| ALLAJAFNA..............1 | |
| lýtur, og vakti hún yfir því allajafna langt á nótt fram, svo að | Hildur álfadrottning |
| ALLAN..................6 | |
| Þau höfðu haft hann á móti allan daginn, og svo hafði hann rokið | Huldukonuhefndin |
| stækkaði þá bletturinn óðum. Gekk þetta allan daginn til kvölds, og þraut ekki | Kaupamaðurinn |
| á hverri skepnu, og kvaðst hann allan sinn uppgang eiga að þakka Hildi | Hildur álfadrottning |
| gert að gefa mér nýmjólkina í allan vetur þar sem ég hefi þó | Endurgoldin mjólk |
| hann þá tómur. Svona lét konan allan veturinn nýmjólk í askinn á hverju | Endurgoldin mjólk |
| leggst að sofa. Þó sauðamaður væri allan þennan tíma glaðvakandi, lét hann sem | Hildur álfadrottning |
| ALLAR..................9 | |
| vestreftir götunni, skoðaði og skimaði í allar áttir, en sá ekkert; sneri síðan | Huldufólk í Steinahelli |
| en þó hún leitaði starandi í allar áttir kom fyrir ekki, og er | Álfkona reidd yfir á |
| mig leggja skrúðklæði mín og gersemar allar í skjóðu, og kvaðst hann unna | Kötludraumur |
| og mundu þær hafa slitið sig allar. Maður þessi var skapstyggur í lund | Ló, ló, mín Lappa |
| á flórnum hefðu staðið, og væru allar orðnar lausar; það hefði þá komið | Ló, ló, mín Lappa |
| hana þá og þakkar henni fyrir allar velgjörðir við sig um veturinn og | Álfakóngurinn í Seley |
| staðar. Hún sagði að þær hefði allar verið svartklæddar með hvítt um hálsinn | Huldufólk í Hjörtsey |
| hann þó til kinda sinna, er allar voru í hóp í dalnum. Rak | Flutningur álfa og helgihald |
| flutt sig til Finnmerkur. Að rita allar þær álfasögur sem til eru og | Hættir huldufólks |
| ALLFJARRI..............2 | |
| fósturdóttur prestsins og tók hún því allfjarri. En prestur sagði hún skyldi ekki | Selmatseljan |
| væri maður gamall. Hún tók því allfjarri og kvaðst engan hug leggja á | Selmatseljan |
| ALLGÓÐ.................1 | |
| á heiði, því þar var þá allgóð grasaheiði, en fjallagrös fengust ei þar | Álfkona reidd yfir á |
| ALLIR..................32 | |
| fór heiman að. Og heimilismenn sögðu allir að hvörki hún né aðrir hefði | Huldufólk í Hjörtsey |
| sjálfan. STEINARNIR Á ÁLFTANESI Það vita allir að flestir hólar eða steinar sem | Steinarnir á Álftanesi |
| Hildi álfadrottningu. Þessa sögu segja ekki allir á einn veg, og má þar | Hildur álfadrottning |
| dagur um allt loft. Þá hverfa allir álfar en allur þessi álfaauður verður | Krossgötur |
| í skýjum. Samt sýndust þeim þessir allir bláklæddir; virtist þeim tveimur hinir vilja | Álfarnir í Kaldbaksvík |
| og spyrja eftir ánum, jafnvel þó allir, bæði bóndinn og aðrir, teldu þær | Ærnar frá Staðarhóli |
| og hefur upp messusöng. Sögðu það allir, er við voru, að þeir aldrei | Tungustapi |
| fátt um og eyddi því. Þegar allir eru háttaðir á jólanóttina, en vinnumaður | Úlfhildur álfkona |
| brugðið af boði sínu og gengið allir frá selmatseljunni. En þeir sögðu honum | Selmatseljan |
| um það. Eigi að síður fóru allir frá henni að leita fjárins og | Selmatseljan |
| vel sem væri og ekki sæktu allir gæfu með gjaforðinu. Skildu þau að | Selmatseljan |
| lýður þessi hafði heilsað drottningu, fylgdu allir henni og konungi til hallarinnar, og | Hildur álfadrottning |
| manna. Nú er það bert, að allir hinir fyrri sauðamenn bónda, síðan ég | Hildur álfadrottning |
