AÐALBÓL................1
maður er fyrstur byggði að nýju Aðalból í Hrafnkelsdal. Fyrsta morguninn sem hann	Guðmundur á Aðalbóli
AÐALBÓLI...............1
Þókti mönnum þetta skrýtið. GUÐMUNDUR Á AÐALBÓLI Guðmundur hét maður er fyrstur byggði	Guðmundur á Aðalbóli
AÐBURÐI................1
saga þessi er bóndi sagði frá aðburði þessum og vóru allir sammála um	Ærnar frá Staðarhóli
AÐEINS.................2
mannheimum) þaðan í frá nema því aðeins að mennskur maður kæmist með henni	Úlfhildur álfkona
hafa verslað þar við klettinn. En aðeins skyggnir menn sáu skipin eins og	Huldukaupstaður hjá Halllandskletti
AÐFANGADAGSKVÖLDIÐ.....1
með heimamönnum sínum til kirkju á aðfangadagskvöldið, nema bústýra hans var ein eftir	Hildur álfadrottning
AÐFANGANÆTUR...........1
ávallt var venja, að einhver gerði aðfanganætur jóla og nýárs, meðan annað bæjarfólk	Hildur álfadrottning
AÐFRAMKOMINN...........1
Var Arnór með rænu, en mjög aðframkominn; sagði hann bónda, hvernig farið hafði	Tungustapi
AÐGÁÐI.................1
kornvöru og trjávið og fleira. Hún aðgáði og mundi hestalit og hestatölu, en	Huldukaupstaður hjá Halllandskletti
AÐGERÐARLAUS...........1
að tálga spýtu, eða hann sæti aðgerðarlaus og horfði út á fjörðinn. Ketilríði	Huldukonuhefndin
AÐGÆTNIR...............1
verið huldufólk. Mennirnir vóru ekki so aðgætnir að líta eftir förum þessara manna	Álfarnir í Kaldbaksvík
AÐKOMANDI..............1
á eyjunni og ekki heldur neinn aðkomandi maður af landi, því þá var	Huldufólk í Hjörtsey
AÐKOMNA................1
konan fór á burt; en hin aðkomna stúlka fór höndum um konuna, er	Álfkona í barnsnauð
AÐKOMNU................1
þá hún fór að mjólka þessa aðkomnu kú, lét hún eins og hún	Ló, ló, mín Lappa
AÐKOMUMAÐURINN.........1
sjötta ári. Þessu keyptu þeir. Tók aðkomumaðurinn til verka. Skipti hann sér af	Kirkjusmiðurinn á Reyni
AÐRA...................3
hann ýtarlegar um allt þetta en aðra, en maðurinn brást þurrlega við og	Rauðhöfði
það vildu; en aðrir völdu sér aðra skemmtun, er það hugnaði betur, en	Hildur álfadrottning
á þessu öllu ekki síður en aðra. Spyr hann þá, hvort nokkur viti	Rauðhöfði
AÐRAR..................2
smalar þar hafa séð neinar kindur aðrar en þær er heim komu. Var	Ærnar frá Staðarhóli
og sofnar þegar. Þangað komu og aðrar konur síðar, og sefur hún sem	Kötludraumur
AÐRIR..................12
var hann jafnan eins fljótur og aðrir að slá tún sitt, en ei	Kaupamaðurinn
rigning ef það breiddi ekki en aðrir breiddu og svo var um annan	Sýslumannskonan í Burstarfelli
sem minnst mönnunum til miska gjöra, aðrir fremur, og er það á misjafnri	Álfur og Alvör
sögðu allir að hvörki hún né aðrir hefði rekið þær þann dag, það	Huldufólk í Hjörtsey
aldrei síðan né heldur fleira en aðrir menn. ÁLFKONA REIDD YFIR Á Í	Huldufólk í Vökuhól
að prestur hefði vitað margt, sem aðrir óbreyttir menn ekki vissu eða gátu	Sagnir frá Pétursey
hann þá oftast í kirkju, er aðrir piltar fóru til leika; oft fór	Tungustapi
ekki annað en drykkjumælgi, en hinir aðrir segja, að þó prestur talaði ekki	Sagnir frá Pétursey
jafnvel þó allir, bæði bóndinn og aðrir, teldu þær tapaðar, en þó var	Ærnar frá Staðarhóli
