsfólkið; fóru boðsmenn að leggja á hesta sína, því nú	P&S :189
í burtu, og lofaðu mér því að leggja ekki út í neina tvísýnu;	M&K I,2 :28
á hana, að hana fýsti eigi að leggja sig aftur til svefns. Á	M&K I,3 :50
mjög, og var hún því vön að leggja sig upp niðri í húsi	M&K I,5 :81
á því, sem hún ætti fram að leggja, sagði sem var, að föt	M&K I,10 :144
hingað til haft nægilegt fyrir þau að leggja, svo þau eru engir afturkreistingar,	M&K I,12 :168
lausnarsteinarnir, þeir eru svartir, það á að leggja þá undir tunguræturnar á konum,	M&K I,13 :179
um vorið; var hann þegar búinn að leggja undirstöður og hlaða eitt eða	M&K I,14 :196
heim, ætli það sé ekki betra að leggja eitthvað við það? Þess þarf	M&K I,14 :198
og í sama vetfangi ætlar Egill að leggja hendur sínar um háls Sigrúnu,	M&K I,14 :199
óþreytanlegir; ásetti hann sér því framvegis að leggja æ meira kapp á þetta	M&K I,14 :201
stæði fyrir okkur, og biðja hana að leggja blessun sína yfir okkur, biðja	M&K I,15 :207
um það, hvern upp skuli taka, að leggja bréfið á sama stað, þar	M&K I,15 :209
að mér, að þú værir farin að leggja lag þitt við einhvern strákinn,	M&K I,15 :210
þeir prestur semja það með sér að leggja málið í gjörð; en það	M&K I,21 :271
hum, hum er hann hafi leyft að leggja málið í gjörð. En um	M&K I,21 :273
væri þangað kominn og búið væri að leggja hespu að hálsi honum. Erlendur	M&K I,21 :274
þú ekki fundið, hann er vanur að leggja sig út af í rökkrunum,	M&K II,4 :346
þar, enda er nú mjög farinn að leggjast niður sá siður, sem alltíður	M&K I,15 208
sá orðrómur hafi þegar verið farinn að leggjast á, að fleiri kunnleikar hafi	M&K I,22 :287
ráðið. Og er húsfreyja ætlar niður að leggjast, heyrir hún, að Þuríður kerling	M&K I,25 :312
vín. Þessu næst býst hún til að leggjast út af, en síðan les	M&K I,25 :312
annan fyrirgefningar; en tvævetluna skipaði hann að leiða til fjár Jóns á Gili	P&S :23
við neinum brögðum; loksins tekur Þorgrími að leiðast þauf þetta, sleppir nú tökunum	P&S :19
ég ætlaði að varast, mér tók að leiðast, og því kom ég hingað.	P&S :160
af honum Napóleon, mér er farið að leiðast að horfa lengur þarna á	P&S :162
og um leið að skotra augunum að leifadiski þeim, er þar stóð; prestur	M&K I,7 :107
lofa heiminum að hafa tárin mín að leikfangi, og þó er ég ekki	M&K II,2 :333
þess á millum með öðrum smámeyjum að leikjum. Indriði gekk til og frá	P&S :17
skorist með þeim; voru þau öll að leikjum um daginn, börnin, og bjuggu	P&S :25
og voru farnir að tala um að leita hans; en í því heyra	P&S :16
með margt fé; hann hafði átt að leita dal nokkurn, sem gengur upp	P&S :16
næst foreldrum sínum fyrirætlun sína um að leita ráðahags við Sigríði, og leist	P&S :35
henni. Nú er hvergi fyrir sér að leita, Sigríður mín! Ég býst við,	P&S :100
hið sama sumar, er Indriði fór að leita unnustu sinnar Sigríðar, fór Guðmundur	P&S :171
aftur inn í loftið og fór að leita þeirra. Þorsteinn gekk að rúmi	M&K I,2 :26
nú ekki, í hverja átt er að leita mannabyggðar, þó svo væri, að	M&K I,2 :36
sem að það mundi ekki þurfa að leita að honum. Það er margt	M&K I,3 :48
að hans sé ekki langt héðan að leita; en hvað er þarna á	M&K I,3 :54
önnum að búa út tvo karlmenn að leita dauðaleit að presti. Verður þar	M&K I,8 :122
á vinstra handarbakið, og þá verður að leita prestsins eftir gömlum vanda, en	M&K I,9 :128
leysir utan af honum og fer að leita, og er hann hefur um	M&K I,12 :157
sinni sem oftar hafði smali farið að leita geldinganna og fann þá í	M&K I,14 :198
og um loftið; síðan tekur hún að leita í rúmi sínu og tekur	M&K I,15 :205
fyrir þig lítilræðið, sem þú varst að leita að í morgun síðan tekur	M&K I,15 :210
raunar ekki það, sem þú varst að leita að, þó þú segðir mér	M&K I,15 :210
nokkurra ráða? Og það læzt vera að leita honum ráða, já, ráða en	M&K I,25 :313
fyrir góðri stundu; þeir voru lengi að leita að yður, en ég sagðist	M&K II,2 :334
fá yður þau, lofið þér mér að leita, hver er sínum hnútum kunnugastur,	M&K II,4 :347
og heita allir förinni. Hann kemur að Leiti og býður Gróu og Halli	P&S :177
strákurinn, sem kom í vor þar að Leiti, ekki man ég, hvað hann	M&K I,1 :10
ég, því þá var ég komin að Leiti; við sáum til hans upp	M&K I,3 :47
ferðum þeirra, fyrr en þau koma að Leiti. Ekki hafði Þórdís áður komið	M&K I,17 :232
Leiti. Ekki hafði Þórdís áður komið að Leiti, og var henni ekki kunnugt	M&K I,17 :232
hann skörð stór, þegar Bjarni kom að Leiti. Ekki var það raunar tízka	M&K I,17 :232
ráð fyrir, að Sigrún skuli fara að Leiti í næstu viku og hafa	M&K I,17 :239
fór Sigrún vistferlum frá Hlíð og að Leiti, eins og þau Þórdís og	M&K I,18 :250
Skömmu eftir það, að Sigrún fór að Leiti, fer Egill að hitta Grím	M&K I,19 :251
smátt og smátt venja komur sínar að Leiti og freista, hvort hann gæti	M&K I,19 :252
tekur hann að venja komur sínar að Leiti. Biður hann nú Sigurð bónda	M&K I,19 :252
mundi ekki heima vera. Kemur hann að Leiti, og er það litlu áður	M&K I,19 :253
hann amist ekki við komum Egils að Leiti. En vilji Bjarni ekki taka	M&K I,20 :259
þeirra feðga, fyrr en þeir koma að Leiti; sjá þeir, hvar maður er	M&K I,20 :261
fiskibátarnir voru að koma að, sumir að lenda, en sumir voru komnir inn	P&S :137
á hófi, sé ég það nú, að lengi er eftir kraftur í kögglum	M&K I,17 :233
ávallt mjög harmþrungin og beiddi guð að lengja líf systur sinnar. Það var	P&S :31
í öllu viðmóti. Loksins tók Sigríði að lengjast biðin og fór að sýna	P&S :94
í stofunni, en er honum tók að lengjast um afturkomu húsfreyju, ræðir hann	M&K II,1 :331
þá að því, sem mælt er, að leppurinn verður að fylgja goðinu. Indriði	P&S :177
síðan niður í brekkuna og fór að lesa bænir sínar og las þær	P&S :12
lagði að sér hendur og fór að lesa bænir sínar; en er hún	P&S :13
aðalatriðið. Guðmundur hafði einhvern tíma lært að lesa og las reiprennandi hverja bæn,	P&S :47
Ormur inn í borðstofu og tekur að lesa þau. Annað bréfið var frá	P&S :82
kollgátuna; nú held ég maður verði að lesa meira. Já, en lesið þér	P&S :121
þá fyrst, sagði Guðrún og fór að lesa: Staddur í Reykjavík Ástkæra Sigríður	P&S :121
Jónssyni. Eftir að Guðrún var búin að lesa bréfið, sló nokkurri þögn á	P&S :122
virðist kaupmanni sem Þorleifur æ byrji að lesa það, er hann hefur endað	P&S :152
á millum hafði hann þann starfa að lesa sögur og kveða rímur, því	M&K I,1 :12
maður? Ég ætla að láta bíða að lesa það, þangað til konan mín	M&K I,1 :22
sem næst verða mátti og tekur að lesa í hálfum hljóðum, og var	M&K I,1 :22
nú, Sigurður minn, hindra þig í að lesa þér til skemmtunar, en þó	M&K I,4 :59
kunnugir hann fremur æfa sig í að lesa ræður, með hvaða hönd, sem	M&K I,5 :75
við borðið í stofunni og var að lesa bréf, hann lítur upp, er	M&K I,7 :105
tók skálina, og fór Bjarni þá að lesa borðsálminn og var nú sýnu	M&K I,13 :181
kross á brjóstið og bjóst til að lesa borðsálminn, en er hann lítur	M&K I,13 :184
Ekki er ég vanur, sagði Bjarni, að lesa borðsálm, þó ég lepji súpusopa,	M&K I,13 :184
að tortýna þeim, þegar búið er að lesa þau, þau geta slæðzt upp	M&K I,15 :212
jafnan gleraugu, ef hann þurfti eitthvað að lesa eða skrifa. Ögmundur hinn alblindi	M&K I,21 :271
aftur til herbergis síns og fer að lesa bréfin. Bréf séra Sigvalda var	M&K II,4 :349
hugurinn til hennar. Þó hann væri að lesa eða skrifa og hann ætlaði	M&K II,4 :352
er það gömul og góð venja, að lesarinn staldri ögn við, þegar kaflaskipti	M&K I,5 :71
miklum og margbreyttum umskiptum og framförum, að lesarinn getur varla þekkt hana aftur.	M&K I,5 :72
prestinn, og því ætla ég ekki að letja þig; er veðrið bærilegt? Það	M&K I,2 :25