| væri valdir að dauða sauðamanna, sem allir höfðu dáið áverkalaust. Loksins kvaðst bóndi | Hildur álfadrottning |
| Góðu álfarnir eru margir ef ei allir kristnir og halda vel trú sína. | Steinarnir á Álftanesi |
| En víst er um það, að allir menn sáu þar stórt skarð í | Sagnir Eiríks frá Brúnum |
| bæði var þaðan ekkert útræði og allir menn við sjó út í Arnarfjarðardölum. | Karlsstaðahvammur |
| með illan leik upp í skipið, allir nema einn. Hann kom seinastur ofan | Rauðhöfði |
| langa hríð, að sauðamenn bónda höfðu allir orðið bráðkvaddir á jólanóttina, fór þetta | Hildur álfadrottning |
| sagði frá aðburði þessum og vóru allir sammála um að þær mundu af | Ærnar frá Staðarhóli |
| hún vera ógjörð. Á jóladaginn fara allir til kirkju nema Úlfhildur er ein | Úlfhildur álfkona |
| ekki sín skæði. Á jóladaginn fara allir til kirkju nema Úlfhildur er ein | Úlfhildur álfkona |
| að fögur kvenmannshönd var á vöggustokknum; allir urðu hissa, og horfir hver á | Álfakóngurinn í Seley |
| hringnum. Þegar messan var úti gengu allir úr kirkju og Úlfhildur með hinum | Úlfhildur álfkona |
| naumast komið skreiðinni á skipið. Fóru allir út á skip og bíða eftir | Álfakóngurinn í Seley |
| annan, bónda og sauðamanni, og eru allir vel til hans, því að hann | Hildur álfadrottning |
| með dóttur sinni, og þökkuðu honum allir vel fyrir viðvikið. ÁLFAKÓNGURINN Í SELEY | Rauðhöfði |
| skerið síðan nefnt Helgasker.) Hefðu þar allir verið sér vel, en þó hefði | Rauðhöfði |
| vissi hvert hann fór. Þóttust nú allir vita af sögu þeirri er húsfreyja | Selmatseljan |
| norður, vildi enginn taka hann, því allir voru þá búnir að fá sér | Kaupamaðurinn |
| að hreyfa sér til ferðar; en allir þeir, sem innan hallar voru, beiddu | Hildur álfadrottning |
| sungið eða meistaralega tónað, og voru allir því nær höggdofa. En er klerkur | Tungustapi |
| ALLKÆRT................1 | |
| þau brátt við og varð þeim allkært saman. Hann var svo góður og | Selmatseljan |
| ALLLANGT...............1 | |
| að firðinum, sem er þaðan ekki alllangt frá bænum. Hún gjörir svo, en | Rauðhöfði |
| ALLLIÐLEGAN............1 | |
| undir ljá, svo sem hálfsleginn og allliðlegan, en þó ryðgaðan. Man hann þá | Kaupamaðurinn |
| ALLLÍKLEGA.............1 | |
| handa syni sínum. Björn tekur því alllíklega og eins dóttir hans, en það | Huldukonuhefndin |
| ALLLÍTIÐ...............1 | |
| eitt á móti; seinkaði það ekki alllítið förinni, svo að auðsætt var, að | Huldukonuhefndin |
| ALLMARGA...............1 | |
| að utan og neðan, alfaraveg, með allmarga hesta, alla klyfjaða með kaupstaðarvarning, kornvöru | Huldukaupstaður hjá Halllandskletti |
| ALLMÆÐULEGA............1 | |
| nótt vaknar hún loksins og varpar allmæðulega öndinni. Segir hún þá draum sinn | Sýslumannskonan í Burstarfelli |
| ALLNAUÐUGT.............1 | |
| Og þótt móður hans væri það allnauðugt, gekk hann að eiga mig. Varð | Hildur álfadrottning |
| ALLÓTRÚLEGT............1 | |
| út á fjörðinn. Ketilríði leist þetta allótrúlegt, en fékk ekkert frekar upp úr | Huldukonuhefndin |
| ALLRA..................5 | |
| og biðja mann að koma og allra bragða er leitað. En þegar dagur | Krossgötur |
| sagði honum að klæða sig hið allra bráðasta og koma niður að sjó. | Huldukonuhefndin |
| mælti: Svo er víst, og hafðu allra manna heppnastur og sælastur leyst mig | Hildur álfadrottning |