Hvert sumar sat hún inni þegar aðrir voru að heyvinnu og tengdamóðir hennar	Selmatseljan
dansleika, þeir sem það vildu; en aðrir völdu sér aðra skemmtun, er það	Hildur álfadrottning
fljótt búin með tún eins og aðrir. Þá sjaldan hún hafði tekið kaupamenn,	Kaupamaðurinn
AÐSETUR................1
sögunni til Rauðhöfða. Hann tók sér aðsetur á Faxaflóa og grandaði þar mönnum	Rauðhöfði
AF.....................208
elti lítið eitt. Þau lögðu samt af að dansa mikið á þessum hólum	Álfarnir í Snartartungu
að fá rök því mjög fáir af alþýðu hafa komist svo langt í	Hættir huldufólks
vatninu, og dregur það einnig nafn af atburði þessum og er kallað Hvalfell.	Rauðhöfði
fór, sá stúlkan, að röstin stóð af ákaflega stórum hval, sem synti beint	Rauðhöfði
og sagt, að hún væri ein af álfafólki því, sem ætti heima í	Rauðhöfði
að hún var nefnd í vísunni af álfkonunni á fjósglugganum. Gat hún þá	Ló, ló, mín Lappa
Rauðhöfði kom í vatnið, sprakk hann af áreynslunni að komast upp þangað, og	Rauðhöfði
sjálfsagt álfabæir því ef maður hleypur af ásetningi á milli þeirra með gáska	Steinarnir á Álftanesi
og lúðu. Hann sagðist hafa farið af baki hestinum og horft á þetta	Sagnir Eiríks frá Brúnum
nokkur eða jarðfall. Þar fer hún af baki við stein einn og tekur	Hildur álfadrottning
þetta er komið heim stígur konan af baki og heilsar heimastúlku; hún tekur	Fjalgerður
á sömu stundu fallið liðinn fram af bekk þeim, er hann lá á,	Tungustapi
spurði þá hvort þeir hefðu brugðið af boði sínu og gengið allir frá	Selmatseljan
gljúfrið, sem áin rennur um fram af Botnsheiði, þá urðu þrengslin svo mikil,	Rauðhöfði
hliðið. Þá var kallað til mín af bæjarmanni, er sagði: Hvað ertu að	Sagnir Eiríks frá Brúnum
Katla, og vænti ég, Már, þess af drengskap þínum, að þú finnir mér	Kötludraumur
faðir hans fundið bein hans niður af dyrum á skúta þeim, sem hundarnir	Sagnir frá Pétursey
allir sammála um að þær mundu af einhvurjum ósýnilegum mönnum geymdar verið, so	Ærnar frá Staðarhóli
og undarlegur, að honum stóð stuggur af; ekki að síður gaf hann honum	Kaupamaðurinn
að öllum stundum. Sæmundur sagði fátt af, en lét sem sér þætti skemmtilegt	Huldukonuhefndin
sjónir. Þetta skyldu verið hafa álfamenn af engjum heim farandi. Það var líka	Álfar á Ásmundarnesi
fór, enda setti hann ekki saman af engu. Hann varð hinn nýtasti bóndi	Hildur álfadrottning
aðkomumaðurinn til verka. Skipti hann sér af engu nema smíðum sínum og var	Kirkjusmiðurinn á Reyni
svo, að móðir sín vissi ekki af, er hann færi frá bænum. Ketilríður	Huldukonuhefndin
skip á sjó einstöku sinnum fram af Eyvindarhólum, þó ekki væri mennskir menn	Sagnir Eiríks frá Brúnum
eintal og segir honum hið ljósasta af ferðum sínum. Honum fellur þá allur	Huldukonuhefndin
með hana og Sæmund. Segir ekki af ferðum þeirra, nema það fer að	Huldukonuhefndin
kaupamann hafi tekið. Hún var auðug af fé, og þótti hún margt kunna.	Kaupamaðurinn
fóru með hesta í taumi klyfjaða af fiski upp undir Hrútafellsfjall og hurfu	Sagnir Eiríks frá Brúnum
kirkju en á sjálfan jóladaginn. En af fjallbæjum, þaðan sem langt var til	Hildur álfadrottning
tungl. Sá ég þá, að fjöldi af fólki gekk vestur túnið fyrir neðan	Sagnir Eiríks frá Brúnum