hann, að ekki var til neins að letja húsfreyju þess, er hún vildi	M&K I,16 :222
búskap í ár; ég er farinn að letjast að þjóna þessu örðuga, vesæla	M&K I,5 :84
hérna í bekkinn, og ég ætla að leyfa mér að tylla mér við	P&S :164
ég ætla þá að biðja þig að leyfa mér að koma henni Sigrúnu	M&K I,16 :221
sem foreldrar; nú er því ekki að leyna, að mér leikur hugur á	M&K I,22 :284
sagði prestur, og er því ekki að leyna, að svo framarlega sem þú	M&K I,23 :298
það annað, að hann nennti ekki að leysa skó sína, þá lét hann	M&K I,13 :183
honum mági yðar. Gísli tók nú að leysa frá poka sínum, og varð	M&K II,4 :347
bæði að neyta handa og tanna að leysa þá. En er því var	M&K II,4 :347
kirkju, og hlýddu þeir Sigurður messunni. Að liðinni embættisgjörð gekk Sigurður að hitta	M&K I,2 :30
dagur til að skilja féð leitardaginn. Að liðnu nóni voru flestir leitarmenn komnir;	P&S :16
menn snemma á fótum á Hvoli. Að liðnum dagmálum tók boðsfólkið að ríða	P&S :73
segir: Mér þykir vera orðinn vandi að lifa hérna í henni Reykjavík, ef	P&S :95
sunnudag eftir; en ekki auðnaðist Ingveldi að lifa þangað til, því hún andaðist	P&S :175
kögglum, sem ekki er að furða, að lifa á jafnkjarngóðri fæðu; en ekki	M&K I,13 :182
af hendi, en lofi guð mér að lifa, ber ég mig að dragnast	M&K I,24 :305
ekki furða það, þó það kynni að liggja illa á þér út úr	P&S :65
að tala, getum við hvergi fengið að liggja inni? Ekki er það allra,	P&S :107
ævi, ef það ætti fyrir mér að liggja að komast í einhverja skárri	P&S :159
og sofnar hún ekki; leiðist henni að liggja svo lengur vakandi; stendur hún	M&K I,1 :8
sitt þá nótt, en ætlar þó að liggja svona vakandi í rúminu, þar	M&K I,3 :50
ég það þá, að það ætti að liggja fyrir okkur, Sigrún litla, að	M&K I,6 :94
að það eigi ekki fyrir mér að liggja að verða Þórarins aðnjótandi, þá	M&K I,10 :143
ég fólk þegar þér lofið honum að liggja hérna einhvers staðar; ég ætla	M&K II,3 :344
hennar, ef það ætti fyrir henni að liggja að eiga Egil Grímsson, en	M&K II,4 :354
leitinni. Eina á átti hann móbotnótta að lit, hún hafði verið gefin honum	P&S :7
af öllum hrossunum; hann var rauður að lit og var kallaður Dreyri. Þann	M&K I,17 :224
á nærbuxum einum; þær voru prjónaða að lit og á framan strenghnappur einn	M&K I,17 :233
hesti, og var sá fæddur brúnn að lit, en með því hann var	M&K I,20 :258
með svörtum hollinda á þann hátt, að litlir látúnshringir voru í hliðartrjám hnakksins	M&K I,20 :259
á fætur; sá hann þá stundum, að litlu sem engu var við bætt,	P&S :151
þó þér kunni að verða það að litlu liði en láttu vera til	M&K I,20 :257
hafið fengið undirrétting um af milliferðamönnum, að litlu eftir að þér fóruð héðan,	M&K II,4 :350
spilamennskunni framar, enda var þá farið að líða á vökuna, og vildi Indriði	P&S :26
það og hvorttveggja, að farið var að líða á haust og allra veðra	P&S :128
og vakir, en er farið er að líða á nóttina, tekur Sigurð að	M&K I,2 :39
gambraði við griðkonur, en er tók að líða fram á vökuna, rak ráðskona	M&K I,7 :105
en með því nokkuð var farið að líða á dag, þegar messugjörð var	M&K I,13 :176
ekki. Ýmislega voru bindini þessi löguð að líkamlegum skapnaði, voru sum í átta	M&K I,12 :156
sumir, að þetta væri orðið mjög að líkindum og væri betur seint séð	P&S :77
við kaupmann Möller, og var það að líkindum, því á ókenndum stað, þar	P&S :129
til, og þótti sýslumanni það ekkert að líkindum; þá þagnaði húsfreyja við um	M&K II,5 :359
á svip prests og öllum látum, að líkt fór fyrir honum og manninum	M&K I,12 :156
lesa eða skrifa og hann ætlaði að líma huga sinn við það, sem	M&K II,4 :352
ég er ekki orðinn maður til að líta eftir því. En viltu ekki	P&S :49
þú komst? Mig langar til þess að líta snöggvast ofan í fremstu kjöttunnuna	P&S :49
og það væri synd fyrir mig að líta svo á minn hag að	P&S :60
heldur en ekki er það staðarlegt að líta yfir Víkina; en ekki get	P&S :114
um fram allt er á það að líta, að ég er vistuð; eða	P&S :134
að maður getur ekki látið vera að líta á það, sem maður hefur	P&S :174
voru, sögðu, að ekki þyrfti á að líta, það væri gangandi maður, hefði	P&S :186
orðinn algrænn og næsta fagur um að líta. Loksins komu þau í hvamm	P&S :205
biðja yður, eins og vant er, að líta eftir henni Sigrúnu litlu, hún	M&K I,2 :29
ætlaði ég en ég fyrirbýð þér að líta framan í hana. Sigrún sat	M&K I,6 :92
Láttu ekki svona, Tuddatetur; ég var að líta eftir því, að húfupottlokið festist	M&K I,7 :112
hum, hum. Ekki er á það að líta, fríð er kvensniftin, hún er,	M&K I,12 :166
veit, nema hann sé nú farinn að líta í kringum sig einhvers staðar;	M&K I,12 :167
húsfreyju gengið til fjárhúsa, ætlaði hún að líta þar eftir sauðataðshlöðum nokkrum, er	M&K I,14 :196
brekkurnar og balana, var hún á að líta eins og fagurlega lagaður meyjarbarmur;	M&K I,17 :223
götuna. Maður þessi var svo á að líta, að hann var meðalmaður á	M&K I,17 :227
allir þreklegir og vel lagaðir á að líta. Á höfði hafði Bjarni skotthúfu	M&K I,17 :233
held þér væri þarfara, Egill góður, að líta eftir reiðskjóta þínum en sitja	M&K I,19 :252
þá fara bændasynirnir, sem eitthvað hugsa, að líta í kringum sig eftir konu	M&K I,23 :296
eftir hvamminum. Nú fór Sigríði ekki að lítast vel á blikuna og vildi	P&S :12
kveðir eitthvað fyrir þær. Þorsteinn segir, að lítil mundi þess von, því nú	M&K I,1 :13
voru tvö örnefni þar á dalnum. Að lítilli stundu voru kindurnar runnar fram	P&S :10
búa sig, en kom síðan aftur að lítilli stundu liðinni, og var þá	P&S :90
Sveinn litli fór og kom aftur að lítilli stundu liðinni og teymdi þá	P&S :100
ráðskona og gekk aftur út; en að lítilli stundu liðinni er stofunni lokið	M&K I,12 :158
er sendur var, og kemur hann að lítilli stundu liðinni og segir, að	M&K II,1 :331
hjá honum kaupmanni Á., biðji hann að ljá sér hann Grána sinn upp	P&S :100
það fyrir mín orð og milligöngu að ljá honum son yðar Egil fyrir	M&K I,12 :171
ég held ég verði þá heldur að ljá þér hann, en ekki sel	M&K I,18 :247
við Egil. Biðja þeir þá prest að ljá sér mann til fylgdar að	M&K I,20 :260
öfundarmenn hennar, ef nokkrir eru, kynni að ljósta því upp, sem henni mætti	M&K I,17 :238
nokkrum manni að vera svo djarfur að ljúka upp. Hinir skildu kerlingu eftir	P&S :5
ættu nokkur erindi þar í bænum, að ljúka þeim af og koma þar	P&S :112
bréfi, sýnið þér mér, á ég að ljúka því upp fyrir yður? Hvaða	P&S :120
áður hafði hann orðið seint fyrir að ljúka af ætlunarverki sínu, og er	M&K I,9 :128
góðar, en beiddi þó föður sinn að lofa sér um daginn að skreppa	P&S :15
að Jóni, og beiddi hreppstjóra grátandi að lofa sér að slá þrælinn dálítið	P&S :23
við hann, og biður foreldra sína að lofa sér yfir að Tungu að	P&S :25
kærar. Sigríður litla beiddi föður sinn að lofa sér að fylgja Indriða á	P&S :27
ég hélt þér ætluðuð, jómfrú góð, að lofa mér að verða yður samferða	P&S :133
hana að gjöra sér þá ánægju að lofa sér að hafa hana fyrir	P&S :141
á eftir, að ég átti aldrei að lofa því að fara, því mér	P&S :143
heima? Ha? Ég ætla að biðja að lofa mér að vera í nótt,	M&K I,1 :16
tekið hana; þau Hlíðarhjónin hafa beðið að lofa henni að vera hér um	M&K I,5 :86
þig og bað hann bónda minn að lofa honum Þórarni að fara með	M&K I,6 :93
er það erindið að biðja þig að lofa stúlku að vera hér í	M&K I,17 :237
erum orðnir hálfmálkunnugir, en þú verður að lofa mér upp á trú þína	M&K I,18 :245
ekki er það eftir skapi mínu að lofa heiminum að hafa tárin mín	M&K II,2 :333
hleypur fram eftir loftinu allt fram að loftsgati, hrækir hún þar og skyrpir	M&K I,1 :9
og á þá hlið, er vissi að loftslánni, stóð pallkistill lítill og breitt	M&K I,1 :12
því hver veit, nær það kann að loga upp í þeim? Sigrún brosti	M&K I,15 :212