| hún varð á samri stundu alheil allra meina. Upp frá þeirri stundu sáust | Selmatseljan |
| vegna má aldrei yfirgefa börnin og allra síst nema krossuð. En til að | Hættir huldufólks |
| ALLRAR.................1 | |
| skal sigra sig, og neytir því allrar orku til að hressa af sér. | Hildur álfadrottning |
| ALLS...................9 | |
| svo sem var að þeir hefðu alls einu sinni frá henni farið að | Selmatseljan |
| verr sem fleiri dóu. Lá þó alls enginn grunur á honum né öðrum | Hildur álfadrottning |
| svo við að smalamanni var vant alls fjárins og kúnna. Fór þá hvert | Selmatseljan |
| er lífs; verður bóndi af því alls hugar feginn og lofaði guð hástöfum | Hildur álfadrottning |
| gegna. Þá bera þeir að manni alls konar gersemar, gull og silfur, klæði, | Krossgötur |
| er að dansa og leika á alls konar hljóðfæri. En í miðri mannþyrpingunni | Álfakóngurinn í Seley |
| Ganga þeir í búðina; er þar alls konar varningur. Þórður leggur inn vörur | Þórður á Þrastarstöðum |
| kynni að skerast, en var samt alls óhræddur, og liggur hann því vakandi. | Hildur álfadrottning |
| finnir mér vorkunn, er ég var alls ósjálfráð. Már bað hana sýna sér | Kötludraumur |
| ALLT...................55 | |
| Pumpa er kölluð, og hvarf þetta allt, að því sýndist inn í hólinn: | Flutningur álfa og helgihald |
| verklag og þótti henni sér það allt að góðu verða. Liðu svo fram | Sýslumannskonan í Burstarfelli |
| í byrjun túnasláttar þegar fólk var allt að heyvinnu úti á túninu að | Úlfhildur álfkona |
| hafi atvikast. Móðir sveinsins segir henni allt af létta, eins og gengið hafði. | 18 barna faðir í álfheimum |
| allt fullt af fólki sem hafði allt atferli sem annað fólk, sló og | Sýslumannskonan í Burstarfelli |
| á bak aftur, því hitt sat allt á hestbökum á meðan á þessu | Fjalgerður |
| þær tapaðar, en þó var þetta allt árangurslaust. En þetta hið sama kvöld | Ærnar frá Staðarhóli |
| en sýndist og að þetta var allt bæir, hús og þorp stór. Var | Sýslumannskonan í Burstarfelli |
| smalinn) með kindurnar og var þá allt eðlilegt og hvarf þá hvurugt, maðurinn | Álfar á Ásmundarnesi |
| ofan og sópar sem vandlegast innan allt eldhúsið og ímyndar sýslumannskonan sér að | Sýslumannskonan í Burstarfelli |
| bjart veður. Kvaddi nú Þórður fólkið allt, en kaupmaður gekk með honum á | Þórður á Þrastarstöðum |
| honum til skemmtunar, en fær honum allt, er honum mátti skemmtun í vera. | Álfakóngurinn í Seley |
| hans með vín og vistir og allt, er til skemmtunar mátti vera, kveður | Álfakóngurinn í Seley |
| hún til hans og færði honum allt, er hann hefði getað kosið, kveður | Álfakóngurinn í Seley |
| inn í húsið og er þar allt fagurlega umbúið. Þar sér hún, að | Sýslumannskonan í Burstarfelli |
| að launum linda, svuntu og klút, allt fáséna gripi og góða, en huldumaður | Huldufólk í Vökuhól |
| ekkert því hann var ekki skyggn. Allt fordyrið í hellinum er alþakið með | Huldufólk í Steinahelli |
| hús og þorp stór. Var það allt fullt af fólki sem hafði allt | Sýslumannskonan í Burstarfelli |
| í Jónsbók, borðað og búið sig, allt fyrir dag, en ekki var kaffið | Sagnir Eiríks frá Brúnum |
| þann dag, og var það hvurugt. Allt fyrir það fundust ærnar með lömbum | Ær fá við álfahrútum |
| átti naut, sauði og hesta, sem allt gekk innan um annan búsmala, og | Sýslumannskonan í Burstarfelli |
