EINTAL.................2 | |
veðurdag tók hún son sinn á eintal og gekk fast á hann, bað | Huldukonuhefndin |
tekur hún enn son sinn á eintal og segir honum hið ljósasta af | Huldukonuhefndin |
EINU...................34 | |
plássbóndi, vildi svo til á nýársdagskvöldi einu, að þrennt eða fernt af fólki | Flutningur álfa og helgihald |
með blóma miklum, nema að því einu, að hann átti illt með að | Hildur álfadrottning |
að hún hafi átt heima í einu af huldufólkskotum þeim sem séu í | Álfkona reidd yfir á |
sem vax og varð að gjalli einu. Fór þá bóndi og sagði konunni, | Kaupamaðurinn |
því kirkjan stóð þá á hólbarði einu hátt uppi í túninu, austur frá | Tungustapi |
framan hellisdyrnar stendur hesturinn allt í einu kyr svo hann kemur honum ekki | Huldufólk í Steinahelli |
þótt bjart loft væri. Það var einu sinni, að hún fór í kaupstað | Álfkona í barnsnauð |
í Reykjavík. Hann fór á fjöru einu sinni sem oftar í tunglsljósi og | Sagnir Eiríks frá Brúnum |
honum, þótt lítið bæri á, og einu sinni, er hún sá Sæmund hverfa | Huldukonuhefndin |
hér sögunni um huldukonuhefndina. HILDUR ÁLFADROTTNING Einu sinni bjó bóndi á bæ nokkrum | Hildur álfadrottning |
þau á völlu nokkura græna. KAUPAMAÐURINN Einu sinni fór maður sunnan af Suðurnesjum | Kaupamaðurinn |
og var konan góð við hann. Einu sinni varð honum gengið út í | Kaupamaðurinn |
fyrr né síðar. KIRKJUSMIÐURINN Á REYNI Einu sinni bjó maður nokkur á Reyni | Kirkjusmiðurinn á Reyni |
er líka mjög brimsamt við þau. Einu sinni sem oftar fór skip eitt | Rauðhöfði |
fjörðinn á báti til fiskjar. En einu sinni urðu þeir fyrir Rauðhöfða, og | Rauðhöfði |
hún hafnaði öllum ráðahag við sig. Einu sinni kom prestur að máli við | Selmatseljan |
sem var að þeir hefðu alls einu sinni frá henni farið að leita | Selmatseljan |
kynni og hóf þannig frásögn sína: Einu sinni var stúlka á bæ. Hún | Selmatseljan |
BURSTARFELLI Að Burstarfelli í Vopnafirði var einu sinni sýslumaður, ríkur og stórættaður. Hann | Sýslumannskonan í Burstarfelli |
það þó verið hafa. Þú varst einu sinni staddur undir Þórðarhöfða. með fleiri | Þórður á Þrastarstöðum |
Á, TÖKUM Á Tvær álfkonur fóru einu sinni heim á bæ einn til | tökum á, tökum á |
orðið síðan þetta var. ÚLFHILDUR ÁLFKONA Einu sinni var bóndi á bæ; hann | Úlfhildur álfkona |
það en þingmannaleið. Það bar til einu sinni í byrjun túnasláttar þegar fólk | Úlfhildur álfkona |
að eitthvað mundi búa í hólnum. Einu sinni bar svo undir að greind | Huldumaður með poka |
koma aftur var hvorutveggja horfið. KÚASMALINN Einu sinni var kerling nokkur á Ísafirði. | Kúasmalinn |
bjuggu hjón ein rík. Þar var einu sinni byggt búr og varð nokkur | Endurgoldin mjólk |
oftast eitthvað á hvurju ári. Og einu sinni er börnin þar voru að | Álfarnir í Snartartungu |
ÆRNAR FRÁ STAÐARHÓLI So bar við einu sinni á Staðarhóli í Saurbæ að | Ærnar frá Staðarhóli |
Jónsson skáldi prestur í Vestmannaeyjum var einu sinni á ferð á kvöldtíma með | Huldufólk í Steinahelli |
slíta; enda hvar sem hann er. Einu sinni kom Skúli hreppstjóri á Grund | Huldufólk í Steinahelli |