nýársdagskvöldi einu, að þrennt eða fernt af fólki mínu fór út, og sá	Flutningur álfa og helgihald
þorp stór. Var það allt fullt af fólki sem hafði allt atferli sem	Sýslumannskonan í Burstarfelli
sem nokkuð kveður að eru byggðir af fólki því sem álfar heita. Nú	Steinarnir á Álftanesi
fólk að fara vestur túnið. Nokkuð af fólkinu kom út, og sá enginn	Sagnir Eiríks frá Brúnum
fyrir páska. Var þá svo dregið af föður hans, að hann mátti trauðlega	Tungustapi
stað. Beggja megin vegarins var alþakið af fögrum blómum og voru grundirnar ljósbleikar	Úlfhildur álfkona
öðru hverju fyndist eitt og annað af fötum, sem Ólafur hefði verið í,	Sagnir frá Pétursey
sveininn gaf hann henni að drekka af glasi og það var sá sætasti	Selmatseljan
á bæ, og rétta hendurnar upp af glettum. Gægist ég þá baka til	Hver á hérna höndur?
farið með vísu þessa, hvarf hún af glugganum, og þá gat Ketilríður loksins	Huldukonuhefndin
þá, er Katla hét; hún var af góðum ættum. Einhverju sinni reið Már	Kötludraumur
yfir mig kápu sinni; var hún af guðvef og grátt skinn undir, búin	Kötludraumur
svo margt að skip hafi komið af hafi með vörubirgðir handa því. Á	Huldukaupstaður hjá Halllandskletti
áttu margir um sárt að binda af hans völdum, þó ekki séu þeir	Rauðhöfði
mikinn í skálanum, er Kári sprakk af harmi mín vegna. Segja þá sumar	Kötludraumur
á gólfinu og höfðu þau sprungið af harmi. En hinn veturvistarmaðurinn stóð grátandi	Selmatseljan
af sér barnið, dró hring einn af hendi sér og fékk því að	Hildur álfadrottning
að öðrum kosti skyldi bóndi láta af hendi við hann einkason sinn á	Kirkjusmiðurinn á Reyni
léði hún því þó einn gullhring af hendi sinni, en barnið fleygði honum	Úlfhildur álfkona
í hinum enda baðstofunnar. Maðurinn tók af henni glasið og gekk með það	Álfkona í barnsnauð
Hildi, að hann vissi ekki, hvað af henni yrði. En það fann hann,	Hildur álfadrottning
þessu, því hún var vel birg af heyi. Það bað huldukonan hana fyrir	Fóðruð kýr fyrir huldufólk
illt og ófróðlegt að missa svo af Hildi, að hann vissi ekki, hvað	Hildur álfadrottning
óhlýðnuðust drottni sínum steypti hann þeim af himnum ofan, féllu sumir í undirdjúpin,	Álfur og Alvör
konur margar, og bar ein langt af hinum. Hann kvaddi þær kurteislega, en	Álfakóngurinn í Seley
niður að fiskakösinni, þá kippir hesturinn af honum taumunum, svo að hann snýr	Sagnir Eiríks frá Brúnum
hans kirfilega og tekur þar fram af honum beislið, gengur síðan til rúms	Hildur álfadrottning
Síðan tóku þær að rífa ofan af honum fötin, svo nú tekur að	Möðrudalspresturinn
sig, og hún beiðist ekki annars af honum, ef hann reynist sér trúr	Álfakóngurinn í Seley
hvarf hann, svo enginn vissi, hvað af honum varð. Oft kom Sveinn að	Tungustapi
enginn, og Úlfhildur vissi heldur ekkert af honum. Í þessu bili var tekið	Úlfhildur álfkona
slæmt var veður. Litlar sögur hafa af honum farið, en allt um það	Huldufólk í Steinahelli
minnar. Kári lét mig þá drekka af horni, er hann hafði áður drukkið	Kötludraumur
afráðið, að flytja skyldi kirkjuna niður af hólbarðinu, nær bænum, í kvos hjá	Tungustapi
svo miklir að hún stendur agndofa af hræðslu og gáir í kringum sig,	Kúasmalinn
