APALGRÁ.........................1
tveir hestar, og var annað hryssa apalgrá; henni átti Sigríður að ríða, en	P&S :36
ARABÍU..........................1
þótti honum gaman að drottningunni frá Arabíu, þegar hún heimsótti hann; með henni	M&K I,13 :185
ARÐ.............................1
þá treyst því, að jörð gefur arð eftir atburðum. Ég fellst á það,	P&S :204
ARF.............................1
sem að réttu á að taka arf eftir þig, og þó mér sé	M&K I,25 :317
ARFASKIPTA......................1
því ekki koma til virðingar eður arfaskipta eftir Sigurð. Þórður eyddi því umtali	M&K II,1 :324
ARFI............................1
séra Sigvalda, og tók hann við arfi hans og lét setja Þórarin til	M&K I,5 :77
ARFLEIDDI.......................1
bætt, þar sem Sigríður var. Hún arfleiddi Sigríði að öllum sínum fjármunum, föstum	P&S :29
ARFLEIDDU.......................1
að það gæti lánazt, að þau arfleiddu drenginn hann Sigga minn, og því	M&K I,5 :87
ARFS............................3
hvort hann ætlar að kalla til arfs eða ekki. Það vil ég þá,	M&K I,25 :318
að hann gjörir ekki tilkall til arfs eftir mig, ef hann veit, að	M&K I,25 :317
enginn maður annar hafa tilkall til arfs eftir hann, og skuli öll þau	M&K I,25 :319
ARFSTILKALLI....................2
fé skorta, þó hann sleppti öllu arfstilkalli eftir Sigurð, enda mundi ekki sá	M&K I,25 :319
fyrir sitt leyti afsalaði sér öllu arfstilkalli eftir Sigurð fyrir sig og sína	M&K I,25 :319
ARFUR...........................2
Sigvalda míns, þar voru með peningar, arfur eftir konu, sem dó fyrir sunnan	M&K I,1 :18
eftir Sigurð, enda mundi ekki sá arfur nema svo miklu, að hann mætti	M&K I,25 :319
ARMA............................4
ástvina, tók Svefninn hann loks í arma, en lét son sinn Drauminn bía	M&K II,6 :363
Hvar fyrir upphefur sig sú en arma jörð og aska? Í þessum svifum	M&K I,13 :187
hallaðist á hestinum eða féll í arma móður sinnar; samt var það allt	P&S :202
hana þá og þrýstir henni í arma sína og kyssir hana og biður	M&K I,11 :148
ARMLEGG.........................1
veg friðarins, sagði Grímur, útréttu þinn armlegg, sonur, og látum oss slá Filisteann.	M&K I,20 :263
ARMÆÐU..........................2
ekki, elskan mín, til raunar og armæðu að hafa óhræsis íslenska búninginn í	P&S :142
báðar hendur fullar með sorg og armæðu og það veit ég, að illa	M&K I,12 :172
ARNA............................13
hvaða smali er það, skrattinn sá arna, að þekkja ekki kindurnar hans húsbónda	P&S :22
eru svo hornvítis skynugir, greyskammirnar þær arna, að ég gat með engu mögulegu	P&S :189
í honum og gjöra grundina þá arna að túni, eða heldurðu ekki það?	P&S :206
að klekja þeim upp, ormunum þeim arna. Einn anginn varð að vera eftir	P&S :189
þó hann gæfi mér klútbleðilinn þann arna, ég held ég hafi þá gjört	P&S :96
taktu við, ég gjörði kökubleðilinn þann arna handa þér til að bæta það	M&K I,3 :44
er sæti þitt, en húskytruna þá arna höfum við hjónin ætlað fyrir okkur	M&K I,16 :214
er að þynna dálítið mjaðarskömmina þá arna; mér sýnist hún vera svo þykk;	P&S :72
hana upp á fjall, skituna þá arna; sigaðu honum Lubba ekki mikið á	P&S :10
ég óskaði mér, að melarnir þeir arna væru orðnir fjórum sinnum lengri en	P&S :131
Það er að koma bréfinu því arna yfir að Hóli, svo lítið á	P&S :68
dýrum dómum, segja þeir, skollinn sá arna; það kann að mega velgja sér	M&K I,17 :236
hitt óskastundina áðan og melarnir þeir arna ætli aldrei að þrjóta; en hitt	P&S :133
ARNARFIRÐI......................1
hann var af Ströndum eða úr Arnarfirði eða einhvers staðar þaðan vestan að.	M&K I,18 :245
ARNARVATNSHEIÐI.................1
jafnkortara, sé farið fyrir Ok og Arnarvatnsheiði, þá munu verða áhöld um, en	M&K I,1 :17
ARNI............................2
til, hann hefur skrifað, skrattinn sá arni, fjóra potta af estras í reikninginn	P&S :167
sykur. Hann mundi það, púttinn sá arni, Sigríður mín, að þú tróðst upp	P&S :189
ARTUGRI.........................1
skal læra þig til að vera artugri, kunningi! Í þessu stekkur hann á	M&K I,18 :241
ASÍÁ............................1