við. Varð hann þá allt í einu svo stór og þrútinn, að bergið | Rauðhöfði |
hét þá að segja henni þá einu sögu sem hún kynni og hóf | Selmatseljan |
bera til skips. En allt í einu ýfist sjórinn svo, að þeir fá | Álfakóngurinn í Seley |
svo út og komum að vatni einu; þar flaut bátur fagur. Þakkaði hún | Kötludraumur |
EINUM..................17 | |
LÓFA KARLS, KARLS Það var á einum bæ, að börn voru úti hjá | Legg í lófa karls, karls |
sumarið. ÆR FÁ VIÐ ÁLFAHRÚTUM Á einum bæ í Hrútafirði utarlega bar so | Ær fá við álfahrútum |
var hverigt. HULDUMAÐUR MEÐ POKA Á einum bæ var landslagi svo háttað að | Huldumaður með poka |
því við hann. ENDURGOLDIN MJÓLK Á einum bæ í Eyjafirði bjuggu hjón ein | Endurgoldin mjólk |
konur þessar og lestin að hól einum, er var þar úti á klettunum | Flutningur álfa og helgihald |
og öllum niðum ykkar nema þeim einum er ég vil það veita, og | Tilorðning huldufólks |
og reri með mig að hólma einum; fann ég þá, að hún réði | Kötludraumur |
MÍN LAPPA Það var á bæ einum fyrir vestan, að fjósamaðurinn fór um | Ló, ló, mín Lappa |
um veturinn í skerinu í álfabæ einum í góðu yfirlæti. (Sumir segja, að | Rauðhöfði |
ósélegust og fal þau í helli einum og bjó svo um dyrnar að | Tilorðning huldufólks |
ljós í gluggum. Hann gengur að einum, sér þar fólk inni og heyrir | Þórður á Þrastarstöðum |
að það eigi þar heima. Á einum stað óx framundan bjarginu rauðaviðarrunnur einn, | Faðir minn átti fagurt land |
hafði veitt því eftirtekt, að á einum stað í höllinni sat kona, öldruð | Hildur álfadrottning |
hólum og klettum; bera ljós frá einum stað til annars; ókunnir drengir og | Hættir huldufólks |
nokkuð frá bænum og að steini einum stórum sem stóð í landeign Burstarfells | Sýslumannskonan í Burstarfelli |
Í ÁLFHEIMUM Það var á bæ einum um sumar, að fólk allt var | 18 barna faðir í álfheimum |
Hafurshóll, og háir klettar á. Í einum þeira sást ljós alla vetra frá | Sagnir Eiríks frá Brúnum |
EINUNGIS...............1 | |
Runólfur faðir hans, þó hann gengi einungis í spor annarra. Næsta jóladagskvöld eftir | Sagnir frá Pétursey |
EINURÐ.................1 | |
hann sonur sinn, að hann hafi einurð á að biðja sér stúlku, en | Huldukonuhefndin |
EINVERAN...............1 | |
deginum; fer honum þá að leiðast einveran, og gengur hann burt úr herbergi | Álfakóngurinn í Seley |
EINVIRKI...............1 | |
fyrir réttri öld (um 1760) að einvirki bjó á Vöglum í Hrafnagilssókn í | Huldukaupstaður hjá Halllandskletti |
EINÞYKK................1 | |
og atorkukona, en nokkuð þótti hún einþykk og þétt í lund. Ketilríður þessi | Huldukonuhefndin |
EIRÍKS.................1 | |
frá huldufólk eða athafnir þess. SAGNIR EIRÍKS FRÁ BRÚNUM Nokkrar munnmælasögur um huldufólk, | Sagnir Eiríks frá Brúnum |
EITT...................35 | |
nema það fer að blása lítið eitt á móti; seinkaði það ekki alllítið | Huldukonuhefndin |
og síðan er kallað Hvalvatn. Fell eitt er hjá vatninu, og dregur það | Rauðhöfði |
á hverju hausti afgjald af jörðunni. Eitt haust, eftir vana, kemur hann með | Möðrudalspresturinn |