svo flumusa, að hún gætti ekki að loka á eftir sér. Kaupmaður gjörir	P&S :167
honum upp og sneri honum þannig, að lokið og hjörurnar sneru fram, og	M&K I,15 :204
sem prestur sagði um kristilegt hjúskaparhald. Að lokinni ræðu tekur prestur, eins og	P&S :75
hann byggi yfir einhverjum duldum harmi. Að lokinni stofusmíðinni sneri hann aftur heim	P&S :102
miðaði þeim svo áfram og fjarlægðust, að loksins heyrðu þau ekki annað en	P&S :146
það mun vera kominn tími til að losa sig við það. Þórdísi setti	M&K II,1 :326
vitið, sextíu ríkisdalir, og ég ætla að losa mig við þá, áður en	M&K II,1 :327
góður! Egill vildi allt til vinna að losast við Hallvarð; sleppir Hallvarður nú	M&K I,17 :230
eiga þess von innan skamms einnig að losast úr baráttu þessarar mæðusömu hérveru:	M&K II,4 :351
við þær stallsystur. Hann sá það, að lundarfari Sigríðar var svo varið, að	P&S :129
geð til að biðja prest um að lúka upp stofunni, svo að hún	M&K I,24 :307
gjöra. Og jæja! honum þykir gott að lúra á morgnana, rýjunni, enda mun	P&S :9
að hjá mér, eiga allir hlutir að lúta yður og vera eftir yðar	P&S :162
framlappirnar upp á stokkinn og ætlar að lyfta sér upp. En er Þuríður	M&K I,3 :42
og varð þér ekki mikið fyrir að lyfta steininum úr hliðinu áðan. Nú,	M&K I,17 :233
og gengur að stofudyrum, sér hann, að lykill stendur í skránni, og veit	M&K I,9 :129
samneyti hafa við Filisteann; varð svo að lyktum, að þeir feðgar Egill og	M&K I,13 :188
Þórarin ásjár um sitt mál, og að lyktum lætur hún Þórarin ráða í,	M&K II,2 :336
kvikfénað mikinn. Sigurður minn er farinn að lýjast, hann vantar einkum verkstjóra, er	M&K I,12 :169
við mig búskapinn, þegar við færum að lýjast, ef ég sumsé fengi haganlegan	M&K I,16 :219
að ég þekki glöggt og kann að lýsa; það eru þrjú hús á	P&S :156
þess getið, að það sé búið að lýsa með ykkur, og ég fyrir	P&S :180
Ég hef frétt, að búið sé að lýsa með ykkur. Fara þau hjónin	P&S :184
hann með öllum rétti og verð að lýsa þá þjófa að honum, sem	M&K I,7 :106
gæti setið veisluna. Fám dögum eftir að lýsingar voru úti var það einhverju	P&S :175
henni stóru Bíldu, hún er vön að læðast upp með gilinu og hefur	P&S :10
og kvað það fjarri góðum siðum að læðast inn í hús manna sem	P&S :168
Og í þeirri svipan komu þeir að læk nokkrum. Lækurinn var að sjá	M&K I,2 :31
tómt í dalnum; sólin var farin að lækka á himninum, og kvöldskuggarnir voru	P&S :12
þá sýslu hefði af konungs hendi að lækna sjúka menn, en margir voru	M&K I,25 :310
úr bænum; en er hann kemur að læknum, skotrar hann til hliðar og	P&S :130
og í þeim endanum, sem snýr að læknum, er sölubúðin, og er gengið	P&S :156
höfuð sér, en Hallvarður leggst ofan að læknum og svolgrar stórum. Egill verður	M&K I,18 :242
til hvers, sem gjöra var, nema að læra spurningarnar; þó var nú því	P&S :7
aftur, að hún hefði verið búin að læra það orðrétt, hefði hún ekki	M&K I,15 :204
í hug, að hann hafi gleymt að læsa eftir sér skemmunni, og hugsar,	P&S :48
sé ljótt, ef manni tekst ekki að læsa því aftur, svo ekki sjáist;	P&S :120
jómfrú góð, en að bera sig að læsa því aftur, sagði kaupmaður og	P&S :120
í þingdeildum, handsalar hann presti sökina að lögmáli fullu til gjörðar eða dóms	M&K I,20 :267
þar í sveitinni, er sjaldan fara að lögum eða gjöra greinarmun á því,	M&K I,4 :57
sektarfé áttu að taka eftir hann að lögum. En þó að alþýða manna	M&K I,21 :269
hnakkinum; það var nær því ferskeytt að lögun, voru í því pokar stórir,	M&K I,20 :259
að oft getur lítilfjörleg byrjun orðið að löngu og skemmtilegu samtali, ef sá	P&S :57
af griðkonum; höfðu þær getið þess, að maddama Rósa og Guðmundur ætluðu að	P&S :186
og hún fyndi það á sér, að maddömublóðið væri þegar farið að renna	P&S :159
svo sokkinn niður í þetta búðarvastur, að maður fær ekki einu sinni tíma	P&S :93
tvö fet ein saman með karlmanni, að maður sé ekki orðuð við hann.	P&S :95
sá tími kemur, þegar maður veit, að maður á ekki annað eftir en	P&S :174
en að stíga ofan í gröfina, að maður getur ekki látið vera að	P&S :174
væri ógjört, sem gjört var, en að maður mætti skilja hér við sáttur	P&S :174
svo hraparlega til í okkar búskap, að maður hafi dáið eins voveiflega frá	M&K I,4 :62
vildi til hennar leggja; sagði hann, að maður skyldi fara með Þórarni, svo	M&K I,10 :144
Þórdís komu til Leitis, sáu þau, að maður einn mikill vexti stóð á	M&K I,17 :232
móður hennar; fann hún það til, að maðurinn væri óálitlegur; en Ingveldur kvað	P&S :61
að mér sé ekki í því, að maðurinn minn kann enga agnarögn að	P&S :200
og var ljóst á öllu látbragði, að maðurinn þóttist eiga nokkuð undir sér.	M&K I,12 :158
hann til matar, og var auðséð, að maðurinn var bæði fimur og fljótleikinn	M&K I,13 :181
við hann, því bæði er það, að maðurinn er allásjálegur, og svo mundi	M&K I,15 :211
þakkar Þórarni tryggð hans og staðfesti að maklegleikum; segir hún honum nú, að	M&K I,22 :283
ég þér sé bezt að fara að mala, svo þú getir orðið búinn	M&K I,7 :110
ráðskonuna, Hjálmar minn, en farðu nú að mala, og mundu eftir því, sem	M&K I,7 :111
Og garmskinnið! Þú átt þá eftir að mala úr skálinni, vænti ég, sagði	M&K I,7 :112
stóð þar hjá kvörninni og tók að mala, en Hjálmar situr þar hjá	M&K I,7 :113
um það, sem þú lofaðir mér, að mala úr skálinni og sópa. Finnur	M&K I,7 :114
hérna; ég verð nú að afsegja að mala lengur í henni, ef ekki	M&K I,9 :132
hafði Þórdís lagt alla stund á að manna hana, kenndi hún henni sauma	M&K I,5 :73
verða til þess heldur að víkja að manni góðu en illu. Nú þótt	P&S :129
svo afkáralega klæddur, að aðrir hlæi að manni og bendi á mann, undir	P&S :143
stirður og óþjálgur og varð ekki að manni. Þetta var hinn sami, sem	M&K I,7 :104
ólifað. Þórdís tárfelldi og laut ofan að manni sínum og kyssti hann þegjandi,	M&K I,25 :316
því gjört, þó það hvarfli eitthvað að manni í einrúmi; mig gildir einu,	M&K II,2 :333
í hug, að hann hafði heyrt, að margir hefðu bjargað lífi sínu með	M&K I,2 :38
viti borin, að hún fann fljótt, að margt varð hún að nema það,	P&S :86
lækinn, og sannast er um það, að margt skipast á mannsævinni; þetta var	P&S :114
missiri fyrst; annað mál er það, að margt getur lagast með tímanum og	P&S :123
þér þó mátt geta því nærri, að margt má skipast á skemmri tíma	P&S :125
þínu; en hitt mátt þú vita, að margt getur aflað manni áhyggju og	P&S :128
til þess; og þá vildi maður, að margt væri ógjört, sem gjört var,	P&S :174
efnamaður og þrifnaðarbóndi. En óskandi væri, að margur vildi gjöra það að dæmi	P&S :207
út hjá okkur; enda held ég, að margur muni segja, að þér séu	M&K I,4 :61
skógarmaður; sögðu þeir, sem satt var, að margur hefði gefið öðrum í öskjurnar	M&K I,21 :269
illa, Þuríður gamla? Það er lítið að marka, hvað mig dreymir, en haldið	M&K I,2 :28
út í dag; það væri ekki að marka, sem sér sýndist, en svo	M&K II,3 :340
Bjarni? Það veit ég ekki, ef að markið mitt er á henni, þá	P&S :21
en þeir þrír því Möller fékk að mat og alla þjónustu. Möller leiddi	P&S :161
og tóku þeir Sigurður og Þorsteinn að matast, og er því var lokið,	M&K I,2 :26
og tók við og fór þegar að maula kökuna. Húsfreyja settist á kistil	M&K I,3 :44
hafi þó Þórarinn sér frá sagt, að mágur hans Sigvaldi prestur mundi nokkurn	M&K I,15 :211
komin í herbergi og ræðir um, að mál sé til hvílu að ganga,	M&K I,13 :188
menn hana kranka. Indriði kom þá að máli við móður sína og vildi	P&S :41
Indriði hefur beðið mig að koma að máli við ykkur mæðgurnar um það,	P&S :42
snemma um sumarið, að Guðrún kom að máli við Sigríði og segir: Viltu	P&S :90
þessa búðarferð kom Guðrún einu sinni að máli við Sigríði og segir: Mér	P&S :95