| til mín og bað mig eiga allt gull sitt og gersemar, en ég | Kötludraumur |
| ei nema einn eftir orðinn, því allt heimilisfólk hans var þá í strá | Möðrudalspresturinn |
| enginn hefur séð hana síðan, en allt heimilisfólkið saknaði hennar. Daginn eftir gekk | Úlfhildur álfkona |
| staldraði hann við. Varð hann þá allt í einu svo stór og þrútinn, | Rauðhöfði |
| en hinir bera til skips. En allt í einu ýfist sjórinn svo, að | Álfakóngurinn í Seley |
| steininn fyrir framan hellisdyrnar stendur hesturinn allt í einu kyr svo hann kemur | Huldufólk í Steinahelli |
| ég vel eftir, að ég og allt kirkjufólk og presturinn, séra Ólafur, mig | Sagnir Eiríks frá Brúnum |
| vildi víst ekki láta undan, en allt kom það fyrir eitt. Svo gekk | Huldufólk í Steinahelli |
| og skildu svo talið. Var nú allt kyrrt þangað til húsfreyja og húsbóndi | Selmatseljan |
| og klettum hingað og þangað um allt land og það svo margt að | Huldukaupstaður hjá Halllandskletti |
| sér. Var þá dagur kominn um allt loft; hann fann litla vætuna, þá | Flutningur álfa og helgihald |
| sé lof, nú er dagur um allt loft. Þá hverfa allir álfar en | Krossgötur |
| kram, sem hann þurfti; var það allt með helmingi betra verði en hann | Þórður á Þrastarstöðum |
| og gapaskap. Skyldi maður því forðast allt ósiðsamlegt nálægt bústöðum þeirra því annars | Steinarnir á Álftanesi |
| vögguna með barninu og hvarf með allt saman og sást ekki síðan. Presturinn | Rauðhöfði |
| best að njóta. Skaltu sýna það allt segir hann, Már manni þínum og | Kötludraumur |
| fyrir umgangi, en gat þó séð allt, sem gjörðist í höllinni. Í höllinni | Hildur álfadrottning |
| að nú sá hún með því allt sem skeði bæði í jörðu og | Sýslumannskonan í Burstarfelli |
| stiga og inn í fagurt herbergi, allt sett gulli og gimsteinum. Þar sá | Álfakóngurinn í Seley |
| undir hann, og hafa bændur þar allt sitt hey og fjós. Í fjósinu | Sagnir Eiríks frá Brúnum |
| hlupu nú milli þeirra og gjörðu allt sitt til, en ekki hefur það | Steinarnir á Álftanesi |
| þá urðu þrengslin svo mikil, að allt skalf við, þegar hvalurinn ruddist áfram, | Rauðhöfði |
| kona, börn og hjú; var það allt skrautlega búið, sat við söng og | Þórður á Þrastarstöðum |
| þær með tölu heim á túnið allt sumarið. ÆR FÁ VIÐ ÁLFAHRÚTUM Á | Guðmundur á Aðalbóli |
| þeir hafi þá styggða. Húsfreyja hafði allt til þessa forðast vetursetumennina og aldrei | Selmatseljan |
| í Stapa. Gengur Arnór af stað, allt til þess hann kemur að stapanum. | Tungustapi |
| sögur hafa af honum farið, en allt um það er hann talinn bústaður | Huldufólk í Steinahelli |
| annars, svo að efri endinn tók allt upp í eldhússtrompinn, en við hinn | 18 barna faðir í álfheimum |
| bæ einum um sumar, að fólk allt var á engjum nema húsfreyja; hún | 18 barna faðir í álfheimum |
| fylgdi þeim mikill fjöldi fólks sem allt var einkar vel búið og var | Úlfhildur álfkona |
| hóll eða þeim sýndist bær hvar allt var ásjálegt og þar tveir kvenmenn, | Hættir huldufólks |
| og ég, og sagði hún það allt vera huldufólk, er ætlaði til sinnar | Sagnir Eiríks frá Brúnum |
| kynlegur, spurði hann hann ýtarlegar um allt þetta en aðra, en maðurinn brást | Rauðhöfði |
| fær henni sjalið. Hún gladdist við allt þetta og þakkaði manni sínum gjöfina. | Þórður á Þrastarstöðum |