ekki er getið um nafn hennar. Eitt haust var það að hana dreymdi | Fóðruð kýr fyrir huldufólk |
Vinnumaðurinn komst með naumindum upp á eitt hornið á feldinum. Liðu þau nú | Hildur álfadrottning |
að menn hefðu heyrt hljóð mikil eitt hvert sinn úti eða jafnvel uppi | Sagnir frá Pétursey |
ráðskonunni og létu hana aldrei eina. Eitt kvöld bar svo við að smalamanni | Selmatseljan |
fyrir jólin að þrjár ær vöntuðu eitt kvöld hjá smalamanni og varð ei | Ær fá við álfahrútum |
innan veggjar í búrinu. Það var eitt kvöld snemma um veturinn að konan | Endurgoldin mjólk |
brunnlækur lítill. Svo er sagt að eitt kvöld um vetur væri Sigþrúður að | Huldufólk í Vökuhól |
af slíku hlytist. Það bar til eitt nýárskvöld, að Sveinn hvarf að vanda. | Tungustapi |
svo sagt, að öðru hverju fyndist eitt og annað af fötum, sem Ólafur | Sagnir frá Pétursey |
konan; skaltu einhverntíma skilja barnið eftir eitt saman og láta einhverja nýlundu bera | 18 barna faðir í álfheimum |
LAND Í Sultum í Kelduhverfi var eitt sinn drengur sem hafði þann starfa | Faðir minn átti fagurt land |
til sín í því skyni, kemur eitt sinn til hans maður, vaskur og | Hildur álfadrottning |
mundi hafa séð hann oftar en eitt sinn, þó hann gerði ekki orð | Sagnir frá Pétursey |
huldufólkskónginum í Seleynni. SELMATSELJAN Prestur var eitt sinn fyrir norðan sem hafði upp | Selmatseljan |
tengdadóttur sinni sögur henni til skemmtunar. Eitt sinn þegar gamla konan hafði lokið | Selmatseljan |
MEÐ ÁLFUM Norður í Þingeyjarsýslu hvarf eitt sinn drengur á fjórða árinu. En | Selmatseljan |
upp, mannaðist vel og varð merkisbóndi. Eitt sinn reið hann, er hann var | Selmatseljan |
segir svo frá að hann hafi eitt sinn í glaðasólskini séð mann á | Huldufólk í Hjörtsey |
góðu lífi. TILORÐNING HULDUFÓLKS Það var eitt sinn að guð kallaði til Evu | Tilorðning huldufólks |
sandbót einni við sjóinn kjölfar eftir eitt skip sem nýlega hafði verið sett, | Karlsstaðahvammur |
ekki fyrir víst heyrst utan í eitt skipti. Samt varð það trú, að | Sagnir frá Pétursey |
nokkrum að leika sér; var það eitt stúlkubarn ungt og tvö piltbörn eldri. | Legg í lófa karls, karls |
túnið, eins og þar er tíðast. Eitt sumar bar svo við, að hann | Kaupamaðurinn |
viðvikið. ÁLFAKÓNGURINN Í SELEY Það var eitt sumar sem oftar, að menn lágu | Álfakóngurinn í Seley |
var þó góð við mann sinn. Eitt sumar þegar mjög var liðið á | Selmatseljan |
undan, en allt kom það fyrir eitt. Svo gekk hann vestreftir götunni, skoðaði | Huldufólk í Steinahelli |
Einu sinni sem oftar fór skip eitt út í Geirfuglasker; geymdu sumir skips, | Rauðhöfði |
sagt er að huldufólk sé í. Eitt vor þegar smalinn á Kallstöðum sem | Karlsstaðahvammur |
litið. Fylgdi hún mér í herbergi eitt, þar sem konur nokkrar voru fyrir, | Kötludraumur |
á Skarðsströnd) sem hann elti lítið eitt. Þau lögðu samt af að dansa | Álfarnir í Snartartungu |
predikanir því samboðnar. Kauptorg á það; eitt þeirra er tilgreint að sé hér | Hættir huldufólks |
og urðu þess vegna hrædd, einkanlega eitt þeirra (sem Jón heitir og er | Álfarnir í Snartartungu |