Á. og aðrir, sem hlut eiga að máli, séu því ekki mótfallnir; en	P&S :134
þessum mannfundi. Á sunnudaginn kemur Guðrún að máli við Sigríði og segir: Ekki	P&S :142
hafði; en Indriði fann kaupmann L. að máli um kvöldið, og sagði þá	P&S :171
en daginn eftir kom kaupmaður L. að máli við þau húsbændur Sigríðar og	P&S :171
vel undir; en ekki kom Möller að máli við Sigríði eftir þetta, og	P&S :171
kaupmönnum. Allir skemmubúar gjörðu góðan róm að máli Þorsteins. Matgoggur tók og tollana	P&S :195
er á leið veturinn, kemur Indriði að máli við konu sína: Það er	P&S :203
fallegum rímum. Heimilisfólk gjörði góðan róm að máli húsfreyju og sögðu hana hafa	M&K I,1 :14
komu að Seli og fundu menn að máli; ekki höfðu þeir Sigurður þar	M&K I,3 :53
ekki við getið, að hann kæmi að máli við systur sína oftar þann	M&K I,6 :99
allvel. Næsta dag eftir kom prestur að máli við Þórarin og sagði honum	M&K I,10 :144
eru nú allir, sem hlut eiga að máli, viðstaddir, og er þá bezt,	M&K I,12 :171
undir hana. Átti þá prestur hlut að máli, kvað hann það mundi þykja	M&K I,12 :173
honum. Þenna sama morgun kemur húsfreyja að máli við bónda sinn, segir hún	M&K I,17 :224
nú einhvern tíma um þessar mundir að máli við bónda sinn. Tjáir hún	M&K I,21 :269
eð vinur sinn Sigurður ætti hlut að máli, gjöra fjársektir litlar; skyldi Bjarni	M&K I,21 :275
að spyrja aðra, sem hlut eiga að máli, að; þeim er þá einn	M&K I,22 :285
dögum síðar kom sýslumaður eitt skipti að máli við Þórarin og er nú	M&K II,5 :360
menn séu vænir, sem hlut eiga að málum, má það margt verða í	P&S :4
þegar yfir, en Bjarni kemur þá að með reidda kvíslina og slangrar henni	M&K I,19 :255
um kjálkana, því mjög hafði sollið að, meðan steinninn var upp í honum;	M&K I,22 :293
sjö ár síðan, og þú verður að meðtaka það með trúnni sem sannleika.	M&K I,5 :71
segir: Ertu ekki vanur, Bjarni sæll, að meðtaka fæðu þína með þakkargjörð? Ekki	M&K I,13 :184
hann ráða í, hvers hann kynni að mega vænta, ef hann vildi fara	M&K I,5 :83
þeir, skollinn sá arna; það kann að mega velgja sér á því, ef	M&K I,17 :236
því ég veit það fyrir víst, að megi ég ekki kalla þig svo,	M&K I,15 :206
það í flimtingum sín á milli, að meiri kunnugleikar mundu vera með þeim	M&K I,7 :100
virðist hún kátleg; ég óskaði mér, að melarnir þeir arna væru orðnir fjórum	P&S :131
honum kaupmanni B. eins og við að meltast hér heima; og því segi	P&S :159
honum? Ormur kvað það ekki sæma, að menn erfðu slíkt lengi. Þá skal	P&S :20
oft komið sér vel í búskapnum, að menn kynnu að klóra nafnið sitt,	P&S :48
saman. Það þykir mér þó líklegt, að menn láti það vera. Það væru	P&S :96
auki kaupmann. Það er ekki víst, að menn þurfi að fara hingað suður	P&S :98
að syngja; það er svo sjaldan, að menn heyra hér falleg hljóð og	P&S :144
annaðhvort muni fátt manna heima eður að menn sitji í baðstofu og heyri	P&S :177
sagði hljóðlega: Ósköp er það leiðinlegt, að menn skuli ekki geta dálítið lyft	P&S :200
vart mundi koma svo svört hríð, að menn ekki gætu haft nægan leiðarvísi	M&K I,2 :32
og kom það einkum af því, að menn sáu, að húsmóðirin var heldur	M&K I,3 :49
en hann átti að sér, svo að menn fengju þokka á honum, greiddu	M&K I,6 :90
þessari list, og því var það, að menn þóttust verða margs þess vísir,	M&K I,7 :100
því tóku menn svo til orða, að menn vissu, að honum nægði ekki	M&K I,13 :174
Hann kvað hafa verið svo stór, að menn þykjast aldrei hafa séð annmn	M&K I,13 :177
og er líður undir þann tíma, að menn eru vanir að taka dagverð,	M&K I,15 :206
ekki heftur, og var það löngum, að menn höfðu ekki af honum. Þenna	M&K I,17 :224
fær hvergi bifað. Þetta sér Bjarni að menn eru komnir að hliðinu og	M&K I,17 :233
hann tók við geymslu hjarðar drottins, að menn lifðu í ástsemi og eindrægni	M&K I,21 :276
í taumana, þá er þeir fundu, að mennirnir, sem sátu á þeim, vildu	M&K I,22 :291
Þórdís sá, hversu vel henni heppnaðist að mennta Sigrúnu, þess meiri alúð varði	M&K I,5 :74
dag, en þó taldist svo til, að messufært varð. Tíðagjörðin fór að venju	M&K I,12 :163
verið dóttir hennar; gleymdi hún nú að mestu missi dóttur sinnar og þótti	P&S :29
um herðarnar og hálsinn; brekanið lá að mestu leyti fram á palli, en	M&K I,2 :26
vöngum gakktu stillilega og alvarlega framan að meyjunni, tak þú hönd hennar, og	M&K I,14 :195
sagði Grímur lágt), halla þér síðan að meyjunni, sem þú vildir kyssa hana,	M&K I,14 :195
dálítið því ég er óvanur því, að mér sé gefið á nasirnar fyrir	P&S :23
guð, ef ég segði annað en að mér liði vel að öllu. Systir	P&S :30
því það er mín mesta gleði, að mér mætti takast það, sem hún	P&S :30
Ég get ekki gjört að því, að mér vöknar ætíð um augu, þegar	P&S :67
aldrei hefðir þú hlynnt neinu góðu að mér, sem þú oft og margfaldlega	P&S :68
sem nú liggur í gröfinni, það að mér, að ég reyndist þér ekki	P&S :68
annað en það, sem þér haldið, að mér sé til hins besta; og	P&S :70
um stund. Þessu laumaði þó skinnið að mér, það eru gild tvö lóð	P&S :91
verið, lagsmaður. En hvað kemur til, að mér sýnist þú lítir eins illilega	P&S :116
Indriði? Nei, nú get ég ekki að mér gjört að hlæja að yður;	P&S :119
Nú, verið þér ekki að hlæja að mér, jómfrú góð! Gat það ekki	P&S :119
sleppt því við yður í trúnaði, að mér er orðið hlýlegt við hana,	P&S :122
svara því ekki, virðist mér samt, að mér sé nauðugur einn kostur að	P&S :125
að þrjóta; en hitt vitið þér, að mér þykir ætíð skemmtilegt að tala	P&S :133
góða mín, er það að segja, að mér virðast þau núna eins og	P&S :138
verða dansleikur? Því hefur verið skotið að mér, og þar að auki hefur	P&S :139
Það var þó sagt fyrir austan, að mér færi hann ekki sem verst.	P&S :142
til þess í kvöld; ég hélt, að mér mundi leiðast þar, og því	P&S :160
góð, að þú getur ekki skrökvað að mér; og þó að ég ekki	P&S :169
við: Hvaða kvalræði haldið þér, Ormur, að mér sé ekki í því, að	P&S :200
mig; það gekk heldur ekki framan að mér, á meðan heimakonuskrattinn var ekki	M&K I,1 :11
en kvöld er komið; þú veizt, að mér er ekki rótt, þegar þú	M&K I,2 :28
okkur, og mér er svo varið, að mér finnst það heldur hvöt fyrir	M&K I,4 :62
vill vera; hún hefur verið elsk að mér, síðan hún var svolítill angi,	M&K I,4 :63
að ég einhvern tíma hafi sagt, að mér þætti sanngjarnt, að þú fengir	M&K I,7 :106
en því hefur þá verið logið að mér, og maður verður lygari, ef	M&K I,9 :132
til um þetta mál, segir hann, að mér þykir miklu varða, að allt	M&K I,10 :141
fram með því; annað eigið þér að mér en að ég réði yður	M&K I,12 :169
ekki borðað, eins og ég á að mér, ég greip tvo hryggjarliði og	M&K I,13 :181
en svona; en það getur verið, að mér hefði þótt það lakara, hefði	M&K I,15 :210
lakara, hefði ég heyrt það utan að mér, að þú værir farin að	M&K I,15 :210
fortek ég ekki heldur, sagði Sigurður, að mér hafi sýnzt það, að hann	M&K I,16 :216
og heldur held ég tæki það að mér að fara með nýklakning til	M&K I,17 :237
nú er því ekki að leyna, að mér leikur hugur á mey þessari,	M&K I,22 :284
en við skiljumst. Þú veizt, mágur, að mér hefur fremur verið annt um	M&K I,23 :295
Ég mundi, sagði Þórarinn, svara því, að mér þætti vandi velboðnu að neita,	M&K I,23 :297
er skulu af honum betalaðir verða að mér afgengnum upp á þann máta,	M&K II,1 :329
á hann yrðir. Líður nú fram að miðdegi, og þarf Tuddi ofan og	M&K I,9 :133
loftsstigann og sparn jörðu allt upp að miðju og gamalli kúamykju mokað að	P&S :46
danskar að ofan til og niður að miðju, en íslenskar úr því, eða	P&S :87
niður í fönnina hjá gröfinni upp að miðju, og loks gengur hann sjálfur	M&K I,2 :38
er göngustafur, er stendur næstum upp að miðju niðri í fönninni. Þórir gengur	M&K I,3 :54