er gætti láða, Persju allri og Asíá átti fyrir að ráða. Það er	M&K I,1 :14
ASK.............................1
sig spjör eða gjöra graut í ask; ég hef oft óskað mér, að	P&S :29
ASKA............................2
sig sú en arma jörð og aska? Í þessum svifum grípur Bjarni tveim	M&K I,13 :187
þá óguðlegu, og þeir skulu vera aska undir yðar fótum. Gjöra þeir nú	M&K I,20 :260
ASKANA..........................3
kom askur kerlingar, en sú, sem askana bar, rétti hann upp á skörina	M&K I,3 :43
skammta, og bar ein af griðkonum askana jafnóðum frá henni og setti upp	M&K I,3 :43
því og kvað ekki bókvitið í askana látið, þegar farið væri að búa.	P&S :61
ASKARNIR........................1
síðastri af fólkinu. Voru nú allir askarnir inn bornir smátt og smátt, og	M&K I,3 :43
ASKINN..........................3
og þá er hún sér fyrsta askinn koma, tekur hún í hálfum hljóðum	M&K I,3 :43
staulast fram að pallskörinni og tekur askinn og sezt síðan aftur í hnipur	M&K I,3 :43
fjárgötur, fremur hrygg í huga, með askinn sinn í hendinni. Hún var þá	P&S :10
ASKINUM.........................4
nema hún Sigga hafi krækt úr askinum, hún er vís til þess, ég	M&K I,3 :44
hrútshyrning og sjálfskeiðing, lýkur síðan upp askinum og skyggnist í hann og segir:	M&K I,3 :43
segir: Ertu búin að borða úr askinum þínum, hróið mitt? Ónei, hann stendur	M&K I,3 :44
við, þó lítið verði stundum í askinum þínum? Sigrún svaraði engu, og leit	M&K I,4 :68
ASKLOK..........................1
hagldir og hornspæni, skar rúmfjalir og asklok, holaði innan tóbaksbauka eða fitlaði við	M&K I,1 :12
ASKUR...........................2
það helzta umræðuefnið, að ekki mundi askur hennar koma fyrstur, slíku mætti hún	M&K I,3 :43
lét Þuríður dæluna ganga. Síðastur kom askur kerlingar, en sú, sem askana bar,	M&K I,3 :43
ASKURINN........................1
til Þuríðar og segir: Þarna er askurinn þinn, Þuríður gamla! Geturðu ekki skeint	M&K I,3 :43
ASNANUM.........................1
rannsak ritninganna, að hestinum hæfi svipan, asnanum beizli og Bjarna vöndur á bakið.	M&K I,19 :256
AT..............................1
mínar. Buxene þínar! So þú formóðar, at jeg har lejlighed, lélegheit að befatta	P&S :108
ATBURÐ..........................1
lengi dauft í Hlíð eftir þenna atburð. Þorsteinn hafði verið maður vinsæll, og	M&K I,4 :57
ATBURÐA.........................1
við söguna, og getum aðeins þeirra atburða, sem snerta þá menn, sem hún	M&K I,5 :71
ATBURÐI.........................2
svo, að Sigrún sagði henni alla atburði og viðræður þeirra Egils svo og,	M&K I,14 :201
hressast, fóru menn betur að íhuga atburði þá, er orðið höfðu um slysfarir	M&K I,9 :138
ATBURÐIR........................2
og skæð, og urðu þá margir atburðir jafnsnemma, og verður ekki greinilega sagt	P&S :80
sagt presti af hið sannasta, hverjir atburðir urðu til þess, að hann féll	M&K I,9 :139
ATBURÐUM........................4
sagði þá hvor öðrum frá öllum atburðum, er gjörst höfðu; en daginn eftir	P&S :171
því, að jörð gefur arð eftir atburðum. Ég fellst á það, sem þú	P&S :204
um það ýmsar sögur, með hverjum atburðum það hafði orðið. Aldrei þótti séra	M&K I,5 :75
þótt ekki vissi hann, með hverjum atburðum það hefði orðið; grunar hann nú	M&K I,8 :119
ATBURÐUR........................4
tala um söguna. Verður þá sá atburður, að smali spratt upp hart og	M&K I,1 :15
því ekki þekki ég hana. Þessi atburður gjörði enda á samræðu þeirra systkina,	M&K I,6 :99
töldu þess öll líkindi, að þessi atburður hefði ekki verið að öllu tilviljun;	P&S :77
brúðarbekkinn hjá Guðmundi; og flýgur þessi atburður um öll héruð, og var álit	P&S :77
ATFERLI.........................2
er þar einn manna; þykir henni atferli hans nokkuð kynlegt. Egill sneri baki	M&K I,14 :196
á fóstru sína og þykir kynlegt atferli hennar, er hún lýsir með logandi	M&K I,15 :205
ATFÖRINA........................1
feðgar Grímur og Egill veittu honum atförina, en Grímur djákni var hrópaður mjög	M&K I,21 :268
ATFÖRINNI.......................1
fram sumarið, og verður ekki af atförinni við Bjarna á Leiti, og hyggja	M&K I,20 :257