skuluð þið af þeim hafa héðan af. HULDUFÓLK Í VÖKUHÓL Á öndverðri 16.	Tilorðning huldufólks
að í Pétursey væri mikið til af huldufólki, og höfðu menn fyrir satt,	Sagnir frá Pétursey
hún hafi átt heima í einu af huldufólkskotum þeim sem séu í Lundarbrekkulandi,	Álfkona reidd yfir á
ævi, og lýkur hér svo sögunni af huldufólkskónginum í Seleynni. SELMATSELJAN Prestur var	Álfakóngurinn í Seley
synir sínir væru drukknaðir, og svo, af hvers völdum. Féllst honum mikið til	Rauðhöfði
skyldi. Tók hún þá nokkur frá af hvoru kyni er henni þóktu ósélegust	Tilorðning huldufólks
úr hamrinum. Stakkst maðurinn þar fram af í sjóinn og varð í sama	Rauðhöfði
skrölt, líkt og hún væri samsett af járnhlekkjum. Það var almennt sagt, að	Sagnir frá Pétursey
svo prestinum á hverju hausti afgjald af jörðunni. Eitt haust, eftir vana, kemur	Möðrudalspresturinn
hana fyrir að skipta sér ekkert af kálfburði né mjöltum kýrinnar. Um morguninn	Fóðruð kýr fyrir huldufólk
búnu til náða og leggst út af. Kemur honum nú í hug, að	Hildur álfadrottning
um daginn; þau fundu brátt nokkuð af kindunum og héldu með þær heim	Látraselið
bjarginu ef ske kynni að nokkuð af kindunum hefði slangrað þar inn. Þegar	Látraselið
Votabergi í fjallinu út og upp af Kleif í Fljótsdal. Eina nótt um	Guðmundur á Aðalbóli
fang sér ýmislegu sem fágætast var af kramvöru hjá kaupmönnum. Það sér sýslumannskonan	Sýslumannskonan í Burstarfelli
við aftur að sjá, hvað varð af kúnum, sá ég ekkert, og sá	Sagnir Eiríks frá Brúnum
mikið eftir því, að ég leit af kúnum, því mig langaði að sjá,	Sagnir Eiríks frá Brúnum
Fyrst þegar hann hefði orðið eftir af lagsmönnum sínum í skerinu, hefði hann	Rauðhöfði
og ekki heldur neinn aðkomandi maður af landi, því þá var flóð. Sagt	Huldufólk í Hjörtsey
líka tókst, en sveigðu þá undireins af leið og fóru svo hvurjir hjá	Álfarnir í Kaldbaksvík
atvikast. Móðir sveinsins segir henni allt af létta, eins og gengið hafði. Þegar	18 barna faðir í álfheimum
að orði kveðið, að þær væru af Löppukyni. LEGG Í LÓFA KARLS, KARLS	Ló, ló, mín Lappa
að slá, en náði engu hári af með henni. Reiddist þá bóndi og	Kaupamaðurinn
svo búið, og töldu þeir manninn af með öllu, nema hans yrði bráðlega	Rauðhöfði
hafa við eitthvört tækifæri verið blóðgaðar af mennskum mönnum því þá vill huldufólkið	Hættir huldufólks
vissu að það gat ekki verið af mennskum mönnum, því bæði var þaðan	Karlsstaðahvammur
ró í rúminu. Þá hrópaði prestur af mesta megni, sagði þær örmu dubbur	Möðrudalspresturinn
sinn, að hann skyldi skamma unaðsbót af mér hljóta, en þó skyldum við	Hildur álfadrottning
skyldi. Þó vil ég þú þiggir af mér ljáspíkina þá arna, sem ég	Kaupamaðurinn
þessi: Í öndverðu skapaði guð manninn af moldu og konu handa honum einnig	Álfur og Alvör
moldu og konu handa honum einnig af moldu. Þessi kona hans var svo	Álfur og Alvör
nokkra stund, mælir hún vísu þessa af munni fram, dræmt og raunalega: Hér	Huldukonuhefndin
engum mein nema þeir sé áreittir af mönnum að fyrra bragði; hinir þar	Steinarnir á Álftanesi
að vera sá óyggjandi sannleiki staðfestur af mörgum sjónar og heyrnarvitnum að valla	Hættir huldufólks