mikið og grafið í jörðu upp að miðju. Kerið mundi hafa verið á	M&K I,9 :134
sem ókomnir voru; líður svo fram að miðjum aftni, og vantar þá engan	P&S :16
þeir hnakkrifust svo, að prestur varð að miðla í millum þeirra og mýkja	M&K I,21 :276
og ég bar mig að því að miðla málum, eins og ég hafði	M&K I,24 :302
að trúa yður fyrir, er það, að mig langar til að vita, hvort	P&S :64
samastað; því nú er svo kamið, að mig langar til að komast sem	P&S :82
sagði Sigríður, ég get ekki sagt, að mig langi svo mikið til þess	P&S :139
því, að einu sinni var það, að mig langaði til þess, að þú	P&S :169
bæði; ég hafði sagt honum frá, að mig vantaði vinnumann, og þá vísaði	M&K I,16 :219
guðsmaðurinn Davíð segir í sálminum 109da, að mig minnir. Á leiðinni tala þeir	M&K I,20 :259
því ekki er það annars vegna, að mig langar til að halda í	M&K II,2 :336
leið frá mér og þar með, að mig langi til einhvern tíma að	M&K II,3 :342
löngun ætíð verið föst hjá mér, að mig hefur langað til að fara	M&K II,5 :360
töluðu það margir sín á milli, að mikið gæfuleysi legðist fyrir jafnvæna konu	P&S :74
mundi það og að sönnu verða, að mikið reyndi á tryggð hans, þar	M&K I,11 :151
skýrleiksfólk, hum, hum. Ekki sæmir mér að miklast af vitinu, sagði Grímur og	M&K I,12 :162
áður en hún sofnaði, var nú að miklu leyti horfinn eða hafði ekki	P&S :11
lætur sem umtalsefnið ekki hafi verið að miklu marki. Tekur Finnur til þess	M&K I,7 :113
Sigríði stundarlöngum kossi. Ég þarf ekki að minna þig á að geta ekki	P&S :68
hann segir, þá mun ekki þurfa að minna hann á það. Vertu nú	P&S :139
síðan: Ekki þurfið þér, mágur minn, að minna mig á Sigrúnu, allt er	M&K I,23 :299
hum, sagði prestur. Ekki þurfið þér að minna mig, séra Sigvaldi, á einstæðingsskap	M&K II,1 :327
hins besta, og er ekki vert að minnast á það framar, sagði Sigríður	P&S :174
láta bjóða; þó langt sé á að minnast, hygg ég, að ég hafi	P&S :176
það einasta efni þessa fáorða miða að minnast á það, sem þér nefnduð	M&K I,1 :22
lengri en skemmri, ef sér tækist að minnast á eitthvað, er hann hélt,	M&K I,9 :130
Heilir ávallt, prestur góður; ég á að minnast þess, að konan mín óskar	M&K I,12 :158
á yður. Mér ber, prestur góður, að minnast orða postulans: Hver embætti hefur,	M&K I,12 :159
annarra orða, prestur minn, ég ætla að minnast á það, meðan ég man:	M&K I,12 :162
predikara Salomonis. Já, já, þú varst að minnast á Salomon, já, það var	M&K I,13 :185
á Gradúalið hjá mér, hann hefur að minni hyggju ekki ólagleg hljóð, drengurinn,	M&K I,12 :163
hana Sigrúnu, svo ég gæti farið að minnka við mig búskapinn, þegar við	M&K I,16 :219
eins spegilfögur eins og hún Fagurá; að minnsta kosti vantar mig orð til	P&S :31
verðið því að hafa sál, sem að minnsta kosti getur skilið og ímyndað	P&S :64
vonar, að þér aumkið mig og að minnsta kosti ekki kastið því, sem	P&S :64
leiðitamir að ganga í borðstofu og að minnsta kosti gína yfir kjötbollunum, þó	P&S :78
eins og þeir eru, gilti mig að minnsta kosti einu, þó þeir væru	P&S :131
dansleikinn, góða mín, verður maður þó að minnsta kosti að vera ekki svo	P&S :143
þriggja pela flösku eða heilu ríkisorti að minnsta kosti. Sigvaldi prestur var maður	M&K I,5 :76
vel mætti honum græðast fé eða að minnsta kosti svo mikið sem svaraði	M&K I,13 :174
að ýfast ei til við Þórð, að minnsta kosti áður hann hefði greitt	M&K II,1 :324
þér aldrei eignast, meðan ég tóri, að minnsta kosti ekki með réttu. Það	M&K II,1 :327
hann rita Sigrúnu og láta hana að minnsta kosti vita, hvaða harm hún	M&K II,5 :362
lækna þessa, sem oft kann verða, að misjafnir sauðir finnast í mörgu fé,	M&K I,25 :310
Æ, mér þótti svo mikið fyrir að missa hana Kollu mína; hún er	P&S :24
Hvílíkur krossburður það hafi verið mér að missa hann, ætla ég nú ekki	M&K II,4 :350
hérna; ég held hún sé búin að míga niður úr sér öllum pæklinum;	P&S :49
ár, sagði prestur, og vona ég, að mín ráð hafi ekki orðið þar	M&K I,23 :296
og alúð og vill gjöra allt að mínu skapi. Nú hef ég í	P&S :59
mega vænta, ef hann vildi fara að mínum ráðum; sumsé, að ég mundi	M&K I,5 :83
aldrei hafa komið hér til vistar að mínum vilja. Að þessu búnu léttu	M&K I,14 :202
síðan segir hann: Hafðu það nú að mínum ráðum, greyið mitt, vertu nú	M&K I,22 :290
þeim Þorsteini, á meðan Bjarni var að mjaða ofan í sig skyrinu úr	M&K I,13 :181
ganga, var hann smátt og smátt að mjaka sér innar eftir stofugólfinu og	M&K I,7 :107
í þann mund, sem vant var að mjalta á kvöldin, og var engrar	P&S :13
held ég hvort sem heldur er, að mjólkin og íslenskan séu nokkurn veginn	P&S :103
og fyrir því töluðu það margir, að mjög væri ákomið með þeim Sigríði	P&S :33
í kringum hann, sér hann þá, að moldarblettur nokkur er á kyrtilskautum prests,	M&K I,8 :123
að Egill átti að starfa nokkuð að moldarverkum, það var að hlaða fjárhúsvegg	M&K I,14 :196
efnuð, ítem er mér grunur á, að monsér Sigurður minn lumi á nokkrum	M&K I,5 :87
til veislunnar, og skyldi hún standa að morgni; en Bárður karl sat út	P&S :72
tíðinda. II. KAPÍTULI Lofa skal mey að morgni, en veður að kveldi. Málsháttur	M&K I,2 :24
hún, eins og allar rósir, fegurst að morgni dags. Það teljum vér þá,	M&K I,6 :90
og sprengikvöld að aftni, en öskudagur að morgni, en um þær mundir vonir	M&K I,9 :138
vissu menn annan skyldugleika þeirra en að móðir piltsins hafði verið vinnukona Bárðar	P&S :46
þó ófeimnislega inn gólfið og rétti að móður sinni kaffiketil, sem hún bar	P&S :55
Aftur á hinn bóginn fann hún, að móður sinni mundi stórum mislíka, ef	P&S :62
að veikindin höfðu gengið svo hart að móður hennar, að hún var orðin	P&S :173
rauninni geti það ekki verið satt, að móðurástin, það er að skilja sú	P&S :30
hafði faðir hennar verið lögréttumaður, en að móðurinni var hún ættuð úr Hrútafirði.	M&K I,5 :77
við mig, ekki ætla ég neitt að mólinstera þig, greyið mitt, ónei, kunningi,	M&K I,17 :227
getur þó innséð, að ég verð að móra Stínu lítt með den historie	P&S :109
embættis, og svo framvegis og þar að mun reka fyrir þér. Það eru	M&K I,23 :296
þig þangað, ég veit þú verður að muna eftir því, Þórarinn, þú varst	M&K I,6 :94
til þess ráðs, sem hann vissi, að mundi verða drjúgast, og segir: Nú	M&K I,7 :113
hinn bóginn ekki ólíklegt, að þar að mundi draga, að svo færi sem	M&K I,11 :151
ímyndaði mér, þegar við sáumst seinast, að mundi upp koma; en svo mikið	M&K II,4 :351
ræddi við þá, sem hann hugði að mundu flytja henni það aftur. Ekki	P&S :129
kynnu að klóra nafnið sitt, til að mynda, ef menn seldu eða keyptu	P&S :48
hefur eins ólíklegt orðið. Gjörum til að mynda ráð fyrir, að ég yrði	P&S :123
að ganga sér dálítinn kipp, til að mynda hérna suður með tjörninni; það	P&S :144
við hið ytra; ég þekki til að mynda einn mann, sem eftir hinu	P&S :153
flytjum saman; það er nú til að mynda eitt, húsakynnunum þarf að umbreyta,	P&S :160
af hinum bráðustu nauðsynjum sínum, til að mynda hósta, ræskja sig, taka í	M&K I,5 :71
Serklandi og Grikklandi; það er til að mynda: lausnarsteinninn, hulinhjálmssteinninn og óskasteinninn; lausnarsteinarnir,	M&K I,13 :179
maður hefur hann; langi mann til að mynda í kjöt, þá kemur kjöt,	M&K I,13 :181
mýkja kverkarnar svona eftir á, til að mynda síðubita af holdgóðum fimm vetra	M&K I,13 :181
það, sem stundum slíta tryggðunum, til að mynda rógur og bakmælgi óvina, ráð	M&K I,22 :286
á kinnunum á henni ýmist voru að myndast eða hverfa, mundi hafa hugsað:	P&S :136
að óska mér einhvers ljúffengs bita að mýkja kverkarnar svona eftir á, til	M&K I,13 :181
væri á, að þú reyndir til að mýkja svo prest, að ekki væri	M&K I,21 :270
svo um stund, og tekur Þorgrímur að mæðast; það finnur Ormur og gjörir	P&S :19
hvorirtveggja hafi að nokkru leyti satt að mæla; en ekki á mál það	P&S :3
hana? Já, það er nú eftir að mæla hana, það var vel þú	P&S :73
nokkru orði, en er hún náði að mæla, segir hún: Þórarinn, prest presturinn	M&K I,6 :99
ég hef sjaldan fengið færi á að mæla við hana í einrúmi, en	M&K I,14 :193
eftir á, að þú hefur rétt að mæla, ég hefði ekki átt að	M&K I,16 :218
hafir þú nokkuð erindi við mig að mæla, þá get ég heyrt það	M&K I,19 :254
sjá það, að prestur hafi satt að mæla og miklar og þungar sektir	M&K I,21 :270
og tægju fyrir tægju. Ég verð að mælast til, að þér skipið honum	M&K I,9 :132
á löngu, áður það varð augljóst, að Möller hafði verið full alvara og	P&S :135
fæsta mundi gruna. En af því að Möller gáði ekki að, hvað hann	P&S :163
því vér vitum þess mörg dæmi, að mönnum fellur oft þungt, ef þeim	M&K I,9 :126
ærið frátafasamt möluninni, er hann hafði að mörgu að hyggja: fyrst og fremst	M&K I,7 :104
þá fyrst til máls að taka, að nafn mitt er Indriði en Þorleif	P&S :154
fyrir þig, að þú reynir til að ná í þessa jarðarskika, sem hún	P&S :52
einskis hingað suður, ef þér auðnast að ná í mann, flugríkan og fallegan	P&S :98
hann: Stúlkur, ljáið þið mér sóp að ná af mér mesta klakanum, sér	M&K I,3 :48
við þig, ef það býr undir að ná í þessar reytur, sem við	M&K I,4 :65
fólki eins og fé til þess að ná úr þeim augnasteinunum, hroðalega er	M&K I,13 :179
farið að Hlíð í þeim vændum að ná henni, en sá orðrómur vil	M&K I,17 :238
hann svo kargur og illur viðureignar, að nálega fékkst ekkert af honum til	M&K I,7 :102
því Þórarinn var svo vel þokkaður, að nálega unnu honum allir hugástum; Guðrún	M&K I,11 :148
rósir, og var reiðinn svo stór, að nálega huldi alla lend hestsins. Beizli	M&K I,17 :225
var að ofan óslitið, en faldurinn að neðan var því líkastur sem sæi	P&S :178
voru greyptir tveir sterklegir dyrastafir og að neðan, felldir í aurslá. Hurðin var	M&K I,8 :116
mun, segir hann, lyfta mér upp að neðan. Finnur gjörir sem fyrir hann	M&K I,8 :122
hárið ofan um hálsinn og þverstýft að neðan; að framanverðu hékk það ofan	M&K I,12 :161
festar í hnakkinn með snærum, en að neðan léku í þeim ístöð mikil	M&K I,20 :259
sér ekki einhvern veginn að því að nefna þetta við Sigríði; en einn	P&S :59
sem mig snerti, og hét þeim að nefna það við þig, því mér	P&S :61
um það, sem mig langar til að nefna við þig og er eina	P&S :121
mér fortalið, á Dröngum, ég kann að nefna það, í norðanveðrinu, sem hann	M&K I,1 :19
hún geti ekki haft uppburði á að nefna það við þig, sagði prestskona	M&K I,6 :97
ég hef ætlað að ráðast í að nefna það við hana, hvort hún	M&K I,14 :193
er. Hann faðir minn ætlar þó að nefna það við hana fóstru þína,	M&K I,14 :200
nú hér eftir, Sigrún mín góð, að nefna þig þessu nafni, þegar ég	M&K I,15 :206
við það album grecum, ég kann að nefna það þarna, vættu þig dálítið	M&K I,17 :236
Farðu hægt, lagsmaður, ég vil ekki, að neinn vakni nema konan mín, og	M&K I,2 :24
úr hræðslu og leiðindum. Vertu ekki að neinu voli, stelpan þín! sagði Guðrún	P&S :11
ölvaður, að hann gætti sín ekki að neinu og kvaðst mundi rita undir	M&K I,21 :278
og mér, að vandi sé velboðnu að neita? Þér ráðið því, móðir mín,	P&S :70
með Möller, þótti henni það réttast að neita ekki svo siðsömum tilmælum orsakalaust,	P&S :141
að geði; en lengi ætlið þér að neita mér um þessa einu bón,	P&S :147
var að spurð, en þorði ekki að neita og sagði því svo lágt,	M&K I,4 :68
því, að mér þætti vandi velboðnu að neita, en hverjr mundu þá kostirnir	M&K I,23 :297
en þessa, en aldrei man ég, að neitt hafi lagzt eins þunglega í	M&K I,3 :45
fann fljótt, að margt varð hún að nema það, sem hún hafði ekki	P&S :86
ermum, og voru bryddingarnar svo breiðar, að nema mundi kvartili; hún var og	P&S :177
herrans gjöf, og það eigum við að nema, og getum við þá treyst	P&S :204
að dæmi Indriða og forfeðra vorra að nema þar land og reisa þar	P&S :207
af látúni, kúpuvaxinn og svo stór, að nema mundi spesíu stærð. Sokkar Bjarna	M&K I,17 :233
ráð, og væri nú ekki meira að neyta þeirra en endrarnær. Þetta líkaði	M&K I,21 :275
og óþjálgir, og varð Gísli bæði að neyta handa og tanna að leysa	M&K II,4 :347
verða, ef hann fengi ekki hennar að njóta, og allt annað, sem unnustar	M&K I,11 :153
okkur jörðina, þá bið ég yður að njóta eins og þér hafið aflað,	M&K I,24 :306
kveða, að hann margfaldlega var búinn að njóta þeirrar gleði í huga sínum,	M&K II,4 :352
Guðmundur var að láta upp bagga, að nokkrar tölurnar höfðu hrunið af öðrum	P&S :53
og stynur allþunglega og svo hátt, að nokkrir vöknuðu við í baðstofu og	M&K I,22 :291
má vel vera, að hvorirtveggja hafi að nokkru leyti satt að mæla; en	P&S :3
hennar, og var hans sjaldan getið að nokkru, því Gróa þótti vera þar	P&S :37
hlutur, er vér hljótum að geta að nokkru, en það var sár einn	P&S :46
lítandi, hvort Finni gæti orðið það að nokkru meini, þó fleiri vissu af	M&K I,7 :114
var aldrei vanur að ganga svo að nokkru verki, að hann eigi áður	M&K I,9 :128
sem bezt undir, eða hrapaði svo að nokkru, að hann hefði ekki hentisemi	M&K I,9 :128
og rétt, að Bjarni bætti þeim að nokkru fyrir illmæli sín og ofbeldi	M&K I,20 :260
finnast í mörgu fé, voru sumir að nokkru nýtir, en sumir blendu læknisdóma	M&K I,25 :310
tekið eftir því, að honum væri að nokkru brugðið; gat hún þess fyrst,	M&K II,5 :358
og batnar honum svo við það, að nokkrum dögum eftir er hann ferðafær;	M&K I,20 :267
vil ég samt, að þú gangir að nokkrum afarkostum, hvorki fyrir hönd Bjarna	M&K I,21 :270
að segja frá Sigurði í Hlíð, að nokkrum tíma eftir að húsfreyja kemur	M&K I,25 :310
því ég vil ekki draga prett að nokkrum. Ég vona þér takið ekki	M&K II,4 :351
annað, sem var orsök til þess, að nokkrum dögum síðar kom sýslumaður eitt	M&K II,5 :359
ég á móti því, gæskan mín, að nokkuð hefur verið kaldara millum okkar	P&S :59
en í þessum svip sér hann, að nokkuð grisjar í kafaldið, svo hann	M&K I,2 :37
prest vantar. Það þóttist Finnur skilja, að nokkuð hefði tálmað fyrir presti, þar	M&K I,8 :119
Hjálmari. Tuddi verður þess brátt var, að nokkuð glaðnar yfir presti; tvístígur hann	M&K I,9 :130
sveit um hríð; en sé svo, að nokkuð meira búi undir þessu flangsi	M&K I,10 :141
rankar hann við sem í draumi, að nokkuð hafi verið talað kvöldið áður	M&K I,21 :279
Ormur svo vinsæll meðal þeirra Neðribekkjarmanna, að nokkur vildi þá til verða að	P&S :80
að undanförnu, mun lesarinn geta ráðið, að nokkur tilhæfa var í því, að	P&S :128
hafði hann ekki boðið henni fyrri, að nokkur ágreiningur hafði verið millum þeirra	P&S :142
að það er ekki hætt við, að nokkur mundi trúa því, að önnur	P&S :163
gjörir Indriði það; sér hann þá, að nokkur vegsummerki höfðu orðið þar á	P&S :178
minn. Og um leið sér Sigurður, að nokkur tár hrjóta af augum Þorsteins,	M&K I,2 :30
drepinn? Nei, enginn gat þess til, að nokkur lifandi maður hefði grandað honum,	M&K I,3 :48
Á öðru dægri taka menn eftir, að nokkur ylur tekur að færast í	M&K I,3 :55
taka hana í dvöl. Heldurðu þá, að nokkur muni taka hana í dvöl,	M&K I,4 :60
var, að Þórarinn kveddi hana svo, að nokkur væri nærstaddur, þóttist hún sjá	M&K I,11 :147
dottið það í hug, Þórdís mín, að nokkur mundi gjöra það. Ég segi	M&K I,16 :215
gjöra það. Ég segi ekki heldur, að nokkur gjöri það, enda mundi ég	M&K I,16 :216
gegndi, og hefur það í dylgjum, að nokkur tilhæfa muni hafa á verið.	M&K I,22 :287
svefns fyrr en rétt um dægramótin, að nokkur blundur rann á hann. Hann	M&K II,4 :354
því hann hafi bréf til hans að norðan og svo til sýslumanns, sem	M&K II,4 :346