gaf hann honum þó svo mikið af nesti sínu sem hann vildi. Át	Kaupamaðurinn
fullar eins og þær hefðu komið af nógri jörð eða frá gjöf. Virtist	Ærnar frá Staðarhóli
til rúms um kvöldið. Leið svo af nóttin, en um morguninn kemur hún	Álfakóngurinn í Seley
en það fór þó smám saman af, og bar svo ei meira á	Flutningur álfa og helgihald
horni, er hann hafði áður drukkið af, og kvaðst fyrr vildi bíða helstríð	Kötludraumur
í smiðju. Þar sá hann ógrynni af orfum og hrífum og ljáabunka stóran.	Kaupamaðurinn
stapanum, og lagði þaðan út ljóma af ótal ljósaröðum; en þegar mönnum aftur	Tungustapi
sögu sína svolátandi: Ég var álfamey af ótignum ættum; en sá, sem nú	Hildur álfadrottning
gaman, þar hann skelfur og titrar af ótta og hræðslu í bekknum. Þegar	Möðrudalspresturinn
því hún kvaðst hafa mætt álasi af presti fyrir það að hún færi	Úlfhildur álfkona
ég vildi; þar með var hringur af rauðagulli, höfuðgull og men, fjögur fingurgull	Kötludraumur
þeir hóp manna koma móti sér af rifinu út á ísinn og sögðu	Álfarnir í Kaldbaksvík
Þóttist enginn slíkan grip séð hafa af samri tegund og er svo sagt	Sýslumannskonan í Burstarfelli
minn. Að svo mæltu setur hún af sér sveininn, son húsfreyju, og verður	18 barna faðir í álfheimum
hún misst rænuna og ekki vitað af sér framar. Lýkur hér sögunni um	Huldukonuhefndin
því allrar orku til að hressa af sér. Líður nú eftir það lítil	Hildur álfadrottning
getið, þangað til hann kemur fram af sér beislinu, og lætur það þar	Hildur álfadrottning
og var óvært. Setti þá drottning af sér barnið, dró hring einn af	Hildur álfadrottning
lægju, og að manndráp þau, er af sér hefðu staðið og svo mörg	Hildur álfadrottning
honum til rúms; fann þá komumaður af sér dregna sokka og skó. Prestur	Möðrudalspresturinn
fjarskinn allur, sem hann gjörði illt af sér í skipsköðum og manntjóni, en	Rauðhöfði
að sér sé nær að taka af sér lífið en svelta þar í	Álfakóngurinn í Seley
og segir, að hann skuli kasta af sér sjóklæðunum. Hann gjörir svo. Síðan	Álfakóngurinn í Seley
fáein spor og farið að kasta af sér vatni. Verður honum þá litið	Ærnar frá Staðarhóli
langra lífdaga mér verður auðið héðan af. Síðan leiddi Alvör mig harmfull í	Kötludraumur
alltaf verða eitthvað að, skipin fyllti af sjó, brotnuðu stundum og lá við	Sagnir Eiríks frá Brúnum
að hann slapp og komst lífs af; skildi svo við bróður sinn og	Möðrudalspresturinn
getið, hvers vegna hann brá út af skipun álfkonunnar með barnsskírnina. En nú	Rauðhöfði
né fisk. Þetta hafði verið fram af Skóganúp, þar sem maðurinn sagði, að	Sagnir Eiríks frá Brúnum
í land, að mikið varð eftir af skreið Hólmaprestsins í verskálanum. Gekk þá	Álfakóngurinn í Seley
sagði, að hann skyldi ábyrgjast, hvað af slíku hlytist. Það bar til eitt	Tungustapi
var þá nærri því liðin vika af slættinum. Hann heyrði þá sagt, að	Kaupamaðurinn
huldukonan fór til álfheima. Í sögunni af Snotru segir svo, að hún gekk	Hildur álfadrottning
veðri heim aftur og fara ekki af stað seinna en um dagmálabil, svo	Huldukonuhefndin
klökknar við kveðjurnar. Leggja þeir nú af stað að heiman, verða vel reiðfara	Huldukonuhefndin
áttum, hvort hann eigi að leggja af stað, en það ríður baggamuninn, að	Huldukonuhefndin