Þórarni, að þar sé kominn maður að norðan og hafi meðferðis bréf til	M&K II,4 :347
þjónustumanns síns, Tómasar prests; öll framkirkjan að norðanverðu flaut í tárum; í kórnum	P&S :75
ýmislegum borðbúnaði úr tini og leiri. Að norðanverðu í stofunni héngu tvö myndaspjöld,	M&K I,5 :79
voru inni, og því varð hann að nota þann tímann, sem nokkur kyrrð	P&S :78
frammistöðumenn, að hann yrði að reyna að nota sér hornspón og sjálfskeiðing, en	P&S :193
en við finnumst, enda held ég, að nógir aðrir verði til þess að	P&S :82
okkur, þá þekki ég svo veröldina, að nógir munu verða til þess að	M&K I,25 :318
eða á ég lengi að vera að nudda á þér um það, sem	P&S :108
fótinn, þangað til hún er búin að nugga eitthvað í sundur, ef ég	M&K I,9 :130
haustið sagði faðir hennar við hana, að nú ætti hún ekki lengur að	P&S :15
ekki margt við, en með því að nú voru fleiri menn við í	P&S :34
skrifa þeim til og segja þeim, að nú sé björninn unninn? Eða er	P&S :70
léttbærara, að þú sjálf segðir mér, að nú væri það fram komið, sem	P&S :121
þökk fyrir það; má og vera, að nú berið þér léttara harma yðar	P&S :155
brúðargang sem áður til kirkju, nema að nú leiddi Indriði konu sína. Þá	P&S :189
konurnar sátu, og segir konu sinni, að nú séu hestar þeirra söðlaðir og	P&S :191
og vaknar hann skjótt. Segir bóndi, að nú sé mál að klæðast, ef	M&K I,2 :24
sagði Sigurður, en þó grunar mig, að nú tökum við það ráð, sem	M&K I,2 :33
hittast í sauðahúsinu; segir hann og, að nú sé dúfan farin út, og	M&K I,8 :115
mjög að dasast og segir Finnur, að nú séu tveir kostir fyrir höndum,	M&K I,8 :122
í tvö horn um lundarfar hans, að nú gjörðist hann hinn glaðasti og	M&K I,10 :140
kom einhver í stofu og sagði, að nú sæist til allmargs kirkjufólks; varð	M&K I,12 :163
góðra siða, og ávöxturinn er sá, að nú sækjast allir eftir þeim. Það	M&K I,12 :168
enda og lauk svo máli sínu, að nú væri ekki annað í máli	M&K I,21 :274
hann að Hlíð og segir Þórdísi, að nú muni hann taka við bréfi	M&K II,3 :340
rita bréfið upp, áður sýslumaður sagði, að nú mætti það vera. Virtist sýslumanni	M&K II,4 :353
frá kirkjunni að segja nema það, að nýr maður hefði verið settur í	M&K I,12 :163
Nei, segir hún og svo hátt, að nær því heyrðist um alla kirkjuna.	P&S :76
staðfestingar nöfn okkar og hjáþrykkt signeti að nærverandi þeim dándismönnum, heiðurlegum hreppstjóra Ögmundi	M&K II,1 :329
óþæfðir, en einhver vinnumanna skyldi þegar að næsta kvöldi þæfa þá; þessu næst	M&K I,10 :144
yfir sig ámótlega og svo hátt, að nötraði í hverjum rafti, sem var	P&S :107
danskar voru. Aftur voru aðrar danskar að ofan til og niður að miðju,	P&S :87
úr því, eða þá svo fornar að ofan sem efri hlutinn væri frá	P&S :87
brunnin á af óhöppum; pilsið var að ofan óslitið, en faldurinn að neðan	P&S :177
þjappaði og barði fönnina svo fast að ofan, að skaflinn hélzt uppi, og	M&K I,2 :38
var, að eftir því sem skaflinn að ofan þykknaði og þéttist, eftir því	M&K I,2 :38
þrífa í herðar sér og toga að ofan en ég mun, segir hann,	M&K I,8 :122
beggja megin með járni, voru þær að ofan festar í hnakkinn með snærum,	M&K I,20 :259
varð á millum hurðarinnar og dyratrésins að ofanverðu; má hann þaðan sjá eftir	M&K I,9 :134
að fyrra bragði. Hún vissi það, að oft getur lítilfjörleg byrjun orðið að	P&S :57
aftur, sem ég sagði um það, að oft væru dómar manna fjarri sönnu,	P&S :153
hefði hann og heyrt þess getið, að oft yrði það í kvonbænum, að	M&K I,14 :201
skyldi gjöra á hendur Bjarna, sagði, að oft hefði þeir þegið af honum	M&K I,21 :275
viðskiptum þeirra Finns; vissu menn og, að oft voru ertingar með þeim, og	M&K I,22 :293
svifunum kom Jón á Gili þar að og skoðaði markið og segir: Mér	P&S :22
henni Björg systir sín koma þar að og segja: Ekki veit ég, hvað	P&S :62
á lækjarbakkanum; kemur þá Guðmundur þar að og segir: Hvað ertu nú að	P&S :72
svifum kemur Þórarinn vinur hans þar að og sér brátt, að Ormur býr	P&S :82
kostað, ef hann hallar sér hér að og á þig, að öðrum kosti	M&K I,5 :86
skál með mjólk, gekk Guðrún þar að og tók að hella á könnu	M&K I,9 :136
þótti mönnum allkynleg og bera brátt að, og töluðu menn allmisjafnt um, og	M&K I,19 :251
er hún sér, hvað Tuddi hefst að, og grunar, hvað hann ætli að	M&K I,20 :264
héraðsfleyg, og hendu menn mikið gaman að, og verður Bjarni mjög frægur af	M&K I,20 :266
ég er kvenvæfla og á engan að og sízt nokkurn þann, sem hefur	M&K II,2 :334
Arnarfirði eða einhvers staðar þaðan vestan að. Og það var góður galdramaður, ha?	M&K I,18 :245
mæla, að hún Sigrún litla eigi að okkur föðurmissirinn, er svo illa tiltókst,	M&K I,4 :62
ætlast til, að við tökum hana að okkur og breytum eins við hana	M&K I,4 :63
hingað til lagazt svo búskapur okkar, að okkur hefur ekki vantað hjú, þó	M&K I,16 :217
ekki átt dæturnar til að laða að okkur vinnumennina með, enda held ég,	M&K I,16 :218
þá sló hann því líka fram, að okkur væri réttast að fara að	M&K I,16 :219
út sem hún ætti hægra með að opna fyrir honum fylgsni hjarta síns	P&S :30
og stóð enn nokkra stund á að opna hana, enda fannst Þórarni hver	M&K II,4 :347
mál er það, þó ég vilji, að orð og gjörðir haldist og Sigurður	M&K II,1 :328
Sigríður var í Víkinni, mátti svo að orði komast, að ekki gengju svo	P&S :88
heilsaði henni, og komst Guðrún svo að orði um það, að hún sagði,	P&S :135
með sér, eður, sem hann komst að orði, biðja hana að gjöra sér	P&S :141
gleðidvala, eða, ef vér mættum svo að orði kveða, það var eins og	P&S :147
biskups, og í henni er svo að orði komizt um kirkjuna á Stað:	M&K I,8 :123
kvensniftin, hún er, eins og Salomon að orði kemst, blóm í Saron og	M&K I,12 :167
var heima við bæinn, mátti svo að orði kveða, að hann nálega elti	M&K I,14 :191
og vinda, eins og spámaðurinn Sófonías að orði kemst; hef ég, sonur sæll,	M&K I,20 :257
um það, kvað prestur jafnan svo að orði, að þetta mundi ekki vera	M&K II,3 :338
frá henni; svo það mátti svo að orði kveða, að hann margfaldlega var	M&K II,4 :352
lifað, er hún hefði látið það að orðum Guðrúnar að taka upp annan	P&S :149
sínar, en Rósu varð ekki annað að orðum en að gefa Guðmundi bónda	P&S :198
postulinn: Hlýðið yðar kennifeðrum og látið að orðum þeirra en ekki verður það	M&K I,12 :172
ganga út í túnið með karlmönnunum að orfinu. Bíddu nú við! hann er	P&S :9
genginn heim úr slægjunni og sér, að Ormur sonur hans sefur enn; þá	P&S :8
stund, en sá varð endir málanna, að Ormur fór með föður sínum út	P&S :10
Ingveldi í Tungu sveið það mjög, að Ormur hafði fallið fyrir Indriða eða	P&S :20
einn dag skömmu eftir miðjan vetur, að Ormur sat í sæti sínu og	P&S :78
hans þar að og sér brátt, að Ormur býr yfir einhverju; hann kastar	P&S :82
um þetta leyti og skömmu eftir að Ormur var suður kominn, að veður	P&S :99
var einhvern tíma skömmu fyrir jól, að Ormur bróðir Sigríðar kom sem oftar	P&S :130
vér ekki borið á móti því, að oss virðist það ei alllítið vafamál,	M&K I,8 :123
Sönn er gáta yðar um það, að ógleði sú, er mér er nú	P&S :154
þig fyrir það, þó svo væri, að ógæfa mín hefði vakið í huga	P&S :121
mjög, og gæti þeim orðið það að óliði, ef þeim væri sigað á	M&K I,20 :260
í rannsókninni, höfðu það fyrir satt, að ólyginn maður hefði sagt þær Gróu	P&S :43
hinum megin í dalnum svo hátt, að ómaði í báðum hlíðunum. Lubbi Sigríðar	P&S :12
og sögðu þau síðar svo frá, að óp það, er þau heyrðu, hafi	M&K I,9 :135
samt í dag; mig er farið að óra fyrir því, að hann komi	M&K I,22 :281
hann talaði. Þér megið ekki hlæja að ósk minni, þó yður í fyrstu	P&S :131
að verða raunin á um melana, að ósk mín ekki muni rætast, því	P&S :133
hvað gæti yður gengið til þess að óska þessarar heimsku? Væru þeir allir	P&S :131
Guðrún og leit brosandi til Sigríðar, að óska þess, að þér væruð komnir,	P&S :160
þá þarf maður ekki annað en að óska sér hans, og þarna er	M&K I,13 :181
held ég mér yrði fyrst fyrir að óska mér einhvers ljúffengs bita að	M&K I,13 :181
munninn á mönnum fyrirhafnarlaust. Hlæðu ekki að ósköpunum! Veistu, hver átti fiskinn? Kóngurinn	P&S :103
til bóka, hestafóður, föt og sérhvað, að ótöldu ýmsu smálegu, allvæn reiðtygi, ítem	M&K I,5 :85
vöngum: Þess vil ég óska, sonur, að óvinir vorir ífærist forsmáninni, og skömmina	M&K I,20 :259
hafði því ekki gengið til borðunar, að óvinurinn Sparta var á borðum. Raunar	P&S :78
já, meir en maklegt, hum, hum að óvirða slíka menn og sveitarprýði, hum,	M&K I,20 :260
bóndi minn að láta gjöra sig að óvita, og þér, prestur minn, ekki	M&K I,24 :305
því maðurinn var ákaflega langur, svo að óvíst var, hvort hann hefði getað	M&K I,13 :183
halda. Í því bili kom Indriði að pallinum, þar sem konurnar sátu, og	P&S :191
úr bóli sínu og staulast fram að pallskörinni og tekur askinn og sezt	M&K I,3 :43
ég tækist það ekki á hendur að passa kvenmann, því það er hlutur,	M&K I,17 :237
hálagleri, þó ég væri járnalaus, en að passa upp á kvenmann; en segðu	M&K I,17 :237
varð það kunnugt þar í bænum, að piltar væru þar. Ormur ætlaði með	P&S :130
og segir: Mér sýnist, meðhjálpari minn, að pilturinn sé farinn nokkuð að togna,	M&K I,12 :161
minnast á eitthvað, er hann hélt, að prest mundi fýsa að heyra, þá	M&K I,9 :130
lengra líf, þá ber svo við, að prest sækir mikill þorsti, og fer	M&K I,9 :136
af á mörinn, en skotið því að presti, að ef lengi stæði á	P&S :71
hann hafði komizt á snoðir um, að presti geðjaðist allvel að því, að	M&K I,7 :104
á munn sér og rétti aftur að presti guð launi yður, nú hýrnaði	M&K I,7 :109
út tvo karlmenn að leita dauðaleit að presti. Verður þar nú mikill fagnaðarfundur,	M&K I,8 :122
Tuddi og otaði um leið tóbakskyllinum að presti. Ertu orðinn tóbakslaus núna? sagði	M&K I,9 :129
í öxl Tudda. Tuddi ranghvolfdi augunum að presti og sagði: Æ, æ, ég	M&K I,9 :132
það fólk. Grímur sneri sér við að presti og sagði: Hvað þóknast yður,	M&K I,12 :161
sem högl væri. Það sáu menn, að presti brá heldur en ekki við	M&K II,1 :328
þú núna. En rétt í því að prestskona sleppti síðasta orðinu, gekk maður	M&K I,6 :91
þær konurnar lengi hljóðlega. Vissi Þórdís, að prestskona var í vitorði um einkamál	M&K I,24 :301
er hann þurfti, og til þess að prestur því betur gæti talað við	M&K I,5 :81
vakandi; tekur hún þá eftir því, að prestur gengur fram í húsdyrnar og	M&K I,5 :82
er, og var það upphaf ræðunnar, að prestur segir við Guðrúnu: Sofa allir	M&K I,5 :82
eftir viðtal þeirra prests og Guðrúnar, að prestur rís snemma úr rekkju og	M&K I,6 :89
en er hann verður þess vís, að prestur ekki verður var við komu	M&K I,7 :105
hvað umræðuefnið er, og það með, að prestur vilji veiða nokkuð upp úr	M&K I,7 :111
fram koma; og er hann sér, að prestur og Hjálmar ætla að ganga	M&K I,7 :111
orðið; grunar hann nú sem var, að prestur muni vera fastur þar í	M&K I,8 :120
hóstaði og hóstaði til þrautar, svo að prestur skyldi vita af sér, en	M&K I,9 :127
stendur í skránni, og veit þá, að prestur muni þar inni; ekki ber	M&K I,9 :129
inna. Gekk svo fram um hríð, að prestur var fámáll og áhyggjufullur. En	M&K I,10 :140
var eitt skipti, nokkru eftir það, að prestur hafði tekið aftur gleði sína,	M&K I,10 :140
málatilbúning þenna allan svo og það, að prestur hefur tekið að sér sökina	M&K I,21 :269
eða ritningarinnar. Sigurður kveðst sjá það, að prestur hafi satt að mæla og	M&K I,21 :270
þá loks svo fyrir bæn Sigurðar, að prestur lætur til leiðast og lofar	M&K I,21 :271
til dóms, og segja þeir allir, að prestur hafi auðsýnt Sigurði vináttubragð mikið.	M&K I,21 :273
og kysstust eða þeir hnakkrifust svo, að prestur varð að miðla í millum	M&K I,21 :276
sem hann gjörir; og með því að prestur gengur ríkt eftir, en Sigurður	M&K I,21 :278
af öli, svo fer það fram, að prestur ritar kaupbréf fyrir jörðinni. Þegar	M&K I,21 :278
upp lesið, en lét sér nægja, að prestur segði honum ágrip af helztu	M&K I,21 :278
fær; er þá það ráð tekið, að prestur lætur hann taka um pennann	M&K I,21 :278
en er hann verður þess vís, að prestur vill ekki láta þá ferð	M&K I,22 :288
heitið Sigrúnu, því ekki vildi hann, að prestur væri í för með sér,	M&K I,22 :288
Líður nú svo fram um hríð, að prestur situr í búi sínu, og	M&K II,1 :324
og hvernig það hafi atvikazt og að prestur telji nú Hamar orðinn sína	M&K II,2 :336
þá var laus, og var sagt, að prestur hefði ætlað Guðrúnu þá jörð	M&K SÖGULOK :367
einhver inn í loftið og segir, að presturinn sé kominn út í kirkjuna	P&S :40
það; þú veizt nú, Þórdís mín, að presturinn okkar hefur látið hann Sigurþór	M&K I,4 :64
þú verður hvort sem heldur er að pretta þá um það, sem þeir	M&K I,16 :221
dugað, og hefði hún því orðið að prjóna gráu framan við ermarnar. Sigrún	M&K I,14 :190
sumrin, og því ætla ég mér að púla hér upp á kúgras um	M&K I,17 :228
dugðu til að Hvoli; þar átti að pússa þau Indriða og Sigríði um	P&S :185
sagði Guðrún, að hér kæmi einhver að rabba við okkur til skemmtunar í	P&S :159
heyrt um það. Nú fóru menn að rannsaka ritningarnar, það er að skilja	P&S :5
sinna. Kom svo, að ráðskona tók að rannsaka málið, en Hjálmar veitti jafnan	M&K I,9 :139
Þóris, sem hann á bágt með að raska, en að öðru leyti veit	M&K I,24 :304
Hallvarður, hver þremillinn hjálpar þér til að rata alls staðar. Það var og	M&K I,1 :18
hafa náttstað, lagsmaður? Við ríðum heim að Rauðará og verðum þar í nótt,	P&S :103
manninn fyrir það. Þeir ríða heim að Rauðará; enginn var þar úti, og	P&S :103
konur! Það hef ég þó komist að raun um, Guðmundur minn, síðan konan	P&S :50
því ég þóttist nýlega hafa komist að raun um, að dómar manna um	P&S :152
undir maddömu Á., og sagði hún, að raunar hefðu þau hjónin verið búin	P&S :141
viljað halda mig lengur. Sýslumaður sagði, að raunar hefði hann óskað að hafa	M&K II,5 :360
á henni, og ekki ætla ég að ráða þér til þess að hafa	P&S :50
af því, þegar hún fær ekki að ráða svo miklu sem að gefa	P&S :67
á nú að gjöra og úr að ráða, finnst mér þurfa meira en	P&S :84
deyja til fulls. Ekki vissi Sigríður að ráða þenna draum, en svo mikils	P&S :149
Persju allri og Asíá átti fyrir að ráða. Það er upphaf fyrstu rímu	M&K I,1 :14
þó verður það, að Þorsteinn hlýtur að ráða, og halda þeir nú áleiðis	M&K I,2 :31
fennt. Það er ekki úr mörgu að ráða, farðu sem fljótast heim að	M&K I,3 :55
að sundurþykkju, að þú fáir ekki að ráða svo litlu, Þórdís mín, sem	M&K I,4 :66
hann, þóttist hann ekki einhlítur úr að ráða vandræðunum; leitaði hann þá oft	M&K I,7 :101
sem oftar, að Finnur þurfti fljótlega að ráða úr vandamáli nokkru og vildi	M&K I,7 :101
Þórarinn, að ekki var annað úr að ráða en að biðja Finn að	M&K I,7 :101
en úr því er nú betra að ráða en hitt var verra en	M&K I,12 :157
um, hve mikill gæfumaður hann sé að ráða þannig til lykta vandræðum þessum,	M&K I,21 :276
vanir að hafa það svo, karlmennirnir, að ráða fyrst að honum, áður en	M&K I,22 :285
útróðra, fyrir það. Já, ég ætla að ráða það af að skrifa honum,	M&K II,2 :336
um dálitla stund, já, ég ætla að ráða það af, til hvers sem	M&K II,2 :336
handanna, þótti henni það betri atvinnuvegur að ráðast til Reykjavíkur en að vinna	P&S :88
hinn vitrasti. Bað nú kaupmaður hann að ráðast til sín og vera hjá	P&S :151
ungan mann, sem hefur nokkur efni, að ráðast í eitthvað það, sem megi	P&S :203
sæll, að þér sýnist það allfýsilegt að ráðast til Hlíðar, og má það	M&K I,12 :170
tvö saman og ég hef ætlað að ráðast í að nefna það við