Helga albúin, svo að formaður leggur af stað með hana og Sæmund. Segir	Huldukonuhefndin
alveg frá, að þeir hefðu farið af stað um morguninn, og skipaði hún	Huldukonuhefndin
kvaddi þá ekki. Svo fóru hjónin af stað. En þegar þau voru komin	Selmatseljan
álfum niður í Stapa. Gengur Arnór af stað, allt til þess hann kemur	Tungustapi
að renna sér eftir harðfenni niður af stapanum, því hann er hár mjög,	Tungustapi
þeim tveimur hinir vilja bægja sér af stefnu sinni og í eða sem	Álfarnir í Kaldbaksvík
í strá niður fallið (kann ske af stóru plágunni eður svarta dauða). Prestur	Möðrudalspresturinn
byggt búr og varð nokkur partur af stórum steini jarðföstum innan veggjar í	Endurgoldin mjólk
nærri yfir fljótið leit hún snöggvast af stúlkunni, en þegar hún leit aftur	Álfkona reidd yfir á
um sumarið að rekið var fé af stöðli sem venja er til eftir	Álfar á Ásmundarnesi
KAUPAMAÐURINN Einu sinni fór maður sunnan af Suðurnesjum norður í land í kaupavinnu.	Kaupamaðurinn
henni, sem hún var að prjóna af, svo hún laut eftir hnoðanu og	Selmatseljan
áður en það var lagt út af svo og vegna hins er hjá	tökum á, tökum á
heil, Katla, þó ekki hafi ég af syni mínum nema sorgir einar, og	Kötludraumur
hann fór. Þóttust nú allir vita af sögu þeirri er húsfreyja hafði sagt	Selmatseljan
bak honum og ríður slíkt sem af tekur, þangað til hún kemur þar	Hildur álfadrottning
fékk hann gott rúm og svaf af um nóttina. Um morguninn fékk hann	Þórður á Þrastarstöðum
að landi mjög fögru. Í sögunni af Unu álfkonu segir, að hún tók	Hildur álfadrottning
bóndi kom á bæinn og lét af vana vaka þar yfir kú, varð	Sagnir Eiríks frá Brúnum
nokkuð af því fólki síðan. En af varningnum átti hann til sýnis alla	Þórður á Þrastarstöðum
hlíðum; ærum, og færum hinn arma af vegi, svo að hann eigi sjái	Tungustapi
hét bóndi henni því. Leið svo af veislan og fór hún heim með	Selmatseljan
brast á í einni svipan stormbylur af vestri, og hrukku við það upp	Tungustapi
og einn fyrir sjá hvað hlytist af veturvist þeirra og skildu svo talið.	Selmatseljan
áttu þær að hafa reiðst, en af vináttu vinnumanns við eldri konuna mátti	Hættir huldufólks
loksins risið á fætur. Þóttist hún af vísunni fara nærri um, hvað um	Huldukonuhefndin
en æði svipmikil. Hún þreif ábreiðuna af vöggunni, snaraði henni inn í kirkjuna	Rauðhöfði
það féþúfur ykkar. Þar mun lifna af ykkur mikill ættbogi, er frægur mun	Kötludraumur
fóstra hennar hefði séð örmulinn eftir af þá má sá heita með öllu	Hættir huldufólks
því mig langaði að sjá, hvað af þeim yrði. Þar skammt frá hliðinu	Sagnir Eiríks frá Brúnum
átti þessi stúlka, sem yngst var af þeim, að hafa rétt inn í	Legg í lófa karls, karls
hann Álf, en hana Alvöru, og af þeim eru öll tröll og álfar	Álfur og Alvör
engar nytjar né skemmtun skuluð þið af þeim hafa héðan af. HULDUFÓLK Í	Tilorðning huldufólks
varð lánlítill. Margar kýr höfðu komið af þessari kú, og var svo að	Ló, ló, mín Lappa
fíflslega mjög. Konan varð mjög angruð af þessu og tekur það ráð, að	18 barna faðir í álfheimum
og ber hana nú fljótt yfir. Af þessu öllu saman þykist hann nú	Hildur álfadrottning
í þokuna. Maðurinn skipti sér ekki af þessu, en fór að sofa, þegar	Kaupamaðurinn
hrædd um, að þú hafir illt af þessu. Fer hún síðan inn og	Ló, ló, mín Lappa
höfðinu, þegar hann brást í hvalslíkið. Af þessu var hann síðan kallaður Rauðhöfði.	Rauðhöfði
við indælan söng, og skilur hann af þessu, að á messu muni standa	Tungustapi
eða ella kosta líf Sæmundar. Út af þessum hótunum kvaðst Ketilríður hafa lagt	Huldukonuhefndin
heimamenn. Henni stóð einhvern veginn stuggur af þessum manni og hætti við ferðina.	Huldumaður með poka
langt um líður. Viti maður ei af þessum álögum á steinunum þá sakar	Steinarnir á Álftanesi
olli. Eftir það kemur Már heim af þingi; þá hafði Katla brugðið háttum	Kötludraumur
meðan í bæjardyrunum, og segir ekki af því, fyrr en konan kom aftur	18 barna faðir í álfheimum
þægt. En nú fær hún ekki af því nema óhljóð ein og illhrinur.	18 barna faðir í álfheimum
og nær, þó ég muni fátt af því að skrifa það greinilega. En	Sagnir Eiríks frá Brúnum
nokkur ólæti; við mundum hafa illt af því, því að þar væri huldufólk.	Sagnir Eiríks frá Brúnum
almæli, að það væri fjöldi til af því. Þetta voru að tölu 2030	Sagnir Eiríks frá Brúnum
áleit þetta óþarfa varúð úr Ketilríði, af því að illt var að lenda	Huldukonuhefndin
ef sauðamann brysti. Kom þetta hvorki af því, að bóndi væri harður við	Hildur álfadrottning
harður við smala sinn, né heldur af því, að bústýran léti þá vanta	Hildur álfadrottning
að verða héraðsfleygt, og gekk bónda af því alltreglega að ráða menn til	Hildur álfadrottning
að smalamaður er lífs; verður bóndi af því alls hugar feginn og lofaði	Hildur álfadrottning
má þar til nefna missagnir manna af því, hvaða leið huldukonan fór til	Hildur álfadrottning
og sagt frá siðum hennar. Og af því hann fékk hvergi vinnu, fór	Kaupamaðurinn
þar illt og gott fólk til af því tagi. Það bar til einn	Sagnir frá Pétursey
um, að hann skírði barnið. En af því presti þótti allur atburður með	Rauðhöfði
umhverfis eins og í mesta landskjálfta. Af því dregur fossinn nafn og heitir	Rauðhöfði
Aldrei sá Þórður kaupmanninn né nokkuð af því fólki síðan. En af varningnum	Þórður á Þrastarstöðum
þá upp alla sögu. Skildu menn af því, að það hefði komið fram,	Tungustapi
dæmi. Ekki eru heldur færri sögur af því að álfakonur hafi sést þar	Hættir huldufólks
vegna, en að vera skyggn kemur af því að skírnarvatnið rennur ekki í	Hættir huldufólks
svo fágætar nú um stundir leiðir af því að síðan uppfræðingin vóx kvað	Hættir huldufólks
burðar og skiptir hún sér ekkert af því, en vinnukona ein var þar	Fóðruð kýr fyrir huldufólk
þeirra því annars getur hlotist illt af því, því álfar reiðast illa. Þetta	Steinarnir á Álftanesi
gerði sem henni var boðið, en af því börnin voru mörg nennti hún	Tilorðning huldufólks
Pétursey, sem bærinn tekur nafn sitt af), þvílíkt sem manneskja með fullu fjöri	Sagnir frá Pétursey
um þær mundu hafa fengið hrút af öðrum bæ. Var þess vegna gjörð	Ær fá við álfahrútum
en þó þótti henni nú tekin af öll tvímæli um athæfi Sæmundar. Ketilríður	Huldukonuhefndin
heldur illileg; hún var sú eina af öllum, sem þar voru inni, er	Hildur álfadrottning
eftir fer bóndi fyrstur á fætur af öllum á bænum, því að honum	Hildur álfadrottning